درمان نگهدارنده

برای بسیاری از انواع سرطان پیشرفته، درمان‌های اولیه می‌تواند سرطان را کوچک کرده و از گسترش آن جلوگیری کند، اما سرطان از بین نمی‌رود. برای برخی از انواع سرطان‌ها، درمان نگهدارنده می‌تواند پیشرفت سرطان را به تأخیر بیندازد و بقا را طولانی کند. درمان نگهدارنده در حال حاضر معمولاً پس از درمان اولیه برای چندین سرطان پیشرفته مانند سرطان پیشرفته ریه، سرطان کولورکتال، سرطان تخمدان و برخی از انواع لنفوم استفاده می‌شود.

در صورت توصیه، درمان نگهدارنده می‌تواند در روند زیر، ارائه شود:

درمان را مشابه رژیم ‌درمانی اولیه ادامه دهید. برای بسیاری از انواع سرطان، اولین درمان، شیمی‌درمانی ترکیبی است. شیمی‌درمانی ترکیبی، نوعی برنامه درمانی است که شامل بیش از یک نوع شیمی‌درمانی می‌شود. این نوع رژیم ‌درمانی می‌تواند فشرده باشد و به دلیل احتمال بروز عوارض جانبی شدید، ممکن است انجام آن برای مدت طولانی، دشوار باشد. اگرشیمی‌درمانی ترکیبی همچنان برای درمان سرطان شما جواب می‌دهد، رژیم را می‌توان در طول زمان تغییر داد. این یک “رژیم نگهداری” در نظر گرفته می‌شود.

کنترل عوارض جانبی رژیم‌های نگهدارنده، اغلب آسان‌تر از درمان‌های فشرده‌ی اولیه است و در صورت نیاز، روش‌های مختلفی وجود دارد که پزشک می‌تواند برنامه درمانی اصلی را اصلاح کند:

• کاهش تعداد داروها در ترکیب
• کاهش دوز هر دارو
• تغییر تعداد دفعات دریافت دوز توسط بیمار
• جایگزینی داروهای مشابهی که ممکن است عوارض جانبی کمتری ایجاد کنند

استفاده از این نوع درمان نگهدارنده، می‌تواند مزایای کامل درمان اولیه را با عوارض جانبی کمتر فراهم کند.

داروی جدیدی را وارد درمان کنید. افزودن داروی جدیدی که به روشی متفاوت عمل می‌کند، می‌تواند پس از درمان اولیه به کاهش سرطان ادامه دهد. این رویکرد، گاهی اوقات “نگهداری جایگزین” نامیده می‌شود. معمولاً این رویکرد، شامل تغییر از شیمی‌درمانی به نوع دیگری از درمان، مانند ایمونوتراپی یا درمان هدف‌مند است. ازآنجایی‌که داروهای فعال اضافی شناسایی و تأیید می‌شوند، این احتمال وجود دارد که انواع بیشتری از سرطان‌ها، از این نوع درمان نگهدارنده بهره‌مند شوند.