درمان نگهدارنده
زمان تقریبی مطالعه
۷ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
درمان نگهدارنده چیست؟
درمان نگهدارنده، ادامه درمان سرطان با دارو پس از پاسخ سرطان به اولین درمان توصیه شده است. درمان نگهدارنده که گاهی اوقات درمان مداوم نیز نامیده می‌شود، به دلایل زیر استفاده می‌شود:
- برای جلوگیری از بازگشت سرطان
- برای به تأخیرانداختن رشد سرطان پیشرفته پس از درمان اولیه
درمان نگهدارنده را می‌توان برای مدت طولانی در هر یک از این موقعیت ها انجام داد. برنامه درمان نگهدارنده ممکن است شامل شیمی‌درمانی، هورمون‌درمانی، ایمونوتراپی یا درمان هدفمند باشد.
چگونه از درمان نگهدارنده برای جلوگیری از عود سرطان استفاده می‌شود؟
برای بسیاری از انواع سرطان، هدف از درمان، درمان سرطان است. پس از درمان، اگر پزشکان نتوانند شواهدی مبنی بر باقی‌ماندن سرطان در بدن پیدا کنند، به این حالت «رفع کامل» می‌گویند. حتی زمانی که فرد در بهبودی کامل است، سرطان گاهی اوقات می‌تواند بازگردد. اگر این اتفاق بیفتد، عود نامیده می‌شود.
در صورت ابتلا به انواع خاصی از سرطان، درمان نگهدارنده در طول بهبودی می‌تواند به کاهش احتمال عود کمک کند. به‌عنوان مثال، در برخی از انواع لوسمی و لنفوم، درمان نگهدارنده در طول بهبودی می‌تواند خطر عود را کاهش دهد و میزان بهبودی را افزایش دهد. برای این نوع سرطان‌ها، درمان نگهدارنده، بخش رایج درمان استاندارد است.
با پزشک خود در مورد اینکه آیا درمان نگهدارنده برای نوع سرطانی که دارید توصیه می‌شود و همچنین نحوه‌ی درمان نگهدارنده مناسب شما، صحبت کنید.
چگونه از درمان نگهدارنده برای درمان سرطان پیشرفته استفاده می‌شود؟
برای بسیاری از انواع سرطان پیشرفته، درمان‌های اولیه می‌تواند سرطان را کوچک کرده و از گسترش آن جلوگیری کند، اما سرطان از بین نمی‌رود. برای برخی از انواع سرطان‌ها، درمان نگهدارنده می‌تواند پیشرفت سرطان را به تأخیر بیندازد و بقا را طولانی کند. درمان نگهدارنده در حال حاضر معمولاً پس از درمان اولیه برای چندین سرطان پیشرفته مانند سرطان پیشرفته ریه، سرطان کولورکتال، سرطان تخمدان و برخی از انواع لنفوم استفاده می‌شود.
در صورت توصیه، درمان نگهدارنده می‌تواند در روند زیر، ارائه شود:
درمان را مشابه رژیم درمانی اولیه ادامه دهید. برای بسیاری از انواع سرطان، اولین درمان، شیمی‌درمانی ترکیبی است. شیمی‌درمانی ترکیبی، نوعی برنامه درمانی است که شامل بیش از یک نوع شیمی‌درمانی می‌شود. این نوع رژیم درمانی می‌تواند فشرده باشد و به دلیل احتمال بروز عوارض جانبی شدید، ممکن است انجام آن برای مدت طولانی، دشوار باشد. اگرشیمی‌درمانی ترکیبی همچنان برای درمان سرطان شما جواب می‌دهد، رژیم را می‌توان در طول زمان تغییر داد. این یک “رژیم نگهداری” در نظر گرفته می‌شود.
کنترل عوارض جانبی رژیم‌های نگهدارنده، اغلب آسان‌تر از درمان‌های فشرده‌ی اولیه است و در صورت نیاز، روش‌های مختلفی وجود دارد که پزشک می‌تواند برنامه درمانی اصلی را اصلاح کند:
- کاهش تعداد داروها در ترکیب
- کاهش دوز هر دارو
- تغییر تعداد دفعات دریافت دوز توسط بیمار
- جایگزینی داروهای مشابهی که ممکن است عوارض جانبی کمتری ایجاد کنند
استفاده از این نوع درمان نگهدارنده، می‌تواند مزایای کامل درمان اولیه را با عوارض جانبی کمتر فراهم کند.
داروی جدیدی را وارد درمان کنید. افزودن داروی جدیدی که به روشی متفاوت عمل می‌کند، می‌تواند پس از درمان اولیه به کاهش سرطان ادامه دهد. این رویکرد، گاهی اوقات “نگهداری جایگزین” نامیده می‌شود. معمولاً این رویکرد، شامل تغییر از شیمی‌درمانی به نوع دیگری از درمان، مانند ایمونوتراپی یا درمان هدفمند است. ازآنجایی‌که داروهای فعال اضافی شناسایی و تأیید می‌شوند، این احتمال وجود دارد که انواع بیشتری از سرطان‌ها، از این نوع درمان نگهدارنده بهره‌مند شوند.
برای چه مدت درمان نگهدارنده دریافت خواهم کرد؟
مدت‌زمان دریافت درمان نگهدارنده، به عوامل زیادی بستگی دارد. هنگامی که این درمان، برای سرطان‌های بالقوه قابل‌درمان در طول بهبودی استفاده می‌شود، درمان نگهدارنده برای مدت‌زمان مشخصی، معمولاً بین ۶ هفته تا ۲ سال انجام می‌شود. هنگامی که برای کنترل سرطان پیشرفته استفاده می‌شود. درمان نگهدارنده، اگر عوارض جانبی زیادی ایجاد نکند، می‌تواند تا زمانی ادامه یابد که سرطان تغییر نکرده یا رشد نکند، برخی از عواملی که تیم درمانی در نظر خواهند گرفت، عبارت‌اند از:
- نوع سرطان
- داروهای مورداستفاده
- درمان در طول زمان چقدر خوب کار می‌کند
- تعداد و شدت عوارض جانبی
آیا درمان نگهدارنده نوع جدیدی از درمان سرطان است؟
خیر. اما ثابت شده است که درمان نگهدارنده، در انواع بیشتری از سرطان، بقا را نسبت به گذشته افزایش می‌دهد. درمان نگهدارنده در حال حاضر برای بسیاری از انواع سرطان مؤثرتر و امکان‌پذیرتر است، زیرا:
- تعداد داروهای مؤثر برای اکثر انواع سرطان به دلیل پیشرفت‌های مداوم در تحقیقات سرطان افزایش‌یافته است. استفاده از همه داروهای مؤثر با هم به‌عنوان بخشی از درمان خط اول ممکن نیست، زیرا باعث ایجاد عوارض جانبی بیش از حد می‌شود. بااین‌حال، مصرف داروهای مختلف بلافاصله پس از دستیابی به حداکثر اثر درمانی اولیه، بقا را در برخی از انواع سرطان پیشرفته بهبود می‌بخشد. به‌طورکلی، بیشترین تأثیر از درمان نگهدارنده زمانی حاصل می‌شود که دارویی با روش کاملاً متفاوتی برای حمله به سلول سرطانی در طول درمان نگهدارنده، ارائه شود (به «نگهداری جایگزین» در بالا مراجعه کنید).
- داروهای جدید سرطان، اغلب، عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای قدیمی دارند. این بدان معناست که افراد ممکن است بتوانند آنها را بیشتر مصرف کنند.
بهبودیافتگان از سرطان، احساسات متفاوتی در مورد درمان نگهدارنده دارند. برخی از افراد، با دریافت درمان نگهدارنده، احساس امنیت بیشتری می‌کنند. اما دیگران، با تجربه‌ی درمان مداوم، ممکن است احساس کنند که “بهبودیافته از سرطان” نیستند. درباره بهبودیافتن، از جمله چالش‌های دریافت درمان طولانی، بیشتر بدانید و با تیم درمانی، در مورد یافتن حمایت عاطفی مناسب، صحبت کنید.
سؤالاتی که باید از تیم درمانی خود بپرسید
سؤالات زیر را در مورد درمان نگهدارنده بپرسید:
- آیا درمان نگهدارنده برای من توصیه می‌شود؟ چرا و چرا نه؟
- چه نوع درمان نگهدارنده را توصیه می‌کنید؟
- مزایا و خطرات احتمالی این درمان چیست؟
- هر چند وقت یک‌بار باید درمان نگهدارنده را دریافت کنم؟ برای چه مدت؟
- از کجا این درمان را دریافت کنم؟
- آیا عوارض جانبی، مشابه یا متفاوت از درمان اولیه سرطان من خواهد بود؟ چه انتظاری می‌توانم داشته باشم؟
- در مورد عوارض جانبی که تجربه می‌کنم با چه کسی صحبت کنم؟ چقدر زود؟
- آیا این درمان عوارض طولانی‌مدتی دارد؟
- آیا بیمه من هزینه آن را پرداخت می‌کند؟ با چه کسی می‌توانم در مورد هزینه این درمان صحبت کنم؟
- چه زمانی نظارت فعال گزینه بهتری است؟ (انتظار هوشیارانه یا “نظارت فعال” به دنبال نشانه‌هایی است که حاکی از عود سرطان هستند. شما فقط در صورت بروز علائم، درمان را آغاز می‌کنید.)
- چه کارآزمایی‌های بالینی برای درمان نگهدارنده، مناسب با شرایط من در دسترس است، و چگونه می‌توانم درباره آنها اطلاعات بیشتری کسب کنم؟
خود تنظیمی چیست؟
خودتنظیمی به توانایی کنترل رفتار و مدیریت افکار و احساسات خود به روش‌های مناسب اشاره دارد. به همین دلیل است که شما به مدرسه یا محل کار می‌روید، حتی اگر همیشه آن را دوست نداشته باشید، یا اینکه چرا برای هر وعده غذایی پیتزا نمی‌خورید. خودتنظیمی معمولاً با رشد مغز در سنین ۳ تا ۷ سالگی شروع می‌شود. بااین‌حال، برخی از اختلالات عصبی رشدی مانند اختلال نقص‌توجه بیش‌فعالی (ADHD) می‌تواند منجر به چالش‌هایی در خودتنظیمی شود.
چگونه با اعتماد به نفس پایین، خود را دوست داشته باشید
اعتمادبه‌نفس بخش مهمی از عشق به خود و دوست داشتن خود است. وقتی اعتماد به نفس شما پایین است، حرکت رو به جلو و احساس خوبی نسبت به فردی که هستید دشوار است. بااین‌حال، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای افزایش عزت‌نفس و دوست داشتن بیشتر خود انجام دهید. در زیر ۲۰ نکته در مورد چگونگی دوست داشتن خود در زمانی که اعتمادبه‌نفس شما پایین است آورده شده است.
چگونه آرام شویم؟ ده راه برای آرام کردن ذهن و بدن
وقتی عصبانی یا مضطرب هستید یا استرس دارید، آرام‌کردن بدن و ذهنتان دشوار است. بااین‌حال، تکنیک‌هایی وجود دارد که می‌توانید از آنها برای کمک به آرامش و تسکین اعصاب خود استفاده کنید. از تنفس عمیق و یوگا گرفته تا تصویرسازی هدایت‌شده و آرام‌سازی پیش‌رونده عضلانی، ابزارهای مختلفی وجود دارد که می‌توانید برای آرام‌کردن ذهن و بدن خود و حفظ آرامش در درازمدت به آنها مراجعه کنید.