سرطان مقعد: تشخیص
زمان تقریبی مطالعه
۶ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
سرطان مقعد: تشخیص
پزشکان از آزمایش‌های زیادی برای یافتن یا تشخیص سرطان استفاده می‌کنند. آنها همچنین آزمایش‌هایی را انجام می‌دهند تا بفهمند آیا سرطان از جایی که شروع شده است به قسمت دیگری از بدن گسترش یافته است یا خیر. اگر این اتفاق بیفتد، متاستاز نامیده می‌شود. به‌عنوان مثال، آزمایش‌های تصویربرداری می‌توانند نشان دهند که آیا سرطان گسترش یافته است یا خیر. تست‌های تصویربرداری تصاویری از داخل بدن را نشان می‌دهد. پزشکان همچنین ممکن است آزمایش‌هایی را انجام دهند تا بفهمند کدام درمان می‌تواند بهترین کار را انجام دهد.
برای اکثر انواع سرطان، بیوپسی تنها راه مطمئنی است که پزشک می‌تواند بداند آیا ناحیه‌ای از بدن سرطان دارد یا خیر. در بیوپسی، پزشک نمونه کوچکی از بافت را برای آزمایش در آزمایشگاه می‌گیرد. اگر بیوپسی امکان‌پذیر نباشد، پزشک ممکن است آزمایش‌های دیگری را پیشنهاد کند که به تشخیص کمک می‌کند. اگر بیوپسی امکان‌پذیر نباشد، پزشک ممکن است آزمایش‌های دیگری را پیشنهاد کند که به تشخیص کمک می‌کند. ممکن است از آزمایش‌های تصویربرداری برای تشخیص اینکه آیا سرطان گسترش یافته است یا خیر استفاده شود.
نحوه تشخیص سرطان مقعد
تست‌های زیادی برای تشخیص سرطان مقعد استفاده می‌شود. تمام تست‌هایی که در اینجا توضیح داده شده است برای هر فردی استفاده نمی‌شود. پزشک شما ممکن است این عوامل را هنگام انتخاب یک آزمایش تشخیصی در نظر بگیرد:
نوع سرطان مشکوک
علائم و نشانه‌های شما
سن و سلامت عمومی شما
نتایج آزمایش‌های پزشکی قبلی
علاوه‌بر معاینه فیزیکی، آزمایش‌های زیر ممکن است برای تشخیص سرطان مقعد استفاده شود:
معاینه دیجیتال رکتوم (DRE). در طول این آزمایش، پزشک یک انگشت دستکش‌دار را وارد مقعد می‌کند تا هرگونه توده یا سایر ناهنجاری‌ها را احساس کند. دستورالعمل‌های عمومی سرطان نشان می‌دهد که مردان پس از ۵۰ سالگی سالانه DRE و زنان در طول معاینات معمول لگن یک DRE دارند. اگر در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به سرطان مقعد هستید، پزشک ممکن است DRE را اغلب انجام دهد.
آنوسکوپی. اگر پزشک در طول DRE ناحیه مشکوکی را احساس کند، این آزمایش آندوسکوپی ممکن است برای بررسی دقیق‌تر مقعد انجام شود. آنوسکوپی به پزشک اجازه می‌دهد تا با یک لوله نازک، روشن و انعطاف‌پذیر به نام آنوسکوپ، داخل بدن را ببیند. به‌طور مشابه، یک پروکتوسکوپ می‌تواند برای مشاهده رکتوم در روشی به نام پروکتوسکوپی استفاده شود. هنگامی که لوله وارد مقعد و/یا رکتوم می‌شود، ممکن است فرد آرام‌بخش شود.
بیوپسی. بیوپسی برداشتن مقدار کمی از بافت برای بررسی زیر میکروسکوپ است. آزمایش‌های دیگر می‌توانند نشان دهند که سرطان وجود دارد، اما فقط بیوپسی می‌تواند تشخیص قطعی دهد. سپس یک آسیب‌شناس نمونه(ها) را تجزیه و تحلیل می‌کند. پاتولوژیست پزشکی است که در تفسیر تست‌های آزمایشگاهی و ارزیابی سلول‌ها، بافت‌ها و اندام‌ها برای تشخیص بیماری تخصص دارد.
نوع بیوپسی انجام شده به محل تومور بستگی دارد. به‌عنوان مثال، اگر توده کوچک باشد و به بافت‌های دیگر رشد نکرده باشد، یک بیوپسی اکسیزیونال می‌تواند کل توده را حذف کند. غدد لنفاوی نیز ممکن است برداشته شوند و در بیوپسی بررسی شوند. گاهی اوقات بیوپسی برای تشخیص سرطان مقعد می‌تواند در مطب با بی‌حسی موضعی انجام شود. اگر ناحیه بسیار ناراحت‌کننده است، می‌توان آن را در اتاق عمل و با بیهوشی عمومی انجام داد. بیهوشی دارویی است که شما را از احساس درد در طی اقدامات پزشکی بازمی‌دارد.
سونوگرافی. سونوگرافی از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از اندام‌های داخلی استفاده می‌کند. در سونوگرافی مقعدی، یک گره اولتراسوند برای گرفتن عکس در مقعد قرار داده می‌شود.
اشعه ایکس. اشعه ایکس راهی برای ایجاد تصویری از ساختارهای داخل بدن با استفاده از مقدار کمی تابش است.
توموگرافی کامپیوتری (CT یا CAT) اسکن. سی‌تی‌اسکن با استفاده از اشعه ایکس از زوایای مختلف از داخل بدن عکس می‌گیرد. سپس یک کامپیوتر این تصاویر را در یک تصویر دقیق، سه‌بعدی ترکیب می‌کند که هرگونه ناهنجاری یا تومور را نشان می‌دهد. همچنین می‌توان از سی‌تی‌اسکن برای اندازه‌گیری اندازه تومور استفاده کرد. گاهی اوقات یک رنگ مخصوص به نام ماده کنتراست قبل از اسکن داده می‌شود تا جزئیات بهتری بر روی تصویر ارائه شود. این رنگ را می‌توان در رگ بیمار تزریق کرد یا به صورت قرص یا مایع برای بلع دادن به او داد.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). MRI از میدان‌های مغناطیسی و نه اشعه ایکس برای تولید تصاویر دقیق از بدن استفاده می‌کند. یک رنگ مخصوص به نام ماده کنتراست قبل از اسکن داده می‌شود تا تصویر واضح‌تری ایجاد شود. این رنگ را می‌توان در رگ بیمار تزریق کرد یا به صورت قرص یا مایع برای بلع دادن به او داد.
اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) یا اسکن PET-CT. اسکن PET معمولاً با یک سی‌تی‌اسکن (به بالا مراجعه کنید) ترکیب می‌شود که اسکن PET-CT نامیده می‌شود. بااین‌حال، ممکن است بشنوید که پزشک شما به این روش فقط به‌عنوان اسکن PET اشاره می‌کند. اسکن PET راهی برای ایجاد تصاویری از اندام‌ها و بافت‌های داخل بدن است. مقدار کمی از ماده قندی رادیواکتیو به بدن بیمار تزریق می‌شود. این ماده قندی توسط سلول‌هایی جذب می‌شود که بیشترین انرژی را مصرف می‌کنند. از آنجایی که سرطان تمایل به استفاده فعال از انرژی دارد، ماده رادیواکتیو بیشتری را جذب می‌کند. بااین‌حال، میزان تشعشعات موجود در این ماده بسیار کم است که مضر باشد. سپس یک اسکنر این ماده را شناسایی می‌کند تا تصاویری از داخل بدن تولید کند.
پس از انجام آزمایش‌های تشخیصی، پزشک نتایج را با شما بررسی خواهد کرد. اگر تشخیص سرطان باشد، این نتایج همچنین به پزشک در توصیف سرطان کمک می‌کند. به این می‌گویند صحنه‌سازی.
به دیگران در مورد سرطان خود بگویید
فهمیدن اینکه سرطان دارید می‌تواند برای شما و همچنین دوستان و خانواده‌تان طاقت‌فرسا باشد. مردم اغلب نمی‌دانند چه بگویند. ممکن است احساس غم و ناراحتی کنند و از ناراحت کردن شما بترسند. ممکن است از احتمال از دست دادن شما بترسند. گاهی اوقات مردم راحت‌ترند چیزی نگویند زیرا می‌ترسند حرف اشتباهی بزنند. برخی افراد راحت صحبت می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر ممکن است بیش از حد محتاط شوند یا بیش از حد شاد رفتار کنند.
مراقب سرطان کیست؟
مراقب شخصی است که اغلب به فرد مبتلا به سرطان کمک می‌کند؛ اما برای این کار پولی دریافت نمی‌کند. مراقبین ممکن است شریک زندگی، اعضای خانواده یا دوستان نزدیک باشند. اغلب، آنها برای مراقبت از آنها آموزش ندیده‌اند. بسیاری از اوقات، آنها راه نجات فرد مبتلا به سرطان هستند. ارائه‌دهندگان مراقبت‌های حرفه‌ای برای ارائه مراقبت پول می‌گیرند. آنها تمایل دارند نقش‌های محدودتری داشته باشند و در اینجا به تفصیل مورد بحث قرار نگرفته‌اند.
مکمل‌های غذایی چیست؟
اصطلاح “مکمل غذایی” به طیف گسترده‌ای از محصولات از جمله ویتامین‌ها و مواد معدنی، گیاهان و سایر مواد گیاهی، اسیدهای آمینه، آنزیم‌ها و غیره اشاره دارد. می‌توانید مکمل‌های غذایی را به اشکال مختلف مانند قرص، صمغ، پودر، مایعات، چای و بارها پیدا کنید.
برخی از نمونه‌های مکمل‌های رایج عبارت‌اند از: آشواگاندا، بربرین، کورستین، شنبلیله، نقره کلوئیدی، ترنجبین و ال تیانین.