دوست بودن با فرد مبتلا به سرطان
زمان تقریبی مطالعه
۱۵ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
دوست بودن با فرد مبتلا به سرطان
امروزه، اکثر افراد مبتلا به سرطان به صورت سرپایی درمان می‌شوند، به این معنی که مجبور نیستند در بیمارستان بمانند. اما آنها هنوز هم اغلب به کمک، حمایت و تشویق نیاز دارند.
دوستی و سرطان
مطالعات نشان داده‌اند که بازماندگان سرطان با حمایت عاطفی قوی، تمایل دارند بهتر با تغییراتی که سرطان به همراه دارد سازگار شوند، دیدگاه مثبت‌تری داشته باشند و اغلب کیفیت زندگی بهتری را گزارش می‌دهند. تحقیقات نشان داده است که افراد مبتلا به سرطان به حمایت دوستان نیاز دارند. شما می‌توانید تفاوت بزرگی در زندگی فرد مبتلا به سرطان ایجاد کنید.
دوستان افراد مبتلا به سرطان اغلب می‌خواهند کمک کنند، اما نمی‌دانند چه کاری باید انجام دهند.
همان‌طور که با دوستتان وقت می‌گذرانید و در مورد چگونگی تأثیر سرطان بر زندگی روزمره او بیشتر یاد می‌گیرید، چشمان خود را برای سایر مواردی که می‌توانید برای کمک ارائه دهید، باز نگه دارید. در اینجا چند ایده در مورد اینکه از کجا شروع کنید، آورده شده است.
کاری که می‌توانید انجام دهید: یادداشت‌ها و تماس‌ها
مطمئن شوید که دوستتان می‌داند برای شما مهم است. نشان دهید که با وجود تغییراتی در کارهایی که می‌تواند یا نمی‌تواند انجام دهد یا ظاهرش، هنوز هم به او اهمیت می‌دهید.
- یادداشت‌ها یا پیامک‌های کوتاه و مکرر ارسال کنید، یا تماس‌های کوتاه و منظم برقرار کنید
- سؤال بپرسید
- تماس یا یادداشت را با این جمله تمام کنید: «به‌زودی دوباره با شما تماس خواهم گرفت» و سپس ادامه دهید.
- در زمان‌هایی که برای دوستتان مناسب‌تر است تماس بگیرید یا زمان‌هایی را برای تماس او با خودتان تعیین کنید.
- پیام‌هایشان را فوراً پاسخ دهید
- با فردی که در مراقبت روزانه به او کمک می‌کند (مراقب) مشورت کنید تا ببینید به چه چیزهای دیگری ممکن است نیاز داشته باشد.
چه کاری می‌توانید انجام دهید: بازدیدها
سرطان می‌تواند بسیار منزوی‌کننده باشد. سعی کنید با دوستتان وقت بگذرانید – ملاقات شما می‌تواند به او کمک کند تا ذهنش را از مسائل مختلف منحرف کند و احساسی مانند قبل از اینکه سرطان به کانون اصلی زندگی‌اش تبدیل شود، داشته باشد.
- همیشه قبل از مراجعه تماس بگیرید. اگر دوستتان در آن زمان نمی‌تواند شما را ببیند، او را درک کنید.
- ملاقاتی را برنامه‌ریزی کنید که به شما امکان دهد از مراقب نیز حمایت جسمی و عاطفی کنید. شاید بتوانید ترتیب دهید که در حالی که مراقب از خانه خارج می‌شود، برای چند ساعت پیش دوستتان بمانید.
- به جای ملاقات‌های طولانی و گاه‌به‌گاه، ملاقات‌های کوتاه و منظم داشته باشید. درک کنید که دوستتان ممکن است نخواهد صحبت کند، اما ممکن است از تنها بودن هم خوشش نیاید.
- ملاقات را با لمس کردن، در آغوش گرفتن یا دست دادن شروع و پایان دهید.
- همیشه به ملاقات بعدی‌تان اشاره کنید تا دوستتان بتواند مشتاقانه منتظر آن باشد.
- پیشنهاد دهید که یک میان‌وعده یا خوراکی برای اشتراک‌گذاری با خود بیاورید.
- سعی کنید در زمان‌هایی غیر از آخر هفته‌ها یا تعطیلات که دیگران ممکن است به دیدنتان بیایند، به دیدنشان بروید. زمان می‌تواند برای کسی که بیشتر اوقات در خانه است، یکسان به نظر برسد. برای مثال، صبح سه‌شنبه می‌تواند به اندازه شب پنجشنبه خلوت باشد.
- کارهای سوزن‌دوزی، جدول کلمات متقاطع یا کتاب خودتان را بردارید و وقتی دوستتان چرت می‌زند یا تلویزیون تماشا می‌کند، با او همراه باشید.
- موسیقی مورد علاقه‌شان را به اشتراک بگذارید، برنامه تلویزیونی مورد علاقه‌شان را تماشا کنید یا با دوستتان فیلم تماشا کنید.
- بخش‌هایی از یک کتاب یا روزنامه را بخوانید، یا موضوعات مورد علاقه‌تان را به صورت آنلاین پیدا کنید و آنها را برای دوستتان خلاصه کنید.
- اگر دوستتان مایل به پیاده‌روی است، به او پیشنهاد دهید که با او کمی پیاده‌روی کنید.
از لمس کردن، بغل کردن یا دست دادن با دوستتان نترسید.
کاری که می‌توانید انجام دهید: گفتگو
بسیاری از مردم نگران این هستند که نمی‌دانند به فرد مبتلا به سرطان چه بگویند. سعی کنید به یاد داشته باشید که مهم‌ترین چیز این نیست که شما چه می‌گویید – بلکه این است که شما آنجا هستید و مایل به گوش دادن هستید. سعی کنید بشنوید و درک کنید که دوستتان چه احساسی دارد. به او بگویید که هر زمان که بخواهد، آماده صحبت کردن هستید. یا اگر فرد تمایلی به صحبت کردن ندارد، به او بگویید که اشکالی ندارد.
- گوش دهید بدون اینکه همیشه احساس کنید باید پاسخ دهید. گاهی اوقات یک شنونده دلسوز چیزی است که فرد بیش از همه به آن نیاز دارد.
- مکالمه را با توجه دوستتان هماهنگ کنید تا از اینکه نمی‌تواند صحبت کند، احساس سردرگمی یا گناه نکند.
- به دوستتان کمک کنید تا روی هر چیزی که احساسات خوبی را در او برمی‌انگیزد، مانند ورزش، مذهب، مسافرت یا حیوانات خانگی، تمرکز کند.
- با مشورت خواستن، نظر و سؤال، به دوستتان کمک کنید تا در دوستی‌اش فعال بماند – حتی اگر پاسخی که انتظار دارید را دریافت نکنید.
- از دوستتان بپرسید که آیا احساس ناراحتی می‌کند یا خیر. راه‌های جدیدی برای راحتی بیشتر پیشنهاد دهید، مانند استفاده از بالش‌های بیشتر یا جابه‌جایی مبلمان.
- از او صادقانه تعریف کنید، مثلاً بگویید «امروز سرحال به نظر می‌رسی».
- از احساسات دوستتان حمایت کنید. بگذارید منفی، گوشه‌گیر یا ساکت باشند. در برابر وسوسه‌ی تغییر موضوع مقاومت کنید.
- دوستتان را به «مبارزه» با بیماری ترغیب نکنید.
- به آنها نگویید چقدر قوی هستند؛ ممکن است حتی وقتی غمگین یا خسته هستند، احساس کنند که باید قوی رفتار کنند.
- حتماً هنگام صحبت با دیگران در اتاق، دوستتان را هم در نظر بگیرید.
- فرض کنید دوستتان حتی اگر خواب یا گیج به نظر برسد، می‌تواند صدای شما را بشنود.
- در مورد مواردی مانند رژیم غذایی، ویتامین‌ها و درمان‌های گیاهی، توصیه‌های پزشکی یا نظرات خود را ارائه ندهید.
- به تصمیمات آنها در مورد نحوه درمان سرطانشان احترام بگذارید، حتی اگر با آنها مخالف باشید.
- رفتارهای گذشته‌شان را که ممکن است به بیماری مربوط باشد، مانند نوشیدن الکل یا سیگار کشیدن، به آنها یادآوری نکنید. برخی افراد به‌خاطر این موارد احساس گناه می‌کنند.
از دوستتان سؤال بپرسید. از او راهنمایی و نظر بخواهید.
کاری که می‌توانید انجام دهید: انجام کارها و پروژه‌ها
بسیاری از افراد می‌خواهند به دوستان خود که در شرایط سختی قرار دارند کمک کنند. به‌خاطر داشته باشید که تمایل به کمک و ابراز همدردی با دوستتان از همه چیز مهم‌تر است.
- هر کار ضروری که دوست یا پرستارش نیاز دارد را فوراً انجام دهید.
- برای پرستار کاری انجام دهید؛ این کار به اندازه انجام کاری برای دوستتان مفید است.
- اگر به جای انجام کارهای کمتر و زمان‌بر، به‌طور منظم و برنامه‌ریزی‌شده به کارهایشان رسیدگی کنید، دوستتان ممکن است بیشتر از شما قدردانی کند.
- پروژه‌ها را از قبل برنامه‌ریزی کنید و آنها را تنها پس از صحبت با مراقب شروع کنید.
- آن شخص را در پروژه‌های کاری معمول، برنامه‌ها و رویدادهای اجتماعی شرکت دهید. بگذارید او کسی باشد که به شما بگوید آیا تعهد بیش از حد قابل مدیریت است یا خیر.
- قبل از انجام هر کاری برای همکار مبتلا به سرطان خود، هر چقدر هم که فکر می‌کنید مفید هستید، بررسی کنید. آنها را در جریان اتفاقات محل کار قرار دهید.
ایده‌های پیشنهادی:
- فهرستی از وظایف تهیه کنید. دوستان، همسایگان و همکاران خود را سازماندهی کنید تا به شما در انجام وظایف به صورت منظم و هفتگی کمک کنند. وب‌سایت‌های خاصی وجود دارند که می‌توانند در این زمینه به شما کمک کنند.
- یک روز در هفته برای دوستتان و پرستارش ناهار درست کنید. اگر دوستتان شیمی‌درمانی می‌شود، از او بپرسید که چه غذایی دوست دارد.
- هر هفته یک روز به مدت یک ساعت خانه دوستتان را تمیز کنید.
- از باغچه دوستتان مراقبت کنید.
- از بچه، حیوان خانگی یا گیاهان دوستتان مراقبت کنید.
- متعهد شوید که فرزندشان را هفته‌ای دو بار به تمرین یا کلاس موسیقی ببرید.
- مواد غذایی بخرید.
به‌طور منظم به دنبال راه‌هایی برای کمک باشید.
کاری که می‌توانید انجام دهید: چگونه پشتیبانی ارائه دهید
بعضی افراد حتی وقتی به آن نیاز دارند، پذیرش حمایت را دشوار می‌دانند. اگر دوستتان از کمک امتناع کرد، تعجب نکنید و ناراحت نشوید. مشکل از شما نیست. ممکن است بیشتر به‌خاطر نیاز او به استقلال باشد.
- از طریق حضور و لمس خود، حمایت عاطفی ارائه دهید.
- به مراقب کمک کنید. با انجام این کار، به دوست خود کمک خواهید کرد. بسیاری از مردم از اینکه باری بر دوش عزیزانشان باشند، می‌ترسند.
- ایده‌های عملی در مورد آنچه می‌توانید برای کمک انجام دهید ارائه دهید و سپس آنها را دنبال کنید.
- اگر دوست شما برای درمان به تجهیزات پزشکی یا پول نیاز دارد، می‌توانید به دنبال کمک‌های مالی یا سازماندهی راه‌هایی برای جمع‌آوری پول باشید.
فرض کنید که به کمک شما نیاز است، حتی اگر دیگران هم در حال کمک کردن باشند.
کاری که می‌توانید انجام دهید: هدایا
به دنبال چیزهای کوچک و کاربردی باشید که دوستتان ممکن است به آنها نیاز داشته باشد یا فقط از آنها لذت ببرد. به این فکر کنید که روز معمولی آنها چگونه است و چه چیزی می‌تواند آن را کمی بهتر کند. خندیدن و لبخند زدن هم همیشه خوب است، بنابراین به دنبال چیزهای سرگرم‌کننده برای دوستتان باشید.
- مطمئن شوید که هدایا همین الان قابل استفاده هستند. هدایای کوچک که مرتباً داده می‌شوند معمولاً بهتر از هدایای بزرگ و یک‌بار مصرف هستند.
- اصرار کنید که نیازی به یادداشت تشکر نیست.
ایده‌های پیشنهادی:
- جوراب‌های نرم یا بی‌کیفیت
- کلاه یا شال گردن‌های بامزه
- لیف، حوله یا ملحفه نرم و روشن
- روبالشی‌های ابریشمی یا ساتن
- پیژامه یا لباس خواب
- لوازم بهداشتی غیرمعمول، مانند صابون و لوسیون
- کارت‌پستال‌های مهر شده
- غذاها یا میان‌وعده‌های مورد علاقه یا غیرمعمول
- وسایل مراقبت از خود، مانند کتاب مرجع سرطان، بالش مخصوص یا پد گرمکن
- یک دستگاه ماساژ
- یک تلفن بی‌سیم کوچک
- تصاویر دوستان
- یک سی‌دی یا دانلود موسیقی آرامش‌بخش مورد علاقه‌ی دوستتان یا صداهای طبیعت
- فیلم‌های خنده‌دار
- کتاب‌های صوتی
- ژورنال یا دفترچه یادداشت
هر کسی، هر چقدر هم که قوی باشد، می‌تواند از داشتن یک دوست بهره‌مند شود. دوست شما که سرطان دارد به شما و حمایت شما نیاز دارد.
به مراقب هدیه بدهید؛ این هدیه به اندازه هدیه دادن به دوستتان خوشایند است.
چه کاری نباید انجام داد
- توصیه‌ای را پیشنهاد ندهید که آنها درخواست نمی‌کنند یا قضاوت نکنید.
- احساس نکنید که باید صرفاً به‌خاطر بیمار بودن کسی، بروز شدید کج‌خلقی، نوسانات خلقی یا رفتارهای مخرب یا توهین‌آمیز را تحمل کنید.
- اینطور فرض نکنید که همکارتان دیگر نمی‌تواند کار را انجام دهد. او باید احساس کند که عضوی ارزشمند و مفید برای شرکت یا بخش است.
- مسائل را بیش از حد شخصی کنید. طبیعی است که فرد مبتلا به سرطان ساکت‌تر از حد معمول باشد، به زمان تنهایی نیاز داشته باشد و گاهی اوقات عصبانی شود.
- از صحبت کردن در مورد بیماری نترسید.
- همیشه احساس نکنید که باید در مورد سرطان صحبت کنید. فرد مبتلا به سرطان ممکن است از گفتگوهایی که شامل بیماری نمی‌شود، لذت ببرد.
- اگر قبل از بیماری، دوستی شما جزئی از رفاقت‌تان بوده، از بغل کردن یا لمس کردن دوستتان نترسید.
- سرزنشگر نباشید. برای مثال، سعی نکنید در مورد رفتارهای گذشته‌اش بپرسید یا در مورد اینکه چه چیزی ممکن است باعث سرطان او شده باشد صحبت نکنید و سعی کنید هنگام پرسیدن حال فرد از لحنی شبیه «امروز چقدر حالت بد است؟» استفاده نکنید.
- به فرد مبتلا به سرطان نگویید: «می‌توانم تصور کنم چه احساسی داری»، چون واقعاً نمی‌توانید.
- اگر بیمار هستید یا تب یا هرگونه علائم عفونت دیگری دارید، در نزدیکی فرد مبتلا به سرطان نباشید.
مدارا با خشم
پس از تشخیص سرطان، احساس خشم، طبیعی است. این احساس ممکن است در زمان تشخیص، یا در هر زمانی در طول درمان و بهبودیافتگی، ایجاد شود. خشم یک واکنش عاطفی طبیعی است. برای داشتن احساسات ناخوشایند، احساس گناه نکنید و به خود، سخت نگیرید. خشم و سایر احساسات، بد نیستند. بااین‌حال، ممکن است در عصبانیت خود غرق شوید و بخواهید آن را به روش‌های سالم‌تری، ابراز کنید.
مدارا با ابهام
بسیاری از افراد مبتلا به سرطان، ممکن است در مورد آینده، احساس عدم اطمینان داشته باشند. پس از تشخیص سرطان، ممکن است احساس کنید که امنیت زندگی شما کمتر از گذشته است. هنگامی که چنین احساسی دارید، درخواست حمایت بسیار مهم است. بیماران تازه تشخیص‌داده‌شده و همچنین بهبودیافتگان نگرانی‌های مشترکی دارند. با تیم مراقبت‌های سلامتی خود در مورد منابع موجود حمایتی در این شرایط، صحبت کنید.
خودانگاره و سرطان
خودانگاره بدان معنا است که شما در مورد خود چگونه فکر می‌کنید یا خود را چگونه می‌بینید. تغییرات فیزیکی و عاطفی ناشی از سرطان، می‌تواند خودانگاره شما را، تغییر دهد. خودانگاره، ممکن است ارتباط نزدیکی با تصویر بدنی شما داشته باشد. این ارتباط بدین معناست که بدن خود را چگونه می‌بینید و نسبت به آن، چه احساسی دارید. برخی تغییرات در احساس شما نسبت به خودانگاره‌تان، ممکن است مثبت و برخی دیگر، ممکن است احساساتی منفی باشند.