سرطان مثانه: عوامل خطر
زمان تقریبی مطالعه
۴ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
سرطان مثانه: عوامل خطر
عامل خطر، هر چیزی است که احتمال ابتلای فرد به سرطان را افزایش دهد. اگرچه عوامل خطر اغلب بر پیشرفت سرطان تأثیر میگذارند، اما بیشتر آنها مستقیماً باعث سرطان نمیشوند. برخی از افراد با چندین عامل خطر هرگز به سرطان مبتلا نمیشوند، درحالیکه برخی دیگر که هیچ عامل خطر شناخته شدهای ندارند، دچار سرطان میشوند. دانستن عوامل خطر و صحبت در مورد آنها با پزشک ممکن است به شما کمک کند شیوه زندگی و انتخابهای مراقبت سلامت آگاهانهتری داشته باشید.
عوامل زیر ممکن است خطر ابتلا به سرطان مثانه را در فرد افزایش دهد:
مصرف تنباکو. شایعترین عامل خطر برای سرطان مثانه، سیگار است. سیگار برگ و پیپ نیز میتواند خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش دهد. احتمال ابتلا به سرطان مثانه در افراد سیگاری ۴ تا ۷ برابر بیشتر از افراد غیرسیگاری است.
سن. احتمال تشخیص سرطان مثانه با افزایش سن، افزایش مییابد. بیش از ۷۰درصد افراد مبتلا به سرطان مثانه بالای ۶۵ سال سن دارند.
جنسیت. مردان ۴ برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به سرطان مثانه هستند، اما احتمال مرگومیر ناشی از ابتلا به سرطان مثانه در زنان بیشتر از مردان است. همچنین، زنان، ممکن است تشخیص دیرهنگام سرطان مثانه را تجربه کنند.
مواد شیمیایی. مواد شیمیایی مورداستفاده در صنایع نساجی، لاستیک، چرم، رنگ، و چاپ. برخی از مواد شیمیایی طبیعی؛ و مواد شیمیایی به نام آمینهای معطر و غیره نیز میتوانند خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش دهند.
سابقه پرتودرمانی لگن. افرادی که تحت درمان سرطان با پرتودرمانی لگن قرار گرفتهاند، ممکن است در آینده، خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش دهند.
مشکلات مزمن مثانه، سنگ و عفونت مثانه ممکن است خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش دهد. سرطان مثانه ممکن است در افرادی که از کمر به پایین فلج هستند و مجبور به استفاده از کاتتر ادراری هستند و یا عفونتهای ادراری زیادی داشتهاند، شیوع بالاتری داشته باشد.
استفاده از سیکلوفسفامید. افرادی که شیمیدرمانی با سیکلوفسفامید انجام دادهاند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان مثانه هستند.
استفاده از پیوگلیتازون. در سال ۲۰۱۱، سازمان غذا و داروی ایالات متحده، هشدار داد افرادی که داروی دیابت پیوگلیتازون را برای بیش از ۱ سال مصرف کردهاند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان مثانه باشند. بااینحال، مطالعات منتشر شده نتایج متناقضی را نشان داده است.
تاریخچه شخصی. افرادی که قبلاً یک بار به سرطان مثانه مبتلا شدهاند، احتمال بیشتری دارد که دوباره به سرطان مثانه مبتلا شوند.
شیستوزومیازیس. افرادی که به برخی از اشکال این بیماری انگلی مبتلا هستند، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان مثانه سلول سنگفرشی هستند. شیستوزومیازیس در بخشهایی از آفریقا، آمریکای جنوبی، آسیای جنوب شرقی و خاورمیانه دیده میشود.
سندرم لینچ و سایر سندرمهای ژنتیکی. افراد مبتلا به یک بیماری ارثی به نام سندرم لینچ که قبلاً سرطان کولورکتال غیرپلیپوز ارثی یا نامیده میشد، یا سایر استعدادهای ژنتیکی، ممکن است خطر ابتلا به سرطان مثانه (دستگاه فوقانی و تحتانی) را افزایش دهند. مهم است که سابقه خانوادگی سرطان را با پزشک خود مرور کنید.
قرارگرفتن در معرض آرسنیک. آرسنیک، مادهای طبیعی است که اگر به مقدار زیاد مصرف شود، میتواند باعث مشکلات سلامتی شود. هنگامی که در آب آشامیدنی یافت میشود، با افزایش خطر ابتلا به سرطان مثانه مرتبط است. احتمال قرارگرفتن در معرض آرسنیک، به محل زندگی و اینکه آیا آب موردنیاز خود را از چاه، یا از سیستمی دارای استانداردهای سطوح قابلقبول آرسنیک تأمین میکنید، بستگی دارد.

گوشتهای فراوری شده و خطر ابتلا به سرطان
برای بسیاری از افراد، گوشتهای فراوری شده جزء اصلی رژیم غذایی آنهاست. این گوشتها شامل گوشت اغذیهفروشی در ساندویچ مانند هاتداگ، پپرونی روی پیتزا، سالامی و بیکن و انواع سوسیس و کالباس هستند. باتوجهبه رایج بودن گوشتهای فراوری شده، آیا دلیلی وجود دارد که در مورد اثرات احتمالی آنها بر سلامت، از جمله پتانسیل آنها برای افزایش خطر ابتلا به سرطان، نگران باشیم؟ پاسخ کوتاه بله است.

خواب بهتر زمانی که بیخوابی مرتبط با سرطان دارید
بیخوابی مرتبط با سرطان زمانی است که فرد پس از تشخیص سرطان، مشکلات قابل توجهی در خواب داشته باشد. مشکلات خواب مرتبط با بیخوابی میتواند شامل مشکل در به خواب رفتن، مشکل در خواب ماندن یا زود بیدار شدن باشد. برخی از افراد قبل از ابتلا به سرطان بیخوابی را تجربه میکنند و متوجه میشوند که خواب آنها پس از تشخیص سرطان بدتر میشود. تجربه بیخوابی در طول سرطان میتواند منجر به احساس ناخوشی و بیقراری در طول روز شود.

مدارا با خشم
پس از تشخیص سرطان، احساس خشم، طبیعی است. این احساس ممکن است در زمان تشخیص، یا در هر زمانی در طول درمان و بهبودیافتگی، ایجاد شود. خشم یک واکنش عاطفی طبیعی است. برای داشتن احساسات ناخوشایند، احساس گناه نکنید و به خود، سخت نگیرید. خشم و سایر احساسات، بد نیستند. بااینحال، ممکن است در عصبانیت خود غرق شوید و بخواهید آن را به روشهای سالمتری، ابراز کنید.