درمان سرطان مثانه با جراحی

جراحی سرطان، برداشتن تومور و برخی از بافت‌های سالم اطراف آن در طی یک عمل جراحی است. انواع مختلفی از جراحی برای سرطان مثانه وجود دارد. تیم مراقبت‌های سلامتی شما، نوعی جراحی خاص را براساس مرحله و درجه بیماری توصیه می‌کند.

برداشتن تومور مثانه از طریق پیشاب‌راه (TURBT: trans urethral resection of bladder tumor). این روش برای تشخیص، مرحله‌بندی و همچنین درمان استفاده می‌شود. در طی TURBT، جراح یک سیستوسکوپ را از طریق مجرای ادرار وارد مثانه می‌کند. سپس جراح تومور را با استفاده از ابزاری با یک حلقه سیم کوچک، لیزر یا الکتریسیته پرانرژی (fulguration) خارج می‌کند. قبل از شروع عمل، به بیمار داروی بیهوشی داده می‌شود تا دردی احساس نکند.

برای افراد مبتلا به سرطان مثانه غیرتهاجمی عضلانی، TURBT ممکن است بتواند سرطان را از بین ببرد. بااین‌حال، پزشک ممکن است درمان‌های اضافی را پس از TURBT برای کاهش خطر عود سرطان، مانند شیمی‌درمانی داخل مثانه یا ایمونوتراپی توصیه کند (این درمان‌ها در ادامه توضیح داده شده‌اند). برای افراد مبتلا به سرطان مثانه مهاجم عضلانی، معمولاً درمان‌های اضافی شامل جراحی برای برداشتن مثانه (این جراحی با شیوع کمتر نسبت به پرتودرمانی انجام می‌شود) یا پرتودرمانی توصیه می‌شود. شیمی‌درمانی معمولاً در سرطان مثانه مهاجم عضلانی استفاده می‌شود.

رادیکال سیستکتومی و تشریح غدد لنفاوی. رادیکال سیستکتومی برداشتن کل مثانه و احتمالاً بافت‌ها و اندام‌های مجاور است. این اندام‌ها ممکن است شامل پروستات و بخشی از مجرای ادرار یا رحم، لوله‌های فالوپ، تخمدان‌ها و بخشی از واژن باشد.

برای همه بیماران، غدد لنفاوی در لگن برداشته می‌شود. به این عمل دیسکسیون غدد لنفاوی لگنی می‌گویند. تشریح غدد لنفاوی گسترده لگن، دقیق‌ترین راه برای یافتن سرطانی است که به غدد لنفاوی گسترش یافته است.

در شرایط نادر و بسیار خاص، ممکن است تنها بخشی از مثانه برداشته شود که به آن سیستکتومی جزئی می‌گویند. بااین‌حال، این جراحی استاندارد مراقبت برای افراد مبتلا به بیماری تهاجمی عضلانی نیست.

در طی سیستکتومی لاپاراسکوپی یا روباتیک، جراح به‌جای ۱ برش بزرگ‌تر که برای جراحی باز سنتی استفاده می‌شود، چندین برش یا برش کوچک ایجاد می‌کند. سپس جراح از تجهیزات تلسکوپی، با یا بدون کمک رباتیک، برای برداشتن مثانه استفاده می‌کند. جراح باید برای برداشتن مثانه و بافت اطراف آن، برشی ایجاد کند. این نوع عمل به جراحی باتجربه بسیار در این نوع جراحی نیاز دارد. پزشک شما می‌تواند این گزینه‌ها را با شما در میان بگذارد و به شما در تصمیم‌گیری آگاهانه کمک کند.

انحراف ادرار. اگر کل مثانه برداشته شود، پزشک روش جدیدی برای دفع ادرار از بدن ایجاد می‌کند. یکی از راه‌های انجام این کار استفاده از بخشی از روده کوچک یا کولون برای منحرف‌کردن ادرار به سمت استوما یا استومی (منفذی) در خارج از بدن است. سپس بیمار باید یک کیسه متصل به استوما برای جمع‌آوری و تخلیه ادرار بپوشد.

جراحان گاهی اوقات می‌توانند از بخشی از روده کوچک یا بزرگ برای ساختن یک مخزن ادرار استفاده کنند که یک کیسه ذخیره سازی است و در داخل بدن قرار می‌گیرد. با این روش‌ها بیمار نیازی به کیسه ادراری ندارد. برای برخی از بیماران، جراح می‌تواند کیسه را به مجرای ادرار متصل کند و امکانی را ایجاد کند که ارتوتوپیک (مثانه جدید) نامیده می‌شود. بنابراین، بیمار می‌تواند ادرار را از بدن خارج کند. بااین‌حال، اگر مثانه به طور کامل از ادرار تخلیه نشده باشد، ممکن است بیمار نیاز به استفاده از لوله نازکی به نام کاتتر داشته باشد. همچنین، بیماران دارای مثانه جدید، دیگر تمایلی به ادرار کردن نخواهند داشت و باید ادرار کردن را طبق یک برنامه منظم یاد بگیرند. برای سایر بیماران، یک کیسه داخلی (داخل شکم) ساخته شده از روده کوچک و/یا بزرگ ایجاد می‌شود و از طریق یک استومای کوچک به پوست روی شکم یا ناف متصل می‌شود (مثلاً یک کیسه ایندیانا). با این رویکرد، بیماران نیازی به پوشیدن کیسه ندارند. بیماران کیسه داخلی را چندین بار در روز با وارد کردن یک کاتتر از طریق استومای کوچک و خارج‌کردنی کاتتر تخلیه می‌کنند. تیم مراقبت‌های سلامتی، به شما کمک می‌کند تا با این تغییرات سازگار شوید.