درمان سرطان سینه با درمان هورمونی

• تاموکسیفن. تاموکسیفن دارویی است که از اتصال استروژن به سلول‌های سرطان سینه جلوگیری می‌کند. این دارو برای کاهش خطر عود در پستانی که سرطان داشته، خطر ابتلا به سرطان در پستان دیگر و خطر عود دوردست موثر است. تاموکسیفن در افرادی که یائسه شده‌ ند و همچنین در افرادی که یائسه نشده‌اند، مؤثر است.

تاموکسیفن قرصی است که به مدت ۵ تا ۱۰ سال روزانه و هر روز از طریق خوراکی مصرف می‌شود. برای افراد قبل از یائسگی، ممکن است با دارو ترکیب شود تا تخمدان‌ها از تولید استروژن جلوگیری کنند. مهم است در مورد سایر داروها یا مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید با پزشک خود صحبت کنید، زیرا برخی از آنها ممکن است با تاموکسیفن تداخل داشته باشند. عوارض جانبی رایج تاموکسیفن شامل گرگرفتگی و خشکی واژن، ترشح یا خونریزی است. خطرات بسیار نادر شامل سرطان پوشش رحم، آب‌مروارید و لخته‌شدن خون است. بااین‌حال، تاموکسیفن ممکن است سلامت استخوان و سطح کلسترول را در افراد یائسه بهبود بخشد.

• مهارکننده‌های آروماتاز(AI). مهارکننده‌ها با مسدودکردن آنزیم آروماتاز، میزان استروژن ساخته شده در بافت‌های دیگر به‌غیراز تخمدان را در افراد یائسه کاهش می‌دهند. این آنزیم هورمون‌های ضعیف مردانه به نام آندروژن را به استروژن تبدیل می‌کند. این داروها عبارت‌اند از آناستروزول (آریمیدکس)، اگزمستان (آروماسین) و لتروزول (فمارا). همه AIها قرص‌هایی هستند که روزانه از طریق دهان مصرف می‌شوند. فقط بیمارانی که یائسگی را پشت سر گذاشته‌اند یا داروهایی برای جلوگیری از تولید استروژن در تخمدان‌ها مصرف می‌کنند (به «سرکوب تخمدان» در زیر مراجعه کنید) می‌توانند از AI استفاده کنند. درمان با AI، چه به‌عنوان اولین درمان هورمونی انجام شده یا پس از درمان با تاموکسیفن، ممکن است مؤثرتر از مصرف تاموکسیفن به‌تنهایی، برای کاهش خطر عود در افراد یائسه باشد.

عوارض جانبی AI ممکن است شامل درد عضلات و مفاصل، گرگرفتگی، خشکی واژن، افزایش خطر پوکی‌استخوان و شکستگی استخوان و به‌ندرت افزایش سطح کلسترول و نازک شدن مو باشد. تحقیقات نشان می‌دهد که تمام مهارکننده‌های آروماتاز به یک اندازه خوب کار می‌کنند و عوارض جانبی مشابهی دارند. بااین‌حال، افرادی که در حین مصرف یک داروی هورمونی دارای عوارض جانبی نامطلوب هستند، ممکن است به دلایل نامشخص، عوارض جانبی کمتری با هورمون‌درمانی متفاوتی داشته باشند.

بیمارانی که یائسگی را سپری نکرده‌اند و برای جلوگیری از عملکرد تخمدان‌ها واکسن دریافت نمی‌کنند (به زیر مراجعه کنید) نباید از AI استفاده کنند، زیرا این داروها اثرات استروژن ساخته شده توسط تخمدان‌ها را مسدود نمی‌کنند. اغلب، پزشکان سطح استروژن خون را در افرادی که چرخه‌های قاعدگی‌شان اخیراً متوقف شده، افرادی که دوره‌های قاعدگی‌شان با شیمی‌درمانی متوقف شده، یا افرادی که هیسترکتومی انجام داده‌اند؛ اما تخمدان‌هایشان حفظ شده، بررسی می‌کنند تا مطمئن شوند که تخمدان‌ها دیگر استروژن تولید نمی‌کنند.

• سرکوب یا فرسایش تخمدان. سرکوب تخمدان استفاده از داروها برای متوقف کردن تولید استروژن در تخمدان‌ها است. ابلیشن تخمدان استفاده از جراحی برای برداشتن تخمدان است. این گزینه‌ها ممکن است علاوه‌بر نوع دیگری از درمان هورمونی برای افرادی که یائسه نشده‌اند، استفاده شود.
• برای سرکوب تخمدان، از داروهای آگونیست گنادوتروپین یا هورمون آزادکننده لوتئینیزه کننده (GnRH یا LHRH) برای جلوگیری از ساخت استروژن توسط تخمدان‌ها استفاده می‌شود که باعث یائسگی موقت می‌شود. گوسرلین (زولادکس) و لوپرولید (الیگارد، لوپرون) از انواع این داروها هستند و معمولاً در ترکیب با سایر درمان‌های هورمونی تجویز می‌شوند. این داروها هر ۴ یا ۱۲ هفته یک‌بار تزریق می‌شوند و از تولید استروژن توسط تخمدان جلوگیری می‌کنند. اگر درمان قطع شود، اثرات داروهای GnRH از بین می‌رود.
• سرکوب تخمدان علاوه بر نوع دیگری از درمان هورمونی در شرایط زیر توصیه نمی‌شود:
• سرکوب تخمدان به مدت ۵ سال همراه با درمان هورمونی اضافی، مانند تاموکسیفن یا AI، ممکن است در شرایط زیر، بسته به سن فرد و خطر عود، توصیه شود:
• تاموکسیفن به مدت ۵ سال. سپس، درمان بر اساس خطر عود سرطان و همچنین آیا یائسگی آنها در طی ۵ سال اول است یا خیر.برای ابلیشن تخمدان، از جراحی برای برداشتن تخمدان‌ها برای توقف تولید استروژن استفاده می‌شود. درحالی‌که این امر دائمی است، می‌تواند گزینه خوبی برای افرادی باشد که دیگر نمی‌خواهند باردار شوند.

  درمان هورمونی بعد از یائسگی

  افرادی که یائسگی را پشت سر گذاشته‌اند و برای آنها درمان هورمونی تجویز می‌شود، چندین گزینه دارند:

  • تاموکسیفن به مدت ۵ تا ۱۰ سال
  • مهارکننده‌های آروماتاز برای ۵ تا ۱۰ سال
  • تاموکسیفن به مدت ۵ سال و به دنبال آن AI تا ۵ سال. این در مجموع ۱۰ سال درمان هورمونی خواهد بود.
  • تاموکسیفن به مدت ۲ تا ۳ سال و به دنبال آن ۲ تا ۸ سال مهارکننده‌های آروماتاز برای مجموع ۵ تا ۱۰ سال درمان هورمونی.

  به‌طور کلی، بیماران باید ۵ تا ۱۰ سال درمان هورمونی را ادامه دهند. نشانگرهای زیستی تومور و سایر ویژگی‌های سرطان نیز ممکن است بر تجویز دوره طولانی‌تری از درمان هورمونی، تأثیر بگذارد.

  درمان هورمونی قبل از یائسگی

  همان‌طور که در بالا ذکر شد، بیماران قبل از یائسگی نباید داروهای مهارکننده‌های آروماتاز را بدون سرکوب تخمدان مصرف کنند، زیرا سطح استروژن را کاهش نمی‌دهند. گزینه‌های درمان کمکی هورمونی برای افراد قبل از یائسگی شامل موارد زیر است:

  • اگر فردی پس از ۵ سال اول درمان یائسگی را طی نکرده باشد و توصیه به ادامه درمان شود، می‌تواند تاموکسیفن را تا ۵ سال دیگر ادامه دهد، در مجموع ۱۰ سال تاموکسیفن. از طرف دیگر، فرد می‌تواند سرکوب تخمدان را شروع کند و به مدت ۵ سال دیگر به استفاده از مهارکننده‌های آروماتاز روی آورد.

  • اگر فردی در طول ۵ سال اول درمان یائسه شود و توصیه به ادامه درمان شود، می‌تواند تاموکسیفن را برای ۵ سال دیگر ادامه دهد یا برای ۵ سال دیگر به AI تغییر دهد. این دوره در مجموع، ۱۰ سال درمان هورمونی خواهد بود. فقط افرادی که به‌وضوح یائسه هستند باید از مهارکننده‌های آروماتاز استفاده کنند.

  • به برخی از بیماران توصیه می‌شود که تمام درمان‌های هورمونی را پس از ۵ سال اول استفاده از تاموکسیفن متوقف کنند.

  • برای افرادی که در سنین بسیار پایین، سرطان سینه تشخیص داده می‌شود.

  • برای افرادی که در معرض خطر بالای عود سرطان هستند.

  • برای افراد مبتلا به سرطان مرحله دوم یا سوم که شیمی‌درمانی نیز توصیه می‌شود. بااین‌حال، اکنون شواهد نشان می‌دهد که مزایایی مستقل از استفاده از شیمی‌درمانی نیز دارد.

  • برای افراد مبتلا به سرطان مرحله I یا مرحله II با خطر بالاتر عود که ممکن است به شیمی‌درمانی نیز فکر کنند.

  • برای افرادی که به دلایل دیگر سلامتی مانند داشتن سابقه لخته‌شدن خون نمی‌توانند تاموکسیفن مصرف کنند. آنها علاوه بر سرکوب تخمدان، یک داروی هوش مصنوعی نیز مصرف می‌کنند.

  • برای افراد مبتلا به سرطانی که احتمال عود آن زیاد نیست.

  • برای افراد مبتلا به سرطان مرحله I درصورتی‌که شیمی‌درمانی توصیه نشده است.