درمان سرطان سینه با ایمونوتراپی
زمان تقریبی مطالعه
۱ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
درمان سرطان سینه با ایمونوتراپی
ایمونوتراپی از دفاع طبیعی بدن برای مبارزه با سرطان با بهبود توانایی سیستم ایمنی بدن برای حمله به سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. داروی زیر که نوعی ایمونوتراپی به نام مهارکننده ایمونوتیک است، برای درمان سرطان پستان پرخطر، در مراحل اولیه و سه‌گانه منفی استفاده می‌شود.
- پمبرولیزوماب (کیترودا). نوعی ایمونوتراپی است که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا، برای درمان سرطان پستان پرخطر، در مراحل اولیه و سه‌گانه منفی در ترکیب با شیمی‌درمانی قبل از جراحی تأیید شده است. سپس، پس از جراحی برای ۹ دوز ادامه می‌یابد.
عوارض جانبی رایج شامل بثورات پوستی، علائم شبیه آنفولانزا، مشکلات تیروئید، اسهال و تغییرات وزن است. سایر عوارض جانبی شدید؛ اما کمتر شایع نیز ممکن است رخ دهد. در مورد عوارض جانبی احتمالی ایمونوتراپی توصیه شده برای شما و اقداماتی که می‌توان برای مراقبت و مدیریت آنها انجام داد، با پزشک خود صحبت کنید. در مورد اصول اولیه ایمونوتراپی بیشتر بدانید.
مطالب مرتبط:
خواب بهتر زمانی که بی‌خوابی مرتبط با سرطان دارید
بی‌خوابی مرتبط با سرطان زمانی است که فرد پس از تشخیص سرطان، مشکلات قابل توجهی در خواب داشته باشد. مشکلات خواب مرتبط با بی‌خوابی می‌تواند شامل مشکل در به خواب رفتن، مشکل در خواب ماندن یا زود بیدار شدن باشد. برخی از افراد قبل از ابتلا به سرطان بی‌خوابی را تجربه می‌کنند و متوجه می‌شوند که خواب آنها پس از تشخیص سرطان بدتر می‌شود. تجربه بی‌خوابی در طول سرطان می‌تواند منجر به احساس ناخوشی و بی‌قراری در طول روز شود.
مدارا با خشم
پس از تشخیص سرطان، احساس خشم، طبیعی است. این احساس ممکن است در زمان تشخیص، یا در هر زمانی در طول درمان و بهبودیافتگی، ایجاد شود. خشم یک واکنش عاطفی طبیعی است. برای داشتن احساسات ناخوشایند، احساس گناه نکنید و به خود، سخت نگیرید. خشم و سایر احساسات، بد نیستند. بااین‌حال، ممکن است در عصبانیت خود غرق شوید و بخواهید آن را به روش‌های سالم‌تری، ابراز کنید.
مدارا با ابهام
بسیاری از افراد مبتلا به سرطان، ممکن است در مورد آینده، احساس عدم اطمینان داشته باشند. پس از تشخیص سرطان، ممکن است احساس کنید که امنیت زندگی شما کمتر از گذشته است. هنگامی که چنین احساسی دارید، درخواست حمایت بسیار مهم است. بیماران تازه تشخیص‌داده‌شده و همچنین بهبودیافتگان نگرانی‌های مشترکی دارند. با تیم مراقبت‌های سلامتی خود در مورد منابع موجود حمایتی در این شرایط، صحبت کنید.