درمان سرطان سینه با عمل جراحی
زمان تقریبی مطالعه
۲۱ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
درمان سرطان سینه با عمل جراحی
این درمان، برداشتن تومور و برخی از بافت‌های سالم اطراف آن در طی یک عمل جراحی است. همچنین از جراحی برای بررسی غدد لنفاوی زیر بغل که در زیر بازو قرار دارند، نیز استفاده می‌شود. انکولوژیست جراحی، پزشکی است که در درمان سرطان با جراحی تخصص دارد. در مورد اصول جراحی سرطان بیشتر بدانید.
انتخاب جراحی تأثیری بر نیاز شما به درمان با استفاده از دارو، مانند شیمی‌درمانی، هورمون‌درمانی و/یا درمان هدفمند ندارد (به زیر مراجعه کنید). درمان‌های دارویی براساس ویژگی‌های تومور انجام می‌شود، نه بر اساس نوع جراحی که انجام می‌دهید.
به‌طور کلی، هر چه تومور کوچک‌تر باشد، بیمار گزینه‌های جراحی بیشتری دارد. انواع جراحی برای سرطان سینه شامل موارد زیر است:
- لامپکتومی. این جراحی، حذف تومور و یک حاشیه کوچک و بدون سرطان از بافت سالم اطراف تومور است. بیشتر پستان باقی می‌ماند. برای سرطان مهاجم، پرتودرمانی برای بافت باقیمانده پستان اغلب پس از جراحی توصیه می‌شود، به‌ویژه برای بیماران جوان‌تر، بیماران مبتلا به تومورهای گیرنده هورمونی منفی و بیمارانی که تومورهای بزرگ‌تر دارند. برای کارسینوم مجرای درجا، پرتودرمانی بعد از جراحی معمولاً داده می‌شود. لامپکتومی ممکن است جراحی حفظ پستان، ماستکتومی جزئی، کوادرانکتومی یا ماستکتومی سگمنتال نیز نامیده شود.
- ماستکتومی. این جراحی برای برداشتن کل سینه است. انواع مختلفی از ماستکتومی وجود دارد. با پزشک خود در مورد اینکه آیا می‌توان پوست را حفظ کرد، به نام ماستکتومی محافظ پوست، یا اینکه آیا می‌توان نوک پستان را حفظ کرد، به نام ماستکتومی حفظ‌کننده نوک پستان یا ماستکتومی کامل محافظ پوست صحبت کنید. پزشک، همچنین، میزان بزرگی تومور در مقایسه با اندازه سینه را در تعیین بهترین نوع جراحی برای شما، در نظر می‌گیرد. ممکن است پس از ماستکتومی، پرتودرمانی توصیه شود. در مورد انواع مختلف ماستکتومی بیشتر بدانید.
برداشتن و درمان غدد لنفاوی
سلول‌های سرطانی را می‌توان در غدد لنفاوی زیر بغل در برخی از سرطان‌ها یافت. دانستن اینکه آیا هر یک از غدد لنفاوی نزدیک پستان حاوی سرطان هستند، می‌تواند اطلاعات مفیدی را برای تعیین درمان و پیش‌آگهی ارائه دهد.
- بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان. در بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان (که بیوپسی غدد نگهبان یا SNB نیز نامیده می‌شود)، جراح ۱ تا ۳ یا بیشتر غدد لنفاوی از زیر بازو که تخلیه لنفاوی پستان را دریافت می‌کنند، را یافته و برمی‌دارد. زمانی که پزشک از قبل براساس ارزیابی بالینی می‌داند که غدد لنفاوی سرطان دارند، این روش معمولاً استفاده نمی‌شود. بلکه ممکن است یک گزینه برای بیمارانی باشد که هیچ شواهد بالینی آشکاری از درگیری غدد لنفاوی ندارند. این روش از برداشتن تعداد بیشتری از غدد لنفاوی با تشریح غدد لنفاوی زیر بغل، در بیمارانی که دارای غدد لنفاوی نگهبان عمدتاً عاری از سرطان‌اند، جلوگیری می‌کند. برداشت غدد لنفاوی کمتر، به کاهش خطر چندین عارضه جانبی احتمالی کمک می‌کند. این عوارض جانبی شامل تورم بازو به نام ادم لنفاوی، بی‌حسی و حرکت بازو و مشکلات دامنه حرکتی شانه است. این عوارض ممکن است مسائل طولانی‌مدتی باشند که می‌توانند کیفیت زندگی افراد را به‌شدت تحت‌تأثیر قرار دهند. نکته مهم آن است که خطر ادم لنفاوی با تعداد غدد لنفاوی و عروق لنفاوی که در طول درمان سرطان برداشته یا آسیب‌دیده‌اند، افزایش می‌یابد. این به این معنی است که افرادی که بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان انجام می‌دهند نسبت به افرادی که برش غدد لنفاوی زیر بغل انجام می‌دهند، کمتر در معرض ابتلا به ادم لنفاوی هستند.
پزشک شما ممکن است تصویربرداری از غدد لنفاوی با سونوگرافی و/یا بیوپسی با هدایت تصویر از غدد لنفاوی را قبل از بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان توصیه کند، تا دریابد سرطان در آنجا گسترش‌یافته است یا خیر (به تشخیص مراجعه کنید). این تصویربرداری، اغلب، اگر سرطان گسترش‌یافته یا تومور بزرگی دارید، اگر غدد لنفاوی شما در طول معاینه بالینی مشکوک باشد، یا اگر قبل از جراحی تحت درمان با شیمی‌درمانی هستید، انجام می‌شود. بااین‌حال، انجمن انکولوژی بالینی آمریکا درصورتی‌که سرطان شما کوچک است و غدد لنفاوی در طول معاینه بالینی احساس نمی‌شوند، انجام این کار را توصیه نمی‌کند.
برای یافتن غدد لنفاوی نگهبان، جراح معمولاً یک ردیاب رادیواکتیو و گاهی یک ماده‌ی رنگی در اطراف نوک پستان تزریق می‌کند. تزریق که می‌تواند باعث ناراحتی نیز شود، حدود ۱۵ ثانیه طول می‌کشد. رنگ یا ردیاب به سمت غدد لنفاوی حرکت می‌کند و ابتدا به گره نگهبان می‌رسد. اگر از یک ردیاب رادیواکتیو استفاده شود، تشعشع به جراح کمک می‌کند تا غدد لنفاوی را پیدا کند. در صورت استفاده از رنگ، جراح می‌تواند گره لنفاوی را هنگامی که به رنگ آبی تبدیل می‌شود، پیدا کند.
سپس آسیب‌شناس، غدد لنفاوی را از نظر وجود سلول‌های سرطانی بررسی می‌کند. اگر غدد لنفاوی نگهبان عاری از سرطان باشند، تحقیقات نشان داده است که احتمال دارد غدد لنفاوی باقیمانده نیز عاری از سرطان باشند. این بدان معناست که دیگر نیازی به برداشتن غدد لنفاوی نیست. اگر سرطان در غدد لنفاوی نگهبان یافت شود، اینکه آیا جراحی اضافی برای برداشتن غدد لنفاوی بیشتر موردنیاز است یا خیر، بستگی به وضعیت فرد دارد. به‌عنوان مثال، اگر تنها ۱ تا ۲ غدد لنفاوی نگهبان سرطانی باشند و قصد دارید کل پستان را لامپکتومی و پرتودرمانی کنید، ممکن است نیازی به تشریح غدد لنفاوی زیر بغل نباشد.
به‌طورکلی، برای بسیاری از افراد مبتلا به سرطان پستان در مراحل اولیه با تومورهایی که با جراحی قابل‌برداشتن هستند و غدد لنفاوی زیر بغل آنها بزرگ نشده است، بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان استاندارد مراقبت است. بااین‌حال، در شرایط خاص، ممکن است مناسب باشد که تحت هیچ‌گونه جراحی زیر بغل قرار نگیرید. شما باید با جراح خود در مورد اینکه آیا این روش برای شما مناسب است یا خیر صحبت کنید.
- تشریح غدد لنفاوی زیر بغل. در تشریح غدد لنفاوی زیر بغل، جراح بسیاری از غدد لنفاوی را از زیر بازو خارج می‌کند. سپس توسط آسیب‌شناس از نظر سلول‌های سرطانی بررسی می‌شود. تعداد واقعی غدد لنفاوی برداشته شده از فردی به فرد دیگر متفاوت است. افرادی که لامپکتومی و پرتودرمانی دارند و دارای تومور کوچک‌تر و ۲ یا کمتر غدد لنفاوی نگهبان مبتلا به سرطان هستند، ممکن است از تشریح کامل غدد لنفاوی زیر بغل اجتناب کنند. این به کاهش خطر عوارض جانبی کمک می‌کند و احتمال بقا را کاهش نمی‌دهد.
معمولاً غدد لنفاوی برای افراد مبتلا به کارسینوم مجاری درجا و بدون سرطان تهاجمی تشریح نمی‌شوند، زیرا خطر گسترش بسیار کم است. بااین‌حال، برای بیمارانی که کارسینوم مجاری درجا تشخیص داده شده‌اند و تصمیم به ماستکتومی یا نیاز به ماستکتومی دارند، جراح ممکن است بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان را در نظر بگیرد. اگر در طول ماستکتومی سرطان تهاجمی با کارسینوم مجاری درجا یافت شود که گاهی اوقات اتفاق می‌افتد، غدد لنفاوی ممکن است نیاز به ارزیابی داشته باشند. بااین‌حال، اگر پستان قبلاً با ماستکتومی برداشته شده باشد، معمولاً نمی‌توان نمونه‌برداری از غدد لنفاوی نگهبان را انجام داد. در این شرایط، تشریح غدد لنفاوی زیر بغل ممکن است توصیه شود.
اکثر افراد مبتلا به سرطان سینه مهاجم، بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان یا تشریح غدد لنفاوی زیر بغل را خواهند داشت. برای اکثر افراد جوان‌تر از ۷۰ سال مبتلا به سرطان پستان در مراحل اولیه، از بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان برای تعیین وجود سرطان در غدد لنفاوی زیر بغل استفاده می‌شود، زیرا این اطلاعات برای تصمیم‌گیری در مورد درمان مهم هستند. بسیاری از بیماران ۷۰ساله و بالاتر با تومورهای کوچک گیرنده هورمونی مثبت و HER2 منفی در پستان و بدون سرطان آشکار بالینی در غدد لنفاوی، می‌توانند از تشریح غدد لنفاوی اجتناب کنند، زیرا نتایج ممکن است توصیه‌های درمانی با استفاده از دارو یا پرتودرمانی را تغییر ندهند. به بیماران ۷۰ساله و بالاتر با تومورهای بزرگ‌تر گیرنده هورمونی مثبت و HER2 منفی، با انواع دیگر سرطان سینه، یا با غدد لنفاوی آشکار از لحاظ بالینی، معمولاً ارزیابی غدد لنفاوی زیر بغل توصیه می‌شود. بیماران باید با پزشک خود در مورد توصیه‌هایی برای وضعیت خاص، صحبت کنند.
بدون شیمی‌درمانی قبل از جراحی، و بدون سرطان در غدد لنفاوی نگهبان. برای اکثر افراد در این شرایط، انجمن انکولوژی بالینی آمریکا تشریح غدد لنفاوی زیر بغل را توصیه نمی‌کند. به گروه کوچکی از بیماران مبتلا به تومورهای واقع در مکان‌های خاص یا با ویژگی‌های پرخطر ممکن است پرتودرمانی به غدد لنفاوی ارائه شود.
قبل از جراحی شیمی‌درمانی انجام نمی‌شود، اما در غدد لنفاوی نگهبان سرطان وجود دارد. اگر در ۱ تا ۲ غدد لنفاوی نگهبان سرطان وجود داشته باشد، درصورتی‌که بیمار قصد انجام لامپکتومی و دریافت اشعه را داشته باشد، به‌طورکلی می‌توان از جراحی اضافی گره اجتناب کرد. اگر سرطان در ۳ یا بیشتر غدد لنفاوی نگهبان وجود داشته باشد، انجمن انکولوژی بالینی آمریکا جراحی گره اضافی را توصیه می‌کند.
شیمی‌درمانی قبل از جراحی انجام می‌شود. درمان افرادی که قبل از جراحی شیمی‌درمانی شده‌اند به این بستگی دارد که آیا شیمی‌درمانی سرطان غدد لنفاوی را از بین برده است یا خیر؛ بنابراین، پس از شیمی‌درمانی، بیماران اغلب با بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان مجدداً مرحله‌بندی می‌شوند. اما همیشه هم به این صورت نیست. اگر اسکن‌های تصویربرداری یا معاینات فیزیکی حاکی از وجود غدد لنفاوی غیرطبیعی باشد، بیمار باید تحت جراحی غدد لنفاوی زیر بغل قرار گیرد.
- اگر هیچ نشانه‌ای از سرطان در غدد لنفاوی قبل یا بعد از شیمی‌درمانی وجود نداشت، پرتودرمانی در ناحیه غدد لنفاوی توصیه نمی‌شود.
- اگر قبل از شیمی‌درمانی شواهدی از سرطان در غدد لنفاوی وجود داشت و بعد از شیمی‌درمانی دیگر شواهدی از سرطان در غدد لنفاوی وجود نداشت، پرتودرمانی به ناحیه غدد لنفاوی توصیه می‌شود.
- اگر بعد از شیمی‌درمانی شواهدی از سرطان در غدد لنفاوی وجود داشته باشد، هم تشریح غدد لنفاوی زیر بغل و هم پرتودرمانی در ناحیه غدد لنفاوی توصیه می‌شود.
جراحی ترمیمی (پلاستیک)
بیمارانی که ماستکتومی یا لامپکتومی انجام می‌دهند ممکن است بخواهند بازسازی سینه را در نظر بگیرند. این جراحی برای بازسازی سینه با استفاده از بافت گرفته شده از قسمت دیگری از بدن یا ایمپلنت‌های مصنوعی است. بازسازی معمولاً توسط جراح پلاستیک انجام می‌شود. بازسازی انجام شده هم‌زمان با ماستکتومی، بازسازی فوری نامیده می‌شود. همچنین ممکن است در آینده این جراحی را انجام دهید که به آن بازسازی تأخیری گفته می‌شود.
برای برخی از بیمارانی که تحت عمل لامپکتومی قرار می‌گیرند، بازسازی برای حفظ ظاهر مشابه هر دو سینه، جراحی انکوپلاستیک نامیده می‌شود. این نوع جراحی ممکن است توسط جراح سینه انجام شود.
تکنیک‌های موردبحث در ادامه، معمولاً برای شکل‌دادن به سینه جدید استفاده می‌شود.
ایمپلنت‌ها: ایمپلنت سینه از ایمپلنت‌های پر شده با نمک یا ژل سیلیکونی برای تغییر شکل سینه استفاده می‌کند. قسمت بیرونی ایمپلنت پر از نمک، از سیلیکون تشکیل شده است و با نمک استریل پر شده است. ایمپلنت‌های پر شده با ژل سیلیکون به‌جای نمک با سیلیکون پر می‌شوند. قبلاً نگرانی‌هایی وجود داشت که ایمپلنت‌های سیلیکونی ممکن است با اختلالات بافت هم‌بند مرتبط باشند، اما شواهد واضحی از این موضوع یافت نشد. قبل از کاشت ایمپلنت دائمی، بیمار ممکن است به طور موقت یک گشادکننده بافت قرار دهد که فضایی با اندازه مناسب برای ایمپلنت ایجاد می‌کند. ایمپلنت‌ها را می‌توان در بالا یا زیر عضله سینه‌ای قرار داد. با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات ایمپلنت سیلیکون در مقابل سالین و نحوه قراردادن ایمپلنت صحبت کنید. طول عمر ایمپلنت به خود فرد بستگی دارد. بااین‌حال، برخی از افراد هرگز نیازی به تعویض آنها ندارند. عوامل مهم دیگری که در انتخاب ایمپلنت باید در نظر گرفته شود عبارت‌اند از:
- ایمپلنت‌های سالین گاهی اوقات در قسمت بالا موج می‌زند یا با گذشت زمان جابه جا می‌شود، اما بسیاری از مردم آن را به اندازه کافی برای جایگزینی آزاردهنده نمی‌دانند.
- ایمپلنت‌های سالین با ایمپلنت‌های سیلیکونی تفاوت دارند. آنها اغلب در لمس محکم‌تر از ایمپلنت‌های سیلیکونی هستند. اگر بیش از حد پر شوند، می‌توانند سفت‌تر شوند، اما در صورت سبک‌تر بودن، می‌توانند احساس نرم‌تری هم داشته باشند.
ممکن است در پروتز سینه مشکلاتی وجود داشته باشد. برخی از افراد با شکل یا ظاهر مشکل دارند. ایمپلنت‌ها ممکن است پاره شوند یا بشکنند، باعث درد و بافت اسکار در اطراف ایمپلنت شوند یا عفونی شوند. ایمپلنت‌ها همچنین به‌ندرت با انواع دیگر سرطان، از جمله نوعی به نام لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان (BIA-ALCL) مرتبط شده‌اند. ازآنجایی‌که خطر ابتلا به BIA-ALCL کم است، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برداشتن ایمپلنت‌های بافت سینه یا گشادکننده‌های بافت را توصیه نمی‌کند مگر اینکه علائمی وجود داشته باشد. اگرچه این مشکلات بسیار غیرعادی هستند، با پزشک خود در مورد خطرات آن صحبت کنید.
روش‌های فلپ بافتی: این تکنیک‌ها از ماهیچه و بافت سایر نقاط بدن برای تغییر شکل سینه استفاده می‌کنند. جراحی فلپ بافت ممکن است با “فلپ ساقه‌ای” انجام شود، به این معنی که بافت پشت یا شکم بدون برش رگ‌های خونی به قفسه سینه منتقل می‌شود. “فلپ آزاد” به این معنی است که رگ‌های خونی بریده شده‌اند و جراح باید بافت منتقل شده را به رگ‌های خونی جدید در قفسه سینه متصل کند. چندین روش فلپ وجود دارد:
- فلپ عضله عرضی راست شکمی (TRAM). این روش که می‌تواند به‌صورت فلپ ساقه‌ای یا فلپ آزاد انجام شود، از ماهیچه و بافت دیواره پایین معده استفاده می‌کند.
- فلپ Latissimus dorsi. در این روش فلپ ساقه از ماهیچه و بافت قسمت بالای کمر استفاده می‌شود. ایمپلنت‌ها اغلب در طی این روش فلپ وارد می‌شوند.
- فلپ سوراخ‌کننده شریان اپی گاستریک تحتانی (DIEP). فلپ آزاد DIEP بافت را از شکم می‌گیرد و جراح رگ‌های خونی را به دیواره قفسه سینه متصل می‌کند.
- فلپ بدون گلوتئال. فلپ بدون گلوتئال از بافت و عضله باسن برای ایجاد سینه استفاده می‌کند و جراح نیز رگ‌های خونی را می‌چسباند. فلپ عضله گراسیل فوقانی عرضی (TUG) که از بافت بالای ران استفاده می‌کند نیز ممکن است یک جایگزین باشد.
ازآنجایی‌که رگ‌های خونی با روش‌های فلپ درگیر هستند، این استراتژی‌ها معمولاً برای افرادی که سابقه دیابت یا بافت هم‌بند یا بیماری عروقی دارند یا برای افرادی که سیگار می‌کشند توصیه نمی‌شود، زیرا خطر مشکلات حین و بعد از جراحی بسیار بیشتر است.
انجام DIEP و سایر روش‌های فلپ در اتاق عمل زمان بیشتری می‌برد و پس از جراحی زمان بهبودی طولانی‌تری دارد. بااین‌حال، ظاهر سینه ممکن است ترجیح داده شود، به‌خصوص زمانی که پرتودرمانی بخشی از برنامه درمانی باشد.
برای اطلاعات بیشتر در مورد گزینه‌های بازسازی و ارجاع به جراح پلاستیک با پزشک خود صحبت کنید. وقتی به یک جراح پلاستیک فکر می‌کنید، پزشکی را انتخاب کنید که در انواع جراحی‌های ترمیمی، از جمله ایمپلنت و روش‌های فلپ، تجربه داشته باشد. آنها می‌توانند در مورد جوانب مثبت و منفی هر روش با شما صحبت کنند.
پروتز خارجی سینه
پروتز خارجی یا پروتز مصنوعی گزینه‌ای است برای افرادی که قصد دارند جراحی ترمیمی را به تعویق بیندازند. این پروتزها از سیلیکون یا مواد نرم ساخته شده و در یک لباس زیر ویژه‌ی ماستکتومی قرار می‌گیرند. پروتزهای سینه را می‌توان برای ایجاد ظاهری مناسب و طبیعی ساخت.
سینۀ تخت
برخی از افراد پس از ماستکتومی به‌جای بازسازی سینه، سینۀ تخت را انتخاب می‌کنند. این بدان معناست که جراح پوست، چربی و بافت باقیمانده را تاحدامکان سفت و صاف می‌کند تا دیواره قفسه سینه صاف به نظر برسد. بااین‌حال، جای زخم باقی خواهد ماند.
اگر بعد از ماستکتومی بستن صاف و سینۀ تخت را انتخاب کردید، مهم است که به یک جراح مجرب در انجام این عمل مراجعه کنید. با جراح خود در مورد نتایج موردنظر صحبت کنید و بخواهید تصاویری از کار او را ببینید. اگر با پاسخی که دریافت می‌کنید راحت نیستید، نظر دوم را در نظر بگیرید.
تصمیم به صاف‌کردن یا بازسازی سینه یک انتخاب شخصی است. هر فردی باید بهترین روش برای خود را انجام دهد و آنچه را که به ارزش‌ها و سبک زندگی او احترام می‌گذارد، انتخاب کند.
خلاصه گزینه‌های جراحی
به‌طور خلاصه، گزینه‌های درمان جراحی شامل موارد زیر است:
- برداشتن سرطان پستان: لامپکتومی یا ماستکتومی جزئی، به‌طور کلی در صورت تهاجمی بودن سرطان، و در ادامه پرتودرمانی انجام می‌شود. ماستکتومی نیز ممکن است با یا بدون بازسازی فوری توصیه شود.
- ارزیابی غدد لنفاوی: بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان و/یا تشریح غدد لنفاوی زیر بغل.
توصیه می‌شود با پزشک خود در مورد اینکه کدام گزینه جراحی برای شما مناسب است، صحبت کنید. همچنین، با تیم مراقبت‌های سلامتی خود در مورد عوارض جانبی احتمالی جراحی خاصی که خواهید داشت و آنچه باید به آنها گزارش شود، صحبت کنید.
جراحی گسترده‌تر، مانند ماستکتومی، همیشه بهترین گزینه نیست و ممکن است عوارض بیشتری ایجاد کند. با ترکیب لامپکتومی و پرتودرمانی خطر عود سرطان در همان سینه یا ناحیه اطراف آن کمی بیشتر است. بااین‌حال، بقای طولانی‌مدت افرادی که لامپکتومی را انتخاب می‌کنند دقیقاً مشابه کسانی است که ماستکتومی می‌کنند. حتی با ماستکتومی، نمی‌توان تمام بافت سینه را برداشت و هنوز احتمال عود یا ایجاد سرطان جدید پستان وجود دارد.
افرادی که در معرض خطر بسیار بالایی برای ابتلا به سرطان جدید در سینه دیگر هستند، ممکن است ماستکتومی دوطرفه را در نظر بگیرند، به این معنی که هر دو سینه برداشته می‌شوند. این حالت، شامل افراد مبتلا به جهش ژن BRCA1 و BRCA2 و افراد مبتلا به سرطان در هر دو سینه می‌شود. افرادی که دارای جهش‌های ژن BRCA1 یا BRCA2 هستند باید با پزشک خود در مورد اینکه کدام گزینه جراحی برای آنها بهتر است صحبت کنند، زیرا خطر ابتلا به سرطان سینه در سینه مقابل و ابتلا به سرطان پستان جدید در همان پستان افزایش می‌یابد. بدون این جهش‌ها انجمن انکولوژی بالینی آمریکا توصیه می‌کند به افرادی که دارای جهش ژن BRCA1 یا BRCA2 بوده و تحت درمان ماستکتومی برای پستان مبتلا به سرطان هستند، ماستکتومی کاهش‌دهنده خطر برای سینه مقابل، از جمله ماستکتومی نگهدارنده نوک پستان، را پیشنهاد می‌کند. این پیشنهاد به این دلیل است که انجام ماستکتومی کاهش‌دهنده خطر در سینه مقابل، با کاهش خطر ابتلا به سرطان در آن سینه همراه است. بااین‌حال، همه افراد به دلیل ویژگی‌های سرطانشان و چه به دلیل عوامل مرتبط با آناتومی سینه‌شان، کاندیدای مناسبی برای ماستکتومی نگهدارنده نوک پستان نیستند. برای مثال، افرادی که سینه‌های بزرگی دارند و نوک سینه‌شان برآمده، ممکن است قبل از انجام ماستکتومی نگهدارنده نوک پستان، به کوچک‌کردن سینه نیاز داشته باشند.
برای ارزیابی خطر ابتلا به سرطان در سینه مخالف و تعیین اینکه آیا ممکن است واجد شرایط ماستکتومی کاهش‌دهنده خطر باشید، پزشک چندین عامل را در نظر می‌گیرد:
- سن تشخیص
- سابقه خانوادگی سرطان سینه
- احتمال عود سرطان سینه یا سایر سرطان‌هایی که ممکن است داشته باشید، مانند سرطان تخمدان
- توانایی برای انجام مطالعات نظارتی منظم، مانند ام‌آرآی سینه، برای جستجوی سرطان سینه
- هر بیماری یا شرایط دیگری که ممکن است داشته باشید
- امید به زندگی
افرادی که دارای جهش ژنی با خطر متوسط هستند، مانند PALB2 ،CHEK2 یا ATM، باید با پزشک و مشاور ژنتیک خود در مورد خطر ابتلا به سرطان سینه در سینه مقابل و اینکه آیا تحت ماستکتومی کاهش‌دهنده خطر، از جمله نگهدارنده نوک پستان، صحبت کنند. ماستکتومی، ممکن است برای آنها مناسب باشد.
افرادی که دارای جهش پرخطر هستند و ماستکتومی دوطرفه انجام نمی‌دهند باید به طور منظم بافت پستان باقیمانده را با ماموگرافی سالانه و MRI سینه برای نظارت بیشتر غربالگری کنند.
برای افرادی که در خطر ابتلا به سرطانی جدید در آینده نیستند، برداشتن یک سینه سالم در ماستکتومی دوطرفه نه از عود سرطان جلوگیری می‌کند و نه بقای آنها را بهبود می‌بخشد. همچنین توصیه برای درمان سرطان با داروهایی مانند شیمی‌درمانی و هورمون‌درمانی را تغییر نمی‌دهد. اگرچه خطر ابتلا به سرطان جدید در آن پستان کاهش می‌یابد، اما جراحی برای برداشتن پستان دیگر خطر عود سرطان اصلی را کاهش نمی‌دهد. احتمال بقا براساس پیش‌آگهی سرطان اولیه است. علاوه‌بر این، جراحی گسترده‌تر ممکن است با خطر بیشتر مشکلات و عوارض جانبی مرتبط باشد.
آشنایی با علائم افسردگی در زنان
افسردگی حداقل ۳۵۰ میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. زنان دو برابر مردان با علائم آن دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند.
عوامل بی‌شماری می‌توانند بر نحوه واکنش بدن و ذهن زن به تغییرات و چالش‌های زندگی تأثیر بگذارند. اینها شامل مسائل ژنتیکی، مشکلات فیزیکی و عوامل اجتماعی است. درک چگونگی ایجاد افسردگی در زنان می‌تواند به شما در پیشگیری یا مدیریت علائم آن کمک کند.
اثرات طولانی مدت الکل بر بدن چیست
از یک لیوان شراب همراه با شام گرفته تا یک شب بیرون رفتن با دوستان و نوشیدن یک شات برای جشن گرفتن، مصرف الکل عمیقاً در بسیاری از آداب اجتماعی و سنت‌های فرهنگی در سراسر جهان ریشه دوانده است. در ایالات متحده، بیش از ۸۴٪ از بزرگسالان حداقل یک‌بار در طول زندگی خود الکل مصرف می‌کنند. درحالی‌که نوشیدن گاه‌به‌گاه تا متوسط ممکن است بخشی از زندگی برای برخی باشد، مصرف بیش از حد یا مزمن الکل می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی بر بدن و سلامت طولانی‌مدت شما تأثیر بگذارد.
یازده مزیت گریه: چرا گریه برای ذهن و بدن شما مفید است؟
گریه یک واکنش طبیعی انسان به طیف وسیعی از احساسات است. این طبیعی است که گاهی اوقات گریه کنید، به‌خصوص در رویدادهای احساسی مانند مراسم خاک‌سپاری، فارغ‌التحصیلی، یا مهمانی‌های بازنشستگی. هم مردان و هم زنان بیشتر از آنچه تصور می‌کنید گریه می‌کنند. آمارها نشان می‌دهد که زنان ۵/۳ بار در ماه گریه می‌کنند درحالی‌که مردان ۱/۳ بار در ماه گریه می‌کنند. این تفاوت در وقوع گریه احتمالاً به دلیل اجتماعی شدن و نقش‌های جنسیتی است.