سرطان سینه: درمان

در مراقبت از سرطان، پزشکان متخصص در زمینه‌های مختلف درمان سرطان – مانند جراح، پرتودرمانگر و انکولوژی پزشکی- با رادیولوژیست‌ها و پاتولوژیست‌ها همکاری می‌کنند تا یک برنامه درمانی کلی که انواع مختلف درمان‌ها را ترکیب می‌کند، برای بیمار طراحی کنند. به این گروه، تیم چندرشته‌ای می‌گویند. تیم‌های مراقبت از سرطان شامل انواع دیگر متخصصان مراقبت‌های سلامتی مانند دستیاران پزشک، پزشکان پرستار، پرستاران سرطان‌شناسی، مددکاران اجتماعی، داروسازان، مشاوران ژنتیک، متخصصان تغذیه، درمانگران و دیگران هستند. برای افراد بالای ۶۵ سال، انکولوژیست سالمندان یا متخصص سالمندان نیز ممکن است در مراقبت از بیمار مشارکت داشته باشد. از اعضای تیم درمانی خود بپرسید برای پاسخ به سؤالات در مورد برنامه‌ریزی و درمان، به چه کسی می‌توانید مراجعه کنید.

برنامه درمانی خلاصه‌ای از اطلاعات تشخیصی سرطان و درمان سرطان برنامه‌ریزی‌شده است. این به معنای ارائه اطلاعات اولیه در مورد سابقه پزشکی شما به پزشکانی است که در طول زندگی از شما مراقبت می‌کنند. قبل از شروع درمان، از پزشک خود یک نسخه از برنامه درمانی را بخواهید.

بیولوژی و روند سرطان سینه بر برنامه درمانی تأثیر می‌گذارد. برخی از تومورها کوچک‌تر هستند؛ اما به‌سرعت رشد می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر بزرگ‌تر هستند و به‌کندی رشد می‌کنند. گزینه‌ها و توصیه‌های درمانی برای هر فرد منحصربه‌فرد بوده و به عوامل مختلفی بستگی دارند، از جمله:

• نوع تومور، از جمله وضعیت گیرنده هورمونی (ER، PR)، وضعیت HER2
• مرحله تومور
• آزمایش‌های ژنومی، مانند پانل‌های چندژنی Oncotype DX™ یا MammaPrint™، در صورت لزوم (به تشخیص مراجعه کنید)
• سن، سلامت عمومی، وضعیت یائسگی و ترجیحات بیمار
• وجود جهش‌های شناخته شده در ژن‌های ارثی سرطان پستان، مانند BRCA1 یا BRCA2، براساس نتایج آزمایش‌های ژنتیکی.

حتی اگر تیم مراقبت از سرطان پستان به طور خاص درمان را برای هر بیمار و تومور که «پزشکی شخصی‌» نامیده می‌شود، تنظیم می‌کند، اما مراحل کلی برای درمان سرطان پستان در مراحل اولیه و محلی پیشرفته وجود دارد.

هم برای کارسینوم مجرای درجا (DCIS) و هم برای سرطان تهاجمی پستان در مراحل اولیه، پزشکان معمولاً برای برداشتن تومور جراحی را توصیه می‌کنند. برای اطمینان از اینکه کل تومور برداشته شده، جراح ناحیه کوچکی از بافت سالم اطراف تومور که حاشیه نامیده می‌شود را نیز برمی‌دارد. اگرچه هدف از جراحی حذف تمام سرطان‌های قابل‌مشاهده در پستان است، اما سلول‌های میکروسکوپی نیز ممکن است سرطانی باشند. در برخی شرایط، وجود این سلول‌ها بدان معناست که ممکن است به جراحی دیگری برای برداشتن سلول‌های سرطانی باقی‌مانده نیاز باشد. روش‌های مختلفی برای بررسی سلول‌های میکروسکوپی وجود دارد که از سالم‌بودن حاشیه اطمینان حاصل می‌کند. همچنین ممکن است سلول‌های میکروسکوپی در خارج از پستان وجود داشته باشد، به همین دلیل، همان‌طور که در ادامه توضیح داده شده، درمان سیستمیک با دارو اغلب پس از جراحی توصیه می‌شود.

برای سرطان‌های وسیع‌تر یا سرطان‌هایی که سریع‌تر رشد می‌کنند، پزشکان ممکن است درمان سیستمیک با شیمی‌درمانی، ایمونوتراپی، و/یا درمان هورمونی را قبل از جراحی توصیه کنند که به آن درمان نئوادجوانت می‌گویند. انجام درمان‌های دارویی قبل از جراحی، ممکن است مزایای متعددی داشته باشد:

• ممکن است انجام جراحی با تومور کوچک‌تر، ساده‌تر شود.
• ممکن است پزشک متوجه شود که آیا درمان‌های خاص برای سرطان مفید هستند یا خیر.
• ممکن است بتوانید درمانی جدید را از طریق یک کارآزمایی بالینی امتحان کنید.
• اگر شما هرگونه بیماری میکروسکوپی داشته باشید، با دارودرمانی که در بدن گردش می‌کند، زودتر درمان می‌شود.
• افرادی که ممکن است به ماستکتومی نیاز داشته باشند، درصورتی‌که تومور قبل از جراحی به‌اندازه کافی کوچک شود، می‌توانند جراحی حفظ پستان (لومپکتومی) انجام دهند.

پس از جراحی، گام بعدی در مدیریت مراحل اولیه سرطان پستان، کاهش خطر عود و تلاش برای حذف سلول‌های سرطانی باقی‌مانده در بدن است. این سلول‌های سرطانی با آزمایش‌های فعلی قابل‌شناسایی نیستند، اما اعتقاد بر این است که این سلول‌ها دلیل عود سرطان هستند، زیرا می‌توانند در طول زمان رشد کنند. درمانی که پس از جراحی انجام می‌شود «درمان کمکی» نامیده می‌شود. درمان‌های کمکی ممکن است شامل پرتودرمانی، شیمی‌درمانی، درمان هدفمند، ایمونوتراپی و/یا هورمون‌درمانی باشد (برای اطلاعات بیشتر در مورد هر یک از این درمان‌ها به ادامه‌ی مقاله مراجعه کنید).

اینکه آیا درمان کمکی موردنیاز است بستگی به شانس باقی‌ماندن سلول‌های سرطانی در پستان یا بدن دارد. اگرچه درمان کمکی خطر عود را کاهش می‌دهد، اما به طور کامل این خطر برطرف نمی‌شود.

همراه با مرحله‌بندی، ابزارهای دیگر می‌توانند به تخمین پیش‌آگهی و تصمیم‌گیری در مورد درمان کمکی کمک کنند. بسته به نوع فرعی سرطان سینه، این ابزارها شامل آزمایش‌هایی می‌شود که می‌توانند خطر عود را با آزمایش بافت تومور پیش‌بینی کنند (مانند Oncotype ماموگرافی؛ به تشخیص مراجعه کنید). چنین آزمایشاتی همچنین ممکن است به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد آیا شیمی‌درمانی به کاهش خطر عود کمک می‌کند یا خیر.

اگر جراحی برای برداشتن سرطان امکان‌پذیر نباشد، غیرقابل جراحی نامیده می‌شود. سپس پزشک درمان سرطان را به روش‌های دیگر توصیه می‌کند. شیمی‌درمانی، ایمونوتراپی، درمان هدفمند، پرتودرمانی و/یا هورمون‌درمانی ممکن است برای کوچک‌کردن سرطان انجام شود.

برای سرطان عودکننده، گزینه‌های درمانی به نحوه درمان سرطان و ویژگی‌های سرطان ذکر شده در بالا، مانند ER، PR و HER2 بستگی دارد.

زمانی را برای یادگیری در مورد همه گزینه‌های درمانی خود اختصاص دهید و حتماً در مورد ابهام‌های خود سؤال بپرسید. با پزشک خود در مورد اهداف هر درمان و آنچه می‌توانید در حین دریافت درمان انتظار داشته باشید، صحبت کنید. این نوع ارتباط “تصمیم‌گیری مشترک” نامیده می‌شود. تصمیم‌گیری مشترک، زمانی است که شما و پزشکانتان با همکاری هم درمان‌هایی را انتخاب کنید که متناسب با اهداف مراقبت شما باشد. تصمیم‌گیری مشترک، به‌ویژه، برای افراد مبتلا به سرطان سینه مهم است. زیرا گزینه‌های درمانی مختلفی وجود دارد. همچنین مهم است که قبل از شروع هر درمانی با شرکت بیمه خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که درمان برنامه‌ریزی‌شده تحت پوشش بیمه است.

افراد بالای ۶۵ سال ممکن است از “ارزیابی سالمندان” قبل از برنامه‌ریزی برای درمان، سود ببرند. بررسی کنید که ارزیابی سالمند شامل چه مواردی است و چگونه می‌تواند به افراد بالای ۶۵ سال مبتلا به سرطان کمک کند.

درباره تصمیم‌گیری در مورد درمان بیشتر بدانید.

انواع متداول درمان‌های مورداستفاده برای سرطان پستان در مراحل اولیه و محلی پیشرفته در زیر توضیح داده شده است. برنامه مراقبتی شما همچنین شامل درمان علائم و عوارض جانبی است که بخش مهمی از مراقبت از سرطان است.

• جراحی
• پرتودرمانی
• شیمی‌درمانی
• درمان هورمونی
• درمان هدفمند
• ایمونوتراپی
• درمان سیستمیک نئوادجوانت برای سرطان سینه غیر متاستاتیک
• درمان سیستمیک برای افراد ۶۵ساله یا بالاتر