سرطان دهانه رحم: درمان دارویی هدفمند

زمان تقریبی مطالعه

۵ دقیقه

درمان دارویی هدفمند برای سرطان دهانه رحم

درمان دارویی هدفمند، استفاده از داروهایی است که پروتئین‌های موجود در سلول‌های سرطانی دهانه رحم را هدف قرار می‌دهند و به رشد، گسترش یا افزایش طول عمر آنها کمک می‌کنند. داروهای هدفمند برای از بین بردن سلول‌های سرطانی یا کاهش سرعت رشد آنها عمل می‌کنند. آنها عوارض جانبی متفاوتی نسبت به شیمی‌درمانی دارند و برخی از آنها به صورت قرص مصرف می‌شوند.

برخی از داروهای درمان هدفمند، به‌عنوان مثال، آنتی‌بادی‌های مونوکلونال، به بیش از یک روش برای کنترل سلول‌های سرطانی عمل می‌کنند و همچنین ممکن است به عنوان ایمونوتراپی در نظر گرفته شوند زیرا سیستم ایمنی را تقویت می‌کنند. انواع مختلفی از درمان دارویی هدفمند را می‌توان برای درمان سرطان دهانه رحم استفاده کرد.

ترکیبات آنتی‌بادی - دارو

آنتی‌بادی کونژوگه – دارو (ADC) یک آنتی‌بادی مونوکلونال متصل به داروی شیمی‌درمانی است. این آنتی‌بادی با اتصال به پروتئین هدف روی سلول‌های سرطانی، مانند یک سیگنال هدایت عمل می‌کند، به‌طوری‌که ماده شیمیایی می‌تواند مستقیماً به سلول سرطانی منتقل شده و باعث آسیب شود.

فم – تراستوزوماب دروکستکَن، تی – دی‌اکس‌دی (انهرتو)

این ADC آنتی‌بادی ضد HER2 را به داروی شیمی‌درمانی، دروکستکان، متصل می‌کند . T- DXd می‌تواند به تنهایی برای درمان سرطان دهانه رحم HER2 مثبت در مراحل پایانی که پس از اولین درمان سیستمیک عود کرده است، استفاده شود. این دارو معمولاً هر ۳ هفته یکبار به صورت وریدی (IV) تجویز می‌شود.

عوارض جانبی رایج عبارت‌اند از: کاهش تعداد گلبول‌های خون، حالت تهوع/استفراغ، اسهال، خستگی، ریزش مو، کاهش اشتها، کاهش سطح پتاسیم، تغییرات در آزمایش‌های عملکرد کبد و سرفه. یک عارضه جانبی کمتر شایع اما جدی، کاهش قدرت عضله قلب است، وضعیتی که به آن اختلال عملکرد بطن چپ می‌گویند.

تیسوتوماب ودوتین – تی‌اف‌تی‌وی (تیودک)

این ADC دارای یک آنتی‌بادی است که پروتئین فاکتور بافتی (TF) را روی سلول‌های سرطانی هدف قرار می‌دهد. این دارو، داروی شیمی‌درمانی، مونومتیل، را به همراه می‌آورد. آئوریستاتین E (MMAE)، مستقیماً به سلول سرطانی. تیسوتوماب ودوتین می‌تواند به تنهایی برای درمان سرطان دهانه رحم در مراحل پایانی که پس از شیمی‌درمانی اولیه عود کرده است، استفاده شود. این دارو معمولاً هر ۳ هفته یکبار به صورت وریدی (IV) تجویز می‌شود.

عوارض جانبی رایج می‌تواند شامل موارد زیر باشد: احساس خستگی، حالت تهوع، استفراغ، ریزش مو، خونریزی، اسهال، بثورات پوستی، آسیب عصبی (نوروپاتی محیطی)، عملکرد غیرطبیعی کلیه یا کاهش تعداد سلول‌های خون. عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی می‌توانند شامل تغییر یا از دست دادن بینایی باشند. بیماران باید در طول مصرف این دارو معاینات منظم چشم‌پزشکی داشته باشند و در صورت بروز هرگونه علائم چشمی، فوراً به تیم مراقبت‌های سلامتی خود اطلاع دهند.

مهارکننده‌های RET

در درصد کمی از سرطان‌های دهانه رحم، سلول‌های تومور دچار بازآرایی در ژن RET می‌شوند که باعث می‌شود شکل غیرطبیعی پروتئین RET را ایجاد کنند. این پروتئین غیرطبیعی به رشد سلول‌های تومور کمک می‌کند.

سلپرکاتینیب (Retevmo) یک مهارکننده RET است و می‌تواند برای درمان سرطان دهانه رحم پیشرفته با بازآرایی RET استفاده شود. این داروها کپسول‌هایی هستند که به صورت خوراکی، معمولاً دو بار در روز مصرف می‌شوند.

عوارض جانبی رایج می‌تواند شامل موارد زیر باشد: خشکی دهان، اسهال یا یبوست، فشار خون بالا، خستگی، تورم دست‌ها و/یا پاها، بثورات پوستی، درد عضلات و مفاصل، کاهش تعداد گلبول‌های خون یا تغییرات در سایر آزمایش‌های خون. عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی‌تر می‌توانند شامل آسیب کبدی، آسیب ریوی، واکنش‌های آلرژیک، تغییرات در ریتم قلب، خونریزی آسان و مشکلات مربوط به بهبود زخم باشند.

مهارکننده‌های NTRK

تعداد بسیار کمی از سرطان‌های دهانه رحم، تغییراتی در یکی از ژن‌های NTRK به نام فیوژن‌های ژن NTRK دارند. سلول‌هایی که این تغییرات ژنی را دارند، پروتئین‌های TRK غیرطبیعی می‌سازند که می‌تواند منجر به رشد غیرطبیعی سلول و سرطان شود. Larotrectinib (Vitrakyi) یا entrectinib (Rozlytrek) مهارکننده‌های NTRK هستند. مهارکننده‌های TRK پروتئین‌های ساخته شده توسط ژن‌های NTRK را هدف قرار داده و غیرفعال می‌کنند. این داروها به صورت قرص، یک یا دو بار در روز مصرف می‌شوند.

عوارض جانبی رایج می‌تواند شامل موارد زیر باشد: نتایج غیرطبیعی آزمایش کبد؛ کاهش گلبول‌های سفید و قرمز خون؛ درد عضلات و مفاصل؛ خستگی؛ اسهال یا یبوست؛ حالت تهوع و استفراغ؛ و درد معده. عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی‌تر می‌توانند شامل تغییرات ذهنی مانند گیجی، تغییر در خلق‌وخو و تغییر در خواب؛ آسیب کبدی؛ تغییر در ریتم و/یا عملکرد قلب؛ تغییرات بینایی؛ و آسیب به جنین باشند.

جدیدترین مطالب وبلاگ

روان آموزی

مدارا با ابهام

بسیاری از افراد مبتلا به سرطان، ممکن است در مورد آینده، احساس عدم‌ اطمینان داشته باشند. پس از تشخیص سرطان، ممکن است احساس کنید که امنیت زندگی شما کمتر از گذشته است. هنگامی که چنین احساسی دارید، درخواست حمایت بسیار مهم است. بیماران تازه تشخیص‌داده‌شده و همچنین بهبودیافتگان نگرانی‌های مشترکی دارند. با تیم مراقبت‌های سلامتی خود در مورد منابع موجود حمایتی در این شرایط، صحبت کنید.

ادامه مطلب »