سرطان مثانه: مراقبت پیگیرانه

زمان تقریبی مطالعه

۵ دقیقه

فهرست مطالب در این مقاله

سرطان مثانه: مراقبت‌های پیگیرانه

مراقبت از افراد مبتلا به سرطان مثانه پس از پایان درمان فعال پایان نمی‌یابد. تیم مراقبت‌های سلامتی شما به بررسی عدم بازگشت سرطان، مدیریت عوارض جانبی و نظارت بر سلامت کلی شما ادامه خواهد داد. این نوع مراقبت، پیگیری و نظارت فعال نامیده می‌شود.

مراقبت‌های پیگیرانه شما ممکن است شامل معاینات فیزیکی منظم، آزمایش‌های پزشکی، یا هر دو باشد. پزشکان می‌خواهند روند بهبودی شما را در ماه‌ها و سال‌های آینده پیگیری کنند. برای افرادی که برای سرطان مثانه درمان می‌شوند، مراقبت‌های پیگیرانه معمولاً شامل معاینه فیزیکی کلی، سیستوسکوپی (اگر مثانه برداشته نشده باشد)، سیتولوژی ادرار، تصویربرداری با اشعه ایکس و آزمایش‌های معمول خون و ادرار برای بررسی علائم بازگشت سرطان و اطمینان از اینکه مثانه به‌خوبی کار می‌کند، انجام می‌شوند.

برای افراد مبتلا به انحراف ادرار، مراقبت‌های بعدی ممکن است شامل بررسی عفونت با آزمایش ادرار، بررسی و رفع مشکلات کنترل ادرار، بررسی سرطان عودکننده در دستگاه ادراری فوقانی و بررسی تغییرات در عملکرد کلیه با آزمایش خون، ادرار و اشعه ایکس باشد.

در مورد علائم جدید مانند درد در هنگام ادرار، وجود خون در ادرار، تکرر ادرار، نیاز فوری به ادرارکردن، و سایر علائم به پزشک خود اطلاع دهید. این علائم ممکن است نشانه‌هایی از بازگشت سرطان یا نشانه‌هایی از وضعیت پزشکی دیگر باشد.

توان‌بخشی سرطان و مراقبت‌های بقای سرطان اغلب توصیه می‌شود، و این می‌تواند شامل هر یک از خدمات، مانند فیزیوتراپی، کاردرمانی، مشاوره شغلی، مدیریت درد، برنامه‌ریزی تغذیه، مشاوره مالی و/یا مشاوره عاطفی باشد. هدف از توان‌بخشی کمک به افراد برای بازیابی کنترل بر بسیاری از جنبه‌های زندگی و حفظ استقلال در زندگی روزمره است. درباره توان‌بخشی سرطان بیشتر بدانید.

در مورد اهمیت مراقبت‌های پیگیرانه بیشتر بدانید.

عود مجدد سرطان

یکی از اهداف مراقبت‌های پیگیرانه، بررسی عود است، به این معنی که سرطان عود کرده است. سرطان عود می‌کند؛ زیرا مناطق کوچکی از سلول‌های سرطانی ممکن است در بدن شناسایی نشده باقی بمانند. باگذشت زمان، تعداد این سلول‌ها ممکن است افزایش یابد تا زمانی که در نتایج آزمایش ظاهر شوند یا علائم یا نشانه‌هایی ایجاد کنند. در طول مراقبت‌های پیگیرانه، یک پزشک آشنا با تاریخچه پزشکی شما، می‌تواند اطلاعات مناسبی در مورد خطر عود بیماری به شما بدهد.

پیش‌بینی یا انتظار راجع به نتایج آزمایش، ممکن است برای شما یا اعضای خانواده، استرس اضافه ایجاد کند. گاهی اوقات به این استرس، «اضطراب نتایج» می‌گویند. در مورد چگونگی مقابله با این نوع استرس، بیشتر بدانید.

مدیریت عوارض جانبی طولانی‌مدت و دیرآیند

اکثر افراد انتظار دارند هنگام دریافت درمان، عوارض جانبی داشته باشند. بااین‌حال، اغلب برای بهبودیافتگان تعجب‌آور است که برخی از عوارض جانبی ممکن است پس از اتمام دوره درمان باقی بمانند. به این شرایط، عوارض جانبی طولانی‌مدت می‌گویند. سایر عوارض جانبی به نام اثرات دیرآیند ممکن است ماه‌ها یا حتی سال‌ها پس از پایان درمان ایجاد شوند. اثرات طولانی‌مدت و دیررس می‌تواند شامل تغییرات فیزیکی و احساسی باشد.

با پزشک خود در مورد خطر ابتلا به چنین عوارض جانبی براساس تشخیص، برنامه درمانی فردی و سلامت کلی خود صحبت کنید. اگر تحت درمان‌هایی قرار گرفتید که با عوارض دیررس همراه هستند، ممکن است معاینات فیزیکی، اسکن یا آزمایش خون برای کمک به یافتن و مدیریت عوارض، انجام دهید.

نگهداری سوابق سلامت شخصی

شما و پزشکتان باید برای ایجاد یک برنامه مراقبت پیگیری شخصی همکاری کنید. مطمئن شوید که در مورد هرگونه نگرانی در مورد سلامت جسمی یا عاطفی در آینده صحبت کنید.

همچنین این زمان خوبی است تا با پزشک خود در مورد اینکه چه کسی مراقبت‌های پیگیرانه شما را هدایت می‌کند، صحبت کنید. برخی از بازماندگان، همچنان به انکولوژیست یا اورولوژیست خود مراجعه می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر برای مراقبت‌های پیگیرانه، از پزشک مراقبت‌های اولیه یا سایر متخصصان مراقبت‌های سلامت بازمی‌گردند. این تصمیم به عوامل مختلفی از جمله نوع و مرحله سرطان مثانه، عوارض جانبی، قوانین بیمه درمانی و ترجیحات، انتظارات و باورهای شخصی شما بستگی دارد.

اگر پزشکی که مستقیماً در مراقبت از سرطان شما نقش نداشته است مراقبت‌های پیگیرانه شما را هدایت می‌کند، مطمئن شوید که خلاصه درمان سرطان و فرم‌های برنامه مراقبت پیگیرانه خود را با آنها و با همه ارائه‌دهندگان مراقبت‌های سلامتی در آینده به اشتراک بگذارید. جزئیات مربوط به درمان سرطان و ترجیحات ارتباطی شما برای متخصصان مراقبت‌های سلامتی که در طول زندگی از شما مراقبت می‌کنند، بسیار ارزشمند است.

وبلاگ
خود تنظیمی چیست؟

خودتنظیمی به توانایی کنترل رفتار و مدیریت افکار و احساسات خود به روش‌های مناسب اشاره دارد. به همین دلیل است که شما به مدرسه یا محل کار می‌روید، حتی اگر همیشه آن را دوست نداشته باشید، یا اینکه چرا برای هر وعده غذایی پیتزا نمی‌خورید. خودتنظیمی معمولاً با رشد مغز در سنین ۳ تا ۷ سالگی شروع می‌شود. بااین‌حال، برخی از اختلالات عصبی رشدی مانند اختلال نقص‌توجه بیش‌فعالی (ADHD) می‌تواند منجر به چالش‌هایی در خودتنظیمی شود.

ادامه مطلب »
وبلاگ
چگونه با اعتماد به نفس پایین، خود را دوست داشته باشید

اعتمادبه‌نفس بخش مهمی از عشق به خود و دوست داشتن خود است. وقتی اعتماد به نفس شما پایین است، حرکت رو به جلو و احساس خوبی نسبت به فردی که هستید دشوار است. بااین‌حال، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای افزایش عزت‌نفس و دوست داشتن بیشتر خود انجام دهید. در زیر ۲۰  نکته در مورد چگونگی دوست داشتن خود در زمانی که اعتمادبه‌نفس شما پایین است آورده شده است.

ادامه مطلب »
وبلاگ
چگونه آرام شویم؟ ده راه برای آرام کردن ذهن و بدن

وقتی عصبانی یا مضطرب هستید یا استرس دارید، آرام‌کردن بدن و ذهنتان دشوار است. بااین‌حال، تکنیک‌هایی وجود دارد که می‌توانید از آنها برای کمک به آرامش و تسکین اعصاب خود استفاده کنید. از تنفس عمیق و یوگا گرفته تا تصویرسازی هدایت‌شده و آرام‌سازی پیش‌رونده عضلانی، ابزارهای مختلفی وجود دارد که می‌توانید برای آرام‌کردن ذهن و بدن خود و حفظ آرامش در درازمدت به آنها مراجعه کنید.

ادامه مطلب »
اسکرول به بالا