اسهال
زمان تقریبی مطالعه
۶ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
اسهال
اسهال، اجابت مزاج مکرر، شل یا آبکی است. اگرچه اسهال خفیف میتواند ناخوشایند باشد، اما معمولاً مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد نمی‌کند. اما اسهال شدید میتواند باعث کم‌آبی بدن و عدم تعادل الکترولیت‌ها در بدن شود. این شرایط، زمانی اتفاق می‌افتد که بدن بیش‌ازحد آب و مواد معدنی ضروری را از دست می‌دهد.
اگر در طول درمان سرطان دچار اسهال شدید، از تیم درمانی خود بپرسید که چگونه می‌توانید آن را مدیریت کنید. به طور واضح راجع به شرایطی که تجربه می‌کنید، با آنها صحبت کنید. اگر تیم درمان مشکل را بدانند، میتوانند به شما کمک کنند. از بین بردن عوارض جانبی، بخش مهمی از مراقبت و درمان سرطان است. این روند، مراقبت تسکینی یا مراقبت حمایتی نامیده می‌شود.
چه چیزی باعث اسهال در طول درمان سرطان می‌شود؟
اسهال، اغلب، یکی از عوارض جانبی درمان سرطان است. علل شایع اسهال در طول درمان سرطان عبارت‌اند از:
- شیمی‌درمانی
- ایمونوتراپی
- درمان هدفمند
- پرتودرمانی لگن
- برداشتن قسمتی از روده با جراحی
- بیماری پیوند در مقابل میزبان (یک عارضه جانبی پیوند مغز استخوان/سلول‌های بنیادی)
اسهال، همچنین، میتواند از علائم سرطان باشد. سرطانی که بر لوزالمعده، سرطان کولورکتال و تومورهای عصبی غدد درونریز در دستگاه گوارش (GI) تاثیر میگذارد، همگی میتوانند باعث اسهال شوند.
شرایط و داروهای غیرمرتبط با سرطان نیز میتواند باعث اسهال شود. این شامل:
- بیماری روده تحریک‌پذیر یا التهابی
- عفونت ویروسی
- عدم توانایی در هضم برخی غذاها
- عفونت با کلستریدیوم دیفیسیل، باکتری که به نام C. diff نیز شناخته می‌شود و باعث اسهال می‌شود.
- عفونت با باکتری‌های دیگر
- آنتی‌بیوتیک‌ها
تیم درمان برای یافتن علت اسهال، ممکن است آزمایش‌های پزشکی انجام دهد.
اسهال، اغلب، یکی از عوارض جانبی درمان سرطان است. علل شایع اسهال در طول درمان سرطان عبارت‌اند از:
- شیمی‌درمانی
- ایمونوتراپی
- درمان هدفمند
- پرتودرمانی لگن
- برداشتن قسمتی از روده با جراحی
- بیماری پیوند در مقابل میزبان (یک عارضه جانبی پیوند مغز استخوان/سلول‌های بنیادی)
اسهال، همچنین، میتواند از علائم سرطان باشد. سرطانی که بر لوزالمعده، سرطان کولورکتال و تومورهای عصبی غدد درونریز در دستگاه گوارش (GI) تاثیر میگذارد، همگی میتوانند باعث اسهال شوند.
شرایط و داروهای غیرمرتبط با سرطان نیز میتواند باعث اسهال شود. این شامل:
- بیماری روده تحریک‌پذیر یا التهابی
- عفونت ویروسی
- عدم توانایی در هضم برخی غذاها
- عفونت با کلستریدیوم دیفیسیل، باکتری که به نام C. diff نیز شناخته می‌شود و باعث اسهال می‌شود.
- عفونت با باکتری‌های دیگر
- آنتی‌بیوتیک‌ها
تیم درمان برای یافتن علت اسهال، ممکن است آزمایش‌های پزشکی انجام دهد.
درجات اسهال
برای درک شدت اسهال، پزشکان از سیستم درجه‌بندی که توسط مؤسسه ملی سرطان تنظیم شده، استفاده می‌کنند. این سیستم از خط پایه عادات دفعی شما استفاده می‌کند. تعداد دفعاتی که معمولاً در یک روز اجابت مزاج می‌کنید، «خط پایه» شما می‌باشد. در شرایط اسهال، دفع مدفوع، بیشتر از میزان خط پایه است. اسهال لزوماً نباید مدفوع آبکی باشد. افزایش دفعات مدفوع از سطح اولیه نیز اسهال در نظر گرفته می‌شود. دانستن درجه اسهال میتواند به تعیین درمان مناسب کمک کند.
درجه ۱. اجابت مزاج بیشتر از ۴ نوبت در روز نسبت به خط پایه.
درجه ۲. اجابت مزاج ۴ تا ۶ نوبت بیشتر در روز نسبت به خط پایه.
درجه ۳. اجابت مزاج ۷ نوبت یا بیشتر در روز نسبت به خط پایه. اسهال درجه ۳ ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان یا کلینیک داشته باشد. افراد مبتلا به اسهال درجه ۳ نمی‌توانند حرکات روده خود را کنترل کنند و در تامین نیازهای روزانه خود به طور مستقل، مشکل دارند.
درجه ۴. این درجه، وضعیتی تهدید کننده برای زندگی است. شما به طور اورژانسی به مراقبت‌های پزشکی نیاز دارید.
چگونه می‌توان از اسهال پیشگیری کرده یا آن را درمان کرد؟
اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای پیشگیری از اسهال یا درمان آن، قبل از ایجاد مشکلات دیگر انجام دهید. گزینه‌های درمانی، به علائم و علت اسهال بستگی دارد.
از تیم درمان، در مورد داروهایی که می‌توانید برای جلوگیری از اسهال مصرف کنید، بپرسید. اینها شامل لوپرامید (ایمودیوم) و همچنین ترکیبی از دیفنوکسیلات و آتروپین (لوموتیل) است. ممکن است از این داروها، برای جلوگیری از اسهال ناشی از شیمی‌درمانی استفاده کنید.
محققان در حال مطالعه داروهایی برای اسهال ناشی از پرتودرمانی در ناحیه لگن هستند. اما سازمان غذا و داروی آمریکا هنوز این داروها را تأیید نکرده است.
گاهی اوقات، مشکلات عملکرد لوزالمعده، میتواند باعث اسهال شود. این شرایط، برای برخی از افراد مبتلا به سرطان پانکراس اتفاق می‌افتد. در این صورت، جایگزینی آنزیم‌های پانکراس برای کمک به هضم غذا، میتواند به‌عنوان یک گزینه درمانی، کمک‌کننده باشد.
برای مدیریت اسهال خفیف، گزینه‌های زیر را در نظر بگیرید:
- از کافئین، الکل، لبنیات، چربی، فیبر، آب‌پرتقال، آب‌آلو و غذاهای تند پرهیز کنید.
- از مصرف داروهایی مانند ملین‌ها و متوکلوپرامید (رگلان) خودداری کنید. گاهی پزشکان متوکلوپرامید را برای جلوگیری از حالت تهوع و استفراغ ناشی از شیمی‌درمانی تجویز می‌کنند.
- وعده‌های غذایی کم‌حجم بخورید. غذاهای راحت هضم، انتخاب کنید. این غذاها شامل موز، برنج، سس سیب و نان تست است. اگر شیمی‌درمانی باعث اسهال شود، پزشک ممکن است رژیم غذایی راحت جذب را توصیه کند. هنگامی که از این رژیم غذایی استفاده می‌کنید، بدن، مدفوع کمتری تولید می‌کند. این رژیم غذایی، شامل غذاهای کم فیبر است.
- برای جلوگیری از کم‌آبی، آب و سایر مایعات شفاف بنوشید.
اگر اسهال شدید یا خفیفی دارید که بهبود نمی‌یابد، به تیم درمان خود اطلاع دهید. با توجه به علائم، پزشک ممکن است:
- داروی اسهال را تغییر دهد
- سطح الکترولیت شما را بررسی کند
- مایعات را از طریق یک تزریق داخل وریدی (IV) در رگ بازو، به شما بدهد
- عفونت را بررسی کند
- برنامه یا دوز شیمی‌درمانی را تغییر دهد
سؤالاتی که می‌توانید از تیم درمان بپرسید
این سؤالات را در مورد اسهال از تیم درمان خود بپرسید.
- آیا اسهال یک عارضه جانبی احتمالی هر یک از داروهایی است که مصرف خواهم کرد یا درمان‌های سرطانی که دریافت خواهم کرد؟
- آیا خود سرطان میتواند باعث اسهال شود؟
- اگر در طول درمان سرطان، تغییری در اجابت مزاج تجربه کردم، به چه کسی باید اطلاع دهم؟
- آیا در صورت داشتن اسهال خفیف، درمان‌هایی هست که بتوانم در خانه انجام دهم؟
- علائم شدید شدن اسهال چیست؟
- در صورت بروز اسهال شدید چه باید بکنم؟
- آیا باید عادات دفعی و اسهال خود را در طول درمان سرطان پیگیری کنم؟ اگر چنین است، چگونه باید علائم خود را پیگیری کنم؟
علائم استرس مزمن و درمان
استرس مزمن احساس فشار و آشفتگی در یک دوره طولانی است. درحالی‌که استرس گاه‌به‌گاه میتواند انرژی و تمرکز مورد نیاز برای دستیابی به اهداف بیشتر را در اختیار شما قرار دهد، استرس مداوم میتواند برای سلامتی شما مضر باشد. این به این دلیل است که استرس باعث ترشح هورمون‌هایی به نام کورتیزول و آدرنالین (اپی‌نفرین) می‌شود که عملکرد مغز و بدن شما را تغییر می‌دهد.
شش راه برای کاهش خطر ابتلا به سرطان کولورکتال(روده)
سرطان کولورکتال یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها در ایالات متحده است. از هر ۲۵ نفر در ایالات متحده یک نفر در طول زندگی خود به سرطان کولون یا رکتوم مبتلا می‌شود. اما کارهایی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش خطر انجام دهید.
در اینجا ۶ راه برای کمک به محافظت از سلامت روده بزرگ ارائه شده است.
خود تنظیمی چیست؟
خودتنظیمی به توانایی کنترل رفتار و مدیریت افکار و احساسات خود به روش‌های مناسب اشاره دارد. به همین دلیل است که شما به مدرسه یا محل کار می‌روید، حتی اگر همیشه آن را دوست نداشته باشید، یا اینکه چرا برای هر وعده غذایی پیتزا نمی‌خورید. خودتنظیمی معمولاً با رشد مغز در سنین ۳ تا ۷ سالگی شروع می‌شود. بااین‌حال، برخی از اختلالات عصبی رشدی مانند اختلال نقص‌توجه بیش‌فعالی (ADHD) میتواند منجر به چالش‌هایی در خودتنظیمی شود.