هورمون‌درمانی برای سرطان آندومتر
زمان تقریبی مطالعه
۵ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
هورمون‌درمانی برای سرطان آندومتر
در این نوع درمان از هورمون‌ها یا داروهای مسدودکننده هورمون برای درمان سرطان استفاده می‌شود. این مشابه هورمون‌درمانی نیست که برای کاهش علائم یائسگی (هورمون‌درمانی یائسگی) انجام می‌شود. اغلب برای درمان سرطان آندومتر که پیشرفته است (مرحله III یا IV) یا پس از درمان بازگشته است (عود) استفاده می‌شود. هورمون‌درمانی اغلب همراه با شیمی‌درمانی استفاده می‌شود.
درمان هورمونی برای سرطان آندومتر می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- پروژستین‌ها (این اصلی‌ترین درمان هورمونی مورد استفاده است.)
- تاموکسیفن
- آگونیست‌های هورمون آزادکننده هورمون لوتئینه‌کننده (آگونیست‌های LHRH)
- مهارکننده‌های آروماتاز (AIs)
در حال حاضر، هیچ نوع درمان هورمونی برای سرطان آندومتر بهترین روش تشخیص داده نشده است.
پروژستین‌ها
درمان هورمونی اصلی برای سرطان آندومتر از پروژسترون یا داروهایی مانند آن (به نام پروژستین) استفاده می‌کند. ۲ پروژستین که بیشترین استفاده را دارند عبارت‌اند از:
- مدروکسی پروژسترون استات (پرورا) که می‌تواند به صورت تزریقی یا قرص داده شود.
- مژسترول استات (Megace) که به صورت قرص یا مایع داده می‌شود
این داروها رشد سلول‌های سرطانی آندومتر را کند می‌کنند. مشخص شده است که آنها در درمان زنان مبتلا به سرطان آندومتر که می‌خواهند در آینده باردار شوند مفید هستند و این یک حوزه مورد علاقه تحقیقاتی است.
عوارض جانبی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- گرگرفتگی
- عرق شبانه
- افزایش وزن (از احتباس مایعات و افزایش اشتها)
- بدتر شدن افسردگی
- افزایش سطح قند خون در زنان مبتلا به دیابت
- لخته شدن خون جدی (این نادر است)
گاهی اوقات هیپرپلازی آندومتر و سرطان‌های اولیه آندومتر را می‌توان با یک دستگاه داخل رحمی (IUD) که حاوی پروژستینی به نام لوونورژسترل است، درمان کرد. این ممکن است با یک داروی هورمونی دیگر مانند مدروکسی پروژسترون استات یا آگونیست هورمون آزادکننده هورمون لوتئین کننده ترکیب شود. (پایین را ببینید.)
تاموکسیفن
تاموکسیفن یک داروی ضد استروژن است که اغلب برای درمان سرطان سینه استفاده می‌شود. همچنین ممکن است برای درمان سرطان پیشرفته یا عودکننده آندومتر استفاده شود. جایگزینی پروژسترون و تاموکسیفن گزینه‌ای است که به نظر می‌رسد خوب عمل کند و بهتر از پروژسترون به تنهایی تحمل شود.
هدف از درمان با تاموکسیفن این است که هر گونه استروژن در بدن زن را از افزایش رشد سلول‌های سرطانی دور نگه دارد. اگرچه تاموکسیفن ممکن است استروژن را از “تغذیه” سلول‌های سرطانی جلوگیری کند، اما مانند یک استروژن ضعیف در سایر قسمت‌های بدن عمل می‌کند. باعث تحلیل استخوان نمی‌شود، اما می‌تواند باعث گرگرفتگی و خشکی واژن شود. زنانی که تاموکسیفن مصرف می‌کنند نیز در معرض خطر بیشتری برای لخته شدن خون در پاها هستند.
آگونیست‌های هورمون آزادکننده هورمون لوتئینه‌کننده
اکثر زنان مبتلا به سرطان آندومتر به عنوان بخشی از درمان، تخمدان‌های خود را برداشته‌اند. برخی از زنان ممکن است تحت پرتودرمانی قرار داشته باشند که تخمدان‌های آنها را غیرفعال کرده است. این به جلوگیری از تولید استروژن در بدن کمک می‌کند و همچنین ممکن است رشد سرطان را کاهش دهد.
آگونیست‌های هورمون آزادکننده هورمون لوتئین کننده (آگونیست‌های LHRH) داروهایی هستند که سطح استروژن را در زنانی که هنوز تخمدان‌های فعال دارند، کاهش می‌دهند. این داروها تخمدان‌ها را در زنانی که در دوران پیش از یائسگی هستند خاموش می‌کنند تا استروژن تولید نکنند.
گوسرلین (Zoladex) و لوپرولید (Lupron) داروهایی هستند که ممکن است برای درمان سرطان آندومتر استفاده شوند. آنها هر ۱ تا ۳ ماه یک‌بار تزریق می‌شوند. این داروها آگونیست‌های هورمون آزادکننده گنادوتروپین (GNRH) نیز نامیده می‌شوند.
عوارض جانبی می‌تواند شامل هر یک از علائم یائسگی مانند گرگرفتگی و خشکی واژن باشد. آنها همچنین می‌توانند باعث درد عضلات و مفاصل شوند. اگر این داروها برای مدت طولانی (سال‌ها) مصرف شوند، می‌توانند استخوان‌ها را ضعیف کرده و گاهی منجر به پوکی استخوان شوند.
مهارکننده‌های آروماتاز
حتی پس از برداشتن تخمدان‌ها (کار نکردن)، استروژن همچنان در بافت چربی ساخته می‌شود. این منبع اصلی استروژن بدن می‌شود. داروهایی به نام مهارکننده‌های آروماتاز می‌توانند از ساخت این استروژن جلوگیری کنند و سطح استروژن را حتی بیشتر کاهش دهند. نمونه‌هایی از مهارکننده‌های آروماتاز عبارت‌اند از لتروزول (Femara)، آناستروزول (Arimidex) و exemestane (آروماسین). این داروها اغلب برای درمان سرطان سینه استفاده می‌شوند، اما می‌توانند در درمان سرطان آندومتر نیز مفید باشند. آنها اغلب برای درمان زنانی استفاده می‌شوند که نمی‌توانند جراحی کنند، اما پزشکان در حال بررسی راه‌های دیگری هستند که این داروها می‌توانند مفید باشند.
عوارض جانبی می‌تواند شامل سردرد، درد مفاصل و عضلات و گرگرفتگی باشد. اگر این داروها برای مدت طولانی (سال‌ها) مصرف شوند، می‌توانند استخوان‌ها را ضعیف کرده و گاهی منجر به پوکی استخوان شوند. این داروها هنوز در حال بررسی برای چگونگی بهترین استفاده از آنها برای درمان سرطان آندومتر هستند.
چهار راه برای ترک گریه کردن
گریه یک عملکرد طبیعی انسانی برای بیان احساس درونی شماست. اما برخلاف دیگر ابراز احساسات، گاهی اوقات ما نمی‌توانیم گریه را کنترل کنیم. در برخی موقعیت‌های عمومی، مانند زمانی که در محل کار یا مدرسه هستید، ممکن است بخواهید بدانید که چگونه گریه خود را متوقف کنید تا اشک روی صورتتان نریزد. درحالی‌که مهم است بدانید گریه‌کردن و ابراز احساسات غمگینانه اشکالی ندارد، درک اینکه چه چیزی باعث ایجاد این احساسات غم‌انگیز می‌شود که در وهله اول ما را در این موقعیت قرار می‌دهد، می‌تواند مفید باشد.
سه راهی که استرس می‌تواند شما را بیمار کند
استرس به‌عنوان پاسخ بدن به یک تهدید یا چالش درک شده تعریف می‌شود. همه استرس را تجربه می‌کنند و می‌دانند که مدیریت آن دشوار است. استرس می‌تواند بر سلامتی شما تأثیر منفی بگذارد. استرس مزمن به‌ویژه برای کیفیت زندگی و بهزیستی کلی شما مضر است. استرس می‌تواند منجر به علائم فیزیکی مانند مشکلات گوارشی و همچنین علائم روانی مانند افسردگی و مه مغزی شود.
مدارا با مصرف طولانی‌مدت دارو
درحالی‌که برخی از درمان‌های سرطان کوتاه‌مدت هستند، مانند جراحی یا یک دوره پرتودرمانی، بسیاری از افراد مبتلا به سرطان نیز هستند که به دلایل مختلف، مانند درمان سرطان یا پیشگیری، داروی طولانی‌مدت برای آنها تجویز می‌شود. به‌عنوان مثال، برای مبتلایان به سرطان سینه که دارای گیرنده هورمونی مثبت هستند، اغلب داروهای هورمون‌درمانی به مدت ۵ تا ۱۰ سال برای کاهش خطر عود سرطان تجویز می‌شود.