انتخاب‌های درمانی برای سرطان آندومتر، براساس مرحله
زمان تقریبی مطالعه
۱۴ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
انتخاب‌های درمانی برای سرطان آندومتر، براساس مرحله
مرحله (وسعت) سرطان آندومتر مهم‌ترین عامل در انتخاب درمان است. اما عوامل دیگری نیز می‌توانند بر گزینه‌های درمانی شما تأثیر بگذارند، از جمله نوع سرطان، سن و سلامت کلی شما، و اینکه آیا می‌خواهید بتوانید بچه‌دار شوید. آزمایش‌هایی که روی سلول‌های سرطانی انجام می‌شود نیز برای یافتن اینکه آیا درمان‌های خاصی مانند هورمون و درمان هدفمند ممکن است مؤثر واقع شوند، استفاده می‌شوند.
جراحی اولین درمان تقریباً برای تمام زنان مبتلا به سرطان آندومتر است. این عمل شامل برداشتن رحم، لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها است. (به این عمل سالپینگوئوفورکتومی دوطرفه کل هیسترکتومی یا TH/BSO گفته می‌شود). غدد لنفاوی از لگن و اطراف آئورت نیز ممکن است برداشته شوند (برش غدد لنفاوی لگنی و پارا آئورت [LND] یا نمونه‌برداری) و برای گسترش سرطان آزمایش شوند. شستشوی لگن نیز ممکن است انجام شود. بافت‌های برداشته‌شده در جراحی برای مشاهده میزان گسترش سرطان (مرحله) آزمایش می‌شوند. بسته به مرحله سرطان، درمان‌های دیگری مانند پرتودرمانی و/یا شیمی‌درمانی ممکن است توصیه شود.
برای برخی از زنانی که هنوز می‌خواهند باردار شوند، ممکن است جراحی برای مدتی به تعویق بیفتد و به جای آن از درمان‌های دیگری استفاده شود.
اگر زنی به اندازه کافی برای انجام جراحی خوب نباشد، از درمان‌های دیگری مانند پرتودرمانی استفاده می‌شود.
سرطان‌های مرحله اول I
مرحله اول فقط در رحم است. به غدد لنفاوی یا مکان‌های دور سرایت نکرده است.
مرحله اول سرطان آندومتروئید
درمان استاندارد شامل جراحی برای برداشتن و مرحله‌بندی سرطان است (به بالا مراجعه کنید). گاهی اوقات این تنها درمان مورد نیاز است. سپس بیمار از نزدیک برای علائم بازگشت سرطان (عود) تحت‌نظر قرار می گیرد.
برای زنانی که تومورهای درجه بالاتری دارند، تابش احتمالاً پس از جراحی توصیه می‌شود. می‌توان از براکی‌تراپی واژن (VB)، پرتودرمانی لگنی یا هر دو استفاده کرد.
برخی از زنان جوان‌تر مبتلا به سرطان آندومتر در مراحل اولیه ممکن است بدون برداشتن تخمدان‌ها رحم خود را خارج کنند. این از یائسگی و مسائلی که می‌تواند با آن به وجود بیاید جلوگیری می‌کند. این همچنین احتمال عود سرطان را افزایش می‌دهد، اما احتمال مرگ در اثر سرطان را افزایش نمی‌دهد. این ممکن است چیزی باشد که بخواهید با پزشک خود در میان بگذارید.
زنانی که به دلیل مشکلات پزشکی دیگر نمی‌توانند عمل جراحی انجام دهند یا به دلیل سن ضعیف هستند، اغلب فقط با پرتودرمانی (پرتوهای خارجی و/یا براکی‌تراپی واژینال) درمان می‌شوند.
درمان کم‌باروری برای سرطان‌های اندومتریوئید درجه ۱ مرحله IA : برای زنان جوانی که هنوز می‌خواهند بچه‌دار شوند، ممکن است در حالی که از پروژسترون درمانی برای درمان سرطان استفاده می‌شود، جراحی به تعویق بیفتد. درمان با پروژستین می‌تواند باعث کوچک شدن یا حتی از بین رفتن سرطان برای مدتی شود و به زن فرصتی برای باردار شدن بدهد. با این حال، این آزمایشی است و اگر بیمار از نزدیک تحت‌نظر نباشد، می‌تواند خطرناک باشد. بیوپسی آندومتر یا D&C باید هر ۳ تا ۶ ماه یکبار انجام شود. اگر بعد از ۶ ماه هنوز سرطان وجود نداشته باشد، زن می‌تواند اقدام به بارداری کند. او هر ۶ ماه یکبار از نظر سرطان معاینه می‌شود. از آنجایی که سرطان اغلب دوباره عود می‌کند، پزشکان TH/BSO را پس از کامل شدن فرزندآوری توصیه می‌کنند.
در بسیاری از مواقع، درمان با پروژسترون جواب نمی‌دهد و سرطان بهتر نمی‌شود یا به رشد خود ادامه می‌دهد. به تعویق انداختن عمل جراحی می‌تواند به سرطان فرصت انتشار به خارج از رحم بدهد. اگر طی ۶ تا ۱۲ ماه از بین نرفت، جراحی برای برداشتن و مرحله‌بندی سرطان (هیسترکتومی و برداشتن لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها) توصیه می‌شود.
نظر دوم انکولوژیست زنان و پاتولوژیست (برای تأیید درجه سرطان) قبل از شروع درمان با پروژسترون مهم است. مراجعه به متخصص باروری نیز ایده خوبی است. درک این نکته مهم است که این یک درمان استاندارد نیست و ممکن است خطر رشد و گسترش سرطان را افزایش دهد.
انواع دیگر سرطان آندومتر مرحله اول
سرطان‌هایی مانند کارسینوم سروز پاپیلاری، کارسینوم سلول شفاف یا کارسینوسارکوما به‌احتمال زیاد در هنگام تشخیص به خارج از رحم گسترش یافته‌اند. زنان مبتلا به این نوع تومورها به‌خوبی آنهایی که تومورهای درجه پایین‌تر دارند، کار نمی‌کنند. اگر بیوپسی انجام شده قبل از جراحی سرطان با درجه بالا را نشان دهد، جراحی ممکن است گسترده‌تر باشد. همراه با هیسترکتومی کامل و برداشتن لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها، غدد لنفاوی لگنی و پاراآئورت برداشته می‌شود و اغلب اوقات امنتوم نیز برداشته می‌شود.
پس از جراحی، شیمی‌درمانی (شیمی‌درمانی) با یا بدون پرتودرمانی برای جلوگیری از عود سرطان انجام می‌شود. شیمی‌درمانی معمولاً شامل داروهای کربوپلاتین و پاکلیتاکسل می‌شود، اما می‌توان از داروهای دیگر نیز استفاده کرد.
اگر سرطان را نتوان با جراحی برداشت، هم از شیمی‌درمانی (شیمی‌درمانی) با یا بدون آن و هم از پرتودرمانی استفاده می‌شود. گاهی اوقات، تومور پس از آن کوچک می‌شود به‌طوری که می‌توان برای برداشتن آن جراحی انجام داد.
سرطان‌های مرحله دوم II
زمانی که سرطان آندومتر مرحله دوم باشد، به بافت هم‌بند دهانه رحم گسترش یافته است. اما هنوز در خارج از رحم رشد نکرده است.
یکی از گزینه‌های درمانی این است که ابتدا جراحی انجام شود و سپس پرتودرمانی انجام شود. این جراحی شامل هیسترکتومی رادیکال (کل رحم، بافت‌های کنار رحم و قسمت بالایی واژن برداشته می‌شود)، برداشتن لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها (BSO) و تشریح غدد لنفاوی لگنی و پاراآئورت (LND) یا نمونه‌برداری است. پرتودرمانی، اغلب هم براکی‌تراپی واژینال و هم پرتودرمانی خارجی لگن، ممکن است پس از بهبودی بیمار از عمل جراحی انجام شود. گزینه دیگر این است که ابتدا پرتودرمانی انجام دهید و سپس یک هیسترکتومی ساده، BSO و نمونه‌برداری احتمالی LND یا غدد لنفاوی انجام دهید.
غدد لنفاوی که برداشته شده‌اند از نظر سلول‌های سرطانی بررسی می‌شوند. اگر سرطان در آنها وجود داشته باشد، سرطان در واقع مرحله دوم نیست – مرحله IIIC است.
در برخی موارد، یک زن مبتلا به سرطان آندومتر در مراحل اولیه ممکن است بسیار ضعیف یا بیمار از سایر بیماری‌ها باشد تا بتواند با خیال راحت جراحی کند. این زنان با پرتوهای خارجی و براکی‌تراپی درمان می‌شوند.
برای زنان مبتلا به سرطان‌های درجه بالا، مانند کارسینوم سروز پاپیلاری یا کارسینوم سلول شفاف، جراحی ممکن است شامل آمنتکتومی و بیوپسی صفاقی همراه با هیسترکتومی کامل، برداشتن لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها، برش‌های غدد لنفاوی لگنی و پاراآئورت و شستشوی لگن باشد. پس از جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی یا هر دو ممکن است برای جلوگیری از عود سرطان تجویز شود. شیمی‌درمانی معمولاً شامل داروهای کربوپلاتین و پاکلیتاکسل یا احتمالاً سیس پلاتین و دوکسوروبیسین است.
فردی که در مرحله دوم کارسینوسارکوم رحمی دارد، اغلب همان نوع جراحی را انجام می‌دهد که برای سرطان با درجه بالا استفاده می‌شود. پس از جراحی، ممکن است از اشعه، شیمی‌درمانی یا هر دو استفاده شود. شیمی‌درمانی اغلب شامل پاکلیتاکسل و کربوپلاتین است؛ اما ممکن است در عوض شامل ایفوسفامید، همراه با پاکلیتاکسل یا سیس پلاتین باشد.
سرطان‌های مرحله سوم III
مرحله سوم سرطان آندومتر به خارج از رحم گسترش یافته است.
اگر جراح فکر کند که تمام سرطان‌های قابل مشاهده قابل برداشتن است، هیسترکتومی انجام می‌شود و هم تخمدان‌ها و هم لوله‌های فالوپ برداشته می‌شوند. گاهی اوقات زنان مبتلا به سرطان مرحله III نیاز به هیسترکتومی رادیکال دارند. تشریح غدد لنفاوی لگنی و پاراآئورت نیز ممکن است انجام شود. شستشوی لگن انجام می‌شود و ممکن است امنتوم خارج شود. برخی از پزشکان تلاش می‌کنند تا سرطان‌های باقی‌مانده (به نام debulking) را حذف کنند، اما مشخص نیست که این به بیماران کمک می‌کند عمر طولانی‌تری داشته باشند.
اگر آزمایشات انجام شده قبل از جراحی نشان دهد که سرطان بیش از حد گسترش یافته است که به طور کامل برداشته نشده است، در موارد نادر، ممکن است قبل از هر جراحی پرتودرمانی انجام شود. ممکن است آنقدر تومور را کوچک کند که جراحی را به یک گزینه تبدیل کند. برای سرطان‌های پیشرفته آندومتر که با جراحی یا پرتودرمانی قابل درمان نیستند، درمان با داروی ایمونوتراپی، پمبرولیزوماب ممکن است یک گزینه باشد.
مرحله IIIA: مرحله سرطان IIIA به بافت پوشش دهنده رحم (سروز) یا سایر بافت های لگن مانند لوله‌های فالوپ یا تخمدان‌ها (آدنکس) گسترش یافته است. برای این سرطان ها، درمان پس از جراحی ممکن است شامل شیمی‌درمانی، پرتودرمانی یا هر دو باشد. تابش به لگن یا هر دو شکم (شکم) و لگن داده می‌شود. براکی‌تراپی واژینال نیز اغلب استفاده می‌شود.
مرحله IIIB: در این مرحله سرطان به واژن گسترش یافته است. پس از جراحی، مرحله IIIB ممکن است با شیمی‌درمانی و/یا پرتودرمانی درمان شود.
مرحله IIIC: این شامل سرطان‌هایی است که به غدد لنفاوی لگن (مرحله IIIC1) و سرطان‌هایی که به غدد لنفاوی اطراف آئورت گسترش یافته‌اند (مرحله IIIC2). درمان شامل جراحی و به دنبال آن شیمی‌درمانی و/یا پرتودرمانی است.
برای زنان مبتلا به سرطان‌های با درجه بالا، مانند کارسینوم سروز پاپیلاری یا کارسینوم سلول شفاف، جراحی ممکن است شامل آمنتکتومی و بیوپسی صفاقی همراه با هیسترکتومی کامل، برداشتن هر دو تخمدان و لوله‌های فالوپ، برش غدد لنفاوی لگن و پارا آئورت و شستشوی لگن باشد. پس از جراحی، شیمی‌درمانی، پرتودرمانی یا هر دو ممکن است برای جلوگیری از عود سرطان تجویز شود. شیمی‌درمانی معمولاً شامل داروهای کربوپلاتین و پاکلیتاکسل یا سیس پلاتین و دوکسوروبیسین است.
به کارسینوسارکوم رحم مرحله III اغلب از همان نوع جراحی استفاده می‌کنند که برای سرطان با درجه بالا استفاده می‌شود. پس از جراحی، ممکن است از اشعه، شیمی‌درمانی یا هر دو استفاده شود. شیمی‌درمانی اغلب شامل داروی پاکلی تاکسل و کربوپلاتین است، اما ایفوسفامید همراه با پاکلیتاکسل یا سیس پلاتین ممکن است استفاده شود. ایمونوتراپی هدفمند و/یا ایمونوتراپی نیز ممکن است گزینه‌هایی برای برخی از زنان باشد.
سرطان‌های مرحله چهارم IV
مرحله IVA: این سرطان‌های آندومتر به مثانه یا روده رشد کرده‌اند.
مرحله IVB: این سرطان‌های آندومتر به غدد لنفاوی خارج از لگن یا ناحیه پارا آئورت گسترش یافته‌اند. این مرحله همچنین شامل سرطان‌هایی است که به کبد، ریه‌ها، امنتوم یا سایر اندام‌ها گسترش یافته‌اند.
برخی از سرطان‌های آندومتر مرحله IV هستند؛ زیرا به غدد لنفاوی شکم (و نه فقط لگن و ناحیه پاراآئورت) گسترش یافته‌اند، اما به هیچ ناحیه دیگری سرایت نکرده‌اند. زنان مبتلا به این نوع گسترش سرطان ممکن است نتایج بهتری داشته باشند اگر تمام سرطانی که دیده می‌شود برداشته شود (حجم‌زدایی شود) و نمونه‌برداری از نواحی دیگر در شکم سلول‌های سرطانی را نشان ندهد.
در اکثر موارد سرطان آندومتر مرحله IV، سرطان بیش از حد گسترش یافته است که نمی‌توان آن را با جراحی برداشت . هیسترکتومی و برداشتن لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها همچنان ممکن است برای جلوگیری از خونریزی بیش از حد انجام شود. به همین دلیل ممکن است از پرتودرمانی نیز استفاده شود. هنگامی که سرطان به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است، ممکن است از هورمون‌درمانی استفاده شود. اما سرطان‌های با درجه بالا و آنهایی که گیرنده‌های پروژسترون و استروژن قابل تشخیص روی سلول‌های سرطانی ندارند، احتمالاً به هورمون درمانی پاسخ نمی‌دهند.
ترکیبی از داروهای شیمی‌درمانی ممکن است برای مدتی به برخی از زنان کمک کند. داروهایی که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند پاکلی تاکسل، دوکسوروبیسین و کربوپلاتین یا سیس پلاتین هستند. این داروها اغلب با هم به صورت ترکیبی استفاده می‌شوند. کارسینوسارکوم مرحله IV اغلب با همان شیمی‌درمانی درمان می‌شود. سیس پلاتین، ایفوسفامید، و پاکلیتاکسل نیز ممکن است ترکیب شوند.
داروهای هدفمند و/یا داروهای ایمونوتراپی نیز ممکن است گزینه‌هایی برای برخی از زنان مبتلا به سرطان آندومتر پیشرفته باشند.
زنان مبتلا به مرحله IV سرطان آندومتر باید شرکت در آزمایشات بالینی شیمی‌درمانی یا سایر درمان‌های جدید را در نظر بگیرند.
سرطان مکرر آندومتر
سرطان زمانی که پس از درمان عود می‌کند، عودکننده نامیده می‌شود. عود می‌تواند موضعی (در یا نزدیک همان جایی که شروع شده است) یا دور (گسترش به اندام‌هایی مانند ریه یا استخوان) باشد. درمان بستگی به میزان سرطان و محل آن و همچنین نوع درمانی دارد که برای اولین بار استفاده شده است.
برای عودهای موضعی، مانند لگن، از جراحی (گاهی با پرتودرمانی به دنبال آن) استفاده می‌شود. برای زنانی که شرایط پزشکی دیگری دارند که آنها را قادر به انجام عمل جراحی نمی کند، پرتودرمانی به‌تنهایی یا همراه با هورمون‌درمانی استفاده می‌شود.
برای عود دوردست، ممکن است از جراحی و/یا پرتودرمانی متمرکز زمانی استفاده شود که سرطان فقط در چند نقطه کوچک باشد (مانند ریه‌ها یا استخوان ها). زنانی که عودهای گسترده تری دارند (سرطان گسترده) مانند کسانی که در مرحله چهارم سرطان آندومتر قرار دارند، درمان می‌شوند. هورمون درمانی یا شیمی‌درمانی توصیه می‌شود. سرطان‌های درجه پایین حاوی گیرنده های پروژسترون به‌احتمال زیاد به هورمون درمانی پاسخ می دهند. سرطان‌های درجه بالاتر و آن هایی که گیرنده های قابل تشخیص ندارند بعید است در طول هورمون درمانی کوچک شوند اما ممکن است به شیمی‌درمانی پاسخ دهند. ممکن است در برخی موارد از درمان هدفمند و ایمونوتراپی استفاده شود. آزمایش‌های بالینی درمان‌های جدید گزینه خوب دیگری است.
به دیگران در مورد سرطان خود بگویید
فهمیدن اینکه سرطان دارید می‌تواند برای شما و همچنین دوستان و خانواده‌تان طاقت‌فرسا باشد. مردم اغلب نمی‌دانند چه بگویند. ممکن است احساس غم و ناراحتی کنند و از ناراحت کردن شما بترسند. ممکن است از احتمال از دست دادن شما بترسند. گاهی اوقات مردم راحت‌ترند چیزی نگویند زیرا می‌ترسند حرف اشتباهی بزنند. برخی افراد راحت صحبت می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر ممکن است بیش از حد محتاط شوند یا بیش از حد شاد رفتار کنند.
مراقب سرطان کیست؟
مراقب شخصی است که اغلب به فرد مبتلا به سرطان کمک می‌کند؛ اما برای این کار پولی دریافت نمی‌کند. مراقبین ممکن است شریک زندگی، اعضای خانواده یا دوستان نزدیک باشند. اغلب، آنها برای مراقبت از آنها آموزش ندیده‌اند. بسیاری از اوقات، آنها راه نجات فرد مبتلا به سرطان هستند. ارائه‌دهندگان مراقبت‌های حرفه‌ای برای ارائه مراقبت پول می‌گیرند. آنها تمایل دارند نقش‌های محدودتری داشته باشند و در اینجا به تفصیل مورد بحث قرار نگرفته‌اند.
مکمل‌های غذایی چیستند؟
اصطلاح “مکمل غذایی” به طیف گسترده‌ای از محصولات از جمله ویتامین‌ها و مواد معدنی، گیاهان و سایر مواد گیاهی، اسیدهای آمینه، آنزیم‌ها و غیره اشاره دارد. می‌توانید مکمل‌های غذایی را به اشکال مختلف مانند قرص، صمغ، پودر، مایعات، چای و بارها پیدا کنید.
برخی از نمونه‌های مکمل‌های رایج عبارت‌اند از: آشواگاندا، بربرین، کورستین، شنبلیله، نقره کلوئیدی، ترنجبین و ال تیانین.