کمک به کودکان و نوجوانان سوگوار

مرگ را با عبارات ساده، مستقیم، صادقانه و متناسب با سطح رشد کودک، توضیح دهید. کودکان نمی‌توانند مانند بزرگسالان به افکار و احساسات خود فکر کنند؛ بنابراین آنها نیاز به گفتگوهای کوتاه زیادی خواهند داشت. ممکن است نیاز باشد که همان اطلاعات را، بارها تکرار کنید. کودکان ممکن است اغلب سؤالاتی مشابهی بپرسند، زیرا سعی می‌کنند اطلاعات دشوار را درک کنند.

در اینجا چند نکته برای کمک به توضیح مرگ و فقدان به فرزندتان آورده شده است:

• مرگ را با استفاده از کلمات واقعی مانند “مرگ” به‌جای عبارات گیج‌کننده مانند “به خواب رفت” توضیح دهید. می‌توانید بگویید که مرگ به این معنی است که بدن فرد ازکارافتاده است یا اینکه فرد دیگر نمی‌تواند نفس بکشد، صحبت کند، حرکت کند، غذا بخورد یا دیگر قادر نیست کارهایی که در زمان زنده‌بودن انجام می‌داده را تکرار کند.
• باورهای مذهبی یا معنوی خانواده خود را در مورد مرگ، با کودک به اشتراک بگذارید.
• فرزندتان را تشویق کنید که سؤال بپرسد و سعی کنید صادقانه و مستقیم به آنها پاسخ دهید. اگر پاسخ سؤالی را نمی‌دانید، به یافتن پاسخ کمک کنید.
• از کتاب‌ها، نقاشی‌ها یا بازی‌های نقش‌آفرینی برای کمک به درک مرگ کودک خردسال، استفاده کنید.

در اینجا پیشنهاداتی وجود دارد که ممکن است به فرزند شما کمک کند تا با فقدان کنار بیاید:
• اطمینان حاصل کنید که فرزندتان متوجه شده که مرگ، تقصیر او نیست و کسی که مرده برنمی‌گردد.
• بسیار به کودک ابراز محبت کنید و به فرزندتان اطمینان دهید که او همچنان مورد محبت و مراقبت قرار خواهد گرفت.
• فرزندتان را تشویق کنید تا در مورد احساساتش صحبت کند. راه‌های دیگری را برای بیان احساسات مانند نوشتن در دفترچه یا نقاشی پیشنهاد دهید.

• بدون اینکه فرزندتان را تحت‌ تأثیر قرار دهید، غم خود را با او در میان بگذارید. ابراز احساسات می‌تواند پسر یا دختر شما را تشویق کند تا احساسات خود را با شما در میان بگذارد.
• به کودک خود کمک کنید تا بفهمد که غم و اندوه عادی، شامل طیفی از احساسات، مانند عصبانیت، احساس گناه و ناامیدی است. برای او توضیح دهید که احساسات و واکنش‌های او ممکن است بسیار متفاوت از احساسات بزرگسالان باشد.
• به کودک خود اطمینان دهید که طبیعی است غم گاهی بیاید و به‌مرور زمان، از بین برود. توضیح دهید که آنها همیشه نمی‌توانند زمان غمگینی را پیش‌بینی کنند، اما این احساس، تسکین خواهد یافت.
• اگر فرزندتان بزرگ‌تر است، او را تشویق کنید تا با یک بزرگسال خارج از خانواده، مانند یک معلم یا یک روحانی صحبت کند. همچنین می‌توانید یک گروه حمایتی متناسب با سن کودک را، در نظر بگیرید.
• تا جایی که ممکن است روال‌های خانه و مراقبین را ثابت نگه دارید و به تعیین محدودیت برای رفتار ادامه دهید. مراقبت، ثبات و تداوم به کودکان کمک می‌کند تا احساس امنیت کنند.
• گذراندن وقت با دوستان و شرکت در سایر فعالیت‌های مناسب سن را، تشویق کنید.
• به فرزندتان اطمینان دهید که احساس خوشبختی و لذت‌بردن، هرگز نشانی از فراموشی یا بی‌احترامی و بی‌وفایی، نسبت به فرد فوت شده، نیست.
• اگر در مورد رفتار کودک خود نگران هستید، با یک مشاور سوگ‌درمانی، روان‌شناس کودک یا سایر متخصصان بهداشت روان صحبت کنید.