چگونه اخبار مربوط به علل سرطان را تفسیر کنیم

عبور از سرفصل‌ها (یا مقاله، خبر، ایمیل، پست رسانه‌های اجتماعی، و غیره) و رسیدن به اصل موضوع همیشه آسان نیست. در اینجا چند سؤال مهم وجود دارد که باید بپرسید:

آیا این خبر در واقع براساس تحقیقات جدید است؟

اغلب چنین است، به‌خصوص اگر در رسانه‌های خبری معتبر گزارش شود. اما گاهی اوقات مشخص نیست که این اطلاعات واقعاً از کجا آمده است. شایعاتی که در ایمیل‌های زنجیره‌ای منتشر می‌شوند، اغلب نمونه خوبی از این موضوع هستند. اگر منبعی ذکر شده باشد، آیا می‌توان آن را تأیید کرد؟

چه کسی پژوهش را انجام داده؟ چه کسی برای آن هزینه کرده است؟

بیشتر مطالعات سرطان توسط محققان دانشگاه‌ها، مراکز پزشکی یا سازمان‌های دولتی انجام می‌شود. برخی از تحقیقات توسط گروه‌های دیگری مانند سازمان‌های مدافع انجام می‌شود. بودجه برای مطالعات می‌تواند از طریق صندوق‌های فدرال یا ایالتی، گروه‌های غیرانتفاعی یا سایر منافع تأمین شود. یافتن اینکه این مطالعه در کجا انجام شده است و چه کسی آن را تأمین مالی کرده است، می‌تواند به شما ایده بهتری درباره میزان قابل اعتماد بودن آن بدهد.

چه نوع پژوهشی بوده است؟

مطالعات آزمایشگاهی (آزمایش‌هایی که روی کشت‌های سلولی یا حیوانات انجام می‌شود) و مطالعات روی افراد، هر دو می‌توانند در یادگیری در مورد علل سرطان ارزشمند باشند. اما هر دوی آنها معایبی دارند که باید از آنها آگاه بود.

• مطالعات آزمایشگاهی: نتایج آزمایش‌های انجام شده در آزمایشگاه روی کشت‌های سلولی یا روی حیوانات اغلب می‌تواند نشان دهد که چیزی ممکن است باعث سرطان شود، اما همیشه مشخص نیست که آیا نتایج در افراد یکسان خواهد بود یا خیر. به­‌عنوان مثال، اثرات مشاهده شده در آزمایشگاه با استفاده از دوزهای بسیار بالای یک ماده ممکن است در دوزهای بسیار پایین‌تر یکسان نباشد، یا اثرات یک ماده در هنگام استنشاق ممکن است مانند زمانی که روی پوست استفاده می‌شود، نباشد. همچنین، بدن حیوانات آزمایشگاهی و انسان همیشه مواد را به یک شکل پردازش نمی‌کند.
• مطالعات در افراد (مطالعات اپیدمیولوژی): این مطالعات به گروه‌های بزرگی از مردم نگاه می‌کنند تا بفهمند کدام عوامل ممکن است با سرطان مرتبط باشند. این نوع مطالعات اغلب می‌توانند اطلاعات مفیدی را ارائه دهند، اما محدودیت‌هایی نیز دارند. معمولاً تشخیص یک عامل واحد به‌عنوان عامل احتمالی سرطان دشوار است. افراد در هر زمان در معرض انواع مواد هستند، از جمله موادی که در محل کار، مدرسه یا خانه با آنها مواجه می‌شوند. در غذایی که می‌خورند و در هوایی که نفس می‌کشند. علاوه‌­براین، این موارد می‌توانند در طول زمان تغییر کنند. این امر می‌تواند تعیین اینکه کدام یک از این عوامل ممکن است با سرطان مرتبط باشد را بسیار سخت کند.

آیا این یافته قبلاً پیدا شده است؟

یک مطالعه از هرنوع به‌ندرت برای اثبات اینکه چیزی باعث سرطان می‌شود کافی است. دانشمندان اغلب مجبورند داده‌های چندین مطالعه از هر دو نوع را برای انجام این ارزیابی ترکیب کنند (به مطالب زیر مراجعه کنید).

پژوهش در کجا گزارش یا منتشر شده است؟

معمولاً محققان یافته‌های خود را با انتشار آنها در یک مجله پزشکی یا ارائه آنها در یک کنفرانس اعلام می‌کنند. برخی از انواع تحقیقات، مانند خلاصه مطالعات دولتی در مورد یک موضوع خاص، ممکن است به عنوان اسناد مستقل منتشر شوند.

به‌­طور کلی، دانشمندان به تحقیقات منتشر شده در مجلات بزرگ پزشکی اهمیت بیشتری می‌دهند، زیرا قبل از انتشار توسط متخصصان دیگر بررسی شده است. به همین ترتیب، گزارش‌های خلاصه از سازمان‌های دولتی یا سایر گروه‌های محترم معمولاً توسط کمیته‌های بزرگی از کارشناسان تهیه می‌شوند. تحقیقات گزارش شده در یک کنفرانس پزشکی اغلب مهم است؛ اما در سطح یکسانی از بررسی قرار نگرفته است.

نتایج واقعی مطالعه چه بوده است؟

عمدی یا ناخواسته، اخبار اغلب مهم‌تر و قطعی‌تر از یافته‌های تحقیق به نظر می‌رسند. انتقال دقیق یافته‌های تحقیقاتی جدید در یک خلاصه خبری کوتاه همیشه آسان نیست. برخی از افرادی که اخبار را گزارش می‌کنند ممکن است پیشینه علمی یا پزشکی نداشته باشند، بنابراین ممکن است گاهی اوقات در قرار دادن یافته‌ها در زمینه مناسب با مشکل مواجه شوند.

به­‌عنوان مثال، فرض کنید یک مطالعه نشان می‌دهد که ماده شیمیایی X بر سطوح هورمونی خاصی در حیوانات آزمایشگاهی تأثیر می‌گذارد. برخی از هورمون‌ها در افزایش خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها نقش دارند؛ بنابراین وسوسه‌انگیز است که گزارش دهیم ماده شیمیایی X می‌تواند خطر سرطان را افزایش دهد، حتی اگر این چیزی نیست که مطالعه نشان داده است. این، احتمال یک ارتباط را افزایش می‌دهد، اما برای تأیید این موضوع به تحقیقات بیشتری نیاز است.

شواهد دیگر چطور؟

تحقیقات بیشتری برای درک این یافته‌ها مورد نیاز است. این بیانیه یا چیزی شبیه به آن را می‌توان تقریباً در پایان هر مقاله تحقیقاتی سرطان یافت. دلیلی برای این وجود دارد.

دانشمندان می‌دانند که نتایج یک مطالعه به ندرت کافی است تا با اطمینان بگوییم که آیا چیزی خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد یا خیر. همیشه این احتمال وجود دارد که یافته‌ها تصادفی بوده باشند، یا اینکه به نحوی واقعاً نشان‌دهنده آنچه در حال وقوع است نباشد. نتایج سایر مطالعات ممکن است به تأیید یا رد یافته‌های جدید کمک کند. درصورت امکان، دانشمندان برای تعیین اینکه آیا چیزی ممکن است باعث سرطان شود، به کل شواهد حاصل از بسیاری از مطالعات تکیه می‌کنند.

متأسفانه، این می‌تواند یک روند آهسته باشد که ممکن است سال‌ها، گاهی حتی دهه‌ها طول بکشد. این امر به‌طور قابل درکی ناامیدکننده است، زیرا می‌تواند ما را برای مدت طولانی بدون پاسخی که می‌خواهیم باقی بگذارد. اما تحقیقات باید از این طریق انجام شود تا درک بهتری از آنچه واقعاً مهم است داشته باشیم.

به این مثال توجه کنید. فرض کنید یک مطالعه جدید نوعی ارتباط بین ماده X و سرطان را پیدا می‌کند که به طور گسترده در اخبار گزارش شده است. اما بسیاری از مطالعات قبلی روی این ماده چنین ارتباطی را پیدا نکردند. این باید در نظر گرفته شود که آیا یافته‌های جدید قابل اعتماد هستند یا خیر، و آیا باید بر اساس آنها عمل شود یا خیر. ممکن است محققانی که مطالعه جدید را انجام می‌دهند، کاری متفاوت انجام داده‌اند که راه جدیدی برای تحقیق باز می‌کند. یا ممکن است بر اساس مجموع شواهد، تحقیقات جدید نظر اکثر کارشناسان را در مورد موضوع تغییر ندهد.

متخصصان چه می‌گویند؟

کارشناسان در چندین آژانس ملی و بین‌المللی شواهد موجود را بررسی می‌کنند تا تلاش کنند پتانسیل ایجاد سرطان چیزهای مختلفی را که در معرض آنها قرار می‌گیریم تعیین کنند. اگر چیزی در اخبار یا در رسانه‌های اجتماعی می‌بینید، به‌خصوص اگر از منبع آن مطمئن نیستید، ادعاها را در مقابل گفته‌های این کارشناسان بررسی کنید.

این نمایندگی‌ها عبارت‌اند از:

• آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان(IARC)، بخشی از سازمان بهداشت جهانی (WHO) است. یکی از اهداف اصلی آن شناسایی علل سرطان است. IARC  یافته‌های خود از جمله شواهد دقیق برای حمایت از آنها را در مجلداتی که به عنوان تک‌نگاری شناخته می‌شوند، منتشر می‌کند.
• برنامه ملی سم‌شناسی(NTP)، از بخش‌هایی از چندین سازمان دولتی ایالات متحده، از جمله مؤسسه ملی بهداشت (NIH)، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) و سازمان غذا و دارو (FDA) تشکیل شده است. NTP  گزارش خود را در مورد مواد سرطان‌زا (RoC) هر چند سال یکبار به روز می‌کند.
• آژانس حفاظت از محیط‌زیست (EPA)، سازمان حفاظت محیط زیست ایالات متحده سیستم اطلاعات ریسک یکپارچه (IRIS) را نگهداری می­کند که یک پایگاه داده الکترونیکی در مورد اثرات سلامت انسان از قرار گرفتن در معرض مواد خاص در محیط است. EPA هنگام توصیف پتانسیل ایجاد سرطان یک ماده از یک سیستم رتبه‌بندی مشابه سیستم IARC استفاده می‌کند.
• سایر آژانس‌های فدرال، مانند مؤسسه ملی ایمنی و بهداشت حرفه‌ای CDC (NIOSH) و سازمان غذا و دارو (FDA)، ممکن است در مورد اینکه آیا یک ماده یا قرارگرفتن در معرض آن می­تواند باعث سرطان شود و/یا چه سطوحی از قرار گرفتن در معرض این ماده ممکن است قابل قبول تلقی شود اظهارنظر کنند.
• برخی از سازمان‌های دولتی نیز فهرستی از سرطان‌زاهای شناخته شده یا احتمالی را نگه می‌دارند. به­عنوان مثال، آژانس حفاظت از محیط‌زیست کالیفرنیا (CalEPA) فهرستی از “مواد شیمیایی شناخته شده در ایالت برای ایجاد سرطان یا سمیت تولیدمثلی” را نگهداری می‌کند. (بیشتر این لیست بر اساس لیست‌هایIARC  وNTP  است.)

برخی از سازمان‌ها، مانند انجمن سرطان آمریکا و مؤسسه ملی سرطان ایالات متحده (NCI) نیز تحقیقاتی را در این زمینه انجام می‌دهند یا سرمایه‌گذاری می‌کنند، اما فهرست خود را از مواد یا تماس‌هایی که باعث سرطان می‌شوند را ارائه نمی‌دهند. در عوض، آنها را به سازمان‌های خبره‌ای مانند NTP و IARC گزارش می‌کنند. ACS  و NCI اغلب اطلاعات و راهنمایی‌هایی را در مورد علل احتمالی سرطان به مردم ارائه می‌دهند، به‌خصوص زمانی که یافته‌های جدید علاقه زیادی را ایجاد کند.

به خاطر داشته باشید که حتی اطلاعات گروه‌های متخصص نیز محدودیت‌هایی دارد. اطلاعات آنها معمولاً برای دانشمندان نوشته می‌شود و ممکن است تفسیر آنها دشوار باشد. اغلب، مواد چند نام دارند و نامی که در اخبار می‌بینید ممکن است با نامی که توسط یک یا چند آژانس استفاده می‌شود متفاوت باشد. علاوه‌­براین، این آژانس‌ها نمی‌توانند هر ادعایی را بررسی کنند و ممکن است چندین ماه طول بکشد تا یک ماده یا مواجهه جدید ارزیابی شود.

اگر در یافتن اطلاعات در مورد اینکه آیا چیزی ممکن است باعث سرطان شود مشکل دارید، با یک گروه مورد اعتماد مانند انجمن سرطان آمریکا یا مؤسسه ملی سرطان تماس بگیرید. آنها می‌توانند به شما بگویند که آیا مواجهه خاص در یکی از فهرست‌های این آژانس‌های خبره قرار دارد یا خیر، و همچنین ممکن است بتوانند زمینه‌ای در مورد اینکه یافته‌های تحقیق ممکن است برای شما چه معنایی داشته باشد به شما ارائه دهند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این آژانس ها و نحوه مطالعه و طبقه بندی مواد سرطان‌زا، به تعیین اینکه آیا چیزی سرطان‌زا است مراجعه کنید.

برای لیست‌های کنونی مواد سرطان‌زا از IARC  و NTP، به سرطان‌زاهای شناخته شده و احتمالی انسانی مراجعه کنید.