بیوپسی مایع: گذشته، حال و آینده

لیختنفلد می‌گوید: «تشخیص زودهنگام سرطان با روش‌هایی غیر از اشعه ایکس، کولونوسکوپی یا پاپ‌اسمیر حداقل به مدت دو دهه، اگر نگوییم بیشتر، موضوع تحقیقات بوده است.» او می‌گوید در این مدت، ما در حال یادگیری و کشف بیشتر در مورد استفاده از DNA تومور در گردش (ctDNA) برای ارزیابی سرطان و در مورد مزایا و معایب تلاش برای تشخیص زودهنگام سرطان بوده‌ایم.

ابتدا، محققان کشف کردند که چگونه ctDNA را پیدا و مطالعه کنند. لیختنفلد توضیح می‌دهد: «قبل از استفاده از DNA تومور برای یافتن و ارزیابی مراحل اولیه سرطان، از این فناوری برای نظارت بر بیماران پس از دریافت درمان برای سرطان پیشرفته استفاده می‌شد.»

DNAهای تومور در گردش، قطعات کوچکی از DNA در خون هستند که از تومورها جدا می‌شوند. پس از درمان، سطح ctDNA کاهش می‌یابد؛ زیرا تومور یا کوچک‌تر شده یا برداشته شده است. او می‌گوید: «محققان سطح ctDNA را در خون بررسی کردند تا افزایش آن را در طول زمان مشاهده کنند. آنها متوجه شدند که می‌توانند چند ماه قبل از اینکه بتوانند عود سرطان را به طور قابل مشاهده ببینند، افزایش ctDNA را مشاهده کنند.» و البته، تشخیص زودتر عود، امکان پاسخ سریع‌تر به درمان را فراهم می‌کند.

لیختنفلد می‌گوید: «روش دیگری که محققان از ctDNA استفاده کرده‌اند، نظارت بر سرطان پیشرفته برای تغییرات ژنتیکی است که ممکن است بر درمان تأثیر بگذارد.» آنچه آنها می‌آموزند ممکن است به چگونگی پاسخ بیمار به یک درمان خاص کمک کند یا نشان دهد که آیا بیمار در حال ایجاد مقاومت در برابر درمانی است که مؤثر بوده است یا خیر.

محققان می‌توانند از تومور بیوپسی بگیرند و همچنین خون را برای بررسی ctDNA آزمایش کنند تا تصویر کامل‌تری از ژنتیک سرطان به دست آورند.

لیختنفلد می‌گوید: «نمونه حاصل از فرو کردن سوزن در تومور، تمام تغییرات ژنتیکی در آن سرطان یا تمام مکان‌هایی که ممکن است سرطان در آنها باشد را منعکس نمی‌کند. اما ctDNA مانند یک جاروبرقی عمل می‌کند و تمام قطعات DNA را گرد هم می‌آورد و جهش‌های دیگری را که ممکن است در جاهای دیگر باشند، پیدا می‌کند؛ بنابراین، این دو آزمایش – بیوپسی از تومور جامد و بیوپسی مایع – قطعاً مکمل یکدیگر هستند.»

ما آموخته‌ایم که برخی از سرطان‌ها واقعاً نیازی به تشخیص ندارند. آزمایش خون برای غربالگری و ارزیابی سرطان سال‌هاست که وجود دارد – آزمایش آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (PSA). لیختنفلد می‌گوید: «خیلی قبل از اینکه روش‌های تشخیصی پیچیده‌ای؛ مانند سی‌تی‌اسکن داشته باشیم، اساتید دانشکده پزشکی به پزشکان آینده آموختند که کالبدشکافی مردان، سرطان‌های پروستات بی‌اهمیت زیادی را نشان می‌دهد، سرطان‌هایی که هرگز در طول زندگی ظاهر نشده‌اند.» او توضیح می‌دهد که آن مردان به دلایل دیگری فوت کرده‌اند، بنابراین تشخیص سرطان در زمان حیات آنها تفاوتی ایجاد نمی‌کرد.

این ممکن است در مورد انواع دیگر سرطان نیز صادق باشد. لیختنفلد می‌گوید: «هر سرطانی تهاجمی یا کشنده نیست.» برخی از سرطان‌ها آن‌قدر کند رشد می‌کنند که هرگز نیازی به درمان ندارند. ما به روش‌های بهتری برای تشخیص اینکه کدام یک را می‌توان به حال خود رها کرد و کدام یک را باید درمان کرد، نیاز داریم.

ما آموخته‌ایم که تشخیص زودهنگام سرطان ممکن است کافی نباشد. لیختنفلد می‌گوید: «من از دورانی آمده‌ام که کورکورانه پذیرفته بودیم که هر سرطانی که زود تشخیص داده شود، یک زندگی نجات‌یافته است. ما فکر می‌کردیم می‌توانیم از شیوع و مرگ جلوگیری کنیم، اما این‌طور نبود .»

فناوری موجود برای غربالگری و درمان در آن زمان با آنچه پزشکان اکنون استفاده می‌کنند متفاوت بود. اما این هنوز هم صادق است: لیختنفلد می‌گوید: «هر سرطانی که پیدا می‌کنیم را نمی‌توان به‌طور مؤثر درمان کرد.» زیست‌شناسی زمینه‌ای سرطان می‌تواند «گاهی اوقات، علی‌رغم تمام تلاش‌های ما، نتیجه را تعیین کند.»

او می‌گوید: «مردم معمولاً فراموش می‌کنند که صرفاً به این دلیل که وقتی سرطان کوچک است آن را تشخیص می‌دهید، به این معنی نیست که بیمار در ۱۰ یا ۱۵ سال یا حتی زودتر مشکلی نخواهد داشت.» او می‌گوید ما نسبت به قبل بهتر عمل می‌کنیم، اما نه به آن خوبی که باید باشیم.

او می‌گوید: «این درسی است که باید به آن توجه کنیم: کوچک بودن همیشه بهتر نیست – اغلب بهتر است، اما همیشه بهتر نیست.» ما هنوز نمی‌دانیم که آیا غربالگری با بیوپسی مایع می‌تواند به پزشکان در تشخیص میزان تهاجمی بودن سرطان کمک کند یا خیر.