سرطان کبد: انواع درمان

اگر پزشک احساس می‌کند که سرطان با استفاده از درمان‌های ذکر شده در بالا قابل درمان نیست یا اگر سرطان در مرحله پیشرفته‌تری است، ممکن است یکی از گزینه‌های زیر را برای کوچک‌کردن تومور و/یا کند کردن رشد تومور توصیه کند. اگرچه این درمان‌ها به‌احتمال زیاد سرطان را از بین نمی‌برند، اما نشان‌داده‌شده است که طول عمر بیماران را افزایش می‌دهند.

کموامبولیزاسیون و رادیوآمبولیزاسیون برای بیماری محدود به کبد. کموامبولیزاسیون نوعی شیمی‌درمانی است که شبیه انفوزیون شریانی کبدی است (به زیر مراجعه کنید). شیمی‌درمانی استفاده از داروها برای ازبین‌بردن سلول‌های سرطانی است که معمولاً با جلوگیری از رشد، تقسیم و ساخت سلول‌های بیشتر سلول‌های سرطانی انجام می‌شود. در طی این روش، داروها به شریان کبدی تزریق می‌شوند و جریان خون از طریق شریان برای مدت کوتاهی مسدود می‌شود، بنابراین شیمی‌درمانی مدت بیشتری در تومور باقی می‌ماند. مسدودکردن خون‌رسانی به تومور همچنین سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد.

علاوه‌بر استفاده به‌عنوان یک درمان اولیه برای HCC، کموامبولیزاسیون ممکن است برای کند کردن رشد تومور برای افرادی که در لیست انتظار پیوند کبد هستند نیز استفاده شود (به «جراحی» در بالا مراجعه کنید).

رادیوآمبولیزاسیون شبیه کموامبولیزاسیون است، با این تفاوت که در طول رادیوآمبولیزاسیون، پزشک دانه‌های رادیواکتیو را در شریانی قرار می‌دهد که تومور را با خون تأمین می‌کند. این دانه‌ها هنگامی که در رگ‌های خونی کوچک تومور گیر می‌افتند، پرتودرمانی را مستقیماً به تومور می‌رسانند.

درمان سیستمیک برای HCC پیشرفته. برنامه درمانی مرحله بعدی HCC ممکن است شامل داروهایی برای ازبین‌بردن سلول‌های سرطانی باشد. دارو ممکن است از طریق جریان خون داده شود تا به سلول‌های سرطانی در سراسر بدن برسد. هنگامی که دارویی به این روش تجویز می‌شود، درمان سیستمیک نامیده می‌شود. همچنین ممکن است دارو به صورت موضعی داده شود، یعنی زمانی که دارو مستقیماً روی سرطان اعمال می‌شود یا در یک قسمت از بدن نگهداری می‌شود.

این درمان به‌طور کلی توسط یک انکولوژیست پزشکی، پزشکی که در درمان سرطان با دارو تخصص دارد، تجویز می‌شود. داروها اغلب از طریق یک لوله داخل وریدی (IV) قرار داده شده در ورید با استفاده از یک سوزن، تزریق در عضله یا زیر پوست، یا به‌عنوان یک قرص یا کپسول که بلعیده می‌شود (به صورت خوراکی) داده می‌شود. اگر داروهای خوراکی به شما داده می‌شود، حتماً از تیم مراقبت‌های سلامتی خود در مورد نحوه نگهداری و نگهداری ایمن آنها بپرسید.

انواع داروهای مورد استفاده برای HCC پیشرفته عبارت‌اند از:

درمان هدفمند

ایمونوتراپی

درمان خط اول، درمان اولیه است. گزینه‌های درمانی خط اول برای HCC پیشرفته عبارت‌اند از:

ترکیب بواسیزوماب (آواستین، به «درمان هدفمند» در زیر مراجعه کنید) با آتزولیزوماب (Tecentriq ، به «ایمونوتراپی» زیر مراجعه کنید) ممکن است برای برخی از بیماران مبتلا به HCC پیشرفته ارائه شود.

درمان هدفمند با سورافنیب (Nexavar) یا lenvatinib (Lenvima) ممکن است برای افرادی که قادر به دریافت آتزولیزوماب با بواسیزوماب نیستند، ارائه شود. بیشتر در بخش «درمان هدفمند» در زیر ببینید.

اگر درمان خط اول مؤثر نباشد، درمان خط دوم انجام می‌شود. گزینه‌های درمانی خط دوم برای HCC پیشرفته عبارت‌اند از:

    سورافنیب

    لنواتینیب

    Cabozantinib (Cabometyx ؛ یک درمان هدفمند)

    Regorafenib (Stivarga ؛ یک درمان هدفمند)

    راموسیروماب (سیرامزا؛ یک درمان هدفمند)

ترکیبی از آتزولیزوماب و بواسیزوماب

    Pembrolizumab (Keytruda) یا Nivolumab (Opdivo) که نوعی دارو به نام مهارکننده‌های ایمن‌پوینت هستند (به «ایمونوتراپی» زیر مراجعه کنید).

این اطلاعات براساس دستورالعمل ASCO، “درمان سیستمیک برای سرطان سلول‌های کبدی پیشرفته” است.

درمان‌های هدفمند و ایمنی درمانی در زیر با جزئیات بیشتر مورد بحث قرار می‌گیرند. یک فرد ممکن است ۱ نوع دارو را در یک زمان یا ترکیبی از داروها را به‌طور هم‌زمان دریافت کند. آنها همچنین می‌توانند به‌عنوان بخشی از یک برنامه درمانی که شامل جراحی و/یا پرتودرمانی است، داده شوند. داروهای مورد استفاده برای درمان سرطان به‌طور مداوم در حال ارزیابی هستند. پزشک شما ممکن است آزمایش‌های بالینی را پیشنهاد کند که در حال مطالعه راه‌های جدید برای درمان HCC هستند.

صحبت‌کردن با پزشک خود اغلب بهترین راه برای آگاهی از داروهایی است که می‌توان برای شما تجویز کرد، هدف آنها و عوارض جانبی احتمالی آنها. همچنین مهم است که در صورت مصرف هرگونه دارو یا مکمل دیگر با نسخه یا بدون نسخه، به پزشک خود اطلاع دهید. گیاهان، مکمل‌ها و سایر داروها می‌توانند با داروهای سرطان تداخل داشته باشند و باعث عوارض جانبی ناخواسته یا کاهش اثربخشی شوند. با استفاده از پایگاه‌های اطلاعاتی دارویی قابل جستجو، درباره نسخه‌های خود بیشتر بیاموزید.

درمان هدفمند. درمان هدفمند، درمان دارویی است که ژن‌های خاص سرطان، پروتئین‌ها یا محیط بافتی را که به رشد و بقای سرطان کمک می‌کند، هدف قرار می‌دهد. این نوع درمان از رشد و گسترش سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کند و آسیب به سلول‌های سالم را محدود می‌کند.

برای HCC، داروهای ضدرگ‌زایی رایج‌ترین نوع درمان هدفمند هستند. درمان ضدرگ‌زایی بر توقف رگ‌زایی متمرکز است که فرایند ساخت رگ‌های خونی جدید است. از آنجایی که یک تومور برای رشد و گسترش به مواد مغذی وارد شده توسط رگ‌های خونی نیاز دارد، هدف از درمان‌های ضدرگ‌زایی، گرسنگی‌دادن به تومور است. برخی از درمان‌های ضدرگ‌زایی برای افراد مبتلا به HCC غیرقابل‌برداشت است. غیرقابل‌برداشت به این معنی است که جراحی یک گزینه نیست.

درمان‌های ضدرگ‌زایی عبارت‌اند از:

بواسیزوماب با آتزولیزوماب. در سال ۲۰۲۰، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) ترکیبی از درمان هدفمند ضدرگ‌زایی، بواسیزوماب، با آتزولیزوماب، یک داروی ایمونوتراپی (به «ایمونوتراپی» زیر مراجعه کنید) را برای افراد مبتلا به HCC غیرقابل‌برداشت یا متاستاتیک که دریافت نکرده‌اند تأیید کرد. درمان قبلی سرطان با استفاده از داروها برخلاف بسیاری از درمان‌های ضدرگ‌زایی که به صورت قرص مصرف می‌شوند، بواسیزوماب به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود.

لنواتینیب. در سال ۲۰۱۸، FDA یک درمان هدفمند ضد رگ‌زایی به نام لنواتینیب را تأیید کرد. این دارو به عنوان اولین درمان برای HCC تأیید شده است که با جراحی قابل حذف نیست. به صورت قرص بلعیده شده (خوراکی) مصرف می‌شود.

سورافنیب. Sorafenib برای درمان HCC پیشرفته استفاده می‌شود که نمی‌توان آن را به‌طور کامل با جراحی برداشت. به صورت قرص بلعیده شده (خوراکی) مصرف می‌شود.

راموسیروماب. Ramucirumab یکی دیگر از درمان‌های ضدرگ‌زایی است که برای درمان HCC تأیید شده است که دارای سطوح بالایی از نشانگر تومور آلفا – فتوپروتئین (AFP) برای بیمارانی است که قبلاً سورافنیب دریافت کرده‌اند. به صورت داخل وریدی داده می‌شود.

کابوزانتینیب. در سال ۲۰۱۹، FDA استفاده از کابوزانتینیب را برای درمان HCC برای افرادی که قبلاً سورافنیب دریافت کرده‌اند، تأیید کرد. به صورت قرص بلعیده شده (خوراکی) مصرف می‌شود.

رگورافنیب. در سال ۲۰۱۷، FDA استفاده از یک درمان هدفمند دیگر، regorafenib را برای درمان افراد مبتلا به HCC که قبلاً با سورافنیب درمان شده بودند، تأیید کرد . Regorafenib همچنین رگ‌زایی را مهار می‌کند. به صورت قرص بلعیده شده (خوراکی) مصرف می‌شود.

عوارض جانبی درمان هدفمند می‌تواند متفاوت باشد، اما ممکن است شامل فشار خون بالا، کمردرد، سردرد، تغییر طعم، خستگی، اسهال، کاهش اشتها، درد مفاصل و عضلانی، کاهش وزن، درد شکم، بثورات پوستی، قرمزی، خارش یا پوسته‌شدن پوست باشد. پوست دست و پا، گرفتگی صدا، خونریزی، تغییر سطح هورمون تیروئید و حالت تهوع. با پزشک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی یک داروی خاص و نحوه مدیریت آنها صحبت کنید.

مطالعات اخیر نشان می‌دهد که همه تومورها اهداف یکسانی ندارند. برای یافتن مؤثرترین درمان، پزشک ممکن است آزمایش‌هایی را برای شناسایی ژن‌ها، پروتئین‌ها و سایر عوامل در تومور شما انجام دهد. این به پزشکان کمک می‌کند تا هر زمان که ممکن است هر بیمار را با مؤثرترین درمان مطابقت دهند. علاوه‌بر این، مطالعات تحقیقاتی بسیاری در حال حاضر برای یافتن اطلاعات بیشتر در مورد اهداف مولکولی خاص و درمان‌های جدید برای آنها انجام می‌شود. درباره اصول اولیه درمان‌های هدفمند بیشتر بدانید.

ایمونوتراپی. ایمونوتراپی از دفاع طبیعی بدن برای مبارزه با سرطان با بهبود توانایی سیستم ایمنی بدن برای حمله به سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. یکی از انواع متداول ایمونوتراپی، مهارکننده‌های ایمونوتیک ایست ایمونوتراپی نامیده می‌شود. مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی با مسدودکردن مسیرهایی که در غیر این صورت به سرطان اجازه می‌دهد از سیستم ایمنی پنهان شود، کار می‌کنند.

ایمونوتراپی برای HCC عبارت‌اند از:

نیولوماب. در سال ۲۰۱۷، FDA ایمونوتراپی به نام nivolumab را برای درمان HCC تأیید کرد. نیولوماب را می‌توان برای درمان افرادی که قبلاً با سورافنیب تحت درمان قرار گرفته‌اند که نوعی درمان هدفمند است، استفاده کرد.

پمبرولیزوماب. در سال ۲۰۱۸، FDA ایمونوتراپی pembrolizumab را برای درمان افراد مبتلا به HCC تأیید کرد. مانند نیولوماب، پمبرولیزوماب نیز می‌تواند برای درمان افرادی که قبلاً با سورافنیب درمان شده‌اند استفاده شود. پمبرولیزوماب یک مهارکننده ایست بازرسی ایمنی است.

Nivolumab با ipilimumab (Yervoy). در سال ۲۰۲۰، FDA استفاده از ترکیب نیولوماب با داروی ایمونوتراپی دیگری به نام ipilimumab (Yervoy) را برای درمان بیماران مبتلا به HCC که قبلاً با سورافنیب درمان شده‌اند، تأیید کرد. هم nivolumab و هم ipilimumab نوعی ایمونوتراپی به نام مهارکننده‌های ایمونوتیک ایست هستند، به این معنی که آنها برای مسدودکردن مسیرهایی کار می‌کنند که در غیر این صورت به سرطان اجازه می‌دهد از سیستم ایمنی پنهان شود. Nivolumab و ipilimumab هر دو مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی هستند.

آتزولیزوماب با بواسیزوماب. در سال ۲۰۲۰، FDA استفاده از ترکیب آتزولیزوماب، یک داروی ایمونوتراپی، با بواسیزوماب، یک داروی درمانی هدفمند، را برای افراد مبتلا به HCC غیرقابل‌برداشت یا متاستاتیک که قبلاً درمان سرطان را با استفاده از دارو دریافت نکرده‌اند، تأیید کرد. آتزولیزوماب یک مهارکننده نقطه بازرسی ایمنی است و بواسیزوماب یک درمان ضدرگ‌زایی است (به «درمان هدفمند» در بالا مراجعه کنید).

ترملیموماب (Imjudo) و دوروالوماب (Imfinzi). در سال ۲۰۲۲، FDA ترکیبی از ۲ داروی ایمونوتراپی، ترملیموماب و دوروالوماب را برای درمان افراد مبتلا به HCC که با جراحی قابل حذف نیستند، تأیید کرد. هر دو ترملیموماب و دوروالوماب مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی هستند.

سایر داروهای ایمونوتراپی، از جمله دوروالوماب (Imfinzi) و ترملیموماب، هنوز در کارآزمایی‌های بالینی در حال مطالعه هستند، اما در درمان HCC امیدوارکننده هستند. انواع مختلف ایمونوتراپی می‌تواند عوارض جانبی مختلفی ایجاد کند. عوارض جانبی رایج شامل واکنش‌های پوستی، علائم شبیه آنفولانزا، اسهال و تغییرات وزن است. با تیم مراقبت‌های سلامتی خود در مورد عوارض جانبی احتمالی ایمونوتراپی توصیه شده برای شما صحبت کنید. در مورد اصول اولیه ایمونوتراپی بیشتر بدانید.

آزمایش‌های بالینی. علاوه‌بر گزینه‌های درمانی که در بالا توضیح داده شد، پزشک ممکن است شرکت در یک کارآزمایی بالینی را پیشنهاد دهد که در حال ارزیابی رویکرد درمانی جدید برای HCC است. این امر به‌ویژه برای بیماری مانند HCC مهم است، جایی که گزینه‌های درمان بیماری پیشرفته بسیار محدود است و تحقیقات مداوم برای یافتن گزینه‌های درمانی بیشتر وجود دارد. درباره آخرین حوزه‌های تحقیقاتی در HCC بیشتر بیاموزید.