درمان سیستمیک نئوادجوانت برای سرطان پستان غیر متاستاتیک

درمان سیستمیک نئوادجوانت درمانی است که قبل از جراحی برای کوچک‌کردن تومور بزرگ و/یا کاهش خطر عود انجام می‌شود. شیمی‌درمانی، ایمونوتراپی، هورمون‌درمانی و/یا درمان هدفمند ممکن است به‌عنوان درمان‌های نئوادجوانت برای افراد مبتلا به انواع خاصی از سرطان سینه انجام شود.

به‌عنوان‌ مثال، شیمی‌درمانی نئوادجوانت، درمانی است که معمولاً برای افراد مبتلا به سرطان سینه التهابی توصیه می‌شود. همچنین برای افراد مبتلا به سرطان پیشرفته موضعی (تومور(های) بزرگ و/یا چندین غدد لنفاوی آسیب‌دیده) یا سرطانی توصیه می‌شود که در زمان تشخیص با جراحی برداشتن آن دشوار است؛ اما ممکن است پس از دریافت نئوادجوانت با جراحی قابل‌جابه‌جایی باشد. پزشک چندین فاکتور از جمله نوع سرطان سینه، درجه، مرحله و وضعیت استروژن، پروژسترون و HER2،  را برای توصیه‌های خود را در مورد اینکه آیا شیمی‌درمانی نئوادجوانت باید بخشی از برنامه درمانی شما باشد یا خیر، در نظر می‌گیرد.

انجمن انکولوژی بالینی آمریکا توصیه می‌کند که درمان سیستمیک نئوادجوانت به افراد مبتلا به سرطان پستان HER2 مثبت پرخطر یا افراد مبتلا به سرطان پستان سه‌گانه منفی ارائه شود که اگر سرطان همچنان باقی بماند، پس از جراحی، درمان دارویی بیشتری دریافت خواهند کرد. درمان نئوادجوانت همچنین ممکن است برای کاهش مقدار جراحی لازم، ارائه شود و به فردی که در غیر این صورت نیاز به ماستکتومی دارد، اجازه می‌دهد تا به انجام لامپکتومی فکر کند.

در شرایطی که به تأخیرانداختن جراحی ترجیح داده می‌شود (مانند انتظار برای نتایج آزمایش ژنتیک برای راهنمایی گزینه‌های درمانی بیشتر یا دادن زمان برای تصمیم‌گیری در مورد گزینه‌های بازسازی پستان)، درمان سیستمیک نئوادجوانت ممکن است ارائه شود.

افرادی که شیمی‌درمانی نئوادجوانت دریافت می‌کنند باید از طریق معاینات منظم از نظر پاسخ سرطان به درمان تحت‌نظر باشند. پزشک شما احتمالاً تصویربرداری از پستان را پس از درمان برای برنامه‌ریزی جراحی پیشنهاد می‌کند. همچنین اگر نگران پیشرفت سرطان علی‌رغم درمان باشند، ممکن است تصویربرداری انجام دهند. پزشک احتمالاً از همان نوع آزمایش تصویربرداری در مراقبت‌های بعدی شما استفاده می‌کند که در زمان تشخیص ابتدایی استفاده شده است. به‌طورکلی، استفاده از آزمایش خون یا بیوپسی برای نظارت بر پاسخ به درمان برای افرادی که شیمی‌درمانی نئوادجوانت دریافت می‌کنند، توصیه نمی‌شود.

گزینه‌های درمان سیستمیک نئوادجوانت بر اساس نوع سرطان پستان غیر متاستاتیک

برای سرطان سینه سه‌گانه منفی:

برای بیماران مبتلا به سرطان سینه منفی سه‌گانه که به غدد لنفاوی گسترش‌یافته و/یا اندازه آنها بیش از ۱سانتی‌متر است، انجمن انکولوژی بالینی آمریکا توصیه می‌کند شیمی‌درمانی نئوادجوانت ارائه شود. داروهای اضافی، از جمله داروی شیمی‌درمانی کاربوپلاتین و داروی ایمونوتراپی پمبرولیزوماب (به بالا مراجعه کنید) نیز ممکن است علاوه‌بر داروهای شیمی‌درمانی معمول برای افزایش احتمال پاسخ کامل و کاهش خطر بازگشت سرطان توصیه شود. پاسخ کامل شرایطی است که در بافتی که در طی جراحی برداشته می‌شود، سرطانی وجود نداشته باشد. با پزشک خود در مورد فواید و خطرات بالقوه دریافت کربوپلاتین و پمبرولیزوماب قبل از جراحی صحبت کنید.

افرادی که در مراحل اولیه (۱ سانتی‌متر یا کمتر و بدون غدد لنفاوی غیرطبیعی به نظر می‌رسند) سرطان پستان سه‌گانه منفی هستند، نباید به طور معمول درمان نئوادجوانت دریافت کنند، مگر اینکه در یک کارآزمایی بالینی شرکت کنند.

برای سرطان سینه HER2 منفی و گیرنده هورمونی مثبت:

در مواردی که می‌توان بدون داشتن اطلاعات حاصل از جراحی، توصیه‌ای برای شیمی‌درمانی ارائه کرد، مانند اندازه واقعی تومور یا تعداد غدد لنفاوی درگیر، هر فرد مبتلا به سرطان سینه HER2 منفی و گیرنده هورمونی مثبت، می‌تواند شیمی‌درمانی نئوادجوانت را به‌جای شیمی‌درمانی کمکی دریافت کند. در همین حال، برای افراد یائسه با تومورهای بزرگ یا دلایل دیگری که جراحی ممکن است در زمان تشخیص سرطان گزینه خوبی نباشد، ممکن است درمان هورمونی با مهارکننده آروماتاز برای کاهش اندازه تومور ارائه شود. درصورتی‌که جراحی نقشی نداشته باشد، ممکن است برای کنترل سرطان نیز استفاده شود. بااین‌حال، درمان هورمونی نباید به طور معمول در این شرایط خارج از یک کارآزمایی بالینی برای افراد یائسه با مراحل اولیه سرطان پستان HER2 منفی و گیرنده هورمونی مثبت ارائه شود.

برای سرطان سینه HER2 مثبت:

برای بیماران مبتلا به سرطان سینه HER2 مثبت که به غدد لنفاوی گسترش‌یافته یا اندازه آن بیش از ۲سانتی‌متر است، درمان نئوادجوانت با شیمی‌درمانی همراه با داروی درمانی هدفمند تراستوزوماب باید ارائه شود. یکی دیگر از داروهای درمانی هدفمند بر ضد HER2، پرتوزوماب، ممکن است با تراستوزوماب نیز در صورت تجویز قبل از جراحی استفاده شود. بااین‌حال، به افرادی که در مراحل اولیه (۱سانتی‌متر یا کوچک‌تر و بدون غدد لنفاوی غیرطبیعی ظاهر می‌شوند)، سرطان HER2 مثبت، نباید به طور معمول شیمی‌درمانی نئوادجوانت یا داروهایی که HER2 را هدف قرار می‌دهند (مانند تراستوزوماب و پرتوزوماب) خارج از یک کارآزمایی بالینی ارائه دهند.

این اطلاعات براساس دستورالعمل انجمن انکولوژی بالینی آمریکا، “شیمی‌درمانی نئوادجوانت، درمان غدد درون‌ریز، و درمان هدفمند برای سرطان سینه” است.

درمان سیستمیک برای افراد ۶۵ساله یا بالاتر

سن هرگز نباید تنها عامل مورداستفاده برای تعیین گزینه‌های درمانی باشد. درمان‌های سیستمیک، مانند شیمی‌درمانی، اغلب برای بیماران مسن‌تر به همان اندازه که برای بیماران جوان‌تر جواب می‌دهند، کار می‌کنند. بااین‌حال، بیماران مسن‌تر ممکن است بیشتر در معرض عوارض جانبی باشند که بر کیفیت زندگی آنها تأثیر می‌گذارد. بیماران مسن‌تر نیز ممکن است در معرض خطر سمیت‌های مرتبط با دارو باشند.

به‌عنوان‌ مثال، بیماران مسن‌تر ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ایجاد مشکلات قلبی ناشی از تراستوزوماب باشند. این برای بیمارانی که قبلاً بیماری قلبی داشته‌اند و برای کسانی که ترکیبات خاصی از شیمی‌درمانی را دریافت می‌کنند، شایع‌تر است. برای بیماران مسن‌تری که شیمی‌درمانی دریافت می‌کنند، ممکن است خطر خستگی و نوروپاتی محیطی بیشتر باشد.

برای همه بیماران مهم است که با پزشک خود در مورد گزینه‌های درمانی سیستمیک توصیه شده، از جمله مزایا و خطرات، صحبت کنند. آنها همچنین باید در مورد عوارض جانبی احتمالی و نحوه مدیریت آنها بپرسند. درباره سرطان در سنین بالا بیشتر بدانید.