نوتروپنی
زمان تقریبی مطالعه
۵ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
نوتروپنی
نوتروپنی شرایطی است که در آن، سطح نوتروفیل پایین باشد. نوتروفیل‌ها نوعی گلبول سفید هستند و گلبول‌های سفید به بدن در مبارزه با عفونت کمک می‌کنند. نوتروفیل‌ها با ازبین‌بردن باکتری‌ها و قارچ‌های مضر (مخمر)، با عفونت مبارزه می‌کنند. نوتروفیل‌ها در مغز استخوان ساخته می‌شوند. مغز استخوان، بافت اسفنجی است که در استخوان‌های بزرگ‌تر مانند لگن، مهره‌ها و دنده‌ها یافت می‌شود.
نیمی از افراد مبتلا به سرطان که تحت شیمی‌درمانی قرار می‌گیرند، سطحی از نوتروپنی را تجربه می‌کنند. این یک عارضه جانبی شایع در افراد مبتلا به لوسمی است. افرادی که نوتروپنی دارند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت‌های جدی هستند. این میزان خطر، به این دلیل است که آنها نوتروفیل کافی برای مبارزه با ارگانیسم‌هایی که باعث عفونت می‌شوند را ندارند. افراد مبتلا به نوتروپنی شدید یا طولانی‌مدت، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت هستند.
علائم و نشانه‌های نوتروپنی
نوتروپنی ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکند. افراد معمولاً از طریق آزمایش خون یا زمانی که دچار عفونت می‌شوند، متوجه نوتروپنی می‌شوند. برخی از افراد در صورت ابتلا به نوتروپنی احساس خستگی بیشتری می‌کنند. پزشک، انجام منظم آزمایش‌های خون را برای بررسی نوتروپنی و سایر عوارض جانبی مرتبط با خون در شیمی‌درمانی، برنامه‌ریزی می‌کند.
برای افراد مبتلا به نوتروپنی، حتی یک عفونت جزئی می‌تواند به‌سرعت جدی شود. اگر هر یک از علائم عفونت ذکر شده در ادامه را دارید، فوراً با تیم مراقبت‌های سلامتی خود صحبت کنید:
- تب، که دمای ۱۰۰.۵ درجه فارنهایت (۳۸ درجه سانتی‌گراد) یا بالاتر بدن است
- لرز یا عرق‌کردن
- گلودرد، زخم در دهان یا دندان‌درد
- درد شکم
- درد در نزدیکی مقعد
- درد یا سوزش هنگام ادرارکردن، یا تکرر ادرار
- اسهال یا زخم در اطراف مقعد
- سرفه یا تنگی نفس
- هرگونه قرمزی، تورم یا درد (به‌ویژه در اطراف بریدگی، زخم یا کاتتر)
- ترشح یا خارش غیرمعمول واژن
علل نوتروپنی
چندین مورد مرتبط با سرطان و درمان آن می‌تواند باعث کاهش سطح نوتروفیل شود، از جمله:
- برخی از انواع شیمی‌درمانی
- سرطان‌هایی که مستقیماً بر مغز استخوان تأثیر می‌گذارند، مانند لوسمی، لنفوم و مولتیپل میلوما
- سرطانی که گسترش‌یافته است
- پرتودرمانی به چندین قسمت از بدن یا استخوان‌های لگن، پاها، قفسه سینه یا شکم
برخی از افراد مبتلا به سرطان بیشتر در معرض ابتلا به نوتروپنی هستند، از جمله:
- افرادی که ۷۰ سال یا بیشتر سن دارند
- افرادی که به دلایل دیگر، مانند داشتن HIV یا پیوند عضو، سیستم ایمنی ضعیفی دارند
شیمی‌درمانی و نوتروفیل‌ها
زمان کاهش سطح نوتروفیل براساس نوع یا دوز شیمی‌درمانی است.
- تعداد نوتروفیل‌ها معمولاً حدود یک هفته پس از شروع هر دور شیمی‌درمانی، شروع به کاهش می‌کند.
- سطح نوتروفیل حدود ۷ تا ۱۴ روز پس از درمان، به پایین‌ترین سطح می‌رسد. در این مرحله، شما به‌احتمال زیاد دچار عفونت می‌شوید.
- سپس تعداد نوتروفیل‌های شما دوباره شروع به افزایش می‌کند و به این دلیل است که مغز استخوان شما تولید طبیعی نوتروفیل‌ها را از سر می‌گیرد. اما ممکن است ۳ تا ۴ هفته طول بکشد تا دوباره به سطح طبیعی برسد.
- هنگامی که سطح نوتروفیل شما به حالت عادی بازگردد، برای دور بعدی شیمی‌درمانی آماده هستید.
مدیریت و درمان نوتروپنی
بخش مهمی از مراقبت از سرطان، تسکین عوارض جانبی درمان است که مراقبت تسکینی یا مراقبت حمایتی نامیده می‌شود. در مورد علائمی که دارید یا هر تغییری در علائم خود، با تیم مراقبت‌های سلامتی صحبت کنید.
در حین دریافت شیمی‌درمانی، گاهی اوقات سطح نوتروفیل شما در بازه‌ی زمانی مورد انتظار، به حالت عادی باز نمی‌گردد یا دچار نوتروپنی می‌شوید. در این مورد، پزشک ممکن است اقدامات احتیاطی خاصی را انجام دهد، از جمله:
- به تعویق‌انداختن دور بعدی درمان یا کاهش دوز شیمی‌درمانی.
- توصیه آنتی‌بیوتیک در دوره‌های طولانی‌مدت نوتروپنی برای جلوگیری از عفونت.
- اگر در معرض خطر ابتلا به نوتروپنی همراه با تب، به نام نوتروپنی تب‌دار هستید، پزشک ممکن است داروهایی به نام فاکتورهای رشد گلبول‌های سفید یا فاکتورهای محرک کلنی (CSFs) به شما بدهد. میزان خطر ابتلا، به تشخیص، سن، سایر شرایط سلامتی علاوه‌بر سرطان و رژیم شیمی‌درمانی بستگی دارد. اکثر رژیم‌های شیمی‌درمانی با خطر بالای ابتلا به نوتروپنی تب‌دار مرتبط نیستند. نمونه‌هایی از داروهای CSF شامل فیلگراستیم (چند نام تجاری)، سارگراموستیم (لئوکین) و پگفیلگراستیم (چند نام تجاری). این داروها به بدن کمک می‌کنند تا گلبول‌های سفید بیشتری برای مبارزه با عفونت بسازد و ممکن است باعث درد استخوان شوند. این درد ناشی از ساخت سلول‌های خونی بیشتر توسط مغز استخوان است. در مورد توصیه‌های انجمن سرطان آمریکا، برای فاکتورهای رشد گلبول‌های سفید بیشتر بخوانید.
اگر نوتروپنی دارید، بهداشت شخصی را رعایت کنید تا خطر عفونت را کاهش دهید. این مراقبت، شامل شستن مرتب دست‌ها و دوری از افرادی است که بیمار هستند.
درک گزینه‌های شما و تصمیم‌گیری در مورد درمان
وقتی کسی متوجه می‌شود که سرطان دارد یا سرطانش عود کرده است، خیلی راحت احساس سردرگمی می‌کند. برای بسیاری از افراد، این خبر ممکن است در حالی که هنوز در حال بهبودی از جراحی برای برداشتن یا تشخیص تومور هستند، به آنها برسد. اکنون ممکن است لازم باشد تصمیم بگیرند که چه درمان دیگری را نیز دریافت کنند.
به دیگران در مورد سرطان خود بگویید
فهمیدن اینکه سرطان دارید می‌تواند برای شما و همچنین دوستان و خانواده‌تان طاقت‌فرسا باشد. مردم اغلب نمی‌دانند چه بگویند. ممکن است احساس غم و ناراحتی کنند و از ناراحت کردن شما بترسند. ممکن است از احتمال از دست دادن شما بترسند. گاهی اوقات مردم راحت‌ترند چیزی نگویند زیرا می‌ترسند حرف اشتباهی بزنند. برخی افراد راحت صحبت می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر ممکن است بیش از حد محتاط شوند یا بیش از حد شاد رفتار کنند.
مراقب سرطان کیست؟
مراقب شخصی است که اغلب به فرد مبتلا به سرطان کمک می‌کند؛ اما برای این کار پولی دریافت نمی‌کند. مراقبین ممکن است شریک زندگی، اعضای خانواده یا دوستان نزدیک باشند. اغلب، آنها برای مراقبت از آنها آموزش ندیده‌اند. بسیاری از اوقات، آنها راه نجات فرد مبتلا به سرطان هستند. ارائه‌دهندگان مراقبت‌های حرفه‌ای برای ارائه مراقبت پول می‌گیرند. آنها تمایل دارند نقش‌های محدودتری داشته باشند و در اینجا به تفصیل مورد بحث قرار نگرفته‌اند.