سرطان دهان و حلق: مراقبت‌های پیگیرانه
زمان تقریبی مطالعه
۵ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
سرطان دهان و حلق: مراقبت‌های پیگیرانه
مراقبت از افراد مبتلا به سرطان پس از پایان درمان فعال پایان نمی‌یابد. تیم مراقبت‌های سلامتی شما به بررسی عدم بازگشت سرطان، مدیریت عوارض جانبی و نظارت بر سلامت کلی شما ادامه خواهد داد. به این می‌گویند مراقبت‌های پیگیرانه یا بعدی.
مراقبت‌های بعدی شما ممکن است شامل معاینات فیزیکی منظم، آزمایش‌های پزشکی یا هر دو باشد. پزشکان می‌خواهند روند بهبودی شما را در ماه‌ها و سال‌های آینده پیگیری کنند. یک برنامه معمول پیگیری برای سال اول هر ۲ ماه، برای سال دوم هر ۴ ماه، برای سال سوم هر ۶ ماه و پس از آن سالی یک‌بار است.
افرادی که برای سرطان دهان یا اوروفارنکس درمان می‌شوند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان ثانویه هستند. اگر سیگار می‌کشید، باید از نظر سرطان‌های ثانویه احتمالی در ریه، مری و ناحیه سروگردن تحت نظر باشید. محققان در حال مطالعه استفاده از شیمی‌درمانی برای جلوگیری از ایجاد سرطان‌های دوم به نام پیشگیری از شیمی‌درمانی هستند. این ممکن است بخشی از مراقبت‌های پیگیری منظم برای افرادی باشد که برای سرطان دهان یا اوروفارنکس درمان می‌شوند.
در مورد اهمیت مراقبت‌های بعدی بیشتر بدانید.
توان‌بخشی سرطان
توان‌بخشی بخش عمده‌ای از مراقبت‌های بعدی پس از درمان سرطان سروگردن است. افراد ممکن است به فیزیوتراپی و گفتار و بلع درمانی نیاز داشته باشند. مراقبت تسکینی برای مدیریت علائم و حفظ تغذیه مناسب در طول درمان و پس از آن ممکن است توصیه شود.
بسته به اندازه و محل تومور و نوع درمان سرطان مورد استفاده، ممکن است فرد در توانایی جویدن و حرکت غذا از طریق سیستم گوارشی دچار مشکل شود. افرادی که برای سرطان دهان یا اوروفارنکس تحت درمان قرار گرفته‌اند ممکن است مشکلات بلع طولانی‌مدت داشته باشند. مهم است که آنها در طول درمان به قورت دادن بزاق و غذای خود ادامه دهند تا از ایجاد این مشکلات جلوگیری شود. مراقبت و حمایت تغذیه‌ای ویژه اغلب در طول درمان و بلافاصله پس از آن مورد نیاز است. برخی از افراد ممکن است نیاز به یادگیری روش‌های جدید برای خوردن یا تهیه غذاها به روش متفاوت داشته باشند. کار با یک آسیب‌شناس گفتار زبان و یک متخصص تغذیه ثبت شده می‌تواند به این چالش‌ها کمک کند. به پادکستی در مورد مدیریت چالش‌های خوردن بعد از درمان گوش دهید.
اگر درمان سرطان ساختارهای حفره دهان را تغییر دهد یا حرکت را محدود کند، توانایی صحبت کردن بیمار تحت تأثیر قرار خواهد گرفت. آسیب‌شناسان گفتار زبان می‌توانند به افراد کمک کنند تا عملکردهای گفتار و بلع خود را بازیابند.
افرادی که برای سرطان دهان یا اوروفارنکس درمان می‌شوند ممکن است متفاوت به نظر برسند، احساس خستگی کنند و نتوانند؛ مانند قبل از درمان صحبت کنند یا غذا بخورند. آنها ممکن است تورم را در این ناحیه تجربه کنند که لنف ادم نامیده می‌شود. برخی افراد افسردگی را تجربه می‌کنند. حتماً با اعضای تیم مراقبت‌های سلامتی خود در مورد عوارض جانبی جسمی و روحی خود به‌طور منظم صحبت کنید. آنها می‌توانند به شما کمک کنند تا خدمات پشتیبانی را تنظیم کرده و با آنها ارتباط برقرار کنید.
مراقب از عود
یکی از اهداف مراقبت‌های بعدی بررسی عود است، به این معنی که سرطان عود کرده است. سرطان عود می‌کند؛ زیرا مناطق کوچکی از سلول‌های سرطانی ممکن است در بدن شناسایی نشده باقی بمانند. با گذشت زمان، تعداد این سلول‌ها ممکن است افزایش یابد تا زمانی که در نتایج آزمایش ظاهر شوند یا علائم یا نشانه‌هایی ایجاد کنند.
افرادی که برای سرطان دهان یا اوروفارنکس درمان می‌شوند باید به‌طور منظم معاینات پزشکی و دندانپزشکی را برای بررسی علائم سرطان راجعه یا نوع جدیدی از سرطان دریافت کنند. بیشتر عودهای سرطان دهان و حلق در ۲ تا ۳ سال اول پس از تشخیص رخ می‌دهد، بنابراین ویزیت‌های بعدی در سال‌های درست پس از درمان بیشتر خواهد بود.
در طول مراقبت‌های بعدی، یک پزشک آشنا با سابقه پزشکی شما می‌تواند اطلاعات شخصی در مورد خطر عود بیماری به شما بدهد. پزشک سؤالات خاصی در مورد سلامتی شما خواهد پرسید. برخی از افراد ممکن است آزمایش‌های خون یا آزمایش‌های تصویربرداری را به‌عنوان بخشی از مراقبت‌های پیگیری منظم انجام دهند، اما توصیه‌های آزمایش به عوامل مختلفی از جمله نوع و مرحله سرطانی که برای اولین بار تشخیص داده شده و انواع درمان انجام شده بستگی دارد.
پیش‌بینی قبل از انجام آزمایش بعدی یا انتظار برای نتایج آزمایش ممکن است به شما یا یکی از اعضای خانواده استرس اضافه کند. گاهی اوقات به این «بی‌معنایی» می‌گویند. در مورد چگونگی مقابله با این نوع استرس بیشتر بدانید.
مدارا با خشم
پس از تشخیص سرطان، احساس خشم، طبیعی است. این احساس ممکن است در زمان تشخیص، یا در هر زمانی در طول درمان و بهبودیافتگی، ایجاد شود. خشم یک واکنش عاطفی طبیعی است. برای داشتن احساسات ناخوشایند، احساس گناه نکنید و به خود، سخت نگیرید. خشم و سایر احساسات، بد نیستند. بااین‌حال، ممکن است در عصبانیت خود غرق شوید و بخواهید آن را به روش‌های سالم‌تری، ابراز کنید.
مدارا با ابهام
بسیاری از افراد مبتلا به سرطان، ممکن است در مورد آینده، احساس عدم اطمینان داشته باشند. پس از تشخیص سرطان، ممکن است احساس کنید که امنیت زندگی شما کمتر از گذشته است. هنگامی که چنین احساسی دارید، درخواست حمایت بسیار مهم است. بیماران تازه تشخیص‌داده‌شده و همچنین بهبودیافتگان نگرانی‌های مشترکی دارند. با تیم مراقبت‌های سلامتی خود در مورد منابع موجود حمایتی در این شرایط، صحبت کنید.
خودانگاره و سرطان
خودانگاره بدان معنا است که شما در مورد خود چگونه فکر می‌کنید یا خود را چگونه می‌بینید. تغییرات فیزیکی و عاطفی ناشی از سرطان، می‌تواند خودانگاره شما را، تغییر دهد. خودانگاره، ممکن است ارتباط نزدیکی با تصویر بدنی شما داشته باشد. این ارتباط بدین معناست که بدن خود را چگونه می‌بینید و نسبت به آن، چه احساسی دارید. برخی تغییرات در احساس شما نسبت به خودانگاره‌تان، ممکن است مثبت و برخی دیگر، ممکن است احساساتی منفی باشند.