فعالیت بدنی و فرد مبتلا به سرطان
زمان تقریبی مطالعه
۱۷ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
فعالیت بدنی و فرد مبتلا به سرطان
تحقیقات نشان می‌دهد که برای اکثر افراد ورزش قبل، حین و بعد از درمان سرطان ایمن و مفید است. این می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی شما و همچنین انرژی‌ای که برای انجام کارهایی که دوست دارید کمک کند. فعالیت بدنی همچنین ممکن است به شما کمک کند تا با عوارض جانبی درمان کنار بیایید و احتمالاً خطر ابتلا به سرطان‌های جدید را در آینده کاهش دهید.
زمان زیادی که صرف استراحت یا نشستن می‌شود می‌تواند باعث از دست دادن عملکرد بدن، ضعف عضلانی و کاهش دامنه حرکتی شود. بسیاری از تیم‌های مراقبت از سرطان از بیماران خود می‌خواهند که قبل، در حین و بعد از درمان سرطان تا حد امکان فعالیت بدنی داشته باشند.
چگونه ورزش منظم ممکن است قبل، در طول و بعد از درمان سرطان به شما کمک کند
- به بدن و مغز خود کمک کنید تا بهتر کار کنند
- کاهش احساس خستگی (خستگی)
- به کاهش افسردگی و اضطراب کمک کنید
- ممکن است به شما کمک کند بهتر بخوابید
- توانایی فیزیکی خود را برای انجام کارها حفظ کنید یا بهبود بخشید
- قدرت عضلانی، سلامت استخوان و دامنه حرکتی خود را بهبود بخشید
- سیستم ایمنی بدن خود را تقویت کنید
- اشتهای خود را افزایش دهید
- به شما کمک می‌کند تا به وزن سالم برسید و آن را حفظ کنید
- ممکن است به لنف ادم مرتبط با سرطان سینه کمک کند (و خطر را افزایش نمی‌دهد)
- احتمال عود برخی از انواع سرطان را کاهش دهید
- کیفیت زندگی خود را بهبود بخشید
- کاهش عوارض جانبی درمان
توصیه‌های کلی فعالیت بدنی برای بازماندگان سرطان
انجمن سرطان آمریکا یک دستورالعمل تغذیه و فعالیت بدنی برای بازماندگان سرطان دارد. این دستورالعمل‌ها از بازماندگان سرطان می‌خواهند:
- از بی‌تحرکی خودداری کنید و پس از تشخیص و درمان در اسرع وقت به فعالیت‌های عادی روزانه بازگردید.
- در فعالیت بدنی منظم شرکت کنید.
- به‌آرامی شروع کنید و به‌مرور زمان فعالیت بدنی خود را افزایش دهید.
- هر هفته ۱۵۰ تا ۳۰۰ دقیقه فعالیت متوسط (یا ۷۵ تا ۱۵۰ دقیقه با شدت شدید) انجام دهید.
- چند بار در هفته و هر بار حداقل ۱۰ دقیقه ورزش کنید.
- حداقل ۲ روز در هفته از تمرینات مقاومتی استفاده کنید.
- حرکات کششی را حداقل ۲ روز در هفته انجام دهید.
اینها دستورالعمل‌های کلی هستند. می‌توانید اطلاعات بیشتری از جمله میزان ورزش برای عوارض جانبی خاص مرتبط با سرطان را در وب‌سایت کالج آمریکایی پزشکی ورزشی حرکت از طریق سرطان بیابید.
اهداف یک برنامه تمرینی
قبل از درمان
فعال‌تر شدن یا ماندن در سطح فعلی فعالیت بدنی قبل از درمان ممکن است به شما کمک کند تا درمان خود را راحت‌تر انجام دهید و پس از آن بهبود پیدا کنید. تحقیقات نشان می‌دهد که تا حد امکان فعال بودن ممکن است عوارض ناشی از جراحی را کاهش دهد و ممکن است به شما در مدیریت بهتر درمان کمک کند. همچنین، فعالیت بدنی ممکن است به شما کمک کند تا با پریشانی و اضطراب مقابله کنید، انرژی بیشتری داشته باشید و با شروع درمان بهتر بخوابید.
بسیاری از مردم متوجه می‌شوند که با شروع درمان، توانایی فعال بودن ممکن است سخت‌تر شود؛ بنابراین، شروع با فرم بدنی بهتر به این معنی است که می‌توانید فعالیت بیشتری را در طول و بعد از درمان تحمل کنید.
در طول درمان
موارد خاصی می‌تواند بر توانایی شما برای ورزش در طول درمان تأثیر بگذارد، مانند:
- نوع و مرحله سرطانی که دارید
- درمان سرطان شما
- استقامت، قدرت و سطح تناسب‌اندام شما قبل و در طول درمان
اگر قبل از درمان ورزش می‌کردید، ممکن است در طول درمان نیاز به ورزش کمتر یا با شدت کمتر داشته باشید. هدف این است که تا جایی که می‌توانید فعال بمانید. افرادی که قبل از درمان سرطان بسیار کم‌تحرک (غیرفعال) بودند، ممکن است نیاز به شروع فعالیت کوتاه‌مدت و کم‌شدت، مانند پیاده‌روی‌های آهسته کوتاه داشته باشند. با تیم مراقبت از سرطان خود در مورد ورزش در طول درمان و اینکه آیا محدودیتی برای کارهایی که می‌توانید انجام دهید وجود دارد صحبت کنید.
بهبودی پس از درمان
اکثر افراد می‌توانند به‌آرامی زمان و شدت ورزش را با کاهش عوارض جانبی افزایش دهند. آنچه ممکن است برای یک فرد سالم یک فعالیت با شدت کم یا متوسط باشد، ممکن است برای برخی از بازماندگان سرطان، فعالیتی با شدت بالا به نظر برسد. وقت بگذارید و با خودتان صبور باشید و به‌تدریج فعالیت خود را افزایش دهید. به یاد داشته باشید – مهم‌ترین چیز این است که تا آنجا که می‌توانید حرکت کنید.
زمانی که بدون بیماری یا با بیماری پایدار زندگی می‌کنید
در این دوران، فعالیت بدنی برای سلامت کلی و کیفیت زندگی شما مهم است. تحقیقات نشان می‌دهد که رسیدن به وزن مناسب و حفظ آن، تغذیه مناسب و فعالیت بدنی ممکن است به کاهش خطر سایر بیماری‌های مزمن جدی و همچنین خطر ابتلا به سرطان دوم کمک کند.
یک سبک زندگی سالم همچنین ممکن است خطر عود برخی سرطان ها را کاهش دهد. تعداد فزاینده ای از مطالعات به تأثیر فعالیت بدنی بر عود سرطان و بقای طولانی مدت پرداخته‌اند. (عود سرطان سرطانی است که پس از درمان عود می‌کند.) نشان داده شده است که ورزش باعث بهبود آمادگی قلبی عروقی، قدرت عضلانی، ترکیب بدن، خستگی، اضطراب، افسردگی، عزت نفس، شادی و چندین عامل کیفیت زندگی در بازماندگان سرطان می‌شود. مطالعات انجام شده بر روی افراد مبتلا به سرطان سینه، کولورکتال و پروستات نشان می‌دهد که بازماندگان سرطانی که از نظر جسمی فعال هستند در مقایسه با افرادی که غیرفعال هستند، خطر عود سرطان و بقای بهتری دارند.
زندگی با سرطان پیشرفته
فعالیت بدنی همچنین ممکن است به افرادی که سرطان آنها گسترش یافته یا پیشرفته شده و قابل درمان نیست کمک کند. ورزش ممکن است عملکرد فیزیکی را بهبود بخشد، خستگی را کاهش دهد و کیفیت زندگی را بهبود بخشد. اینکه آیا می‌توانید فعالیت بدنی بیشتری را تحمل کنید به نوع و مرحله سرطان، عوارض جانبی احتمالی، توانایی فعلی بدنی شما و سایر مشکلات سلامتی بستگی دارد. قبل از شروع فعالیت‌های جدید و فعالیت بیشتر، با تیم مراقبت از سرطان خود در مورد اینکه آیا انجام این کار برای شما بی‌خطر است، بررسی کنید.
برنامه‌ریزی برای فعالیت بیشتر
همیشه قبل از شروع هر برنامه ورزشی با تیم مراقبت‌های سلامتی خود مشورت کنید، به‌خصوص اگر یکی از موارد زیر را دارید:
- بیماری قلبی یا ریوی
- استومی
- خستگی شدید
- عدم ثبات روی پاها یا مشکلات تعادلی
- استخوان‌های ضعیف یا متاستازهای استخوانی (سرطانی که به استخوان‌ها سرایت کرده است)
همچنین بپرسید که آیا هر یک از داروهایی که مصرف می‌کنید ممکن است بر میزان فعالیت بدنی شما تأثیر بگذارد یا خیر.
برخی از افراد می‌توانند با خیال راحت برنامه ورزشی خود را شروع کنند یا حفظ کنند، اما بسیاری از آنها با کمک یک متخصص ورزش، فیزیوتراپ یا فیزیولوژیست ورزشی نتایج بهتری خواهند داشت. حتماً ابتدا از پزشک خود تأییدیه بگیرید و مطمئن شوید که فردی که با شما کار می‌کند از تشخیص سرطان شما و محدودیت‌های شما اطلاع دارد. متخصصان آموزش‌دیده ویژه می‌توانند به شما کمک کنند تا نوع ورزشی مناسب و ایمن را پیدا کنید. آنها همچنین می‌توانند به شما کمک کنند تا بفهمید چند وقت یکبار و چه مدت باید ورزش کنید.
چه به‌تازگی ورزش را شروع کرده‌اید و چه به انجام آن ادامه می‌دهید، حتماً با تیم مراقبت‌های سلامتی خود در مورد کارهایی که می‌توانید و نمی‌توانید انجام دهید صحبت کنید. تیم سرطان خود را از نحوه عملکرد خود در رابطه با سطح فعالیت و ورزش در طول درمان و پس از آن مطلع کنید.
هنگامی که شروع به فعال شدن می‌کنید یا فعال‌تر می‌شوید، باید به چند چیز مهم فکر کنید.
- از سطوح ناهمواری که ممکن است باعث زمین خوردن شما شود دوری کنید
- اگر قصد دارید بیرون ورزش کنید، مکانی امن و روشن پیدا کنید
- اگر بیشتر در معرض خطر عفونت هستید، ممکن است لازم باشد تا زمانی که خطر شما به حالت عادی بازگردد، از سالن‌های ورزشی عمومی و شلوغی‌ها دوری کنید.
- اگر می‌خواهید در حین پرتودرمانی شنا کنید، با تیم پرتودرمانی خود مشورت کنید. اگر هیچ‌گونه تحریک یا زخم پوستی ندارید، باید بتوانید شنا کنید. حتماً بعد از بیرون آمدن از استخر آبکشی کنید تا احتمال تحریک پوست کاهش یابد.
- وقتی ورزش می‌کنید یک نفر را همراه خود ببرید یا مطمئن شوید که در صورت بروز مشکل، کسی می‌داند شما کجا هستید. همچنین می‌تواند به حمل تلفن همراه کمک کند.
به‌آرامی شروع کنید
- حتی اگر بتوانید فقط چند دقیقه در روز فعال باشید، به شما کمک خواهد کرد. به‌آرامی تعداد و مدت زمان ورزش را افزایش دهید. ماهیچه‌های شما به شما می‌گویند که چه زمانی نیاز به کاهش سرعت و استراحت دارید یا می‌توانید کارهای بیشتری انجام دهید.
- تا جایی که می‌توانید ورزش کنید. زمانی که تحت درمان هستید به خود فشار نیاورید. به بدن خود گوش دهید و در صورت نیاز استراحت کنید. اگر احساس خستگی شدید می‌کنید، می‌توانید هر روز ۱۰ دقیقه تمرینات سبک انجام دهید و بدن خود را افزایش دهید.
- اگر احساس سرگیجه دارید یا روی پاهایتان ناپایدار هستید ورزش نکنید.
- ورزش‌های کوتاه‌مدت را با استراحت‌های مکرر امتحان کنید. برای مثال، چند دقیقه تند راه بروید، سرعت خود را کم کنید و دوباره تند راه بروید، تا زمانی که ۳۰ دقیقه فعالیت تند انجام دهید. همچنین می‌توانید فعالیت خود را به سه جلسه ۱۰ دقیقه‌ای تقسیم کنید. شما همچنان از مزایای تمرین بهره‌مند خواهید شد.
- بدون مشورت با پزشک خود، بیش از حد متوسط ورزش نکنید. تلاش متوسط تقریباً به اندازه یک پیاده‌روی سریع است.
- از هرگونه فعالیتی که شما را در معرض خطر سقوط یا آسیب قرار می‌دهد خودداری کنید. اگر متوجه تورم، درد، سرگیجه یا تاری دید شدید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
- اگر در پاهای خود بی‌حسی دارید یا در تعادل مشکل دارید، بیشتر در معرض خطر افتادن هستید. در مورد دستگاه‌هایی که ممکن است به شما کمک کنند بپرسید.
بیش از یک نوع ورزش را امتحان کنید
- سعی کنید از فعالیت بدنی استفاده کنید که از گروه‌های عضلانی بزرگ مانند ران، شکم (شکم)، سینه و پشت شما استفاده می‌کند. قدرت، کشش و تناسب‌اندام هوازی همگی بخش‌های مهم یک برنامه ورزشی خوب هستند.
- سعی کنید تمریناتی را انجام دهید که به شما کمک می‌کند توده عضلانی بدون چربی و استحکام استخوان را حفظ کنید، مانند ورزش با نوار مقاومتی یا وزنه‌های سبک.
- ممکن است بخواهید تمریناتی را انجام دهید که انعطاف‌پذیری شما را افزایش می‌دهد و دامنه حرکت را در مفاصل شما حفظ می‌کند.
- همیشه ۲ تا ۳ دقیقه با تمرینات گرم کردن شروع کنید. نمونه‌هایی از تمرینات گرم کردن عبارتند از: شانه بالا انداختن، بالا بردن بازوها از بالای سر، ضربه زدن به انگشتان پا، راهپیمایی و بلند کردن زانو.
- جلسه تمرینی خود را با تمرینات کششی یا انعطاف‌پذیری به پایان برسانید. کشش را حدود ۱۵ تا ۳۰ ثانیه نگه دارید و استراحت کنید. نمونه‌هایی از کشش عبارتند از رسیدن به بالای سر، تنفس عمیق و خم شدن برای لمس انگشتان پا به‌طوری که تمام گروه‌های عضلانی را شل کنید.
مسائل خاص
- مقدار زیادی مایعات بنوشید مگر اینکه به شما گفته شده باشد که این کار را نکنید.
- اگر کاتتر یا لوله تغذیه دارید، از استخر، دریاچه، یا آب اقیانوس و سایر تماس‌هایی که ممکن است باعث عفونت شوند، اجتناب کنید. ورزش تماسی انجام ندهید همچنین از انجام تمرینات مقاومتی که از عضلات ناحیه کاتتر برای جلوگیری از جابه‌جایی آن استفاده می‌شود، خودداری کنید. با تیم سرطان خود در مورد آنچه برای شما بی‌خطر است صحبت کنید.
- اگر پوکی استخوان، سرطان گسترش یافته به استخوان، آرتریت، آسیب عصبی، بینایی ضعیف، تعادل ضعیف یا ضعف دارید، از وزنه‌های سنگین استفاده نکنید یا ورزش‌هایی را انجام ندهید که فشار زیادی به استخوان‌های شما وارد می‌کند. ممکن است احتمال آسیب رساندن به خود یا شکستن استخوان بیشتر باشد.
ورزش را آسان و سرگرم‌کننده نگه دارید
اینکه چقدر باید ورزش کنید برای هر فردی متفاوت است. ما نمی‌دانیم بهترین سطح ورزش برای افراد مبتلا به سرطان چیست. هدف این است که برنامه تمرینی شما به شما کمک کند تا قدرت عضلانی خود را حفظ کنید و بتوانید کارهایی را که می‌خواهید و نیاز دارید انجام دهید. هر چه بیشتر فعال باشید، بهتر می‌توانید ورزش کنید و عملکرد بهتری داشته باشید. اما حتی اگر ورزش برنامه‌ریزی شده متوقف شود، خوب است با انجام فعالیت‌های عادی خود تا آنجا که می‌توانید به فعالیت خود ادامه دهید. کلید فعال ماندن این است که برنامه ورزشی خود را ساده و سرگرم‌کننده نگه دارید. ورزش و تکنیک‌های تمدد اعصاب راه‌های عالی برای از بین بردن استرس هستند. کاهش استرس بخش مهمی از خوب شدن و خوب ماندن است.
نکاتی که به شما کمک می‌کند به برنامه ورزشی خود پایبند باشید
- اهداف کوتاه‌مدت و بلندمدت تعیین کنید.
- روی تفریح تمرکز کنید.
- کاری متفاوت انجام دهید تا آن را تازه نگه دارید. یوگا، رقصیدن یا تای چی را امتحان کنید.
- از دیگران حمایت بخواهید یا از دوستان، خانواده و همکاران بخواهید تا با شما ورزش کنند.
- از نمودارها یا یک ردیاب تناسب‌اندام برای ثبت پیشرفت تمرین خود استفاده کنید.
- دستاوردهای خود را بشناسید و به آنها پاداش دهید.
شروع یک برنامه ورزشی می‌تواند کار بزرگی باشد، حتی برای یک فرد سالم. اگر یک بیماری مزمن داشته باشید، ممکن است سخت‌تر باشد، به‌خصوص اگر قبل از تشخیص خود به ورزش عادت نداشتید. به‌آرامی شروع کنید و تا جایی که می‌توانید پیشرفت کنید. اگر قبل از تشخیص سرطان به‌طور منظم ورزش می‌کردید، ممکن است لازم باشد شدت و طول جلسات ورزشی خود را برای مدتی کاهش دهید. اما زمانی که احساس می‌کنید می‌توانید از آن حمایت کنید.
فعالیت بدنی را به برنامه روزانه خود اضافه کنید
راه‌هایی برای اضافه کردن فعالیت بدنی به کارهایی که هر روز انجام می‌دهید وجود دارد. به یاد داشته باشید، فقط کاری را انجام دهید که دوست دارید انجام دهید.
- بعد از شام پیاده‌روی کنید
- دوچرخه‌ات را سوار کن
- به جای استفاده از دمنده، علف‌ها را بچینید یا برگ‌ها را چنگک بزنید
- حمام خود را تمیز کنید
- ماشین خود را بشویید و واکس بزنید
- بازی‌های فعالی را با بچه‌ها انجام دهید، بازی‌هایی که در دوران کودکی انجام می‌دادید.
- با سگی که می‌توان آن را کنترل کرد تا زمین نخورید یا از تعادل خارج نشوید پیاده‌روی کنید.
- علف‌های هرز باغ یا باغچه خود را هرس کنید.
- یک حرکت (رقص) در اتاق نشیمن خود انجام دهید.
- از دوچرخه ورزشی یا تردمیل استفاده کنید یا در حین تماشای تلویزیون، شنا، اسکات، لانژ و کرانچ انجام دهید.
- تا ناهار پیاده‌روی کنید.
- ماشین خود را در دورترین جای پارک در محل کار پارک کنید و به سمت ساختمان پیاده بروید.
- به جای آسانسور یا پله‌برقی از پله‌ها استفاده کنید.
- چند ایستگاه زودتر از اتوبوس پیاده شوید و بقیه راه را پیاده‌روی کنید.
- برای استراحت‌های ۱۰ دقیقه‌ای پیاده‌روی برای خود در برنامه‌ریزی روزانه خود قرار ملاقات بگذارید.
- یک باشگاه پیاده‌روی از همکاران تشکیل دهید تا به شما کمک کند در طول روز کاری انگیزه راه رفتن داشته باشید.
- از یک ردیاب تناسب‌اندام برای افزایش گام‌های روزانه خود استفاده کنید.
بهبودیافتگان از سرطان ممکن است نیاز به ورزش با شدت کمتر و افزایش تمرینات با سرعت کمتری نسبت به افرادی که سرطان نداشته‌اند، داشته باشند. به یاد داشته باشید، هدف این است که تا حد امکان فعال باشید. آن را ایمن نگه دارید، آن را سرگرم‌کننده نگه دارید و کاری کنید که برای شما کار کند.
مراقب سرطان کیست؟
مراقب شخصی است که اغلب به فرد مبتلا به سرطان کمک می‌کند؛ اما برای این کار پولی دریافت نمی‌کند. مراقبین ممکن است شریک زندگی، اعضای خانواده یا دوستان نزدیک باشند. اغلب، آنها برای مراقبت از آنها آموزش ندیده‌اند. بسیاری از اوقات، آنها راه نجات فرد مبتلا به سرطان هستند. ارائه‌دهندگان مراقبت‌های حرفه‌ای برای ارائه مراقبت پول می‌گیرند. آنها تمایل دارند نقش‌های محدودتری داشته باشند و در اینجا به تفصیل مورد بحث قرار نگرفته‌اند.
مکمل‌های غذایی چیست؟
اصطلاح “مکمل غذایی” به طیف گسترده‌ای از محصولات از جمله ویتامین‌ها و مواد معدنی، گیاهان و سایر مواد گیاهی، اسیدهای آمینه، آنزیم‌ها و غیره اشاره دارد. می‌توانید مکمل‌های غذایی را به اشکال مختلف مانند قرص، صمغ، پودر، مایعات، چای و بارها پیدا کنید.
برخی از نمونه‌های مکمل‌های رایج عبارت‌اند از: آشواگاندا، بربرین، کورستین، شنبلیله، نقره کلوئیدی، ترنجبین و ال تیانین.
فعالیت بدنی و فرد مبتلا به سرطان
تحقیقات نشان می‌دهد که برای اکثر افراد ورزش قبل، حین و بعد از درمان سرطان ایمن و مفید است. این می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی شما و همچنین انرژی‌ای که برای انجام کارهایی که دوست دارید کمک کند. فعالیت بدنی همچنین ممکن است به شما کمک کند تا با عوارض جانبی درمان کنار بیایید و احتمالاً خطر ابتلا به سرطان‌های جدید را در آینده کاهش دهید. زمان زیادی که صرف استراحت یا نشستن می‌شود می‌تواند باعث از دست دادن عملکرد بدن، ضعف عضلانی و کاهش دامنه حرکتی شود.