عوامل خطر سرطان مری

عامل خطر هر چیزی است که شانس ابتلا به بیماری مانند سرطان را افزایش دهد. سرطان‌های مختلف عوامل خطر متفاوتی دارند. برخی از عوامل خطر مانند سیگار کشیدن را می‌توان تغییر داد. برخی دیگر، مانند سن یا سابقه خانوادگی فرد، قابل‌تغییر نیستند.

دانشمندان چندین عامل را پیدا کرده‌اند که می‌تواند بر خطر ابتلا به سرطان مری تأثیر بگذارد. برخی احتمال بیشتری برای افزایش خطر ابتلا به آدنوکارسینوم مری و برخی دیگر برای کارسینوم سلول سنگ‌فرشی مری دارند.

اما داشتن یک عامل خطر یا حتی تعداد زیادی از آنها به این معنی نیست که شما به سرطان مری مبتلا خواهید شد و برخی از افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند ممکن است هیچ عامل خطر شناخته شده‌ای نداشته باشند.

سن

احتمال ابتلا به سرطان مری با افزایش سن افزایش می‌یابد. کمتر از ۱۵ درصد موارد در افراد کمتر از ۵۵ سال مشاهده می‌شود.

جنسیت

مردان بیشتر از زنان در معرض ابتلا به سرطان مری هستند.

تنباکو و الکل

استفاده از محصولات تنباکو، از جمله سیگار، سیگار برگ، پیپ و تنباکوی جویدنی، یک عامل خطر اصلی برای سرطان مری است. هر چه فرد بیشتر از تنباکو استفاده کند و مدت‌زمان بیشتری از آن استفاده کند، خطر ابتلا به سرطان بیشتر می‌شود.

فردی که روزانه یک پاکت سیگار یا بیشتر می‌کشد، حداقل دو برابر بیشتر از افراد غیرسیگاری احتمال ابتلا به آدنوکارسینوم مری را دارد و اگر مصرف تنباکو متوقف شود، این خطر از بین نمی‌رود. ارتباط با سرطان سلول سنگ‌فرشی مری حتی قوی‌تر است، اما این خطر برای افرادی که دخانیات را ترک می‌کنند کاهش می‌یابد.

نوشیدن الکل نیز خطر ابتلا به سرطان مری را افزایش می‌دهد. هرچه افراد الکل بیشتری بنوشند، احتمال ابتلا به سرطان مری بیشتر می‌شود. الکل خطر ابتلا به سرطان سلول سنگ‌فرشی را بیشتر از خطر آدنوکارسینوما افزایش می‌دهد.

سیگار کشیدن همراه با نوشیدن الکل خطر ابتلا به نوع سلول سنگ‌فرشی سرطان مری را بسیار بیشتر از استفاده از هر یک به تنهایی افزایش می‌دهد.

بیماری بازگشت اسید به مری

معده به طور معمول اسید و آنزیم‌های قوی برای کمک به هضم غذا می‌سازد. در برخی افراد، اسید می‌تواند از معده به سمت پایین مری خارج شود. اصطلاح پزشکی برای این بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) یا فقط رفلاکس است. در بسیاری از افراد، رفلاکس علائمی مانند سوزش سر دل یا درد ایجاد می‌کند که به نظر می‌رسد از وسط قفسه سینه می‌آید. اگرچه در برخی، رفلاکس اصلاً هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند.

خطر ابتلا به آدنوکارسینوم مری در افراد مبتلا به GERD کمی بیشتر است. به نظر می‌رسد این خطر در افرادی که علائم مکرر دارند بیشتر باشد. اما GERD بسیار شایع است و اکثر افرادی که به آن مبتلا هستند به سرطان مری مبتلا نمی‌شوند. GERD همچنین می‌تواند باعث مری بارت شود (که در زیر به آن پرداخته شده است) که با خطر بیشتری مرتبط است.

مری بارت

اگر رفلاکس اسید معده به قسمت تحتانی مری برای مدت طولانی ادامه یابد، می‌تواند به پوشش داخلی مری آسیب برساند. این باعث می‌شود که سلول‌های سنگ‌فرشی که به طور معمول مری را می‌پوشانند با سلول‌های غده‌ای جایگزین شوند. این سلول‌های غدد معمولاً شبیه سلول‌هایی هستند که معده و روده کوچک را پوشانده‌اند و در برابر اسید معده مقاومت بیشتری دارند. این بیماری به مری بارت (بارت) معروف است.

هرچه مدت طولانی‌تری رفلاکس باشد، احتمال ابتلا به مری بارت بیشتر می‌شود. اکثر افراد مبتلا به مری بارت علائم سوزش سر دل را داشته‌اند، اما بسیاری از آنها اصلاً علامتی ندارند. افراد مبتلا به مری بارت نسبت به افراد بدون این بیماری در معرض خطر ابتلا به آدنوکارسینوم مری هستند. با این حال، اکثر افراد مبتلا به مری بارت به سرطان مری مبتلا نمی‌شوند.

سلول‌های غده‌ای در مری بارت می‌توانند به‌مرور زمان غیرطبیعی‌تر شوند. این می‌تواند منجر به دیسپلازی، یک وضعیت پیش سرطانی شود. دیسپلازی بر اساس میزان غیرطبیعی بودن سلول‌ها در زیر میکروسکوپ درجه‌بندی می‌شود. دیسپلازی درجه پایین بیشتر شبیه سلول‌های طبیعی است، در حالی که دیسپلازی درجه بالا غیرطبیعی‌تر است. دیسپلازی درجه بالا با بالاترین خطر ابتلا به سرطان مرتبط است.

چاقی

افرادی که اضافه‌وزن یا چاق (بسیار اضافه‌وزن) دارند، شانس بیشتری برای ابتلا به آدنوکارسینوم مری دارند. این تا حدی با این واقعیت توضیح داده می‌شود که افراد چاق بیشتر در معرض رفلاکس معده هستند.

رژیم غذایی

برخی مواد در رژیم غذایی ممکن است خطر ابتلا به سرطان مری را افزایش دهد. به‌عنوان مثال، پیشنهاداتی وجود دارد که هنوز به‌خوبی ثابت نشده است، مبنی بر اینکه رژیم غذایی سرشار از گوشت فراوری شده ممکن است شانس ابتلا به سرطان مری را افزایش دهد. این ممکن است به توضیح میزان بالای این سرطان در نقاط خاصی از جهان کمک کند.

از سوی دیگر، رژیم غذایی سرشار از میوه‌ها و سبزی‌ها احتمالاً خطر ابتلا به سرطان مری را کاهش می‌دهد. دلایل دقیق این امر مشخص نیست، اما میوه‌ها و سبزی‌ها دارای تعدادی ویتامین و مواد معدنی هستند که ممکن است به پیشگیری از سرطان کمک کنند.

نوشیدن مکرر مایعات بسیار داغ (درجه حرارت ۱۴۹ درجه فارنهایت یا ۶۵ درجه سانتیگراد – بسیار گرم‌تر از یک فنجان قهوه معمولی) ممکن است خطر ابتلا به سرطان مری را افزایش دهد. این ممکن است نتیجه آسیب طولانی‌مدت به سلول‌های پوشش‌دهنده مری از مایعات داغ باشد.

عدم تحرک بدنی

افرادی که فعالیت بدنی منظمی دارند ممکن است کمتر در معرض خطر ابتلا به آدنوکارسینوم مری باشند.

آشالازی

در این حالت عضله انتهای تحتانی مری (اسفنکتر تحتانی مری) به‌درستی شل نمی‌شود. غذا و مایعی که بلعیده می‌شود در عبور از معده مشکل دارند و تمایل دارند در قسمت تحتانی مری جمع شوند که به‌مرور زمان کشیده می‌شود (گشاد می‌شود). سلول‌های پوشاننده مری در آن ناحیه ممکن است در اثر قرار گرفتن در معرض مواد غذایی برای مدت طولانی‌تر از زمان عادی تحریک شوند.

افراد مبتلا به آشالازی در معرض خطر ابتلا به سرطان مری هستند که چندین برابر طبیعی است. به طور متوسط، سرطان‌ها حدود ۱۵ تا ۲۰ سال پس از شروع آشالازی یافت می‌شوند.

تایلوزیس

این یک بیماری نادر و ارثی است که باعث رشد اضافی لایه بالایی پوست در کف دست‌ها و کف پا می‌شود. افراد مبتلا به این بیماری همچنین رشدهای کوچکی (پاپیلوم) در مری ایجاد می‌کنند و خطر ابتلا به سرطان سلول سنگ‌فرشی مری بسیار بالاست.

افراد مبتلا به تایلوزیس باید به‌دقت تحت‌نظر باشند تا سرطان مری را در مراحل اولیه پیدا کنند. اغلب این نیاز به نظارت منظم با آندوسکوپی فوقانی دارد (توضیح داده شده در آزمایشات سرطان مری).

سندرم پلامر – وینسون

افراد مبتلا به این سندرم نادر (که سندرم پاترسون – کلی نیز نامیده می‌شود) دارای تارهایی در قسمت فوقانی مری هستند که معمولاً همراه با کم‌خونی (تعداد کم گلبول‌های قرمز خون) به دلیل سطح کم آهن، التهاب زبان (گلوسیت)، ناخن‌های شکننده و گاهی طحال بزرگ است.

تار یک قطعه نازک از بافت است که از پوشش داخلی مری خارج شده و باعث باریک شدن ناحیه می‌شود. بیشتر تارهای مری هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کنند، اما بزرگ‌ترها می‌توانند باعث گیرکردن غذا در مری شوند که می‌تواند منجر به مشکلات بلع و تحریک مزمن در آن ناحیه از مواد غذایی به دام افتاده شود.

حدود ۱ نفر از هر ۱۰ نفر مبتلا به این سندرم در نهایت به سرطان سلول سنگ‌فرشی مری یا سرطان در قسمت پایین گلو (هیپوفارنکس) مبتلا می‌شوند.

آسیب به مری

لیمو یک ماده شیمیایی است که در پاک‌کننده‌های قوی صنعتی و خانگی مانند پاک‌کننده‌های فاضلاب یافت می‌شود. لیمو یک عامل خورنده است که می‌تواند سلول‌ها را بسوزاند و از بین ببرد. نوشیدن تصادفی پاک‌کننده حاوی لیمو می‌تواند باعث سوختگی شدید شیمیایی در مری شود. همان‌طور که آسیب بهبود می‌یابد، بافت اسکار می‌تواند باعث شود ناحیه‌ای از مری بسیار باریک شود (به نام تنگی). افراد مبتلا به این تنگی‌ها خطر ابتلا به سرطان سلول سنگ‌فرشی مری را افزایش می‌دهند که اغلب سال‌ها (حتی دهه‌ها) بعد رخ می‌دهد.

سابقه برخی سرطان‌های دیگر

افرادی که سرطان‌های دیگری مانند سرطان ریه، سرطان دهان و سرطان گلو داشته‌اند، در معرض خطر بالایی برای ابتلا به کارسینوم سلول سنگ‌فرشی مری نیز هستند. این ممکن است به این دلیل باشد که این سرطان‌ها می‌توانند در اثر سیگار کشیدن نیز ایجاد شوند.

عفونت ویروس پاپیلومای انسانی (HPV).

HPV گروهی از بیش از ۱۰۰ ویروس مرتبط است. آنها را ویروس پاپیلوم می نامند زیرا برخی از آنها باعث ایجاد نوعی رشد به نام پاپیلوما (یا زگیل) می‌شوند. عفونت با انواع خاصی از HPV با تعدادی از سرطان‌ها از جمله سرطان گلو، سرطان مقعد و سرطان دهانه رحم مرتبط است.

علائم عفونت HPV در بیش از یک‌سوم سرطان‌های مری در بخش‌هایی از آسیا و آفریقای جنوبی مشاهده شده است. اما نشانه‌هایی از عفونت HPV در سرطان‌های مری از افراد در مناطق دیگر، از جمله ایالات متحده، یافت نشده است. HPV یک علت نادر سرطان مری است.