مشکلات خواب: پرخوابی، سندرم خواب‌آلودگی و کابوس
زمان تقریبی مطالعه
۷ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
مشکلات خواب: پرخوابی، سندرم خواب‌آلودگی و کابوس
سرطان و درمان سرطان می‌تواند بر خواب شما تأثیر بگذارد. یکی از مشکلات خواب، بی‌خوابی است. بی‌خوابی شرایطی است که در آن نمی‌توانید بخوابید یا در خواب بمانید و در مقاله دیگری در این وب‌سایت به آن پرداخته شده است. مشکلات خواب دیگری نیز وجود دارد که فرد در صورت ابتلا به سرطان ممکن است آنها را تجربه کند. برخی از این مشکلات خواب عبارت‌اند از:
- پرخوابی
- سندرم خواب‌آلودگی
- کابوس‌ها
عوارض جانبی ناشی از سرطان یا درمانی که دریافت می‌کنید، سلامت عاطفی شما و شرایط پزشکی غیرمرتبط با سرطان، همگی می‌توانند باعث مشکلات خواب شوند. مهم است اگر مشکل خواب دارید یا اگر در طول زمان تغییرات خواب را تجربه می‌کنید، به تیم مراقبت‌های سلامتی خود اطلاع دهید. به این دلیل که خواب خوب برای سلامتی شما ضروری است.
مدیریت عوارض جانبی بخش مهمی از مراقبت و درمان سرطان است. این روند، مراقبت تسکینی یا مراقبت حمایتی نامیده می‌شود. با تیم مراقبت‌های سلامتی خود در مورد مدیریت مشکلات خواب صحبت کنید.
پرخوابی چیست؟ علائم پرخوابی چیست؟
افراد مبتلا به پرخوابی در طول روز احساس خواب‌آلودگی زیادی می‌کنند یا می‌خواهند بیشتر از حد معمول در شب بخوابند. پرخوابی ممکن است خواب‌آلودگی، خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز یا خواب‌آلودگی طولانی‌مدت نیز نامیده شود.
علائم پرخوابی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- ۱۰ ساعت یا بیشتر بخوابید
- خواب عمیق بیش از حد
- مشکل بیدارماندن در طول روز
- خواب‌آلودگی که بعد از خواب یا چرت‌زدن کاهش نمی‌یابد
پرخوابی ممکن است در روابط شما اختلال ایجاد کند و همچنین می‌تواند رسیدگی به مسئولیت‌های خانوادگی، خانه و کار را دشوار کند. ممکن است لذت‌بردن از فعالیت‌ها برای شما دشوار باشد، زیرا بسیار خواب‌آلود هستید.
پرخوابی و خستگی شبیه هم هستند، اما یکسان نیستند. پرخوابی احساس خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز است و شامل خواب طولانی‌مدت در شب می‌شود. خستگی کمبود انرژی و دشواری در فعالیت است که با خواب برطرف نمی‌شود.
چه چیزی باعث پرخوابی می‌شود؟
عدم خواب کافی در شب، یکی از شایع‌ترین علل پرخوابی و خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز است. می‌توانید شب‌ها بی‌خوابی و در روز خواب‌آلودگی داشته باشید.
سرطان، درمان سرطان و سایر شرایط می‌توانند باعث پرخوابی شوند. علل پرخوابی مرتبط با سرطان عبارت‌اند از:
- کم‌خونی، که تعداد کم گلبول‌های قرمز خون است
- اضطراب یا افسردگی
- درد مزمن
- سطوح بالای کلسیم که به آن هایپرکلسمی می‌گویند
- تغییرات سطح هورمون، از جمله کم‌کاری تیروئید، زمانی که غده تیروئید به‌اندازه کافی هورمون تیروئید نمی‌سازد.
- سطوح پایین پتاسیم که هیپوکالمی نیز نامیده می‌شود
- برخی از انواع شیمی‌درمانی
- تومور در مغز و سیستم عصبی مرکزی (CNS)، یا به این دلیل که تومور از آنجا شروع شده است یا اگر سرطان از قسمت دیگری از بدن به آنجا گسترش‌یافته باشد.
برخی از داروهای تجویزی و یا بدون نسخه می‌توانند باعث پرخوابی شوند، مانند:
پرخوابی چگونه مدیریت می‌شود؟
برای درمان پرخوابی، پزشک ابتدا باید علت را پیدا کرده و درمان کند. به‌عنوان مثال، پرخوابی مربوط به شیمی‌درمانی معمولاً پس از پایان درمان بهبود می‌یابد. اگر داروی دیگری باعث پرخوابی شود، پزشک ممکن است بتواند دارو یا دوز مصرفی شما را تغییر دهد. همچنین، ممکن است برای شما یک داروی محرک تجویز شود.
با هر اختلال خواب، داشتن عادات خواب سالم در خانه مهم است. این عادات رفتاری، اغلب “بهداشت خواب” نامیده می‌شود. این می‌تواند به شما در بهبود پرخوابی یا سایر مشکلات خواب کمک کند.
این تغییرات می‌تواند به شما در مدیریت پرخوابی کمک کند:
- در شب چند ساعت بیشتر بخوابید تا از خواب‌آلودگی بیش از حد در روز جلوگیری کنید
- به‌جای زمان نزدیک به خواب، هر روز صبح یا اوایل بعدازظهر ورزش کنید
- فعالیت‌های لذت بخشی را در طول روز انجام دهید که توجه کامل شما را می‌طلبد
- سعی کنید هر روز سر ساعت مشخصی بخوابید و بیدار شوید
- از تخت خود فقط برای خواب استفاده کنید
- از خوردن یک وعده‌غذایی سنگین یا نوشیدن مایعات زیاد در عصر خودداری کنید
- از الکل و کافئین خودداری کنید
سندرم خواب‌آلودگی چیست؟ نشانه‌های سندرم خواب‌آلودگی چیست؟
سندرم خواب‌آلودگی نوعی پرخوابی در کودکان است. با دریافت پرتودرمانی سر مرتبط است.
علائم سندرم خواب‌آلودگی معمولاً ۳ تا ۱۲ هفته پس از پایان پرتودرمانی رخ می‌دهد و ممکن است چند روز یا چند هفته طول بکشد. علائم عبارتند از:
- خواب‌آلودگی بیش از حد
- خواب تا ۲۰ ساعت در روز
- سردرد
- تب با درجه پایین
- ازدست‌دادن اشتها
- تهوع و استفراغ
- تحریک‌پذیری
کابوس/ رؤیاهای واضح و سرطان
کابوس‌ها رؤیاهایی واضح و ترسناک هستند. آنها معمولاً باعث می‌شوند فرد از خواب بیدار شود و بخشی یا بیشتر خواب را به‌خاطر بیاورد.
اکثر مردم هرازگاهی کابوس می‌بینند. فراوانی کابوس‌ها و دیگر رؤیاهای واضح می‌تواند پس از تشخیص سرطان و در طول درمان سرطان افزایش یابد. کابوس‌های مکرر می‌تواند منجر به ترس از خواب، خواب بی‌قرار و خواب‌آلودگی در طول روز شود.
استرس عاطفی، اضطراب و افسردگی از علل شایع کابوس‌ها هستند. تشخیص سرطان، درمان یا اضطراب‌هایی که به‌عنوان یک بهبودیافته از سرطان تجربه می‌کنید، همگی می‌توانند استرس عاطفی شما را افزایش دهند. نگرانی‌های مالی و نگرانی برای خانواده شما نیز ممکن است باعث کابوس شود.
سایر علل کابوس‌هایی که می‌توانید در طول مراقبت از سرطان تجربه کنید، عبارت‌اند از:
- آنتی‌بیوتیک‌های خاص
- مکمل‌های آهن
- داروهای ضددرد
- داروهای قلب
- ترک الکل، داروهای ضددرد و برخی از داروهای ضداضطراب
- درد تسکین‌ناپذیر
ابتلا به سرطان می‌تواند ترسناک و استرس‌زا باشد. تجربه کابوس در طول درمان و بهبودی طبیعی است. اما اگر کابوس‌های زیادی را تجربه می‌کنید که خواب شما را مختل می‌کند یا باعث اضطراب می‌شود، مهم است که با تیم مراقبت‌های سلامتی خود صحبت کنید تا تسکین یافته و خواب بهتری داشته باشید.
این نکات می‌تواند به شما در مقابله با کابوس‌ها کمک کند:
- در مورد ترس‌ها و احساسات خود در مورد سرطان صادق باشید. آنها را با یکی از اعضای خانواده، دوست یا مشاور در اوایل روز، به‌جای شب، در میان بگذارید.
- در مورد کابوس‌های خاص خود با یکی از اعضای خانواده، دوست یا مشاور صحبت کنید.
- راه‌های خلاقانه‌ای برای بیان آنچه در کابوس‌های شما اتفاق می‌افتد پیدا کنید، مانند نوشتن در مورد آنها یا نقاشی. این کار را می‌توان به تنهایی یا با هنردرمانگر انجام داد.
- پایان‌ها یا خطوط داستانی متفاوتی برای کابوس‌ها بسازید. این پایان‌ها را مجسم کنید.
سؤالاتی که باید از تیم مراقبت‌های سلامتی خود بپرسید
- اگر مشکلات خواب مانند خواب زیاد یا کابوس‌های شبانه دارم، باید در تیم مراقبت‌های سلامتی خود به چه شخصی اطلاع دهم؟
- آیا این مشکلات خواب می‌تواند یک عارضه جانبی سرطان، درمان یا داروی من باشد؟
- برای خواب بهتر چه تغییراتی را در عادات روزانه من توصیه می‌کنید؟
- آیا درمان‌ها یا داروهایی وجود دارد که می‌تواند به رفع مشکل خواب من کمک کند؟
گیجی و هذیان
گیجی و هذیان بر نحوه تفکر و رفتار فرد تأثیر می‌گذارد. وقتی فردی گیج یا هذیانی است، نمی‌تواند به‌وضوح فکر کند و ممکن است مانند همیشه رفتار نکند. این مسئله اغلب از بین می‌رود، اما می‌تواند نشانه‌ای باشد که مشکل جدی وجود دارد. گیجی به این معناست که فرد نمی‌تواند به‌وضوح فکر کند. افرادی که گیج هستند ممکن است آهسته‌تر فکر کنند. آنها ممکن است در تمرکز و درک آنچه در اطرافشان می‌گذرد مشکل داشته باشند.
چگونه از فکرکردن به سیگار دست برداریم
ترک سیگار زمانی که احساس می‌کنید نمی‌توانید از سیگار کشیدن دست بردارید می‌تواند سخت باشد. سیگار کشیدن ممکن است یک سرگرمی لذت بخش به نظر برسد؛ زیرا شما آن را با راحتی، سرگرمی و همراهی مرتبط می‌دانید. درعین‌حال، ممکن است ترک سیگار را بااحساس درد، بدبختی و فداکاری مرتبط کنید. این احساسات متضاد در سطح ناخودآگاه، زیر سطح افکار شما تقویت می‌شوند.
بدون مصرف دخانیات بعد از ترک
ترک کردن ممکن است ناراحت‌کننده باشد. ترک نیکوتین دارای دو بخش فیزیکی و روانی است. علائم فیزیکی آزاردهنده هستند؛ اما تهدیدکننده زندگی نیستند. بااین‌حال، اگر آمادگی مقاومت در برابر آنها را ندارید، می‌توانند شما را وسوسه کنند که دوباره به سیگار کشیدن یا مصرف برگردید. جایگزینی نیکوتین و سایر داروها می‌توانند به کاهش بسیاری از این علائم کمک کنند. اکثر افرادی که از دخانیات استفاده می‌کنند متوجه می‌شوند که بخش ذهنی ترک سیگار چالش بزرگ‌تری است.