سرطان روده کوچک: گزینه‌های درمانی براساس گسترش تومور
زمان تقریبی مطالعه
۳ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
سرطان روده کوچک: گزینه‌های درمانی براساس گسترش تومور
درمان سرطان روده کوچک عمدتاً به این بستگی دارد که آیا سرطان را می‌توان به‌طور کامل با جراحی برداشت یا خیر. سرطان‌هایی که می‌توان آنها را به‌طور کامل برداشت، قابل برداشت و سرطان‌هایی که نمی‌توان آنها را برداشت، غیرقابل برداشت می‌نامند.
سرطان‌های قابل جراحی
قابل برداشت با جراحی برای برداشتن سرطان و مقداری از بافت سالم اطراف آن درمان می‌شوند. نوع جراحی به محل سرطان بستگی دارد:
- اگر سرطان در دوازدهه (قسمت اول روده کوچک) باشد، معمولاً یک عمل جراحی گسترده به نام عمل ویپل (پانکراتیکودئودنکتومی) انجام می‌شود.
- اگر سرطان در قسمت دیگری از روده کوچک باشد، احتمال انجام رزکسیون قطعه‌ای (برداشتن بخشی از روده حاوی تومور) بیشتر است.
- اگر سرطان نزدیک انتهای روده کوچک باشد، ممکن است لازم باشد بخشی از روده بزرگ (کولون) نیز برداشته شود.
اگر سرطان از دیواره روده عبور کرده یا به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشد، پزشک ممکن است شیمی‌درمانی کمکی (شیمی‌درمانی) یا پرتودرمانی را پس از جراحی توصیه کند تا سلول‌های سرطانی باقی مانده که ممکن است خیلی کوچک باشند اما دیده نشوند، از بین بروند. امید است که این درمان به جلوگیری از بازگشت (عود) سرطان کمک کند. هنوز مشخص نیست که آیا درمان کمکی می‌تواند به افراد مبتلا به سرطان روده کوچک کمک کند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند یا خیر.
برخی از پزشکان همچنین در حال بررسی این موضوع هستند که آیا شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی قبل از جراحی (که به‌عنوان درمان نئوادجوانت شناخته می‌شود) می‌تواند مفید باشد یا خیر. امید این است که این روش بتواند تومور را کوچک کرده و جراحی را آسان‌تر کند، اما تاکنون مشخص نیست که این درمان چقدر می‌تواند مفید باشد.
سرطان‌های غیرقابل جراحی
سرطان روده کوچک به بافت‌های مجاور رشد کرده باشد یا به سایر اندام‌ها و بافت‌ها گسترش یافته باشد ( یا اگر فرد برای جراحی‌های بزرگ به اندازه کافی سالم نباشد)، ممکن است غیرقابل جراحی باشد.
برخی از افراد مبتلا به سرطان‌های غیرقابل جراحی هنوز هم برای درمان انسداد روده تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند. این عمل ممکن است شامل برداشتن بخش بزرگی از تومور یا به نوعی دور زدن تومور باشد. این نوع جراحی تسکینی اغلب می‌تواند به پیشگیری یا تسکین علائمی مانند حالت تهوع، استفراغ و درد شکم کمک کند.
چه جراحی انجام شود و چه نشود، شیمی‌درمانی معمولاً بخشی از درمان است. اگر سرطان در پوشش داخلی شکم باشد، ممکن است شیمی‌درمانی درست بعد از جراحی مستقیماً به داخل فضای شکم تزریق شود (که به عنوان شیمی‌درمانی داخل صفاقی شناخته می‌شود). پرتودرمانی همچنین می‌تواند برای درمان سرطانی که گسترش یافته است، به ویژه به مغز یا استخوان‌ها (مانند ستون فقرات) استفاده شود.
یکی دیگر از گزینه‌های درمانی برای برخی افراد ممکن است ایمونوتراپی باشد که از داروها برای تقویت پاسخ ایمنی بدن در برابر سرطان استفاده می‌کند. برای افرادی که سلول‌های سرطانی آنها تغییرات ژنی خاصی دارند، مانند جهش‌های ژنی ترمیم عدم تطابق (MMR) یا بی‌ثباتی ریزماهواره (MSI)، درمان با داروهایی به نام مهارکننده‌های ایست بازرسی، مانند پمبرولیزوماب (کیترودا)، ممکن است مفید باشد.
از آنجا که هیچ درمان استاندارد پذیرفته‌شده‌ای برای این سرطان‌های پیشرفته وجود ندارد، شرکت در یک کارآزمایی بالینی نیز گزینه خوبی است.
مکمل‌های غذایی چیستند؟
اصطلاح “مکمل غذایی” به طیف گسترده‌ای از محصولات از جمله ویتامین‌ها و مواد معدنی، گیاهان و سایر مواد گیاهی، اسیدهای آمینه، آنزیم‌ها و غیره اشاره دارد. می‌توانید مکمل‌های غذایی را به اشکال مختلف مانند قرص، صمغ، پودر، مایعات، چای و بارها پیدا کنید.
برخی از نمونه‌های مکمل‌های رایج عبارت‌اند از: آشواگاندا، بربرین، کورستین، شنبلیله، نقره کلوئیدی، ترنجبین و ال تیانین.
فعالیت بدنی و فرد مبتلا به سرطان
تحقیقات نشان می‌دهد که برای اکثر افراد ورزش قبل، حین و بعد از درمان سرطان ایمن و مفید است. این می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی شما و همچنین انرژی‌ای که برای انجام کارهایی که دوست دارید کمک کند. فعالیت بدنی همچنین ممکن است به شما کمک کند تا با عوارض جانبی درمان کنار بیایید و احتمالاً خطر ابتلا به سرطان‌های جدید را در آینده کاهش دهید. زمان زیادی که صرف استراحت یا نشستن می‌شود می‌تواند باعث از دست دادن عملکرد بدن، ضعف عضلانی و کاهش دامنه حرکتی شود.
سونوگرافی عمومی
تصویربرداری اولتراسوند از امواج صوتی برای تولید تصاویری از داخل بدن استفاده می‌کند. به تشخیص علل درد، تورم و عفونت در اندام‌های داخلی بدن و معاینه نوزاد متولد نشده (جنین) در زنان باردار کمک می‌کند. در نوزادان، پزشکان معمولاً از سونوگرافی برای ارزیابی مغز، باسن و ستون فقرات استفاده می‌کنند. همچنین به هدایت بیوپسی‌ها، تشخیص بیماری‌های قلبی و ارزیابی آسیب پس از حمله قلبی کمک می‌کند. سونوگرافی ایمن، غیرتهاجمی است و از اشعه استفاده نمی‌کند.