سرطان روده کوچک: گزینه‌های درمانی براساس گسترش تومور
زمان تقریبی مطالعه
۳ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
سرطان روده کوچک: گزینه‌های درمانی براساس گسترش تومور
درمان سرطان روده کوچک عمدتاً به این بستگی دارد که آیا سرطان را می‌توان به‌طور کامل با جراحی برداشت یا خیر. سرطان‌هایی که می‌توان آنها را به‌طور کامل برداشت، قابل برداشت و سرطان‌هایی که نمی‌توان آنها را برداشت، غیرقابل برداشت می‌نامند.
سرطان‌های قابل جراحی
قابل برداشت با جراحی برای برداشتن سرطان و مقداری از بافت سالم اطراف آن درمان می‌شوند. نوع جراحی به محل سرطان بستگی دارد:
- اگر سرطان در دوازدهه (قسمت اول روده کوچک) باشد، معمولاً یک عمل جراحی گسترده به نام عمل ویپل (پانکراتیکودئودنکتومی) انجام می‌شود.
- اگر سرطان در قسمت دیگری از روده کوچک باشد، احتمال انجام رزکسیون قطعه‌ای (برداشتن بخشی از روده حاوی تومور) بیشتر است.
- اگر سرطان نزدیک انتهای روده کوچک باشد، ممکن است لازم باشد بخشی از روده بزرگ (کولون) نیز برداشته شود.
اگر سرطان از دیواره روده عبور کرده یا به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشد، پزشک ممکن است شیمی‌درمانی کمکی (شیمی‌درمانی) یا پرتودرمانی را پس از جراحی توصیه کند تا سلول‌های سرطانی باقی مانده که ممکن است خیلی کوچک باشند اما دیده نشوند، از بین بروند. امید است که این درمان به جلوگیری از بازگشت (عود) سرطان کمک کند. هنوز مشخص نیست که آیا درمان کمکی می‌تواند به افراد مبتلا به سرطان روده کوچک کمک کند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند یا خیر.
برخی از پزشکان همچنین در حال بررسی این موضوع هستند که آیا شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی قبل از جراحی (که به‌عنوان درمان نئوادجوانت شناخته می‌شود) می‌تواند مفید باشد یا خیر. امید این است که این روش بتواند تومور را کوچک کرده و جراحی را آسان‌تر کند، اما تاکنون مشخص نیست که این درمان چقدر می‌تواند مفید باشد.
سرطان‌های غیرقابل جراحی
سرطان روده کوچک به بافت‌های مجاور رشد کرده باشد یا به سایر اندام‌ها و بافت‌ها گسترش یافته باشد ( یا اگر فرد برای جراحی‌های بزرگ به اندازه کافی سالم نباشد)، ممکن است غیرقابل جراحی باشد.
برخی از افراد مبتلا به سرطان‌های غیرقابل جراحی هنوز هم برای درمان انسداد روده تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند. این عمل ممکن است شامل برداشتن بخش بزرگی از تومور یا به نوعی دور زدن تومور باشد. این نوع جراحی تسکینی اغلب می‌تواند به پیشگیری یا تسکین علائمی مانند حالت تهوع، استفراغ و درد شکم کمک کند.
چه جراحی انجام شود و چه نشود، شیمی‌درمانی معمولاً بخشی از درمان است. اگر سرطان در پوشش داخلی شکم باشد، ممکن است شیمی‌درمانی درست بعد از جراحی مستقیماً به داخل فضای شکم تزریق شود (که به عنوان شیمی‌درمانی داخل صفاقی شناخته می‌شود). پرتودرمانی همچنین می‌تواند برای درمان سرطانی که گسترش یافته است، به ویژه به مغز یا استخوان‌ها (مانند ستون فقرات) استفاده شود.
یکی دیگر از گزینه‌های درمانی برای برخی افراد ممکن است ایمونوتراپی باشد که از داروها برای تقویت پاسخ ایمنی بدن در برابر سرطان استفاده می‌کند. برای افرادی که سلول‌های سرطانی آنها تغییرات ژنی خاصی دارند، مانند جهش‌های ژنی ترمیم عدم تطابق (MMR) یا بی‌ثباتی ریزماهواره (MSI)، درمان با داروهایی به نام مهارکننده‌های ایست بازرسی، مانند پمبرولیزوماب (کیترودا)، ممکن است مفید باشد.
از آنجا که هیچ درمان استاندارد پذیرفته‌شده‌ای برای این سرطان‌های پیشرفته وجود ندارد، شرکت در یک کارآزمایی بالینی نیز گزینه خوبی است.
بدون مصرف دخانیات بعد از ترک
ترک کردن ممکن است ناراحت‌کننده باشد. ترک نیکوتین دارای دو بخش فیزیکی و روانی است. علائم فیزیکی آزاردهنده هستند؛ اما تهدیدکننده زندگی نیستند. بااین‌حال، اگر آمادگی مقاومت در برابر آنها را ندارید، می‌توانند شما را وسوسه کنند که دوباره به سیگار کشیدن یا مصرف برگردید. جایگزینی نیکوتین و سایر داروها می‌توانند به کاهش بسیاری از این علائم کمک کنند. اکثر افرادی که از دخانیات استفاده می‌کنند متوجه می‌شوند که بخش ذهنی ترک سیگار چالش بزرگ‌تری است.
تغییر طعم و بو
بسیاری از افراد مبتلا به سرطان در طول یا بعد از درمان دچار تغییراتی در طعم و بو می‌شوند. این تغییرات می‌تواند منجر به بیزاری از غذا شود. بیزاری از غذا، بیزاری شدید از برخی غذاهاست که باعث می‌شود از آنها اجتناب کنید. تغییرات طعم و بو می‌تواند خوردن را سخت‌تر کند و منجر به کاهش وزن بدون تلاش شود. نخوردن و نیاشامیدن کافی می‌تواند درمان و بهبودی بدن شما را از سرطان دشوارتر کند.
نشانه‌های استرس روانی
استرس روانی نحوه واکنش بدن و مغز به هر نیاز یا خواسته‌ای است که به‌عنوان یک چالش یا مانع دیده می‌شود. استرس روانی لزوماً منفی نیست. برخی افراد استرس کوتاه‌مدت را انگیزه‌بخش می‌دانند، مانند امتحان یا مصاحبه شغلی. بااین‌حال، استرس زیاد گاهی اوقات می‌تواند باعث علائم فیزیکی و مشکلات سلامتی شود، به‌خصوص اگر استرس خود را به‌خوبی مدیریت نکنید.