سرطان روده کوچک: گزینههای درمانی براساس گسترش تومور
زمان تقریبی مطالعه
۳ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
سرطان روده کوچک: گزینههای درمانی براساس گسترش تومور
درمان سرطان روده کوچک عمدتاً به این بستگی دارد که آیا سرطان را میتوان بهطور کامل با جراحی برداشت یا خیر. سرطانهایی که میتوان آنها را بهطور کامل برداشت، قابل برداشت و سرطانهایی که نمیتوان آنها را برداشت، غیرقابل برداشت مینامند.
سرطانهای قابل جراحی
قابل برداشت با جراحی برای برداشتن سرطان و مقداری از بافت سالم اطراف آن درمان میشوند. نوع جراحی به محل سرطان بستگی دارد:
- اگر سرطان در دوازدهه (قسمت اول روده کوچک) باشد، معمولاً یک عمل جراحی گسترده به نام عمل ویپل (پانکراتیکودئودنکتومی) انجام میشود.
- اگر سرطان در قسمت دیگری از روده کوچک باشد، احتمال انجام رزکسیون قطعهای (برداشتن بخشی از روده حاوی تومور) بیشتر است.
- اگر سرطان نزدیک انتهای روده کوچک باشد، ممکن است لازم باشد بخشی از روده بزرگ (کولون) نیز برداشته شود.
اگر سرطان از دیواره روده عبور کرده یا به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشد، پزشک ممکن است شیمیدرمانی کمکی (شیمیدرمانی) یا پرتودرمانی را پس از جراحی توصیه کند تا سلولهای سرطانی باقی مانده که ممکن است خیلی کوچک باشند اما دیده نشوند، از بین بروند. امید است که این درمان به جلوگیری از بازگشت (عود) سرطان کمک کند. هنوز مشخص نیست که آیا درمان کمکی میتواند به افراد مبتلا به سرطان روده کوچک کمک کند تا عمر طولانیتری داشته باشند یا خیر.
برخی از پزشکان همچنین در حال بررسی این موضوع هستند که آیا شیمیدرمانی یا پرتودرمانی قبل از جراحی (که بهعنوان درمان نئوادجوانت شناخته میشود) میتواند مفید باشد یا خیر. امید این است که این روش بتواند تومور را کوچک کرده و جراحی را آسانتر کند، اما تاکنون مشخص نیست که این درمان چقدر میتواند مفید باشد.
سرطانهای غیرقابل جراحی
سرطان روده کوچک به بافتهای مجاور رشد کرده باشد یا به سایر اندامها و بافتها گسترش یافته باشد ( یا اگر فرد برای جراحیهای بزرگ به اندازه کافی سالم نباشد)، ممکن است غیرقابل جراحی باشد.
برخی از افراد مبتلا به سرطانهای غیرقابل جراحی هنوز هم برای درمان انسداد روده تحت عمل جراحی قرار میگیرند. این عمل ممکن است شامل برداشتن بخش بزرگی از تومور یا به نوعی دور زدن تومور باشد. این نوع جراحی تسکینی اغلب میتواند به پیشگیری یا تسکین علائمی مانند حالت تهوع، استفراغ و درد شکم کمک کند.
چه جراحی انجام شود و چه نشود، شیمیدرمانی معمولاً بخشی از درمان است. اگر سرطان در پوشش داخلی شکم باشد، ممکن است شیمیدرمانی درست بعد از جراحی مستقیماً به داخل فضای شکم تزریق شود (که به عنوان شیمیدرمانی داخل صفاقی شناخته میشود). پرتودرمانی همچنین میتواند برای درمان سرطانی که گسترش یافته است، به ویژه به مغز یا استخوانها (مانند ستون فقرات) استفاده شود.
یکی دیگر از گزینههای درمانی برای برخی افراد ممکن است ایمونوتراپی باشد که از داروها برای تقویت پاسخ ایمنی بدن در برابر سرطان استفاده میکند. برای افرادی که سلولهای سرطانی آنها تغییرات ژنی خاصی دارند، مانند جهشهای ژنی ترمیم عدم تطابق (MMR) یا بیثباتی ریزماهواره (MSI)، درمان با داروهایی به نام مهارکنندههای ایست بازرسی، مانند پمبرولیزوماب (کیترودا)، ممکن است مفید باشد.
از آنجا که هیچ درمان استاندارد پذیرفتهشدهای برای این سرطانهای پیشرفته وجود ندارد، شرکت در یک کارآزمایی بالینی نیز گزینه خوبی است.

آیا احتمال دارد قلب شما از استرس آسیب ببیند؟
بهطور خلاصه، ممکن است قلب شما از استرس آسیب ببیند. برخی از ما ممکن است عمیقاً با نحوه بیان استرس بدن خود احساس هماهنگی کنیم. بهعنوان مثال، ممکن است در قلب یا جایی در قفسه سینه خود احساس درد کنید.
این مقاله به بررسی این موضوع میپردازد که چرا قلب شما از استرس میتواند آسیب ببیند، درحالیکه ممکن است به استرس مرتبط نباشد، و کارهایی که میتوانید برای شروع احساس بهتر انجام دهید.

آیا استرس میتواند باعث کمردرد شود؟
استرس نحوه واکنش بدن شما به تغییرات است. بااینحال، هنگامی که بدن شما استرس بیش از حد یا اغلب اوقات را تجربه میکند، بسیاری از مشکلات سلامتی ممکن است رخ دهد. احساس غرق شدن، کمانرژی بودن و نداشتن خواب خوب شبانه از عوارض شایع استرس مزمن است. تجربه استرس بیشازحد فقط بر سلامت روانی و عاطفی شما تأثیر نمیگذارد. استرس همچنین میتواند در مسائل سلامت جسمانی مانند کمردرد ظاهر شود.

آیا استرس میتواند باعث سرطان شود
دانشمندان مدتهاست که برای یافتن علت اصلی اکثر انواع سرطان تلاش کردهاند. ایجاد بسیاری از سرطانها با انتخابهای ناسالم سبک زندگی مانند سیگار کشیدن، نوشیدن بیش از حد الکل، استرس و عدم فعالیت بدنی مرتبط است.
پیوندی که اغلب نادیده گرفته میشود، ارتباط بین استرس و سرطان است. هنگامی که استرس دارید، بدن شما دچار یک سری تغییرات فیزیولوژیکی میشود که معمولاً موقتی هستند.