سرطان روده کوچک: سؤالاتی که باید از پزشک خود بپرسید
زمان تقریبی مطالعه
۱۲ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
سرطان روده کوچک: سؤالاتی که باید از پزشک خود بپرسید
مهم است که با تیم مراقبت از سرطان خود گفتگوی صادقانه و باز داشته باشید. هر سؤالی دارید، هر چقدر هم که جزئی به نظر برسد، بپرسید. به‌عنوان مثال، این سوالات را در نظر بگیرید:
وقتی به شما گفته می‌شود که سرطان روده کوچک دارید
- چه نوع سرطان روده کوچک مبتلا هستم؟ این موضوع چگونه ممکن است بر درمان و چشم‌انداز من تأثیر بگذارد؟
- سرطان در کجا قرار دارد؟
- مرحله (میزان) سرطان من چیست و این برای من چه معنایی دارد؟
- قبل از بررسی گزینه‌های درمانی، به آزمایش‌های دیگری نیاز خواهم داشت؟
- آیا نیاز به مراجعه به پزشکان دیگری خواهم داشت؟
- اگر نگران هزینه‌ها و پوشش بیمه برای تشخیص و درمان خود هستم، چه کسی می‌تواند به من کمک کند؟
هنگام تصمیم‌گیری در مورد برنامه درمانی
- چقدر در درمان این نوع سرطان تجربه دارید؟
- گزینه‌های درمانی من چیست؟
- چه چیزی را توصیه می‌کنید و چرا؟
- هدف از درمان چیست؟
- نظر پزشک دوم را هم جویا شوم؟ چگونه می‌توانم این کار را انجام دهم؟ آیا می‌توانید کسی را معرفی کنید؟
- براساس آنچه در مورد سرطان من آموخته‌اید، چشم‌انداز من چیست؟
- چقدر سریع باید در مورد درمان تصمیم بگیریم؟
- برای آماده شدن برای درمان چه باید بکنم؟
- درمان چقدر طول خواهد کشید؟ چگونه خواهد بود؟ کجا انجام خواهد شد؟
- چه خطرات یا عوارض جانبی در درمان‌های پیشنهادی شما وجود دارد؟
- آیا درمان بر فعالیت‌های روزانه من تأثیر خواهد گذاشت؟
- چقدر احتمال دارد که سرطان پس از درمان برگردد؟ آیا کاری هست که بتوانم برای کاهش این خطر انجام دهم؟
در طول درمان
پس از شروع درمان، باید بدانید که چه انتظاری داشته باشید و به دنبال چه چیزی باشید. ممکن است همه این سؤالات در مورد شما صدق نکند، اما پاسخ به سؤالاتی که مربوط به شما هستند ممکن است مفید باشد.
- چگونه متوجه خواهیم شد که درمان مؤثر است؟
- آیا کاری هست که بتوانم برای مدیریت عوارض جانبی انجام دهم؟
- چه علائم یا عوارض جانبی را باید فوراً به شما اطلاع دهم؟
- چگونه می‌توانم در شب‌ها، تعطیلات یا آخر هفته‌ها با شما (یکی از کارکنان دفترتان) تماس بگیرم؟
- آیا لازم است در طول درمان، رژیم غذایی‌ام را تغییر دهم؟
- آیا محدودیتی در کارهایی که می‌توانم انجام دهم وجود دارد؟
- آیا باید ورزش کنم؟ چه کارهایی باید انجام دهم و چند وقت یک‌بار؟
- آیا می‌توانید یک متخصص سلامت روان را پیشنهاد کنید که اگر احساس غم، افسردگی یا پریشانی کردم، بتوانم به او مراجعه کنم؟
پس از درمان
- آیا محدودیتی در کارهایی که می‌توانم انجام دهم وجود دارد؟
- باید مراقب چه علائمی باشم؟
- به چه نوع پیگیری نیاز خواهم داشت؟
- چگونه بفهمیم که سرطان برگشته است؟ باید مراقب چه چیزهایی باشم؟
- اگر سرطان برگردد، چه گزینه‌هایی پیش روی من خواهد بود؟
- از کجا می‌توانم اطلاعات و پشتیبانی بیشتری پیدا کنم؟
همراه با این نمونه سؤالات، حتماً هر سؤال دیگری را که می‌خواهید بپرسید، یادداشت کنید. به‌عنوان مثال، ممکن است بخواهید اطلاعاتی در مورد زمان بهبودی داشته باشید تا بتوانید برنامه کاری یا فعالیت خود را برنامه‌ریزی کنید. یا ممکن است بخواهید در مورد آزمایش‌های بالینی که ممکن است برای شما مناسب باشد، سؤال کنید.
به خاطر داشته باشید که پزشکان تنها کسانی نیستند که می‌توانند به شما اطلاعات بدهند. سایر متخصصان مراقبت‌های سلامتی، مانند پرستاران و مددکاران اجتماعی، می‌توانند به برخی از سؤالات شما پاسخ دهند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد صحبت با تیم مراقبت‌های سلامتی خود، به «رابطه پزشک و بیمار» مراجعه کنید.
درک گزینه‌های شما و تصمیم‌گیری در مورد درمان
وقتی کسی متوجه می‌شود که سرطان دارد یا سرطانش عود کرده است، خیلی راحت احساس سردرگمی می‌کند. برای بسیاری از افراد، این خبر ممکن است در حالی که هنوز در حال بهبودی از جراحی برای برداشتن یا تشخیص تومور هستند، به آنها برسد. اکنون ممکن است لازم باشد تصمیم بگیرند که چه درمان دیگری را نیز دریافت کنند.
به دیگران در مورد سرطان خود بگویید
فهمیدن اینکه سرطان دارید می‌تواند برای شما و همچنین دوستان و خانواده‌تان طاقت‌فرسا باشد. مردم اغلب نمی‌دانند چه بگویند. ممکن است احساس غم و ناراحتی کنند و از ناراحت کردن شما بترسند. ممکن است از احتمال از دست دادن شما بترسند. گاهی اوقات مردم راحت‌ترند چیزی نگویند زیرا می‌ترسند حرف اشتباهی بزنند. برخی افراد راحت صحبت می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر ممکن است بیش از حد محتاط شوند یا بیش از حد شاد رفتار کنند.
مراقب سرطان کیست؟
مراقب شخصی است که اغلب به فرد مبتلا به سرطان کمک می‌کند؛ اما برای این کار پولی دریافت نمی‌کند. مراقبین ممکن است شریک زندگی، اعضای خانواده یا دوستان نزدیک باشند. اغلب، آنها برای مراقبت از آنها آموزش ندیده‌اند. بسیاری از اوقات، آنها راه نجات فرد مبتلا به سرطان هستند. ارائه‌دهندگان مراقبت‌های حرفه‌ای برای ارائه مراقبت پول می‌گیرند. آنها تمایل دارند نقش‌های محدودتری داشته باشند و در اینجا به تفصیل مورد بحث قرار نگرفته‌اند.