سرطان روده کوچک: جراحی
زمان تقریبی مطالعه
۵ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
سرطان روده کوچک: جراحی
جراحی معمولاً درمان اصلی سرطان روده کوچک است. برای برخی افراد، ممکن است تنها درمانی باشد که نیاز دارند. در حال حاضر، جراحی تنها درمانی است که می‌تواند سرطان روده کوچک را درمان کند.
چه زمانی ممکن است از جراحی استفاده شود؟
- برای افرادی که سرطان آنها فقط در محل شروع یا نزدیک به آن است (در روده کوچک و شاید اندام‌های مجاور)، معمولاً جراحی برای برداشتن تمام سرطان انجام می‌شود.
- اگر سرطان آن‌قدر گسترش یافته باشد که نتوان آن را به‌طور کامل برداشت، ممکن است برای جلوگیری یا تسکین مشکلاتی که ممکن است در اثر بزرگ شدن تومور و انسداد روده (سایر مشکلات) ایجاد شوند، جراحی انجام شود.
نوع عمل به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله اندازه و محل تومور و اینکه آیا فرد مشکلات جدی سلامتی دارد یا خیر.
برداشتن قطعه‌ای
این عمل، قسمتی از روده که تومور دارد و همچنین مقداری از بافت طبیعی در دو طرف تومور را برمی‌دارد (برش می‌دهد). سپس دو انتهای بریده شده روده به هم متصل می‌شوند. مقداری از بافت مجاور حاوی غدد لنفاوی نیز برداشته می‌شود. تومورهای انتهای ایلئوم (آخرین قسمت روده کوچک) ممکن است نیاز به برداشتن سمت راست‌روده بزرگ (اولین قسمت روده بزرگ) داشته باشند. این جراحی همی کولکتومی نامیده می‌شود.
معمولاً این جراحی از طریق ایجاد یک برش طولانی در شکم انجام می‌شود. گزینه دیگر برای برخی از سرطان‌های کوچک‌تر می‌تواند جراحی «سوراخ کلید» (لاپاروسکوپی) باشد که در آن عمل از طریق چندین برش کوچک با استفاده از ابزارهای جراحی بلند و نازک انجام می‌شود.
بعد از جراحی، ممکن است چند روز طول بکشد تا فرد بتواند به طور عادی غذا بخورد و بنوشد. برداشتن یک قطعه کوچک از روده معمولاً مشکلات طولانی‌مدتی در خوردن یا اجابت مزاج ایجاد نمی‌کند، اما اگر بخشی از روده بزرگ نیز برداشته شود، احتمال بروز مشکلات بیشتر است.
پانکراتیکودئودنکتومی (عمل ویپل)
این عمل جراحی گسترده می‌تواند برای درمان سرطان‌های دوازدهه (قسمت اول روده کوچک) استفاده شود، اگرچه بیشتر برای درمان سرطان پانکراس استفاده می‌شود. در این عمل، دوازدهه، بخشی از پانکراس، بخشی از معده و غدد لنفاوی مجاور برداشته می‌شوند. کیسه صفرا و بخشی از مجرای صفراوی مشترک نیز برداشته می‌شوند و مجرای صفراوی باقی مانده سپس به روده کوچک متصل می‌شود تا صفرا از کبد بتواند به ورود به روده کوچک ادامه دهد.
این یک عمل پیچیده است که خطر عوارض نسبتاً بالایی را به همراه دارد که گاهی اوقات حتی می‌تواند کشنده باشد. به همین دلیل، مهم است که توسط جراحی (و در مرکزی) انجام شود که تجربه زیادی در این زمینه داشته باشد. با این حال، حتی در بهترین دست‌ها، بسیاری از بیماران عوارض جانبی ناشی از جراحی را تجربه می‌کنند. این موارد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- نشت از اتصالات مختلفی که جراح باید ایجاد کند
- عفونت‌ها
- خونریزی
- مشکل در تخلیه معده پس از غذا خوردن
- مشکل در هضم برخی غذاها
- تغییرات در عادات روده
- کاهش وزن قابل توجه
جراحی تسکینی
اگر سرطان به دلیل گسترش بیش از حد نتواند به‌طور کامل برداشته شود، جراحی هنوز هم می‌تواند گزینه خوبی برای کمک به پیشگیری یا تسکین برخی از علائم سرطان باشد.این روش به عنوان جراحی تسکین‌دهنده شناخته می‌شود. اغلب این عمل‌ها برای رفع انسداد روده، کاهش درد، حالت تهوع و استفراغ و فراهم کردن امکان غذا خوردن طبیعی برای بیمار انجام می‌شود.
در صورت امکان، جراح به اندازه کافی از تومور و روده مجاور آن را برمی‌دارد تا غذای هضم شده بتواند از آن عبور کند.
جراحی بای‌پس: گزینه دیگر این است که جراح تومور را در جای خود باقی بگذارد و قسمت‌های طبیعی روده کوچک را در اطراف تومور تغییر مسیر دهد تا از انسداد جلوگیری یا آن را تسکین دهد.
قرار دادن استنت یا لوله: اگر جراحی بزرگ به هر دلیلی گزینه خوبی نباشد، گاهی اوقات می‌توان از آندوسکوپ برای عبور دادن یک لوله نسبتاً سفت (به نام استنت) از دستگاه گوارش و به قسمت مسدود شده روده استفاده کرد. استنت در جای خود باقی می‌ماند تا به باز نگه داشتن روده و عبور غذای هضم شده کمک کند.
اگر این کار امکان‌پذیر نباشد، ممکن است یک لوله نازک و انعطاف‌پذیر از طریق پوست به داخل معده وارد شود تا محتویات آن تخلیه شود. این لوله می‌تواند در جای خود باقی بماند تا از بروز مشکلات تهوع و استفراغ جلوگیری شود.
شش راه برای کاهش خطر ابتلا به سرطان کولورکتال
سرطان کولورکتال یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها در ایالات متحده است. از هر ۲۵ نفر در ایالات متحده یک نفر در طول زندگی خود به سرطان کولون یا رکتوم مبتلا می‌شود. اما کارهایی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش خطر انجام دهید.
در اینجا ۶ راه برای کمک به محافظت از سلامت روده بزرگ ارائه شده است.
خود تنظیمی چیست؟
خودتنظیمی به توانایی کنترل رفتار و مدیریت افکار و احساسات خود به روش‌های مناسب اشاره دارد. به همین دلیل است که شما به مدرسه یا محل کار می‌روید، حتی اگر همیشه آن را دوست نداشته باشید، یا اینکه چرا برای هر وعده غذایی پیتزا نمی‌خورید. خودتنظیمی معمولاً با رشد مغز در سنین ۳ تا ۷ سالگی شروع می‌شود. بااین‌حال، برخی از اختلالات عصبی رشدی مانند اختلال نقص‌توجه بیش‌فعالی (ADHD) می‌تواند منجر به چالش‌هایی در خودتنظیمی شود.
چگونه با اعتماد به نفس پایین، خود را دوست داشته باشید
اعتمادبه‌نفس بخش مهمی از عشق به خود و دوست داشتن خود است. وقتی اعتماد به نفس شما پایین است، حرکت رو به جلو و احساس خوبی نسبت به فردی که هستید دشوار است. بااین‌حال، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای افزایش عزت‌نفس و دوست داشتن بیشتر خود انجام دهید. در زیر ۲۰ نکته در مورد چگونگی دوست داشتن خود در زمانی که اعتمادبه‌نفس شما پایین است آورده شده است.