درمان دارویی هدفمند برای لنفوم غیرهوچکین
زمان تقریبی مطالعه
۷ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
درمان دارویی هدفمند برای لنفوم غیرهوچکین
از آنجایی که محققان در مورد تغییرات سلول‌های لنفوم که به رشد آنها کمک می‌کند اطلاعات بیشتری کسب کرده اند، داروهای جدیدتری را برای هدف قرار دادن این تغییرات ایجاد کرده اند. این داروهای هدفمند متفاوت از داروهای استاندارد شیمی‌درمانی عمل می‌کنند. گاهی اوقات زمانی که داروهای شیمی‌درمانی استاندارد تاثیری ندارند، کار می‌کنند و اغلب انواع مختلفی از عوارض جانبی دارند.
مهارکننده پروتئازوم
بورتزومیب (Velcade) یک مهارکننده پروتئازوم است که برای درمان برخی از لنفوم‌ها، معمولاً پس از آزمایش سایر درمان‌ها استفاده می‌شود. بورتزومیب به صورت انفوزیون داخل ورید (IV) یا تزریق زیر پوست (زیر جلدی یا sub-q)، معمولاً دو بار در هفته به مدت ۲ هفته و پس از آن یک دوره استراحت داده می‌شود.
عوارض جانبی ممکن است؛ مانند عوارض داروهای شیمی‌درمانی استاندارد باشد، از جمله شمارش خون پایین، حالت تهوع، از دست دادن اشتها، و آسیب عصبی.
هیستون داستیلاز (HDAC).
مهارکننده‌های HDAC داروهایی هستند که می‌توانند بر ژن‌هایی که در داخل سلول‌های سرطانی فعال هستند تأثیر بگذارند. آنها این کار را با تأثیر بر پروتئین‌هایی به نام هیستون‌ها انجام می‌دهند که با کروموزوم‌ها تعامل دارند.
Belinostat (Beleodaq) می‌تواند برای درمان لنفوم سلول T محیطی، معمولاً پس از حداقل یک درمان دیگر استفاده شود.
این دارو به صورت انفوزیون IV، معمولاً روزانه به مدت ۵ روز متوالی، هر ۳ هفته یک‌بار تجویز می‌شود.
عوارض جانبی شایع عبارت‌اند از تهوع، استفراغ، خستگی و تعداد کم گلبول‌های قرمز خون (کم‌خونی).
مهارکننده‌های BTK
بروتون تیروزین کیناز (BTK) پروتئینی است که به‌طور معمول به رشد و بقای برخی از سلول‌های لنفوم (سلول‌های B) کمک می‌کند. داروهایی که این پروتئین را هدف قرار می‌دهند، معروف به مهارکننده‌های BTK، می‌توانند در درمان برخی از انواع لنفوم‌های غیرهوچکین سلول B مفید باشند.
این داروها معمولاً یک یا دو بار در روز از طریق دهان به صورت کپسول یا قرص مصرف می‌شوند.
ایبروتینیب (Imbruvica) می‌تواند برای درمان برخی از انواع NHL، از جمله لوسمی لنفوسیتی مزمن/لنفوم لنفوسیتی کوچک (CLL/SLL) استفاده شود.
آکالابروتینیب (Calquence) می‌تواند برای درمان لنفوم سلول گوشته و همچنین لوسمی لنفوسیتی مزمن/لنفوم لنفوسیتی کوچک (CLL/SLL) استفاده شود.
Zanubrutinib (Brukinsa) می‌تواند برای درمان لنفوم سلول گوشته یا لنفوم ناحیه حاشیه‌ای، معمولاً پس از انجام حداقل یک درمان دیگر، و همچنین لوسمی لنفوسیتی مزمن/لنفوم لنفوسیتی کوچک (CLL/SLL) و والدنستروم ماکروگلوبولینمی (WM). زانوبروتینیب همچنین با obinutuzumab برای درمان لنفوم فولیکولی، پس از انجام حداقل دو درمان دیگر، تجویز می‌شود.
Pirtobrutinib (Jaypirca) می‌تواند برای درمان برخی از انواع NHL، از جمله لنفوم سلول گوشته و لوسمی لنفوسیتی مزمن/لنفوم لنفوسیتی کوچک (CLL/SLL)، معمولاً پس از حداقل ۲ درمان دیگر (از جمله یک مهارکننده دیگر BTK) استفاده شود.
عوارض جانبی رایج مهارکننده‌های BTK می‌تواند شامل سردرد، اسهال، کبودی، احساس خستگی، درد عضلانی و مفاصل، سرفه، بثورات پوستی و تعداد کم سلول‌های خونی باشد.
عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی‌تر می‌تواند شامل خونریزی (خونریزی)، عفونت‌ها و مشکلات ریتم قلب (مانند فیبریلاسیون دهلیزی) باشد.
این داروها همچنین ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست یا سایر سرطان‌ها را افزایش دهند، بنابراین مهم است که هنگام مصرف یکی از این داروها، هنگام بیرون رفتن از آفتاب از خود محافظت کنید.
مهارکننده PI3K
فسفاتیدیلینوزیتول ۳-کینازها (PI3Ks) خانواده‌ای از پروتئین‌ها هستند که سیگنال‌هایی را در سلول‌ها ارسال می‌کنند که می‌توانند بر رشد سلول تأثیر بگذارند. داروهایی که این پروتئین‌ها را هدف قرار می‌دهند، معروف به مهارکننده‌های PI3K، می‌توانند در درمان برخی از انواع لنفوم غیرهوچکین مفید باشند.
Duvelisib (Copiktra) پروتئین‌های PI3K-delta و PI3K-gama را مسدود می‌کند. این دارو را می‌توان برای درمان لنفوم لنفوسیتی کوچک (SLL)، معمولاً پس از آزمایش سایر درمان‌ها استفاده کرد. این قرصی است که دو بار در روز مصرف می‌شود.
عوارض جانبی شایع عبارت‌اند از اسهال، تب، خستگی، حالت تهوع، سرفه، ذات‌الریه، درد شکم، درد مفاصل/عضله و بثورات. شمارش پایین خون، از جمله تعداد کم گلبول‌های قرمز خون (کم‌خونی) و سطوح پایین برخی از گلبول‌های سفید خون (نوتروپنی) نیز شایع است. در موارد کمتر، عوارض جانبی جدی‌تری مانند آسیب کبدی، اسهال شدید، التهاب ریه (پنومونیت)، واکنش‌های آلرژیک جدی و مشکلات پوستی شدید ممکن است رخ دهد.
مهارکننده EZH2
Tazemetostat (Tazverik) با هدف قرار دادن EZH2، پروتئینی به نام متیل ترانسفراز که به طور معمول به رشد برخی از سلول‌های سرطانی کمک می‌کند، عمل می‌کند. این دارو می‌تواند برای درمان لنفوم‌های فولیکولی با جهش ژن EZH2، پس از آزمایش سایر درمان‌ها استفاده شود. تازمتوستات همچنین می‌تواند برای درمان لنفوم‌های فولیکولی بدون جهش EZH2 استفاده شود، اگر گزینه‌های درمانی خوب دیگری در دسترس نباشد. این دارو به صورت قرص معمولاً دو بار در روز مصرف می‌شود.
شایع‌ترین عوارض جانبی این دارو شامل درد استخوان و عضله، احساس خستگی، حالت تهوع، درد شکم و علائم سرماخوردگی است. Tazemetostat همچنین می‌تواند خطر ابتلا به برخی از انواع سرطان‌های خون را افزایش دهد.
بازدارنده صادرات هسته‌ای
هسته سلول بیشتر چیزی را که سلول برای ساختن پروتئین‌ها نیاز دارد در خود جای می‌دهد تا بتواند کار کند و زنده بماند. پروتئینی به نام XPO1 به حمل پروتئین‌های دیگر از هسته به قسمت‌های دیگر سلول کمک می‌کند تا کار خود را حفظ کند.
سلینکسور (Xpovio) دارویی است که به عنوان یک مهارکننده صادرات هسته‌ای شناخته می‌شود. با مسدود کردن پروتئین XPO1 کار می‌کند. هنگامی که یک سلول لنفوم نمی‌تواند پروتئین‌ها را به خارج از هسته خود منتقل کند، سلول می میرد.
این دارو در افراد مبتلا به لنفوم منتشر سلول B بزرگ (DLBCL) که سرطان آنها عود کرده است استفاده می‌شود. همچنین در افراد مبتلا به DLBCL که با حداقل ۲ داروی دیگر DLBCL درمان شده اند و دیگر به آنها پاسخ نمی دهند استفاده می‌شود.
قرصی است که در روز اول و سوم هر هفته مصرف می‌شود.
عوارض جانبی رایج عبارت‌اند از احساس خستگی، حالت تهوع، اسهال، کاهش اشتها، کاهش وزن، استفراغ، یبوست و تب. سایر عوارض جانبی جدی‌تر می‌تواند شامل تعداد کم پلاکت‌ها، تعداد کم گلبول‌های سفید خون، سطوح پایین سدیم خون، عفونت، سرگیجه و علائم شدیدتر گوارشی باشد.
خودانگاره و سرطان
خودانگاره بدان معنا است که شما در مورد خود چگونه فکر می‌کنید یا خود را چگونه می‌بینید. تغییرات فیزیکی و عاطفی ناشی از سرطان، می‌تواند خودانگاره شما را، تغییر دهد. خودانگاره، ممکن است ارتباط نزدیکی با تصویر بدنی شما داشته باشد. این ارتباط بدین معناست که بدن خود را چگونه می‌بینید و نسبت به آن، چه احساسی دارید. برخی تغییرات در احساس شما نسبت به خودانگاره‌تان، ممکن است مثبت و برخی دیگر، ممکن است احساساتی منفی باشند.