داروهای درمانی هدفمند برای سرطان کولورکتال
زمان تقریبی مطالعه
۱۴ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
داروهای درمانی هدفمند برای سرطان کولورکتال
همان‌طور که محققان در مورد تغییرات در سلول‌هایی که باعث سرطان کولون یا رکتوم می‌شوند اطلاعات بیشتری کسب می‌کنند، انواع جدیدی از داروها را برای هدف قرار دادن این تغییرات به طور خاص توسعه داده‌اند.
چه زمانی از درمان هدفمند استفاده می‌شود؟
داروهای هدفمند متفاوت از داروهای شیمی‌درمانی عمل می‌کنند. آنها گاهی اوقات زمانی که داروهای شیمی‌درمانی مؤثر نیستند، کار می‌کنند و اغلب عوارض جانبی متفاوتی دارند. آنها می‌توانند همراه با شیمی‌درمانی، به تنهایی یا در ترکیب با یک داروی درمانی هدفمند دیگر استفاده شوند.
این داروها مانند شیمی‌درمانی وارد جریان خون می‌شوند و تقریباً به تمام نقاط بدن می‌رسند و همین امر باعث می‌شود در برابر سرطان‌هایی که به نقاط دوردست بدن گسترش یافته‌اند مفید باشند.
چندین نوع داروی هدفمند ممکن است برای درمان سرطان کولورکتال استفاده شود.
داروهایی که تشکیل عروق خونی را هدف قرار می‌دهند (VEGF)
فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) پروتئینی است که به تومورها کمک می‌کند تا رگ‌های خونی جدید را تشکیل دهند (فرایندی به نام رگ‌زایی) برای دریافت مواد مغذی مورد نیاز برای رشد. داروهایی که از عملکرد VEGF جلوگیری می‌کنند می‌توانند برای درمان برخی سرطان‌های روده بزرگ یا رکتوم استفاده شوند. این موارد عبارت‌اند از:
- بواسیزوماب (آواستین، نام‌های دیگر )
- راموسیروماب (سیرامزا)
- Ziv-aflibercept (Zaltrap)
- فروکوینتینیب (Fruzaqla)
بیشتر این داروها به صورت انفوزیون در ورید (IV) هر ۲ یا ۳ هفته یک‌بار، در بیشتر موارد همراه با شیمی‌درمانی داده می‌شوند. فروکینیتینیب به صورت کپسول تجویز می‌شود و با شیمی‌درمانی ترکیب نمی‌شود. این داروها اغلب می‌توانند به افراد مبتلا به سرطان کولون پیشرفته یا رکتوم کمک کنند عمر طولانی‌تری داشته باشند.
عوارض جانبی احتمالی داروهایی که VEGF را هدف قرار می‌دهند
عوارض جانبی رایج این داروها عبارت‌اند از:
- فشار خون بالا
- پروتئین در ادرار
- خونریزی (از بینی یا رکتوم)
- سردرد
- طعم تغییر می‌کند
- تغییرات پوستی
عوارض جانبی نادر اما احتمالاً جدی شامل لخته شدن خون، خونریزی شدید، ایجاد سوراخ در روده بزرگ (که سوراخ نامیده می‌شود)، مشکلات قلبی، مشکلات کلیوی و کندی بهبود زخم است. اگر سوراخی در روده بزرگ ایجاد شود، می‌تواند منجر به عفونت شدید شود و ممکن است برای رفع آن نیاز به جراحی باشد.
یکی دیگر از عوارض جانبی نادر اما جدی این داروها واکنش آلرژیک در حین تزریق است که می‌تواند باعث مشکلات تنفسی و کاهش فشار خون شود.
داروهایی که سلول‌های سرطانی را با تغییرات EGFR هدف قرار می‌دهند
گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR) پروتئینی است که به رشد سلول‌های سرطانی کمک می‌کند. داروهایی که EGFR (مهارکننده‌های EGFR) را هدف قرار می‌دهند، می‌توانند برای درمان برخی سرطان‌های پیشرفته روده بزرگ یا رکتوم استفاده شوند. این موارد عبارت‌اند از:
- ستوکسیماب (Erbitux)
- پانیتوموماب (Vectibix)
هر دوی این داروها از طریق انفوزیون داخل ورید (IV)، یک بار در هفته یا هر هفته در میان داده می‌شوند.
KRAS ، NRAS یا BRAF هستند، کار نمی‌کنند. پزشکان معمولاً تومور را برای این تغییرات ژنی قبل از درمان آزمایش می‌کنند و این داروها را فقط در افرادی استفاده می‌کنند که سلول‌های سرطانی‌شان این جهش‌ها را ندارند.
اگر یک مهارکننده EGFR با داروی دیگری ترکیب شود، مانند یک مهارکننده BRAF (Encorafenib ، در زیر ببینید) یا با یک مهارکننده KRAS (adagrasib یا sotorasib ، به زیر مراجعه کنید)، یک استثنا خواهد بود. به نظر می‌رسد که این دو ترکیب دارویی روی سرطان روده بزرگ که با شیمی‌درمانی دیگر درمان شده است، تأثیر دارند.
عوارض جانبی احتمالی داروهایی که EGFR را هدف قرار می‌دهند
شایع‌ترین عوارض جانبی این داروها مشکلات پوستی مانند جوش‌های آکنه مانند روی صورت و سینه در طول درمان است که گاهی اوقات می‌تواند منجر به عفونت شود. ممکن است برای کمک به محدود کردن بثورات و عفونت‌های مرتبط به آنتی‌بیوتیک و/یا کرم استروئیدی نیاز باشد. ایجاد این بثورات اغلب به این معنی است که سرطان به درمان پاسخ می‌دهد. افرادی که دچار این بثورات می‌شوند اغلب عمر طولانی‌تری دارند و به نظر می‌رسد کسانی که راش‌های شدیدتری دارند نیز بهتر از کسانی که راش‌های خفیف‌تر دارند پاسخ می‌دهند. سایر عوارض جانبی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- سردرد
- خستگی
- تب
- اسهال
یک عارضه جانبی نادر اما جدی این داروها واکنش آلرژیک در حین تزریق است که می‌تواند باعث مشکلات تنفسی و کاهش فشار خون شود. ممکن است قبل از درمان برای جلوگیری از این امر به شما دارو داده شود. سایر عوارض جانبی جدی اما نادر شامل آسیب چشم، قلب یا ریه است.
داروهایی که سلول‌های دارای ژن BRAF را هدف قرار می‌دهند
بخش کوچکی از سرطان‌های کولورکتال دارای تغییرات (جهش) در ژن BRAF هستند. سلول‌های سرطانی روده بزرگ با این تغییرات پروتئین BRAF غیرطبیعی می‌سازند که به رشد آنها کمک می‌کند. برخی داروها این پروتئین غیرطبیعی BRAF را هدف قرار می‌دهند.
اگر سرطان کولورکتال دارید که گسترش یافته است، احتمالاً سرطان شما آزمایش می‌شود تا ببینیم آیا سلول‌ها دارای تغییر ژن BRAF به نام BRAF V600E هستند که می‌تواند باعث شود سلول پروتئین BRAF غیرطبیعی بسازد.
Encorafenib (Braftovi) یک مهارکننده BRAF است، دارویی که به پروتئین غیر طبیعی BRAF حمله می‌کند. این دارو ممکن است همراه با یک مهارکننده EGFR مانند cetuximab یا panitumumab (به بالا مراجعه کنید)، احتمالاً همراه با شیمی‌درمانی داده شود.
این دارو به‌صورت کپسول، یک بار در روز مصرف می‌شود.
عوارض جانبی احتمالی داروهایی که BRAF را هدف قرار می‌دهند
عوارض جانبی متداول انکورافنیب در ترکیب با یک مهارکننده EGFR می‌تواند شامل ضخیم شدن پوست، اسهال، بثورات پوستی، از دست دادن اشتها، درد شکم، درد مفاصل، خستگی و حالت تهوع باشد.
برخی از افرادی که تحت درمان با مهارکننده‌های BRAF قرار می‌گیرند ممکن است به سرطان‌های پوست سلول سنگفرشی جدید مبتلا شوند. این سرطان‌ها اغلب با حذف آنها قابل درمان هستند. با این حال، پزشک شما می‌خواهد پوست شما را به طور منظم در طول درمان و چند ماه پس از آن بررسی کند. همچنین در صورت مشاهده هر گونه رشد جدید یا نواحی غیرطبیعی روی پوست خود باید فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
داروهایی که سلول‌ها را با HER2 هدف قرار می‌دهند، تغییر می‌کنند
در درصد کمی از افراد مبتلا به سرطان کولورکتال، سلول‌های سرطانی دارای پروتئین محرک رشد به نام HER2 روی سطح خود هستند. سرطان‌هایی که سطح HER2 افزایش یافته است HER2 مثبت نامیده می‌شوند. داروهایی که پروتئین HER2 را هدف قرار می‌دهند اغلب می‌توانند در درمان این سرطان‌ها مفید باشند.
داروهایی از این نوع که ممکن است برای درمان سرطان روده بزرگ HER2 مثبت استفاده شوند عبارت‌اند از:
- تراستوزوماب (هرسپتین، نام‌های دیگر )
- پرتوزوماب (پرجتا)
- توکاتینیب (توکیسا)
- لاپاتینیب (Tykerb)
- فام تراستوزوماب deruxtecan (Enhertu ، T- DXd)
برای سرطان کولورکتال پیشرفته و HER2 مثبت که قبلاً با شیمی‌درمانی درمان شده است، رایج‌ترین رژیم‌های دارویی هدفمند شامل تراستوزوماب به همراه توکاتینیب، لاپاتینیب یا پرتوزوماب است. افرادی که ممکن است با این رژیم درمان شوند نیز نباید دارای جهش در ژن‌های RAS و BRAF باشند.
در میان این داروها، تنها توکاتینیب در حال حاضر به طور خاص برای درمان سرطان کولورکتال مورد تأیید FDA است، اما بقیه در برخی دستورالعمل‌های درمانی تخصصی گنجانده شده‌اند. با این حال، مهم است که قبل از دریافت این داروها با ارائه‌دهنده بیمه خود مشورت کنید تا از پوشش آنها مطمئن شوید.
عوارض جانبی احتمالی داروهایی که HER2 را هدف قرار می‌دهند
عوارض جانبی داروهای هدفمند HER2 به طور کلی خفیف است، اما برخی می‌توانند جدی باشند و داروهای مختلف می‌توانند عوارض جانبی متفاوتی داشته باشند. آنچه را که می‌توانید انتظار داشته باشید با پزشک خود در میان بگذارید.
برخی از این داروها می‌توانند در طول درمان یا پس از درمان باعث آسیب قلبی شوند که ممکن است منجر به نارسایی احتقانی قلب شود. به همین دلیل، پزشک احتمالاً قبل از درمان و به طور منظم در زمانی که هر یک از این داروها را دریافت می‌کنید، عملکرد قلب شما را (با اکوکاردیوگرام یا اسکن MUGA) بررسی می‌کند. در صورت بروز علائمی مانند تنگی نفس، ضربان قلب سریع، تورم پا و خستگی شدید به پزشک خود اطلاع دهید.
برخی از این داروها می‌توانند باعث اسهال شدید شوند، بنابراین بسیار مهم است که تیم مراقبت‌های سلامتی خود را از هر گونه تغییر در عادات روده به‌محض وقوع مطلع کنید.
لاپاتینیب و توکاتینیب همچنین می‌توانند باعث سندرم دست و پا شوند که در آن دست‌ها و پاها زخم و قرمز می‌شوند و ممکن است تاول و پوسته‌پوسته شوند.
لاپاتینیب و توکاتینیب می‌توانند باعث مشکلات کبدی شوند. پزشک برای بررسی عملکرد کبد شما در طول درمان آزمایش خون انجام می‌دهد. اگر علائم یا نشانه‌های احتمالی مشکلات کبدی مانند خارش پوست، زرد شدن پوست یا قسمت‌های سفید چشم، ادرار تیره یا درد در ناحیه بالای شکم سمت راست را دارید، فوراً به تیم مراقبت‌های سلامتی خود اطلاع دهید.
فام تراستوزوماب داروکستکان می‌تواند در برخی افراد باعث بیماری ریوی جدی شود که حتی ممکن است تهدیدکننده زندگی باشد. بسیار مهم است که اگر علائمی مانند سرفه، خس‌خس سینه، مشکل تنفسی یا تب دارید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
داروهایی که سلول‌های دارای ژن NTRK را هدف قرار می‌دهند
تعداد بسیار کمی از سرطان‌های کولورکتال تغییراتی در یکی از ژن‌های NTRK دارند. این باعث می‌شود آنها پروتئین‌های TRK غیرطبیعی بسازند که می‌تواند منجر به رشد غیرطبیعی سلول و سرطان شود.
Larotrectinib (Vitrakvi)، انترکتینیب (Rozlytrek) و repotrectinib (Augtyro) داروهایی هستند که پروتئین‌های TRK را هدف قرار می‌دهند. از این داروها می‌توان برای درمان سرطان‌های پیشرفته با تغییرات ژن NTRK استفاده کرد که با وجود درمان‌های دیگر همچنان درحال رشد هستند.
این داروها به صورت قرص یا محلول خوراکی یک یا دو بار در روز مصرف می‌شوند.
عوارض جانبی احتمالی مهارکننده‌های TRK
عوارض جانبی رایج این داروها می‌تواند شامل سرگیجه، خستگی، حالت تهوع، استفراغ، یبوست، افزایش وزن و اسهال باشد.
عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی می‌تواند شامل تست‌های غیر طبیعی کبد، افزایش خطر شکستگی، مشکلات قلبی، تغییرات بینایی و گیجی باشد.
داروهایی که سلول‌های دارای ژن RET را هدف قرار می‌دهند
تعداد بسیار کمی از سرطان‌های کولورکتال تغییراتی در یکی از ژن‌های RET دارند. این باعث می‌شود آنها پروتئین‌های RET غیر طبیعی بسازند که می‌تواند منجر به رشد غیرطبیعی سلول و سرطان شود.
سلپرکاتینیب (Retevmo) دارویی است که پروتئین RET را هدف قرار می‌دهد. این داروها را می‌توان برای درمان سرطان‌های پیشرفته با تغییرات ژن RET که با وجود درمان‌های دیگر همچنان درحال رشد هستند، استفاده کرد.
این دارو به صورت کپسول دو بار در روز مصرف می‌شود.
این دارو برای درمان انواع دیگر سرطان تأیید شده است، اما پزشکان می‌توانند آن را بدون برچسب برای سرطان کولورکتال تجویز کنند. با این حال، مهم است که قبل از دریافت این داروها با ارائه‌دهنده بیمه خود مشورت کنید تا از پوشش آنها مطمئن شوید.
عوارض جانبی احتمالی مهارکننده‌های RET
عوارض جانبی رایج این داروها می‌تواند شامل کاهش تعداد گلبول‌های سفید و کلسیم، تغییر در تست‌های عملکرد کبد، فشار خون بالا، خستگی، تغییر در عملکرد کلیه و افزایش کلسترول باشد.
عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی می‌تواند شامل عملکرد غیرطبیعی قلب (طولانی شدن فاصله QT)، خونریزی، واکنش آلرژیک و ناتوانی در بهبود زخم باشد.
داروهایی که سلول‌های دارای ژن KRAS را هدف قرار می‌دهند
تعداد بسیار کمی از سرطان‌های کولورکتال دارای جهش ژن KRAS G12C هستند. این باعث می‌شود آنها پروتئین‌های KRAS غیرطبیعی بسازند که می‌تواند منجر به ادامه رشد سلولی و سرطان شود.
آداگراسیب (Krazati) و سوتوراسیب (Lumakras) داروهایی هستند که پروتئین‌های KRAS را هدف قرار می‌دهند. این مهارکننده‌های KRAS را می‌توان با یک مهارکننده EGFR (یعنی آداگراسیب با ستوکسیماب، یا سوتوراسیب با پانیتوموماب) برای درمان سرطان‌های پیشرفته با تغییرات ژن KRAS که علی‌رغم سایر درمان‌ها همچنان درحال رشد هستند، تجویز کرد.
این داروها به صورت قرص، یک یا دو بار در روز مصرف می‌شوند.
عوارض جانبی احتمالی مهارکننده‌های KRAS
عوارض جانبی رایج این داروها می‌تواند شامل تهوع، استفراغ، اسهال، درد عضلات و مفاصل، خستگی، کاهش اشتها و تغییرات در عملکرد کبد و کلیه باشد.
عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی می‌تواند شامل اثراتی بر قلب (طولانی شدن فاصله QTc)، کبد و ریه‌ها (بیماری بینابینی ریه) باشد.
سایر داروهای درمان هدفمند
Regorafenib (Stivarga) یک نوع درمان هدفمند است که به عنوان یک مهارکننده مولتی کیناز شناخته می‌شود. کینازها پروتئین‌هایی در سطح یا نزدیک سطح سلول هستند که سیگنال‌های مهمی را به مرکز کنترل سلول منتقل می‌کنند. Regorafenib چندین پروتئین کیناز را مسدود می‌کند که یا به رشد سلول‌های تومور کمک می‌کند یا به تشکیل عروق خونی جدید برای تغذیه تومور کمک می‌کند. مسدود کردن این پروتئین‌ها می‌تواند به توقف رشد سلول‌های سرطانی کمک کند.
این دارو را می‌توان برای درمان سرطان کولورکتال پیشرفته استفاده کرد، معمولاً زمانی که سایر داروها دیگر مفید نیستند. به صورت قرص مصرف می‌شود.
عوارض جانبی رایج عبارت‌اند از: خستگی، بثورات پوستی، سندرم دست و پا (قرمزی و تحریک دست و پا)، اسهال، فشار خون بالا، کاهش وزن و درد شکم.
عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی‌تر می‌تواند شامل گیجی، خونریزی شدید یا سوراخ شدن (سوراخ) در معده یا روده باشد.
مراقب سرطان کیست؟
مراقب شخصی است که اغلب به فرد مبتلا به سرطان کمک می‌کند؛ اما برای این کار پولی دریافت نمی‌کند. مراقبین ممکن است شریک زندگی، اعضای خانواده یا دوستان نزدیک باشند. اغلب، آنها برای مراقبت از آنها آموزش ندیده‌اند. بسیاری از اوقات، آنها راه نجات فرد مبتلا به سرطان هستند. ارائه‌دهندگان مراقبت‌های حرفه‌ای برای ارائه مراقبت پول می‌گیرند. آنها تمایل دارند نقش‌های محدودتری داشته باشند و در اینجا به تفصیل مورد بحث قرار نگرفته‌اند.
مکمل‌های غذایی چیست؟
اصطلاح “مکمل غذایی” به طیف گسترده‌ای از محصولات از جمله ویتامین‌ها و مواد معدنی، گیاهان و سایر مواد گیاهی، اسیدهای آمینه، آنزیم‌ها و غیره اشاره دارد. می‌توانید مکمل‌های غذایی را به اشکال مختلف مانند قرص، صمغ، پودر، مایعات، چای و بارها پیدا کنید.
برخی از نمونه‌های مکمل‌های رایج عبارت‌اند از: آشواگاندا، بربرین، کورستین، شنبلیله، نقره کلوئیدی، ترنجبین و ال تیانین.
فعالیت بدنی و فرد مبتلا به سرطان
تحقیقات نشان می‌دهد که برای اکثر افراد ورزش قبل، حین و بعد از درمان سرطان ایمن و مفید است. این می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی شما و همچنین انرژی‌ای که برای انجام کارهایی که دوست دارید کمک کند. فعالیت بدنی همچنین ممکن است به شما کمک کند تا با عوارض جانبی درمان کنار بیایید و احتمالاً خطر ابتلا به سرطان‌های جدید را در آینده کاهش دهید. زمان زیادی که صرف استراحت یا نشستن می‌شود می‌تواند باعث از دست دادن عملکرد بدن، ضعف عضلانی و کاهش دامنه حرکتی شود.