داروهای درمانی هدفمند برای سرطان پوست ملانوما
زمان تقریبی مطالعه
۶ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
داروهای درمانی هدفمند برای سرطان پوست ملانوما
داروهای هدفمند بخش هایی از سلول‌های ملانوما را هدف قرار می‌دهند که آنها را از سلول‌های طبیعی متفاوت می‌کند. داروهای هدفمند متفاوت از داروهای شیمی درمانی استاندارد عمل می‌کنند که اساسا به هر سلولی که به سرعت تقسیم می‌شوند حمله می‌کنند.
هنگامی که سلول‌های سرطانی تغییرات ژنی خاصی دارند، داروهای هدفمند می‌توانند در درمان ملانوم‌های پیشرفته بسیار مفید باشند.
اگر ملانوم دارید که فراتر از جایی که شروع شده گسترش یافته است، نمونه بیوپسی از آن احتمالاً برای بررسی اینکه آیا سلول‌های سرطانی دارای یکی از این تغییرات ژنی هستند، آزمایش می شود. این به عنوان آزمایش نشانگر زیستی شناخته می شود.
داروهایی که سلول‌های دارای ژن BRAF را هدف قرار می‌دهند
حدود نیمی از ملانوم‌ها دارای تغییرات (جهش) در ژن BRAF هستند. سلول‌های ملانوما با این تغییرات یک پروتئین BRAF تغییر یافته می‌سازند که به رشد آنها کمک می‌کند.
BRAF طبیعی هستند، کار نمی‌کنند.
اغلب، اگر فردی دارای جهش BRAF باشد و نیاز به درمان هدفمند داشته باشد، هم یک مهارکننده BRAF و هم یک مهارکننده MEK دریافت می‌کند، زیرا ترکیب این داروها اغلب بهتر از هر یک به تنهایی کار می‌کند.
مهارکننده‌های BRAF
Vemurafenib (Zelboraf)، Dabrafenib (Tafinlar) و Encorafenib (Braftovi) داروهایی هستند که مستقیماً پروتئین BRAF را هدف قرار می‌دهند.
این داروها اغلب می‌توانند برای افرادی که ملانوم آنها گسترش یافته است یا نمی‌توان آنها را به‌طور کامل حذف کرد مفید باشد.
دابرافنیب همچنین می‌تواند پس از جراحی در افراد مبتلا به ملانوم مرحله III (به همراه ترامتینیب مهارکننده MEK ) استفاده شود، جایی که می‌تواند به کاهش خطر بازگشت سرطان کمک کند.
این داروها به صورت قرص یا کپسول معمولاً یک یا دو بار در روز مصرف می‌شوند.
عوارض جانبی شایع می‌تواند شامل ضخیم شدن پوست، بثورات پوستی، خارش، حساسیت به آفتاب، سردرد، تب، درد مفاصل، خستگی، ریزش مو و حالت تهوع باشد. عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی می‌تواند شامل مشکلات ریتم قلب، مشکلات کبدی، نارسایی کلیه، واکنش‌های آلرژیک شدید، مشکلات پوستی یا چشمی شدید، خونریزی و افزایش سطح قند خون باشد.
برخی از افرادی که با این داروها درمان می‌شوند، به سرطان پوست سلول سنگفرشی جدید مبتلا می‌شوند. این سرطان‌ها معمولاً نسبت به ملانوما جدی‌تر هستند و با از بین بردن آنها قابل درمان هستند. با این حال، پزشک شما می‌خواهد پوست شما را اغلب در طول درمان و چندین ماه پس از آن بررسی کند. همچنین در صورت مشاهده هر گونه رشد جدید یا نواحی غیر طبیعی روی پوست خود باید فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
مهارکننده‌های MEK
ژن MEK همراه با ژن BRAF کار می‌کند، بنابراین داروهایی که پروتئین‌های MEK را مسدود می‌کنند نیز می‌توانند به درمان ملانوم با تغییرات ژن BRAF کمک کنند. مهارکننده‌های MEK شامل ترامتینیب (مکینیست)، کوبی متینیب (کوتلیک) و بینیمتینیب (Mektovi).
این داروها را می‌توان برای درمان ملانوما که گسترش یافته یا به طور کامل حذف نمی‌شود، استفاده کرد.
Trametinib همچنین می‌تواند همراه با دابرافنیب پس از جراحی در افراد مبتلا به ملانوم مرحله III استفاده شود، جایی که می‌تواند به کاهش خطر بازگشت سرطان کمک کند.
باز هم رایج‌ترین رویکرد ترکیب یک مهارکننده MEK با یک مهارکننده BRAF است. به نظر می‌رسد که این کار تومورها را برای مدت طولانی‌تری نسبت به استفاده از هر نوع دارو به تنهایی کوچک می‌کند. برخی از عوارض جانبی (مانند ایجاد سایر سرطان‌های پوست) در واقع با این ترکیب کمتر رایج است.
مهارکننده‌های MEK قرص‌هایی هستند که یک یا دو بار در روز مصرف می‌شوند.
عوارض جانبی شایع می‌تواند شامل بثورات پوستی، حالت تهوع، اسهال، تورم و حساسیت به نور خورشید باشد. عوارض جانبی نادر اما جدی می‌تواند شامل آسیب قلبی، ریه یا کبد باشد. خونریزی یا لخته شدن خون؛ مشکلات بینایی؛ آسیب عضلانی؛ و عفونت‌های پوستی
داروهایی که سلول‌های دارای تغییرات ژن C-KIT را هدف قرار می‌دهند
بخش کوچکی از ملانوم‌ها دارای تغییراتی در ژن C-KIT هستند که به رشد آنها کمک می‌کند. این تغییرات در ملانوم‌هایی که در قسمت‌های خاصی از بدن شروع می‌شوند، شایع‌تر هستند:
- در کف دست‌ها، کف پاها یا زیر ناخن‌ها (معروف به ملانوم آکرال)
- داخل دهان، گلو، ناحیه تناسلی یا مقعد (معروف به ملانوم مخاطی)
- در مناطقی که در معرض آفتاب مزمن قرار می‌گیرند
برخی از داروهای هدفمند، مانند ایماتینیب (Gleevec) و نیلوتینیب (Tasigna)، می‌توانند سلول‌ها را با تغییرات در C-KIT تحت تأثیر قرار دهند. اگر ملانوم پیشرفته‌ای دارید که در یکی از این مکان‌ها شروع شده است، پزشک ممکن است سلول‌های ملانوما را برای تغییرات در ژن C-KIT آزمایش کند که ممکن است به این معنی باشد که یکی از این داروها مفید خواهد بود.
داروهایی که سلول‌ها را با تغییرات ژنی دیگر هدف قرار می‌دهند
برخی از ملانوم‌ها ممکن است تغییراتی در ژن‌های دیگر داشته باشند که می‌توانند با داروهای خاصی مورد هدف قرار گیرند. برای مثال، ممکن است آزمایش‌هایی روی سلول‌های ملانوما انجام شود تا تغییرات ژن‌هایی مانند NRAS، ALK، ROS1 و ژن‌های NTRK را جستجو کنند. این تغییرات ژنی در ملانوم رایج نیست، اما در صورت مشاهده تغییر در یکی از این ژن‌ها، برخی از داروهای هدفمند ممکن است یک گزینه درمانی باشند.
داروهایی که سایر تغییرات ژنی را هدف قرار می‌دهند نیز در آزمایش‌های بالینی مورد مطالعه قرار می‌گیرند.
مدارا با ابهام
بسیاری از افراد مبتلا به سرطان، ممکن است در مورد آینده، احساس عدم اطمینان داشته باشند. پس از تشخیص سرطان، ممکن است احساس کنید که امنیت زندگی شما کمتر از گذشته است. هنگامی که چنین احساسی دارید، درخواست حمایت بسیار مهم است. بیماران تازه تشخیص‌داده‌شده و همچنین بهبودیافتگان نگرانی‌های مشترکی دارند. با تیم مراقبت‌های سلامتی خود در مورد منابع موجود حمایتی در این شرایط، صحبت کنید.
خودانگاره و سرطان
خودانگاره بدان معنا است که شما در مورد خود چگونه فکر می‌کنید یا خود را چگونه می‌بینید. تغییرات فیزیکی و عاطفی ناشی از سرطان، می‌تواند خودانگاره شما را، تغییر دهد. خودانگاره، ممکن است ارتباط نزدیکی با تصویر بدنی شما داشته باشد. این ارتباط بدین معناست که بدن خود را چگونه می‌بینید و نسبت به آن، چه احساسی دارید. برخی تغییرات در احساس شما نسبت به خودانگاره‌تان، ممکن است مثبت و برخی دیگر، ممکن است احساساتی منفی باشند.