به دیگران در مورد سرطان خود بگویید

اگر بگویند که شاد باش

ممکن است دوستان یا اعضای خانواده‌تان وقتی با آنها در مورد غم، نگرانی یا ترس‌هایتان صحبت می‌کنید، به شما بگویند که «دلتان را شاد کنید». اشکالی ندارد که به‌آرامی از آنها بپرسید که آیا حاضرند فقط به حرف‌هایتان گوش دهند، بدون اینکه قضاوت کنند یا نصیحتی بکنند (مگر اینکه خودتان درخواست کنید). برای سلامت روان شما مهم است که کسی را پیدا کنید که بتوانید با او صحبت کنید. اجازه ندهید افرادی که با احساسات شما راحت نیستند، شما را دلسرد کنند. برخی از افراد قادر به گوش دادن نیستند، نه به‌خاطر شما، بلکه به دلیل تجربیات یا غم خودشان. این هیچ ربطی به شما ندارد. شاید مجبور باشید بپذیرید که این شخص ممکن است بهترین فرد برای صحبت کردن شما نباشد. به دنبال کسانی باشید که بتوانند این وضعیت را بهتر مدیریت کنند.

اگر سؤالاتی بپرسند که نمی‌خواهید به آنها پاسخ دهید

ممکن است متوجه شوید که گاهی اوقات تحت فشار هستید تا به سؤالات مربوط به سرطان خود پاسخ دهید، در حالی که تمایلی به این کار ندارید. برای جلوگیری از این امر، می‌توانید از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود بخواهید که سخنگوی شما باشد. تکرار جزئیات بیماری‌تان برای همه کسانی که نگران شما هستند، می‌تواند از نظر احساسی خسته‌کننده باشد. داشتن یک سخنگو شما را از انجام این کار باز می‌دارد، اما عزیزانتان را بدون اینکه شما را خسته کند، در جریان امور قرار می‌دهد.

در برخی موارد، بیماری سرطان شما ممکن است «خبر بزرگی» در جامعه‌تان باشد. اغلب، مردم واقعاً نگران هستند؛ اما شما را خیلی خوب نمی‌شناسند. البته، افرادی هم هستند که فقط کنجکاوند.

سرطان بسیار شخصی است و شما باید در مورد میزان اطلاعاتی که با افرادی که فقط می‌خواهند بدانند چه اتفاقی می‌افتد به اشتراک می‌گذارید، احساس راحتی کنید. ممکن است مجبور شوید به راه‌هایی فکر کنید که به مردم بگویید نمی‌خواهید در مورد مسائل شخصی خود صحبت کنید. در بسیاری از موارد، «ممنون که پرسیدید، اما ترجیح می‌دهم الان در مورد آن صحبت نکنم» برای اینکه مردم بفهمند کافی است، اما گاهی اوقات ممکن است لازم باشد رک‌تر باشید. ممکن است لازم باشد بگویید «ترجیح می‌دهم وارد جزئیات نشوم» یا «نمی‌خواهم وارد مسائل خصوصی سلامتم شوم». به این فکر کنید که چگونه می‌خواهید با سؤالات کنجکاوانه افرادی که نمی‌شناسید برخورد کنید. سعی کنید پاسخی آماده کنید که برای شما مناسب باشد.

«یک روز یک غریبه‌ی کامل آمد و پرسید مشکلم چیست! گفتم «هیچ چیز با یک شیمی‌درمانی کوچک حل نمی‌شود» و رویم را برگرداندم. می‌دانم بی‌ادب بودم، اما اوضاع خیلی آزاردهنده می‌شد. بعضی روزها تحملش خیلی سخت می‌شد.»

اِل، ۶۲ ساله

اگر به‌طور غیرمنتظره سرطان را مطرح کنند

گاهی اوقات، در روزی که به‌شدت عصبانی هستید، مردم سعی می‌کنند شما را دلداری دهند. یا ممکن است شخصی پیش شما بیاید و درحالی‌که سعی می‌کنید روی بازی فرزندتان در مدرسه تمرکز کنید، شروع به صحبت در مورد سرطان شما کند. شاید کسی که به‌سختی می‌شناسید، در فروشگاه مواد غذایی شما را با داستان غم‌انگیز سرطان پدرش متوقف کند. شما واقعاً نمی‌خواهید داستان او را بشنوید، اما می‌دانید که او فقط سعی می‌کند با شما خوب باشد یا با شما ارتباط برقرار کند. چگونه می‌توانید مؤدبانه جلوی او را بگیرید؟ گاهی اوقات فقط باید چند نفس عمیق بکشید و با آرامش بگویید: «از نگرانی شما بسیار سپاسگزارم، اما امروز باید روی چیز دیگری تمرکز کنم.» به یاد داشته باشید، همیشه تصمیم با شماست که آیا در مورد آن صحبت کنید یا نه.

اگر ناآرام یا از دست شما عصبانی شوند

گاهی اوقات ممکن است نزدیکان شما نیز عصبانی شوند. همان‌طور که شما احساسات مختلفی را تجربه می‌کنید، اطرافیان شما نیز ممکن است احساسات مشابهی را تجربه کنند. اکثر افراد در برهه‌ای از زمان احساس عصبانیت می‌کنند، اما سعی کنید به‌خاطر داشته باشید که خانواده و دوستان از این وضعیت عصبانی هستند – نه از شما. احتمالاً شما هم گاهی اوقات دقیقاً همین شرایط را تجربه می‌کنید.

ممکن است بشنوید: «دیگر کارهایی را که قبلاً انجام می‌دادید، انجام نمی‌دهید.» کودکان و حتی برخی از بزرگسالان می‌توانند بسیار خودمحور باشند. نقش‌های اجتماعی، خانوادگی و کاری شما با شروع تمرکز بر درمان و بهبودی تغییر خواهد کرد. سطح انرژی شما گاهی اوقات پایین خواهد بود و ممکن است نتوانید تمام کارهایی را که قبلاً انجام می‌دادید، انجام دهید. اگر این موضوع را برای اطرافیان خود توضیح دهید و واکنش‌های خود را نسبت به تغییرات مختلفی که در زندگی شما رخ می‌دهد، به اشتراک بگذارید، راحت‌تر با شرایط وفق خواهید یافت. با خانواده خود در مورد چگونگی انجام وظایف، حتی اگر نتوانید همه آنها را خودتان انجام دهید، صحبت کنید.