سرطان تیروئید: تشخیص

آزمایش‌های زیادی برای تشخیص سرطان تیروئید استفاده می‌شود. تمام آزمایش‌هایی که در اینجا توضیح داده شده است برای هر فردی استفاده نمی‌شود. پزشک شما ممکن است این عوامل را هنگام انتخاب یک آزمایش تشخیصی در نظر بگیرد:

نوع سرطان مشکوک

علائم و نشانه‌های شما

سن و سلامت عمومی شما

نتایج آزمایش‌های پزشکی قبلی

آزمایش‌های زیر ممکن است برای تشخیص سرطان تیروئید مورد استفاده قرار گیرد:

معاینه فیزیکی. پزشک گردن، غده تیروئید، گلو و غدد لنفاوی (اندام‌های کوچک لوبیایی شکلی که به مبارزه با عفونت کمک می‌کنند) را در گردن برای رشد غیرعادی یا تورم احساس می‌کند. اگر جراحی توصیه شود، حنجره ممکن است همزمان با یک لارنگوسکوپ که یک لوله نازک و قابل انعطاف با نور است، بررسی شود.

آزمایش‌های خون. انواع مختلفی از آزمایش خون وجود دارد که ممکن است در حین تشخیص و برای نظارت بر بیمار در طول درمان و پس از درمان انجام شود. این شامل آزمایش‌هایی به نام تست‌های نشانگر تومور است. تومور مارکرها موادی هستند که در سطوح بالاتر از حد طبیعی در خون، ادرار یا بافت‌های بدن برخی از افراد مبتلا به سرطان یافت می‌شوند. آزمایش خون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سطح هورمون تیروئید. همان‌طور که در مقدمه توضیح داده شد، هورمون‌های تیروئید متابولیسم فرد را تنظیم می‌کنند. پزشک از این آزمایش برای پی‌بردن به سطوح فعلی هورمون‌های تیروئید تری یدوتیرونین (T3) و تیروکسین (T4) در بدن استفاده می‌کند.

هورمون محرک تیروئید (TSH). این آزمایش خون سطح TSH، هورمونی که توسط غده هیپوفیز در نزدیکی مغز تولید می‌شود، اندازه‌گیری می‌کند. اگر بدن به هورمون تیروئید نیاز داشته باشد، غده هیپوفیز TSH ترشح می‌کند تا تولید را تحریک کند.

Tg و TgAb. تیروگلوبولین (Tg) پروتئینی است که به‌طور طبیعی توسط تیروئید و همچنین سرطان متمایز تیروئید ساخته می‌شود. پس از درمان سرطان، باید سطح تیروگلوبولین در خون بسیار کم باشد؛ زیرا هدف از درمان حذف تمام سلول‌های تیروئید است. اگر Tg بعد از جراحی و/یا ید رادیواکتیو افزایش یابد، ممکن است نشانه سرطان بیشتر باشد. آزمایش نشانگر تومور ممکن است برای اندازه‌گیری سطح Tg بدن قبل، در طول و/یا بعد از درمان انجام شود. همچنین آزمایشی برای آنتی‌بادی‌های تیروگلوبولین (TgAb) وجود دارد که پروتئین‌هایی هستند که توسط بدن برای حمله به تیروگلوبولین تولید می‌شوند که در برخی بیماران ایجاد می‌شود. اگر TgAb یافت شود، مشخص است که با نتایج تست سطح Tg تداخل دارد.

تست‌های نوع خاص مدولاری. اگر سرطان مدولاری تیروئید (MTC) امکان‌پذیر باشد، پزشک آزمایش‌های نشانگر تومور را برای بررسی سطوح بالای کلسی‌تونین و آنتی‌ژن کارسینومبریونیک (CEA) تجویز می‌کند. پزشک همچنین باید آزمایش خون را برای بررسی وجود پروتوآنکوژن‌های RET توصیه کند (به عوامل خطر مراجعه کنید)، به‌ویژه اگر سابقه خانوادگی MTC وجود داشته باشد.

سونوگرافی. سونوگرافی از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از اندام‌های داخلی استفاده می‌کند. یک عصا یا پروب اولتراسوند روی پوست ناحیه گردن هدایت می‌شود. امواج صوتی با فرکانس بالا الگویی از پژواک ایجاد می‌کنند که اندازه غده تیروئید و اطلاعات خاصی را در مورد هر گرهی به پزشک نشان می‌دهد، از جمله اینکه آیا ندول جامد است یا یک کیسه پر از مایع به نام کیست.

بیوپسی. بیوپسی برداشتن مقدار کمی از بافت برای بررسی زیر میکروسکوپ است. آزمایش‌های دیگر می‌توانند نشان دهند که سرطان وجود دارد، اما فقط بیوپسی می‌تواند تشخیص قطعی دهد. راه تشخیص سرطانی یا خوش‌خیم بودن گره از طریق بیوپسی است. در طی این روش، پزشک سلول‌هایی را از ندول خارج می‌کند که سپس توسط سیتوپاتولوژیست بررسی می‌شود. سیتوپاتولوژیست پزشکی است که در تجزیه و تحلیل سلول‌ها و بافت‌ها برای تشخیص بیماری تخصص دارد. این آزمایش اغلب با کمک سونوگرافی انجام می‌شود (به بالا مراجعه کنید).

بیوپسی برای گره‌های تیروئید به ۱ از ۲ روش انجام می‌شود:

آسپیراسیون با سوزن ظریف. این روش معمولاً در مطب یا کلینیک پزشک انجام می‌شود. این یک مرحله تشخیصی مهم برای تشخیص خوش‌خیم یا سرطانی بودن ندول تیروئید است. ممکن است یک بی‌حس‌کننده موضعی به پوست تزریق شود تا ناحیه قبل از بیوپسی بی‌حس شود. پزشک یک سوزن نازک را وارد ندول می‌کند و سلول‌ها و مقداری مایع را خارج می‌کند. این روش ممکن است ۲ یا ۳ بار تکرار شود تا از نواحی مختلف ندول نمونه برداری شود. گزارشی از نتایج این آزمایش توسط سیتوپاتولوژیست تهیه می‌شود. نتایج آزمایش می‌تواند مثبت باشد، به این معنی که سلول‌های سرطانی وجود دارد، یا منفی، به این معنی که هیچ سلول سرطانی وجود ندارد. این آزمایش همچنین می‌تواند نامشخص باشد، به این معنی که مشخص نیست سرطان وجود دارد یا خیر.

بیوپسی جراحی. اگر بیوپسی آسپیراسیون سوزنی واضح نباشد، پزشک ممکن است بیوپسی را پیشنهاد کند که در آن ندول و احتمالاً لوب آسیب‌دیده تیروئید با استفاده از جراحی برداشته می‌شود. معمولاً برداشتن ندول به تنهایی توصیه نمی‌شود، زیرا امکان حذف ناقص تومور سرطانی بالقوه بدون حاشیه کافی وجود دارد که ناحیه‌ای از بافت اطراف ندول است. این روش معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. همچنین ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد.

آزمایش مولکولی نمونه ندول. پزشک شما ممکن است تست‌های آزمایشگاهی را بر روی نمونه تومور برای شناسایی ژن‌ها، پروتئین‌ها و سایر عوامل منحصربه‌فرد تومور توصیه کند. تجزیه و تحلیل ژنتیکی ندول تیروئید ممکن است به شما امکان دهد خطر سرطانی بودن ندول تیروئید را درک کنید. سایر تجزیه و تحلیل‌های ژنتیکی، پروتئینی و مولکولی سرطان تیروئید می‌تواند به تعیین گزینه‌های درمانی شما، از جمله انواع درمان‌هایی به نام درمان هدفمند کمک کند.

اسکن رادیونوکلئید. این آزمایش ممکن است اسکن کل بدن نیز نامیده شود. این اسکن یا با استفاده از مقدار بسیار کم و بی‌ضرر ید رادیواکتیو I-131 یا I-123 انجام می‌شود که ردیاب نامیده می‌شود. اغلب برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ندول تیروئید استفاده می‌شود. در این آزمایش، بیمار ردیاب را می‌بلعد که توسط سلول‌های تیروئید جذب می‌شود. این باعث می‌شود که سلول‌های تیروئید روی تصویر اسکن ظاهر شوند و به پزشک اجازه می‌دهد تفاوت بین آن سلول‌ها و سایر ساختارهای بدن را ببیند.

اشعه ایکس. اشعه ایکس راهی برای ایجاد تصویری از ساختارهای داخل بدن با استفاده از مقدار کمی تابش است. برای مثال، رادیوگرافی قفسه سینه می‌تواند به پزشکان کمک کند تا تشخیص دهند که آیا سرطان به ریه‌ها گسترش‌یافته است یا خیر.

توموگرافی کامپیوتری (CT یا CAT) اسکن. سی‌تی‌اسکن با استفاده از اشعه ایکس از زوایای مختلف تصویری سه‌بعدی از داخل بدن ایجاد می‌کند. یک کامپیوتر این تصاویر را در یک نمای مقطعی با جزئیات ترکیب می‌کند که هرگونه ناهنجاری یا تومور را نشان می‌دهد. برای اندازه‌گیری اندازه تومور می‌توان از سی‌تی‌اسکن استفاده کرد. گاهی اوقات یک رنگ مخصوص به نام ماده کنتراست قبل از اسکن داده می‌شود تا جزئیات بهتری بر روی تصویر ارائه شود. این رنگ را می‌توان به رگ بیمار تزریق کرد یا به صورت قرص برای بلع دادن به بیمار تزریق کرد.

سی‌تی‌اسکن اغلب در افراد مبتلا به سرطان تیروئید برای بررسی قسمت‌هایی از گردن که با سونوگرافی قابل مشاهده نیستند استفاده می‌شود (به بالا مراجعه کنید). همچنین، سی‌تی‌اسکن از قفسه سینه ممکن است برای بررسی اینکه آیا سرطان تیروئید به آن ناحیه از بدن گسترش‌یافته است یا خیر، لازم باشد. سی‌تی‌اسکن شکم ممکن است برای بررسی اینکه آیا سرطان تیروئید به کبد یا سایر نقاط گسترش‌یافته است یا خیر استفاده شود. بیماران با فرم ارثی (به عوامل خطر رجوع کنید) MTC ممکن است در معرض خطر ابتلا به انواع دیگر تومورهای غدد درون‌ریز در شکم باشند. این بیماران ممکن است سی‌تی‌اسکن شکم نیز داشته باشند.

توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) یا اسکن PET-CT. اسکن PET معمولاً با یک سی‌تی‌اسکن (به بالا مراجعه کنید) ترکیب می‌شود که اسکن PET-CT نامیده می‌شود. اما ممکن است بشنوید که پزشک به این روش فقط به‌عنوان اسکن PET اشاره می‌کند. اسکن PET راهی برای ایجاد تصاویری از اندام‌ها و بافت‌های داخل بدن است. مقدار کمی از ماده قندی رادیواکتیو به بدن بیمار تزریق می‌شود. این ماده قندی توسط سلول‌هایی جذب می‌شود که بیشترین انرژی را مصرف می‌کنند. از آنجایی که سرطان تمایل به استفاده فعال از انرژی دارد، ماده رادیواکتیو بیشتری را جذب می‌کند. بااین‌حال، میزان تشعشعات موجود در این ماده بسیار کم است که مضر باشد. سپس یک اسکنر این ماده را شناسایی می‌کند تا تصاویری از داخل بدن تولید کند.

پس از انجام آزمایش‌های تشخیصی، پزشک نتایج را با شما بررسی خواهد کرد. اگر تشخیص سرطان تیروئید باشد، این نتایج همچنین به پزشک در توصیف سرطان کمک می‌کند. به این می‌گویند صحنه‌سازی.