درمان تومورهای سلول زایای تخمدان

اکثر انواع و مراحل سرطان سلول های زایای تخمدان به همین روش، با جراحی و شیمی‌درمانی (شیمی‌درمانی) درمان می‌شوند.

جراحی: به طور کلی، تمام زنان مبتلا به تومورهای سلول زایای بدخیم، جراحی مرحله‌بندی مشابهی را انجام می‌دهند که برای سرطان تخمدان اپیتلیال انجام می‌شود. برای زنانی که هنوز می‌خواهند بچه‌دار شوند، تخمدان سرطانی و لوله فالوپ در یک طرف برداشته می‌شوند، اما رحم، تخمدان و لوله فالوپ در طرف مقابل باقی می‌مانند. زمانی که سرطان در هر دو تخمدان باشد، این یک گزینه نیست. اگر حفظ باروری نگران‌کننده نیست، مرحله‌بندی کامل شامل برداشتن هر دو تخمدان، هر دو لوله فالوپ و رحم به‌طور کلی توصیه می‌شود.

گاهی اوقات، پزشک ممکن است تنها بخشی از یک تخمدان را خارج کند تا به زن اجازه دهد عملکرد تخمدان خود را حفظ کند. حتی زمانی که هر دو تخمدان نیاز به برداشتن دارند، ممکن است یک زن بخواهد رحم خود را حفظ کند تا از طریق استفاده از لقاح آزمایشگاهی اجازه بارداری آینده را بدهد.

اگر سرطان به خارج از تخمدان‌ها گسترش یافته باشد، جراحی حجم‌زدایی ممکن است به‌عنوان بخشی از جراحی اولیه انجام شود. این کار تا حد امکان سرطان را بدون آسیب رساندن یا برداشتن اندام‌های ضروری از بین می‌برد.

شیمی‌درمانی: اکثر زنان مبتلا به سرطان سلول زایا باید حداقل به مدت ۳ سیکل با شیمی‌درمانی ترکیبی درمان شوند. ترکیبی که اغلب مورد استفاده قرار می گیرد PEB (یا BEP) است و شامل داروهای شیمی‌درمانی سیس پلاتین، اتوپوزید و بلئومایسین است. دیس ژرمینوم ها معمولاً به شیمی‌درمانی بسیار حساس هستند و گاهی اوقات می توانند با ترکیب کمتر سمی کربوپلاتین و اتوپوزید درمان شوند. سایر ترکیبات دارویی ممکن است برای درمان سرطانی که عود کرده است (عود کرده است) یا به درمان پاسخ نداده است، استفاده شود.

سرطان‌های سلول زاینده می‌توانند سطوح خونی نشانگرهای تومور گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG)، آلفا فتوپروتئین (AFP) و/یا لاکتات دهیدروژناز (LDH) را افزایش دهند. اگر سطح خونی اینها قبل از شروع درمان بالا باشد، در طی شیمی‌درمانی (معمولاً قبل از هر سیکل) مجدداً بررسی می‌شود. اگر شیمی‌درمانی کار کند، سطح آن کاهش می‌یابد. اگر سطوح بالا بماند، ممکن است نشانه‌ای از نیاز به درمان متفاوت باشد.