درک خطر ابتلا به سرطان
زمان تقریبی مطالعه
۱۰ دقیقه
خطر (ریسک)، احتمال وقوع یک رویداد است. “خطر سرطان” اغلب، برای توصیف احتمال ابتلای فرد به سرطان استفاده میشود. در روند درمان سرطان، از این عبارت برای توصیف احتمال بازگشت سرطان پس از درمان نیز استفاده میشود. بازگشت سرطان، عود نامیده میشود.
تحقیقات در مورد خطر سرطان به بهبود وضع سلامتی بسیاری از افراد کمک میکند. بهعنوان مثال، زمانی که دانشمندان دریافتند سیگارکشیدن خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش میدهد، کمپینهای ضدسیگار شروع شد و به نجات جان بسیاری از افراد کمک کرد.
همچنین، برای افراد مهم است که خطر ابتلا به سرطان را درک کنند. دانستن عوامل خطر فردی، میتواند به شما در تصمیمگیری در مورد سلامتی و عادات رفتاریتان که میتواند خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهد و/یا شانس شما برای یافتن سرطان در مراحل اولیه را افزایش دهد، کمک کند. سرطانی که در مراحل اولیه یافت شود، ممکن است درمان آسانتر یا پیشآگهی بهتری داشته باشد.
این مقاله به شما در فهم اینکه چگونه پزشکان و محققان خطر سرطان را محاسبه میکنند و عوامل رایج خطر سرطان را توضیح میدهند، کمک میکند.
تفاوت بین ریسک مطلق و ریسک نسبی چیست؟
پزشکان و محققان از دو نوع محاسبات مختلف عامل خطر، برای درک خطر سرطان استفاده میکنند: خطر مطلق و خطر نسبی. درک خطر مطلق و خطر نسبی میتواند به شما کمک کند تصویر واضحی از خطر شخصی خود داشته باشید که میتواند به شما در تصمیمگیری در مورد مراقبتهای درمانی و انتخاب سبک زندگی کمک کند.
خطر مطلق(Absolute risk)
احتمال خطر متوسط ابتلای افراد به سرطان در یک بازه زمانی خاص است. بهعنوان مثال، خطر ابتلا به سرطان کولورکتال در طول زندگی یک فرد به طور متوسط، حدود ۴.۱٪ است. بهعبارتدیگر، از هر ۲۴ نفر، یک نفر در طول زندگی خود به سرطان روده بزرگ مبتلا میشود.
ریسک مطلق نمیتواند میزان خطر یک فرد خاص یا گروه خاصی از افراد را نشان دهد.
خطر نسبی(Relative risk)
خطر ابتلا به سرطان یک گروه را با گروه دیگر مقایسه میکند. بهعنوان مثال، تحقیقات نشان میدهد که افراد مبتلا به دیابت، ۳۸درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان کولورکتال هستند.
لازم به یادآوری است که خطر نسبی بدان معنا نیست که فرد مبتلا به دیابت، با احتمال ۳۸درصد در طول زندگی خود به سرطان کولورکتال مبتلا شود. یعنی ۳۸درصد افزایش نسبت به ریسک مطلق (۴.۱درصد) وجود دارد. افزایش خطر ابتلا به سرطان کولورکتال برای افراد مبتلا به دیابت ۱.۶٪ است و به این معنی است که خطر ابتلا به سرطان در طول زندگی آنها ۵.۷٪ است.
برای محاسبه افزایش خطر مطلق، در این مثال خاص، ابتدا باید دریابید که ۳۸درصد از ۴.۱درصد، به چه معناست. میتوانید این کار را با تبدیل درصدها به اعشار انجام دهید: ۰.۰۱۶=۰.۰۴۱ × ۰.۳۸ سپس ریسک مطلق اصلی (۴.۱٪) و افزایش خطر (۱.۶٪) را با هم جمع کنید تا خطر جدید مادامالعمر ۵.۷٪ محاسبه شود.
زمانی که خطر ابتلا به سرطان را در نظر میگیرید، هم خطر مطلق و هم خطر نسبی مهم هستند. شما میتوانید برای دانستن اینکه آیا و/یا چه زمانی به انواع خاصی از غربالگری سرطان نیاز دارید یا برای انتخاب شیوه زندگی سالم، از این خطرات استفاده کنید. اگر میخواهید تاثیر اطلاعات حاصل از پژوهشهایی که در اخبار میشنوید را بر وضعیت خود بدانید، مطمئن شوید دادههای مربوط به افزایش خطر مطلق را یافتهاید. بیشتر مطالعات تحقیقاتی و داستانهای خبری، خطر نسبی را گزارش میکنند. خطر نسبی میتواند خطر ابتلا به سرطان را در شما، بالاتر از آنچه که هست نشان دهد.
همیشه در مورد آنچه در مورد تحقیقات جدید در مورد خطر سرطان و بهطور ویژه در مورد خطر سرطان شخصی خود میشنوید، با پزشک صحبت کنید. در مورد هر اصطلاح جدیدی که فهم آن برای شما دشوار است، سؤال کنید. این روند، به شما کمک میکند اطلاعات واضحی در مورد خطر سرطان و توصیههای پزشک خود در مورد بهترین برنامه غربالگری یا سایر تصمیمات مراقبتهای درمانی برای خود داشته باشید. تیم درمان، همچنین، میتواند شما را در مورد عادات سالمی مانند نحوه ترک سیگار، ورزش منظم و خوردن غذاهای سالم راهنمایی کند.
عوامل خطر شایع سرطان چیست؟
عامل خطر سرطان، هر چیزی است که خطر ابتلا به سرطان را در فرد افزایش دهد. بیشتر عوامل خطر، باعث سرطان نمیشوند.
داشتن یک عامل خطر به این معنی نیست که شما قطعاً به سرطان مبتلا میشوید. برخی از افراد، با چندین عامل خطر، هرگز به سرطان مبتلا نمیشوند و دیگرانی که هیچ فاکتور خطر شناخته شدهای ندارند، ممکن است به سرطان مبتلا شوند.
مهم است عوامل خطر خود را بشناسید و در مورد آنها با تیم درمان صحبت کنید. دانستن این اطلاعات میتواند در انتخاب مراقبتهای درمان و انتخاب سبک زندگی برای بهبود سلامتی کمک کند. همچنین میتواند به تیم درمانی شما در تصمیمگیری برای آنکه آیا به آزمایش و مشاوره ژنتیکی نیاز دارید یا خیر، کمک کند. (به زیر مراجعه کنید).
عوامل خطر عمومی سرطان عبارتاند از:
• سالمندی
• سابقه شخصی یا خانوادگی سرطان
• استفاده از تنباکو
• وزن بالا که بهعنوان اضافهوزن یا چاقی شناخته میشود
• مصرف الکل
• برخی از انواع عفونتهای ویروسی مانند ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) و ویروس هپاتیت
• قرارگرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص
• قرارگرفتن در معرض اشعه، از جمله اشعه ماوراء بنفش خورشید
از برخی عوامل خطر میتوان اجتناب کرد یا در حد اعتدال از آنها استفاده کرد. از عوامل خطر دیگری مانند افزایش سن نمیتوان اجتناب کرد. مهم است به یاد داشته باشید تنها نوع عامل خطر، مؤثر نیست، بلکه میزان قرارگرفتن در معرض، تعداد دفعات و زمان وقوع آنها، مهم است. بهعنوان مثال، افزایش وزن پس از یائسگی با خطر بالاتر سرطان سینه مرتبط است.
موارد ذکر شده در بالا، تنها عوامل خطر سرطان نیستند. عوامل خطر مختلفی برای انواع خاصی از سرطان وجود دارد. در مقالات دیگر وبسایت در مورد انواع خاصی از سرطان بیشتر بیاموزید، هر کدام از مقالات دارای بخشی است که عوامل خطر شناخته شده برای هر بیماری را توضیح میدهد.
عوامل خطر سرطان و غربالگری سرطان
درک خطر شخصی برای سرطان، میتواند به تیم مراقبتهای درمانی شما در تصمیمگیری برای بهرهبردن از مزایای زیر، کمک کند:
• آزمایشهای غربالگری سرطان، مانند ماموگرافی یا کولونوسکوپی
• آزمایشهای غربالگری در سنین پایینتر و بیشتر از غربالگری معمول
غربالگری، شانس یافتن سرطان یا نواحی پیش سرطانی را، زمانی که کوچکتر هستند و معمولاً درمان آنها آسانتر است، افزایش میدهد. اگر غربالگری توصیه شده را انجام ندهید، ممکن است شانس یافتن سرطان در مراحل اولیه را، از دست بدهید.
اگر در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان هستید، ممکن است جراحی یا دارویی وجود داشته باشد که میتواند خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهد. بهعنوان مثال، برخی از افراد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان سینه هستند، زیرا مادر، پدر یا سایر بستگان نزدیکشان سرطان سینه داشتند. برخی از افراد دارای سابقه خانوادگی قوی یا جهشهای ژنتیکی مرتبط با سرطان سینه هستند. ازآنجاییکه آنها در معرض خطر بسیار بالایی برای ابتلا به سرطان سینه هستند، ممکن است برای جلوگیری از سرطان، جراحی انجام دهند. به نظر میرسد این جراحی خطر ابتلا به سرطان سینه را حداقل تا ۹۵درصد کاهش میدهد. همچنین، آنها میتوانند داروهایی را برای کاهش خطر سرطان سینه استفاده کنند. اطلاعات بیشتر در این مورد را میتوانید در راهنمای سرطان سینه بیابید.
افرادی که نگران سابقه خانوادگی سرطان خود هستند ممکن است آزمایش ژنتیک را در نظر بگیرند. پزشک یا مشاور ژنتیک میتواند در مورد انجام برخی آزمایشات ژنتیکی به شما آگاهی دهد. آنها میتوانند خطر ابتلا به سرطان را براساس سابقه خانوادگی و سایر عوامل خطر، تخمین بزنند.
سؤالاتی که باید از تیم درمان بپرسید
درک زبان آماری ممکن است دشوار باشد. از تیم درمانی خود بخواهید توضیح دهند که اطلاعات آماری برای وضعیت خاص شما چه معنایی دارد. این سؤالات را در مورد خطر سرطان مطرح کنید:
• چه عوامل خطری برای ابتلا به سرطان در من وجود دارد؟ آنها چگونه بر خطر ابتلا به سرطان من در آینده تأثیر میگذارند؟
• شانس من برای ابتلا به سرطان در ۵ سال آینده چقدر است؟ در طول زندگی چطور؟
• برای کاهش خطر ابتلا به سرطان چه اقداماتی انجام دهم؟
• اگر رفتارم را تغییر دهم تا از یک عامل خطر (مثلاً ترک سیگار یا نوشیدن الکل) اجتناب کنم، شانس من برای ابتلا به سرطان در ۵ سال آینده چقدر خواهد بود؟ در طول زندگی چطور؟
• برای حفظ سلامت خود و کاهش خطر ابتلا به سرطان، چه کاری میتوانم انجام دهم؟
• اگر در مورد یک عامل خطر جدید، مانند ابتلای یکی از بستگان نزدیک به سرطان، مطلع شوم، آیا شرایطم تغییر میکند؟ احتمال خطر ابتلای من به سرطان چقدر افزایش مییابد؟
• چه آزمایشهای غربالگری سرطان را به من توصیه میکنید؟ هر چند وقت یک بار باید آنها را انجام دهم؟
• آیا براساس سابقه سلامت خانواده من، آزمایش ژنتیک را توصیه میکنید؟

به دیگران در مورد سرطان خود بگویید
فهمیدن اینکه سرطان دارید میتواند برای شما و همچنین دوستان و خانوادهتان طاقتفرسا باشد. مردم اغلب نمیدانند چه بگویند. ممکن است احساس غم و ناراحتی کنند و از ناراحت کردن شما بترسند. ممکن است از احتمال از دست دادن شما بترسند. گاهی اوقات مردم راحتترند چیزی نگویند زیرا میترسند حرف اشتباهی بزنند. برخی افراد راحت صحبت میکنند، درحالیکه برخی دیگر ممکن است بیش از حد محتاط شوند یا بیش از حد شاد رفتار کنند.

مراقب سرطان کیست؟
مراقب شخصی است که اغلب به فرد مبتلا به سرطان کمک میکند؛ اما برای این کار پولی دریافت نمیکند. مراقبین ممکن است شریک زندگی، اعضای خانواده یا دوستان نزدیک باشند. اغلب، آنها برای مراقبت از آنها آموزش ندیدهاند. بسیاری از اوقات، آنها راه نجات فرد مبتلا به سرطان هستند. ارائهدهندگان مراقبتهای حرفهای برای ارائه مراقبت پول میگیرند. آنها تمایل دارند نقشهای محدودتری داشته باشند و در اینجا به تفصیل مورد بحث قرار نگرفتهاند.

مکملهای غذایی چیستند؟
اصطلاح “مکمل غذایی” به طیف گستردهای از محصولات از جمله ویتامینها و مواد معدنی، گیاهان و سایر مواد گیاهی، اسیدهای آمینه، آنزیمها و غیره اشاره دارد. میتوانید مکملهای غذایی را به اشکال مختلف مانند قرص، صمغ، پودر، مایعات، چای و بارها پیدا کنید.
برخی از نمونههای مکملهای رایج عبارتاند از: آشواگاندا، بربرین، کورستین، شنبلیله، نقره کلوئیدی، ترنجبین و ال تیانین.