اثرات دیررس سرطان دوران کودکی چیست؟

درمان‌های سرطان می‌توانند بر غدد بدن که هورمون‌ها را می‌سازند، تأثیر بگذارند. این غدد بخشی از سیستم غدد درون‌ریز هستند و بسیاری از عملکردهای بدن مانند رشد، متابولیسم و بلوغ را کنترل می‌کنند. درمان‌هایی که می‌توانند عوارض جانبی مرتبط با سیستم غدد درون‌ریز را ایجاد کنند عبارت‌اند از:

پرتودرمانی در نزدیکی مغز، چشم یا گوش. این می‌تواند غده هیپوفیز را تحت‌ تأثیر قرار دهد. کودکانی که قبل از رسیدن به رشد قدی مناسب، پرتودرمانی در این نواحی انجام داده‌اند، ممکن است در رشد بدن خود دچار مشکل شوند.

همچنین ممکن است زودتر یا دیرتر از حد معمول به بلوغ برسند. کودکانی که تحت پرتودرمانی غده هیپوفیز قرار گرفته‌اند نیز شانس بیشتری برای اضافه‌وزن یا چاقی دارند. پزشک متخصص در درمان مشکلات هورمونی، متخصص غدد نامیده می‌شود. آنها می‌توانند این شرایط را آزمایش کنند و در صورت لزوم درمان‌های هورمونی ارائه دهند.
پرتودرمانی عضلات، استخوان‌ها و بافت‌های نرم. این می‌تواند منجر به کاهش یا رشد ناهموار اعضای بدن شود. به‌عنوان ‌مثال، می‌تواند منجر به خمیدگی ستون فقرات شود که به آن اسکولیوز می‌گویند.

درمان با داروهای استروئیدی مانند پردنیزون، دگزامتازون یا متوترکسات (نام‌های تجاری متعددی برای هر ۳ دارو موجود است). این داروها تأثیر مستقیمی بر تشکیل استخوان دارند و می‌توانند منجر به کاهش تراکم معدنی استخوان شوند. وقتی شدید باشد، می‌تواند باعث پوکی استخوان شود. این یک بیماری است که باعث ضعیف‌ شدن استخوان‌ها و افزایش خطر شکستگی استخوان‌ها می‌شود. بااین‌حال، اکثر کودکان پس از قطع این داروها، تراکم استخوان خود را به دست می‌آورند.

کودکان باید به طور منظم معاینه شوند تا مشکلات رشد را در دوران بلوغ بررسی کنند. بزرگسالانی که سرطان دوران کودکی داشتند نیز باید از نظر پوکی ‌استخوان بررسی شوند. برخی از کودکان ممکن است برای اندازه‌گیری تراکم استخوان، اشعه ایکس دریافت کنند. در صورت لزوم، مکمل‌های غذایی، غذاهای خاص و ورزش می‌تواند به بهبود تراکم استخوان کمک کند.