کولوستومی چیست؟
زمان تقریبی مطالعه
۱۲ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
کولوستومی چیست؟
کولوستومی یک سوراخ در شکم (دیواره شکم) است که در حین جراحی ایجاد می‌شود. معمولاً به این دلیل مورد نیاز است که مشکلی باعث می‌شود روده بزرگ به‌درستی کار نکند، یا بیماری بخشی از روده بزرگ را تحت تأثیر قرار داده و باید برداشته شود. انتهای روده بزرگ (روده بزرگ) از طریق این سوراخ در پوست بیرون آورده می‌شود تا استوما تشکیل شود.
کولوستومی ممکن است فقط برای مدت کوتاهی (موقت)، شاید برای ۳ تا ۶ ماه، مورد نیاز باشد. کولوستومی موقت ممکن است زمانی استفاده شود که بخشی از روده بزرگ برای استراحت و بهبودی از یک مشکل یا بیماری به زمان نیاز دارد. اما گاهی اوقات یک بیماری، مانند سرطان، جدی‌تر است و ممکن است کولوستومی برای بقیه عمر فرد (دائمی) مورد نیاز باشد.
محل قرارگیری استومای کولوستومی روی شکم بستگی به این دارد که کدام قسمت از روده بزرگ تحت تأثیر قرار گرفته است. برخی از کولوستومی‌ها بزرگ و برخی کوچک هستند؛ برخی در سمت چپ شکم، برخی در سمت راست و برخی دیگر ممکن است در وسط باشند. یک پرستار کنترل ادرار ناشی از استومی (پرستار WOCN یا WOC) یا جراح، بهترین محل برای استومای شما را تعیین خواهد کرد. (پرستار WOC یک پرستار ثبت‌شده آموزش‌دیده ویژه است که از بیماران استومی مراقبت و آموزش می‌دهد. این پرستار ممکن است پرستار استومی نیز نامیده شود.)
وقتی به استوما نگاه می‌کنید، در واقع به پوشش (مخاط) روده نگاه می‌کنید که بسیار شبیه پوشش داخلی گونه شماست. استوما صورتی تا قرمز به نظر می‌رسد. گرم و مرطوب است و مقادیر کمی مخاط ترشح می‌کند.
ظاهر استوما به نوع کولوستومی که جراح انجام می‌دهد و تفاوت‌های بدن هر فرد بستگی دارد. ممکن است در ابتدا بسیار بزرگ به نظر برسد، اما حدود ۶ تا ۸ هفته پس از جراحی به اندازه نهایی خود کوچک می‌شود. شکل آن گرد تا بیضی خواهد بود. برخی از استوماها ممکن است کمی بیرون زده باشند، در حالی که برخی دیگر در برابر پوست صاف هستند.
برخلاف مقعد، استوما هیچ دریچه یا عضله‌ی مسدودکننده‌ای ندارد. این بدان معناست که شما قادر به کنترل خروج مدفوع از استوما نخواهید بود، اما گاهی اوقات می‌توان حرکات روده را به روش‌های دیگری مدیریت کرد. هیچ پایانه‌ی عصبی در استوما وجود ندارد، بنابراین خود استوما منبع درد یا ناراحتی نیست.
کولوستومی چه کاری انجام می‌دهد؟
کولوستومی نحوه عملکرد بدن شما را برای عبور مدفوع تغییر می‌دهد. پس از ایجاد کولوستومی، روده‌ها درست مانند قبل عمل می‌کنند، به جز:
- روده بزرگ و راست‌روده فراتر از کولوستومی از هم جدا شده یا برداشته می‌شوند.
- مقعد دیگر محل خروج مدفوع نیست، اما هنوز هم گهگاه مخاط از آن خارج می‌شود. این طبیعی است.
از آنجایی که مواد مغذی در روده کوچک جذب می‌شوند، کولوستومی نحوه استفاده بدن از غذا را تغییر نمی‌دهد. وظایف اصلی روده بزرگ جذب آب، حرکت مدفوع به سمت مقعد و سپس ذخیره مدفوع در رکتوم تا زمان دفع آن از بدن است. هنگامی که کولوستومی مسیر مدفوع را تغییر می‌دهد، دیگر محل ذخیره در دسترس نیست.
هرچه کولوستومی در قسمت بالاتر روده بزرگ ایجاد شود، روده بزرگ کوتاه‌تر است. روده بزرگ کوتاه‌تر به این معنی است که زمان کمتری برای جذب آب دارد و مدفوع را نرم‌تر یا مایع‌تر می‌کند. کولوستومی در قسمت پایین‌تر روده بزرگ، نزدیک رکتوم، مدفوعی را که مدت طولانی‌تری در روده بوده است، خارج می‌کند. بسته به اثرات بیماری، داروها یا سایر روش‌های درمانی، روده بزرگ بلندتر می‌تواند مدفوع سفت‌تر یا شکل‌دارتری را خارج کند. برخی از افرادی که کولوستومی دارند، متوجه می‌شوند که می‌توانند این مدفوع را در ساعات خاصی از روز با یا بدون کمک شستشو دفع کنند.
بعد از جراحی، برخی افراد هنوز ممکن است احساس نیاز به دفع ادرار داشته باشند و حتی مقداری ترشح از مقعد داشته باشند. این ترشحات شامل مخاط، خون و گاهی مدفوع است که از عمل جراحی باقی‌مانده است. اگر رکتوم بعد از جراحی باقی بماند، مخاطی را ترشح می‌کند که می‌تواند هر زمان که نیاز به دفع ادرار داشته باشید، بدون هیچ ضرری دفع شود.
منابع مرتبط
مدارا با ابهام
بسیاری از افراد مبتلا به سرطان، ممکن است در مورد آینده، احساس عدم اطمینان داشته باشند. پس از تشخیص سرطان، ممکن است احساس کنید که امنیت زندگی شما کمتر از گذشته است. هنگامی که چنین احساسی دارید، درخواست حمایت بسیار مهم است. بیماران تازه تشخیص‌داده‌شده و همچنین بهبودیافتگان نگرانی‌های مشترکی دارند. با تیم مراقبت‌های سلامتی خود در مورد منابع موجود حمایتی در این شرایط، صحبت کنید.
خودانگاره و سرطان
خودانگاره بدان معنا است که شما در مورد خود چگونه فکر می‌کنید یا خود را چگونه می‌بینید. تغییرات فیزیکی و عاطفی ناشی از سرطان، می‌تواند خودانگاره شما را، تغییر دهد. خودانگاره، ممکن است ارتباط نزدیکی با تصویر بدنی شما داشته باشد. این ارتباط بدین معناست که بدن خود را چگونه می‌بینید و نسبت به آن، چه احساسی دارید. برخی تغییرات در احساس شما نسبت به خودانگاره‌تان، ممکن است مثبت و برخی دیگر، ممکن است احساساتی منفی باشند.