سرطان پانکراس چیست؟

برخی از توده‌های پانکراس خوش‌خیم هستند (نه سرطانی)، در حالی که برخی دیگر در صورت عدم درمان ممکن است به‌مرور زمان به سرطان تبدیل شوند (که به‌عنوان پیش‌سرطان شناخته می‌شوند). از آنجایی که افراد بیشتر از گذشته آزمایش‌های تصویربرداری مانند سی‌تی‌اسکن انجام می‌دهند (به دلایل مختلف)، این نوع توده‌های پانکراس اکنون بیشتر یافت می‌شوند.

نئوپلاسم‌های کیستیک سروز (SCN) (که با نام سیستادنوم‌های سروز نیز شناخته می‌شوند) تومورهایی هستند که کیسه‌هایی (کیست) پر از مایع دارند. SCNها تقریباً همیشه خوش‌خیم هستند و اکثر آنها نیازی به جراحی برای برداشتن ندارند، مگر اینکه بزرگ شوند یا علائمی ایجاد کنند.

نئوپلاسم‌های کیستیک لوزالمعده موسینوس (MCPN) (که به‌عنوان سیستادنوم‌های موسینوس نیز شناخته می‌شوند) تومورهایی با رشد آهسته هستند که کیست‌هایی پر از ماده‌ای ژله‌ای به نام موسین دارند. این تومورها تقریباً همیشه در زنان رخ می‌دهند. اگرچه آنها سرطانی نیستند، اما برخی از آنها در صورت عدم درمان می‌توانند به‌مرور زمان به سرطان تبدیل شوند، بنابراین این تومورها معمولاً با جراحی برداشته می‌شوند.

نئوپلاسم‌های موسینوس پاپیلاری داخل مجرایی (IPMNs) تومورهای کیستیک هستند که در مجاری پانکراس رشد می‌کنند. مانند MCPN ها، این تومورها نیز موسین تولید می‌کنند و در طول زمان، در صورت عدم درمان، می‌توانند به سرطان تبدیل شوند. برخی از IPMNها را می‌توان به‌مرور زمان از نزدیک پیگیری کرد، اما برخی از آنها در صورت داشتن ویژگی‌های خاص، مانند قرار گرفتن در مجرای اصلی پانکراس، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.

نئوپلاسم‌های شبه‌پاپیلاری جامد (SPNs) تومورهای نادر و کند رشدی هستند که معمولاً در زنان جوان ایجاد می‌شوند. اگرچه این تومورها تمایل به رشد آهسته دارند، اما در صورت عدم درمان، گاهی اوقات می‌توانند به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابند. SPNها به بهترین وجه با جراحی درمان می‌شوند. چشم‌انداز افراد مبتلا به این تومورها معمولاً بسیار خوب است.