چرا افراد مبتلا به سرطان بیشتر در معرض ابتلا به عفونت هستند؟
زمان تقریبی مطالعه
۳ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
چرا افراد مبتلا به سرطان بیشتر در معرض ابتلا به عفونت هستند؟
افراد مبتلا به سرطان ممکن است به دلیل تغییراتی در سیستم ایمنی بدن که سیستم‌های دفاعی بدن آنها را کنترل می‌کند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت باشند.
بسیاری از درمان‌های سرطان می‌توانند تعداد گلبول‌های سفید خون (که باعث ایجاد وضعیتی به نام نوتروپنی می‌شود) و سایر سلول‌های سیستم ایمنی بدن شما را کاهش دهند. این امر باعث می‌شود افراد مبتلا به سرطان بیشتر در معرض ابتلا به عفونت قرار گیرند زیرا سیستم ایمنی بدن آنها آن‌طور که باید کار نمی‌کند. موارد دیگری که می‌توانند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهند عبارت‌اند از:
- انواع خاصی از سرطان و درمان‌های سرطان
- داشتن یک خط مرکزی، لوله یا تخلیه
- زخم‌های دهان یا گلو
- بستری بودن در بیمارستان برای مدت بسیار طولانی
- پیوند مغز استخوان یا سلول‌های بنیادی
- پیوند عضو
- نداشتن خواب کافی
- تغذیه نامناسب
- سایر داروهایی که بر سیستم ایمنی بدن شما تأثیر می‌گذارند (مانند استروئیدها)
- ابتلا به سایر بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت، مشکلات قلبی یا ریوی یا اختلالات خودایمنی
با تیم مراقبت سرطان خود در مورد آنچه که ممکن است شما را در معرض خطر بیشتری برای عفونت قرار دهد، صحبت کنید.
چه نوع سرطانی خطر ابتلا به عفونت را در فرد افزایش می‌دهد؟
برخی از انواع سرطان می‌توانند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهند:
- سرطان‌هایی که در مغز استخوان رشد می‌کنند و سلول‌های خونی طبیعی را از میدان به در می‌کنند (مانند لوسمی، لنفوم و میلوما چندگانه)
- تومورهایی که به بافت‌های داخل بدن آسیب می‌رسانند یا از آنها عبور می‌کنند و میکروب‌ها را به داخل راه می‌دهند.
کدام درمان‌های سرطان خطر عفونت را افزایش می‌دهند؟
برخی از درمان‌های سرطان باعث ایجاد مشکلات سیستم ایمنی برای مدت کوتاهی می‌شوند. برخی دیگر می‌توانند مشکلات ایمنی طولانی‌مدت ایجاد کنند.
رایج‌ترین درمان‌های سرطان که می‌توانند خطر عفونت را افزایش دهند عبارت‌اند از:
- عمل جراحی
- شیمی درمانی
- پرتو درمانی
- ایمونوتراپی
- دارودرمانی هدفمند
- پیوند مغز استخوان یا سلول‌های بنیادی
خطرات تغذیه و عفونت در افراد مبتلا به سرطان
همه سلول‌ها برای کار به مواد مغذی نیاز دارند. مواد مغذی می‌توانند شامل کالری، پروتئین، کربوهیدرات، چربی، ویتامین‌ها، مواد معدنی و مایعات باشند.
برای بسیاری از افراد مبتلا به سرطان، دریافت مواد مغذی کافی می‌تواند دشوار باشد زیرا:
- خود سرطان می‌تواند خوردن یا هضم غذا را دشوار کند. این امر در افراد مبتلا به سرطان دستگاه گوارش، دهان یا گلو رایج است.
- درمان‌های سرطان مانند پرتودرمانی و شیمی‌درمانی می‌توانند باعث حالت تهوع و از دست دادن اشتها شوند (این می‌تواند منجربه ایجاد وضعیتی به نام بی‌اشتهایی مرتبط با سرطان شود).
- سلول‌های سرطانی مواد مغذی را مصرف می‌کنند و مقدار کمتری برای سلول‌های طبیعی و سالم باقی می‌گذارند.
تغذیه نامناسب که سوءتغذیه نیز نامیده می‌شود، می‌تواند سیستم ایمنی بدن فرد را تضعیف کرده و در صورت بیمار شدن، مبارزه با عفونت را برای او دشوارتر کند. تغذیه نامناسب و عفونت دو مورد از شایع‌ترین عوارض جانبی سرطان و درمان سرطان هستند.
چهار راه برای ترک گریه کردن
گریه یک عملکرد طبیعی انسانی برای بیان احساس درونی شماست. اما برخلاف دیگر ابراز احساسات، گاهی اوقات ما نمی‌توانیم گریه را کنترل کنیم. در برخی موقعیت‌های عمومی، مانند زمانی که در محل کار یا مدرسه هستید، ممکن است بخواهید بدانید که چگونه گریه خود را متوقف کنید تا اشک روی صورتتان نریزد. درحالی‌که مهم است بدانید گریه‌کردن و ابراز احساسات غمگینانه اشکالی ندارد، درک اینکه چه چیزی باعث ایجاد این احساسات غم‌انگیز می‌شود که در وهله اول ما را در این موقعیت قرار می‌دهد، می‌تواند مفید باشد.
سه راهی که استرس می‌تواند شما را بیمار کند
استرس به‌عنوان پاسخ بدن به یک تهدید یا چالش درک شده تعریف می‌شود. همه استرس را تجربه می‌کنند و می‌دانند که مدیریت آن دشوار است. استرس می‌تواند بر سلامتی شما تأثیر منفی بگذارد. استرس مزمن به‌ویژه برای کیفیت زندگی و بهزیستی کلی شما مضر است. استرس می‌تواند منجر به علائم فیزیکی مانند مشکلات گوارشی و همچنین علائم روانی مانند افسردگی و مه مغزی شود.
مدارا با مصرف طولانی مدت دارو
درحالی‌که برخی از درمان‌های سرطان کوتاه‌مدت هستند، مانند جراحی یا یک دوره پرتودرمانی، بسیاری از افراد مبتلا به سرطان نیز هستند که به دلایل مختلف، مانند درمان سرطان یا پیشگیری، داروی طولانی‌مدت برای آنها تجویز می‌شود. به‌عنوان مثال، برای مبتلایان به سرطان سینه که دارای گیرنده هورمونی مثبت هستند، اغلب داروهای هورمون‌درمانی به مدت ۵ تا ۱۰ سال برای کاهش خطر عود سرطان تجویز می‌شود.