سرطان استخوان (سارکوم استخوان): تشخیص
زمان تقریبی مطالعه
۶ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
سرطان استخوان (سارکوم استخوان): تشخیص
پزشکان از آزمایش‌های زیادی برای یافتن یا تشخیص سرطان استفاده می‌کنند. آنها همچنین آزمایشاتی را انجام می‌دهند تا بفهمند آیا سرطان، از محلی که شروع شده، به قسمت دیگری از بدن نیز گسترش‌یافته است یا خیر. اگر سرطان گسترش‌یافته باشد، متاستاز نامیده می‌شود. برای مثال، آزمایش‌های تصویربرداری، مانند اشعه ایکس، ممکن است برای تشخیص سارکوم استخوان و برای کشف اینکه آیا سرطان گسترش‌یافته است یا خیر، استفاده شود. تست‌های تصویربرداری تصاویری از داخل بدن را نشان می‌دهد. تومورهای خوش‌خیم و بدخیم (سرطانی) معمولاً در آزمایش‌های تصویربرداری متفاوت به نظر می‌رسند. این آزمایش‌ها در ادامه توضیح داده شده‌اند.
اگرچه آزمایش‌های تصویربرداری ممکن است تشخیص سارکوم استخوان را نشان دهد، اما در زمان مناسب، برای تأیید تشخیص و برای یافتن نوع فرعی سرطان، بیوپسی انجام می‌شود. ازآنجایی‌که سارکوم نادر است و انجام بیوپسی می‌تواند بر نتایج جراحی و خطر عود تأثیر بگذارد، در هر زمان که مشکوک به سارکوم استخوان هستید، انجام بیوپسی توسط متخصص دارای اهمیت است. برای اکثر انواع سرطان، بیوپسی، تنها راه تشخیص قطعی سرطان است. اگر بیوپسی امکان‌پذیر نباشد، پزشک ممکن است آزمایش‌های دیگری را پیشنهاد کند که به تشخیص کمک می‌کند. برای بیمار بسیار مهم است که قبل از انجام هرگونه جراحی یا بیوپسی، به یک جراح متخصص در سارکوم، مانند متخصص ارتوپدی انکولوژی مراجعه کند.
نحوه تشخیص سارکوم استخوان
آزمایش‌های زیادی برای تشخیص سارکوم استخوان استفاده می‌شود. تمام آزمایش‌هایی که در ادامه توضیح داده شده، برای تمام افراد استفاده نمی‌شود. پزشک شما ممکن است این عوامل را هنگام انتخاب یک آزمایش تشخیصی در نظر بگیرد:
نوع سرطان احتمالی
علائم و نشانه‌های
سن و سلامت عمومی
نتایج آزمایش‌های پزشکی قبلی
علاوه‌بر معاینه فیزیکی، آزمایش‌های زیر ممکن است برای تشخیص یا تعیین مرحله (گسترش) سارکوم استخوان، مورداستفاده قرار گیرد:
آزمایش‌های خون. سارکوم هرگز با آزمایش خون آزمایشگاهی تشخیص داده نمی‌شود. افراد مبتلا به استئوسارکوم یا سارکوم یوینگ ممکن است گهگاه سطوح آلکالین فسفاتاز و لاکتات دهیدرژناز بالاتری در خون داشته باشند، اما سطوح بالای این مواد ممکن است هر یک از دلایل خوش‌خیم مانند رشد در کودکان یا بهبود شکستگی استخوان را نیز شامل شود.
اشعه ایکس. اشعه ایکس راهی برای ایجاد تصویری از ساختارهای داخل بدن با استفاده از مقدار کمی تابش است.
اسکن استخوان. اسکن استخوان ممکن است برای کمک به تعیین مرحله سارکوم استخوان استفاده شود. اسکن استخوان از ردیاب رادیواکتیو برای مشاهده داخل استخوان‌ها استفاده می‌کند. میزان تشعشع در ردیاب بسیار کم است که مضر نیست. ردیاب به ورید بیمار تزریق می‌شود. در نواحی استخوان جمع‌شده و توسط دوربین مخصوص تشخیص داده می‌شود. استخوان سالم برای دوربین محوتر به نظر می‌رسد و نواحی آسیب‌دیده، مانند مواردی که در اثر سلول‌های سرطانی یا گاهی اوقات شکستگی استخوان ایجاد می‌شوند، در تصویر برجسته می‌شوند.
توموگرافی کامپیوتری (CT یا CAT) اسکن. سی‌تی‌اسکن با استفاده از اشعه ایکس از زوایای مختلف داخل بدن عکس می‌گیرد. کامپیوتر این تصاویر را در یک تصویر سه‌بعدی با جزئیات ترکیب می‌کند که هرگونه ناهنجاری یا تومور را نشان می‌دهد. برای اندازه‌گیری اندازه تومور، می‌توان از سی‌تی‌اسکن استفاده کرد. گاهی اوقات رنگی مخصوص به نام ماده کنتراست قبل از اسکن داده می‌شود تا جزئیات بهتری در تصویر ارائه شود. این رنگ را می‌توان در رگ بیمار تزریق کرد یا به‌صورت قرص یا مایع خوراکی، به او داد.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). این تصویربرداری از میدان‌های مغناطیسی و نه اشعه ایکس برای تولید تصاویر دقیق از بدن استفاده می‌کند. از MRI می‌توان برای اندازه‌گیری اندازه تومور استفاده کرد. رنگ مخصوص به نام ماده کنتراست قبل از اسکن داده می‌شود تا تصویر واضح‌تری ایجاد شود. این رنگ را می‌توان به رگ بیمار تزریق کرد. اسکن MRI برای بررسی وجود تومور در بافت نرم مجاور استفاده می‌شود. MRI ها نقشه راه را برای جراح ارتوپدی انکولوژی فراهم می‌کند تا بهترین جراحی ممکن را برای سرطان انجام دهد.
توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) یا اسکن PET-CT. اسکن PET ممکن است برای کمک به تعیین مرحله سارکوم استخوان استفاده شود. اسکن PET معمولاً با یک سی‌تی‌اسکن (به بالا مراجعه کنید) ترکیب می‌شود که اسکن PET-CT نامیده می‌شود. بااین‌حال، ممکن است بشنوید که پزشک شما به این روش فقط به‌عنوان اسکن PET اشاره می‌کند. اسکن PET راهی برای ایجاد تصویری از اندام‌ها و بافت‌های داخل بدن است. مقدار کمی از ماده قندی رادیواکتیو به بدن بیمار تزریق می‌شود. این ماده قندی توسط سلول‌هایی جذب می‌شود که بیشترین انرژی را مصرف می‌کنند. ازآنجایی‌که سرطان، تمایل به استفاده فعال از انرژی دارد، ماده رادیواکتیو بیشتری را جذب می‌کند. بااین‌حال، میزان تشعشعات موجود در این ماده بسیار کم است و برای بدن دارای ضرر نیست. سپس یک اسکنر این ماده را شناسایی می‌کند تا تصاویری از داخل بدن تولید کند.
بیوپسی، بیوپسی برداشتن مقدار کمی از بافت برای بررسی زیر میکروسکوپ است. آزمایش‌های دیگر می‌توانند نشان دهند که سرطان وجود دارد، اما فقط بیوپسی می‌تواند تشخیص قطعی دهد. سپس یک آسیب‌شناس، نمونه(ها) را تجزیه‌وتحلیل می‌کند. پاتولوژیست، پزشکی است که در تفسیر تست‌های آزمایشگاهی و ارزیابی سلول‌ها، بافت‌ها و اندام‌ها برای تشخیص بیماری تخصص دارد. اینکه بیوپسی سوزنی یا بیوپسی برشی انجام شود، بستگی به محل قرارگیری سرطان دارد. در طول بیوپسی سوزنی، سوراخ کوچکی در استخوان ایجاد می‌شود و نمونه بافت با ابزاری مانند سوزن، از تومور خارج می‌شود. در طول بیوپسی برشی، نمونه بافت پس از ایجاد یک برش کوچک در تومور برداشته می‌شود. گاهی اوقات ممکن است انجام بیوپسی امکان‌پذیر نباشد.
نوع بیوپسی و نحوه انجام آن در تشخیص و درمان سارکوم مهم است، بنابراین بیماران باید حتی قبل از انجام بیوپسی، در مرکز تخصصی سارکوم ویزیت شوند. در مرکز سارکوم، جراح معالج می‌تواند محل بیوپسی را شناسایی کند. همچنین، به این دلیل که سارکوم‌های استخوانی غیرمعمول هستند، مهم است که آسیب‌شناس متخصص، نمونه بافت برداشته شده را برای تشخیص سارکوم بررسی کند.
پس از انجام آزمایش‌های تشخیصی، پزشک نتایج را با شما بررسی خواهد کرد. اگر تشخیص سرطان باشد، این نتایج به پزشک در توصیف سرطان کمک می‌کند. به این فرایند، تعیین مرحله‌ی بیماری و درجه‌بندی می‌گویند.
به دیگران در مورد سرطان خود بگویید
فهمیدن اینکه سرطان دارید می‌تواند برای شما و همچنین دوستان و خانواده‌تان طاقت‌فرسا باشد. مردم اغلب نمی‌دانند چه بگویند. ممکن است احساس غم و ناراحتی کنند و از ناراحت کردن شما بترسند. ممکن است از احتمال از دست دادن شما بترسند. گاهی اوقات مردم راحت‌ترند چیزی نگویند زیرا می‌ترسند حرف اشتباهی بزنند. برخی افراد راحت صحبت می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر ممکن است بیش از حد محتاط شوند یا بیش از حد شاد رفتار کنند.
مراقب سرطان کیست؟
مراقب شخصی است که اغلب به فرد مبتلا به سرطان کمک می‌کند؛ اما برای این کار پولی دریافت نمی‌کند. مراقبین ممکن است شریک زندگی، اعضای خانواده یا دوستان نزدیک باشند. اغلب، آنها برای مراقبت از آنها آموزش ندیده‌اند. بسیاری از اوقات، آنها راه نجات فرد مبتلا به سرطان هستند. ارائه‌دهندگان مراقبت‌های حرفه‌ای برای ارائه مراقبت پول می‌گیرند. آنها تمایل دارند نقش‌های محدودتری داشته باشند و در اینجا به تفصیل مورد بحث قرار نگرفته‌اند.
مکمل‌های غذایی چیست؟
اصطلاح “مکمل غذایی” به طیف گسترده‌ای از محصولات از جمله ویتامین‌ها و مواد معدنی، گیاهان و سایر مواد گیاهی، اسیدهای آمینه، آنزیم‌ها و غیره اشاره دارد. می‌توانید مکمل‌های غذایی را به اشکال مختلف مانند قرص، صمغ، پودر، مایعات، چای و بارها پیدا کنید.
برخی از نمونه‌های مکمل‌های رایج عبارت‌اند از: آشواگاندا، بربرین، کورستین، شنبلیله، نقره کلوئیدی، ترنجبین و ال تیانین.