سرطان استخوان (سارکوم استخوان): تشخیص

آزمایش‌های زیادی برای تشخیص سارکوم استخوان استفاده می‌شود. تمام آزمایش‌هایی که در ادامه توضیح داده شده، برای تمام افراد استفاده نمی‌شود. پزشک شما ممکن است این عوامل را هنگام انتخاب یک آزمایش تشخیصی در نظر بگیرد:

نوع سرطان احتمالی

علائم و نشانه‌های

سن و سلامت عمومی

نتایج آزمایش‌های پزشکی قبلی

علاوه‌بر معاینه فیزیکی، آزمایش‌های زیر ممکن است برای تشخیص یا تعیین مرحله (گسترش) سارکوم استخوان، مورداستفاده قرار گیرد:

آزمایش‌های خون. سارکوم هرگز با آزمایش خون آزمایشگاهی تشخیص داده نمی‌شود. افراد مبتلا به استئوسارکوم یا سارکوم یوینگ ممکن است گهگاه سطوح آلکالین فسفاتاز و لاکتات دهیدرژناز بالاتری در خون داشته باشند، اما سطوح بالای این مواد ممکن است هر یک از دلایل خوش‌خیم مانند رشد در کودکان یا بهبود شکستگی استخوان را نیز شامل شود.

اشعه ایکس. اشعه ایکس راهی برای ایجاد تصویری از ساختارهای داخل بدن با استفاده از مقدار کمی تابش است.

اسکن استخوان. اسکن استخوان ممکن است برای کمک به تعیین مرحله سارکوم استخوان استفاده شود. اسکن استخوان از ردیاب رادیواکتیو برای مشاهده داخل استخوان‌ها استفاده می‌کند. میزان تشعشع در ردیاب بسیار کم است که مضر نیست. ردیاب به ورید بیمار تزریق می‌شود. در نواحی استخوان جمع‌شده و توسط دوربین مخصوص تشخیص داده می‌شود. استخوان سالم برای دوربین محوتر به نظر می‌رسد و نواحی آسیب‌دیده، مانند مواردی که در اثر سلول‌های سرطانی یا گاهی اوقات شکستگی استخوان ایجاد می‌شوند، در تصویر برجسته می‌شوند.

توموگرافی کامپیوتری (CT یا CAT) اسکن. سی‌تی‌اسکن با استفاده از اشعه ایکس از زوایای مختلف داخل بدن عکس می‌گیرد. کامپیوتر این تصاویر را در یک تصویر سه‌بعدی با جزئیات ترکیب می‌کند که هرگونه ناهنجاری یا تومور را نشان می‌دهد. برای اندازه‌گیری اندازه تومور، می‌توان از سی‌تی‌اسکن استفاده کرد. گاهی اوقات رنگی مخصوص به نام ماده کنتراست قبل از اسکن داده می‌شود تا جزئیات بهتری در تصویر ارائه شود. این رنگ را می‌توان در رگ بیمار تزریق کرد یا به‌صورت قرص یا مایع خوراکی، به او داد.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). این تصویربرداری از میدان‌های مغناطیسی و نه اشعه ایکس برای تولید تصاویر دقیق از بدن استفاده می‌کند. از MRI می‌توان برای اندازه‌گیری اندازه تومور استفاده کرد. رنگ مخصوص به نام ماده کنتراست قبل از اسکن داده می‌شود تا تصویر واضح‌تری ایجاد شود. این رنگ را می‌توان به رگ بیمار تزریق کرد. اسکن MRI برای بررسی وجود تومور در بافت نرم مجاور استفاده می‌شود. MRI ها نقشه راه را برای جراح ارتوپدی انکولوژی فراهم می‌کند تا بهترین جراحی ممکن را برای سرطان انجام دهد.

توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) یا اسکن PET-CT. اسکن PET ممکن است برای کمک به تعیین مرحله سارکوم استخوان استفاده شود. اسکن PET معمولاً با یک سی‌تی‌اسکن (به بالا مراجعه کنید) ترکیب می‌شود که اسکن PET-CT نامیده می‌شود. بااین‌حال، ممکن است بشنوید که پزشک شما به این روش فقط به‌عنوان اسکن PET اشاره می‌کند. اسکن PET راهی برای ایجاد تصویری از اندام‌ها و بافت‌های داخل بدن است. مقدار کمی از ماده قندی رادیواکتیو به بدن بیمار تزریق می‌شود. این ماده قندی توسط سلول‌هایی جذب می‌شود که بیشترین انرژی را مصرف می‌کنند. ازآنجایی‌که سرطان، تمایل به استفاده فعال از انرژی دارد، ماده رادیواکتیو بیشتری را جذب می‌کند. بااین‌حال، میزان تشعشعات موجود در این ماده بسیار کم است و برای بدن دارای ضرر نیست. سپس یک اسکنر این ماده را شناسایی می‌کند تا تصاویری از داخل بدن تولید کند.

بیوپسی، بیوپسی برداشتن مقدار کمی از بافت برای بررسی زیر میکروسکوپ است. آزمایش‌های دیگر می‌توانند نشان دهند که سرطان وجود دارد، اما فقط بیوپسی می‌تواند تشخیص قطعی دهد. سپس یک آسیب‌شناس، نمونه(ها) را تجزیه‌وتحلیل می‌کند. پاتولوژیست، پزشکی است که در تفسیر تست‌های آزمایشگاهی و ارزیابی سلول‌ها، بافت‌ها و اندام‌ها برای تشخیص بیماری تخصص دارد. اینکه بیوپسی سوزنی یا بیوپسی برشی انجام شود، بستگی به محل قرارگیری سرطان دارد. در طول بیوپسی سوزنی، سوراخ کوچکی در استخوان ایجاد می‌شود و نمونه بافت با ابزاری مانند سوزن، از تومور خارج می‌شود. در طول بیوپسی برشی، نمونه بافت پس از ایجاد یک برش کوچک در تومور برداشته می‌شود. گاهی اوقات ممکن است انجام بیوپسی امکان‌پذیر نباشد.

نوع بیوپسی و نحوه انجام آن در تشخیص و درمان سارکوم مهم است، بنابراین بیماران باید حتی قبل از انجام بیوپسی، در مرکز تخصصی سارکوم ویزیت شوند. در مرکز سارکوم، جراح معالج می‌تواند محل بیوپسی را شناسایی کند. همچنین، به این دلیل که سارکوم‌های استخوانی غیرمعمول هستند، مهم است که آسیب‌شناس متخصص، نمونه بافت برداشته شده را برای تشخیص سارکوم بررسی کند.

پس از انجام آزمایش‌های تشخیصی، پزشک نتایج را با شما بررسی خواهد کرد. اگر تشخیص سرطان باشد، این نتایج به پزشک در توصیف سرطان کمک می‌کند. به این فرایند، تعیین مرحله‌ی بیماری و درجه‌بندی می‌گویند.