ژنتیک سرطان

بسیاری از ژن‌هایی که در ایجاد سرطان نقش دارند به دسته‌های کلی زیر تقسیم می‌شوند:

ژن‌های سرکوب‌کننده تومور:

 ژن‌های سرکوب‌کننده تومور، ژن‌های محافظ هستند. به‌طور معمول، آنها رشد سلولی را با موارد زیر محدود می‌کنند:

• نظارت بر سرعت تقسیم سلولی و ایجاد سلول‌های جدید
• ترمیم DNA ناهماهنگ
• کنترل زمان مرگ یک سلول

هنگامی که یک ژن سرکوب‌کننده تومور جهش می‌یابد، سلول‌ها به‌طور غیرقابل‌کنترلی رشد می‌کنند و ممکن است در نهایت یک تومور را تشکیل دهند.

نمونه‌هایی از ژن‌های سرکوبگر تومور شامل BRCA1، BRCA2، و p53 یا TP53 است.

جهش‌های زایا در ژن‌های BRCA1 یا BRCA2 خطر ابتلا به سرطان‌های ارثی سینه یا تخمدان را در زنان و خطر ابتلا به سرطان‌های ارثی پروستات یا سینه را در مردان افزایش می‌دهند. آنها همچنین، خطر سرطان پانکراس و ملانوم را در زنان و مردان افزایش می‌دهند.

شایع‌ترین ژن جهش‌یافته در افراد مبتلا به سرطان، p53 یا TP53 است. بیش از ۵۰درصد سرطان‌ها شامل یک ژن P53 ازدست‌رفته یا آسیب دیده است. اکثر جهش‌های ژن p53 اکتسابی هستند. جهش‌های p53 ژرملاین نادر هستند، اما بیمارانی که این جهش‌ها را حمل می‌کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به انواع مختلف سرطان هستند.

انکوژن‌ها، یک سلول سالم را به سلول سرطانی تبدیل می‌کنند. جهش در این ژن‌ها ارثی شناخته نشده است.

دو انکوژن رایج عبارت‌اند از:

• HER2، یک پروتئین ویژه است که رشد و گسترش سرطان را کنترل می‌کند. این پروتئین، در برخی از سلول‌های سرطانی یافت می‌شود. به‌عنوان‌ مثال، سلول‌های سرطانی سینه و تخمدان.
• خانواده ژن‌های RAS که پروتئین‌ها را در مسیرهای ارتباطی سلولی، رشد سلولی و مرگ سلولی دخیل می‌سازد.