سرطان دهانه رحم: شیمی‌درمانی
زمان تقریبی مطالعه
۵ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
شیمی‌درمانی برای سرطان دهانه رحم
داروهای شیمی‌درمانی که به‌صورت داخل وریدی (داخل رگ) یا خوراکی تجویز می‌شوند، شیمی‌درمانی سیستمیک نامیده می‌شوند. این داروها وارد جریان خون شده و به سراسر بدن می‌رسند و این روش درمانی را برای سرطان‌هایی که گسترش یافته‌اند، مفید می‌کنند.
داروهای شیمی‌درمانی که معمولاً برای درمان سرطان دهانه رحم استفاده می‌شوند
انتخاب‌های درمانی براساس نیازهای هر فرد انجام می‌شود. داروهایی که استفاده شده‌اند عبارت‌اند از:
- سیس پلاتین
- کربوپلاتین
- بواسیزوماب (آواستین)
- پاکلیتاکسل (تاکسول)
- توپوتکان (هیکامتین)
- دوستاکسل (تاکسوتر)
- فلورواوراسیل (۵-FU)
این داروها را می‌توان تجویز کرد:
- هم‌زمان با پرتودرمانی (برای سرطانی که به سایر قسمت‌های بدن گسترش نیافته است)
- به‌تنهایی (اگر سرطان قبلاً به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته باشد)
عوارض جانبی شیمی‌درمانی
شیمی‌درمانی با حمله به سلول‌هایی که به سرعت در حال تقسیم هستند، عمل می‌کند. این روش در کشتن سلول‌های سرطانی مفید است، اما می‌تواند بر سلول‌های طبیعی نیز تأثیر بگذارد و منجر به برخی عوارض جانبی شود. عوارض جانبی شیمی‌درمانی به نوع دارو، مقدار مصرف شده و مدت زمان درمان شما بستگی دارد.
عوارض جانبی شایع شیمی‌درمانی عبارت‌اند از:
- ریزش مو
- زخم‌های دهان
- از دست دادن اشتها
- اسهال
- تهوع و استفراغ
- تغییرات در چرخه قاعدگی، یائسگی زودرس و ناباروری (ناتوانی در باردار شدن)
شیمی‌درمانی همچنین می‌تواند بر سلول‌های خون‌ساز مغز استخوان تأثیر بگذارد و تعداد سلول‌های خونی را کاهش دهد. این می‌تواند باعث موارد زیر شود:
- افزایش احتمال عفونت (ناشی از کمبود گلبول‌های سفید خون)
- کبودی یا خونریزی آسان (ناشی از پلاکت‌های پایین خون)
- خستگی (ناشی از کمبود گلبول‌های قرمز خون)
بیشتر عوارض جانبی موقتی هستند و با پایان درمان از بین می‌روند، اما برخی از آنها می‌توانند طولانی‌مدت یا حتی دائمی باشند.
عوارض جانبی طولانی‌مدت شیمی‌درمانی
تغییرات قاعدگی: اگر رحم شما به‌عنوان بخشی از درمان برداشته نشده باشد، تغییرات در دوره‌های قاعدگی یک عارضه جانبی رایج شیمی‌درمانی است. اما حتی اگر دوره‌های قاعدگی شما در حین شیمی‌درمانی متوقف شود، ممکن است هنوز بتوانید باردار شوید. بارداری در حین دریافت شیمی‌درمانی ایمن نیست، زیرا ممکن است منجر به نقص مادرزادی شود و در درمان اختلال ایجاد کند. به همین دلیل است که اگر قبل از یائسگی هستید و از نظر جنسی فعال هستید، مهم است که قبل از درمان در مورد گزینه‌های کنترل بارداری با پزشک خود صحبت کنید. بیمارانی که درمان (مانند شیمی‌درمانی) را به پایان رسانده‌اند، اغلب می‌توانند بچه‌دار شوند، اما صحبت با پزشک در مورد زمان ایمن بودن این کار مهم است.
یائسگی زودرس (عدم قاعدگی) و ناباروری (عدم توانایی باردار شدن) ممکن است رخ دهد و ممکن است دائمی باشد. برخی از داروهای شیمی‌درمانی بیشتر از سایرین باعث این امر می‌شوند. هرچه زن در زمان شیمی‌درمانی مسن‌تر باشد، احتمال ناباروری یا یائسگی در نتیجه آن بیشتر است. اگر این اتفاق بیفتد، خطر از دست دادن استخوان و پوکی استخوان افزایش می‌یابد. داروهایی که می‌توانند مشکلات مربوط به از دست دادن استخوان را درمان یا به پیشگیری از آن کمک کنند، در دسترس هستند.
نوروپاتی: برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان سرطان دهانه رحم، از جمله پاکلیتاکسل و سیس پلاتین، می‌توانند به اعصاب خارج از مغز و نخاع آسیب برسانند. این امر گاهی اوقات می‌تواند منجر به علائمی مانند بی‌حسی، درد، سوزش یا احساس سوزن سوزن شدن، حساسیت به سرما یا گرما یا ضعف، عمدتاً در دست‌ها و پاها شود. به این حالت نوروپاتی محیطی گفته می‌شود. در بیشتر موارد، پس از توقف درمان، بهتر می‌شود یا حتی از بین می‌رود، اما ممکن است در برخی افراد مدت زیادی طول بکشد.
نفروتوکسیسیته: سیس پلاتین، داروی اصلی شیمی‌درمانی مورد استفاده برای درمان سرطان دهانه رحم، می‌تواند به کلیه‌ها آسیب برساند (که به آن نفروتوکسیسیته نیز می‌گویند). بسیاری از اوقات این آسیب قابل پیشگیری و برگشت‌پذیر است، اما گاهی اوقات ممکن است طولانی‌مدت باشد. اغلب، هیچ علامتی وجود ندارد، اما آسیب را می‌توان در آزمایش خون که به طور معمول هنگام شیمی‌درمانی انجام می‌شود، مشاهده کرد. اگر کلیه‌ها آسیب ببینند، معمولاً سیس پلاتین متوقف می‌شود و به جای آن ممکن است از کربوپلاتین استفاده شود.
عوارض جانبی دیگری نیز محتمل است. از تیم مراقبت سرطان خود در مورد شیمی‌درمانی که دریافت خواهید کرد و عوارض جانبی که می‌توانید انتظار داشته باشید، سؤال کنید.
گیجی و هذیان
گیجی و هذیان بر نحوه تفکر و رفتار فرد تأثیر می‌گذارد. وقتی فردی گیج یا هذیانی است، نمی‌تواند به‌وضوح فکر کند و ممکن است مانند همیشه رفتار نکند. این مسئله اغلب از بین می‌رود، اما می‌تواند نشانه‌ای باشد که مشکل جدی وجود دارد. گیجی به این معناست که فرد نمی‌تواند به‌وضوح فکر کند. افرادی که گیج هستند ممکن است آهسته‌تر فکر کنند. آنها ممکن است در تمرکز و درک آنچه در اطرافشان می‌گذرد مشکل داشته باشند.
چگونه از فکرکردن به سیگار دست برداریم
ترک سیگار زمانی که احساس می‌کنید نمی‌توانید از سیگار کشیدن دست بردارید می‌تواند سخت باشد. سیگار کشیدن ممکن است یک سرگرمی لذت بخش به نظر برسد؛ زیرا شما آن را با راحتی، سرگرمی و همراهی مرتبط می‌دانید. درعین‌حال، ممکن است ترک سیگار را بااحساس درد، بدبختی و فداکاری مرتبط کنید. این احساسات متضاد در سطح ناخودآگاه، زیر سطح افکار شما تقویت می‌شوند.
بدون مصرف دخانیات بعد از ترک
ترک کردن ممکن است ناراحت‌کننده باشد. ترک نیکوتین دارای دو بخش فیزیکی و روانی است. علائم فیزیکی آزاردهنده هستند؛ اما تهدیدکننده زندگی نیستند. بااین‌حال، اگر آمادگی مقاومت در برابر آنها را ندارید، می‌توانند شما را وسوسه کنند که دوباره به سیگار کشیدن یا مصرف برگردید. جایگزینی نیکوتین و سایر داروها می‌توانند به کاهش بسیاری از این علائم کمک کنند. اکثر افرادی که از دخانیات استفاده می‌کنند متوجه می‌شوند که بخش ذهنی ترک سیگار چالش بزرگ‌تری است.