سرطان دهانه رحم: ایمونوتراپی
زمان تقریبی مطالعه
۵ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
ایمونوتراپی برای سرطان دهانه رحم
ایمونوتراپی استفاده از داروها برای کمک به سیستم ایمنی بدن فرد در تشخیص و از بین بردن بهتر سلول‌های سرطانی است. انواع مختلفی از ایمونوتراپی در آزمایش‌های بالینی در حال آزمایش هستند و برخی از آنها برای درمان سرطان دهانه رحم استفاده می‌شوند.
مهارکننده‌های نقاط بازرسی ایمنی
بخش مهمی از سیستم ایمنی، توانایی آن در جلوگیری از حمله به سلول‌های طبیعی بدن است. برای انجام این کار، از پروتئین‌های «ایستگاه بازرسی» روی سلول‌های ایمنی استفاده می‌کند که مانند کلیدهایی عمل می‌کنند که برای شروع پاسخ ایمنی باید روشن (خاموش) شوند. سلول‌های سرطانی گاهی اوقات از این ایست‌های بازرسی برای جلوگیری از حمله سیستم ایمنی استفاده می‌کنند. داروهایی که این ایست‌های بازرسی را هدف قرار می‌دهند (به نام مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی) می‌توانند برای درمان برخی از سرطان‌های دهانه رحم استفاده شوند.
مهارکننده‌های PD-1
پمبرولیزوماب (کیترودا) دارویی است که PD-1، یک پروتئین ایست بازرسی در سلول‌های سیستم ایمنی به نام سلول‌های T، را هدف قرار می‌دهد. PD-1 معمولاً به سلول‌های T کمک می‌کند تا از حمله به سایر سلول‌های بدن (از جمله برخی از سلول‌های سرطانی) جلوگیری کنند. با مسدود کردن PD-1، این دارو پاسخ ایمنی را در برابر سلول‌های سرطانی تقویت می‌کند. این می‌تواند برخی از تومورها را کوچک کند یا رشد آنها را کند کند.
پمبرولیزوماب را می‌توان همراه با داروهای شیمی‌درمانی سیس پلاتین /کربوپلاتین و پاکلیتاکسل با یا بدون بواسیزوماب برای درمان سرطان دهانه رحم که به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است، استفاده کرد.
این دارو به صورت تزریق داخل وریدی (IV) و معمولاً هر ۳ یا ۶ هفته یک بار تجویز می‌شود.
پمبرولیزوماب همچنین می‌تواند به تنهایی برای درمان برخی از سرطان‌های پیشرفته دهانه رحم استفاده شود، معمولاً پس از اینکه سایر درمان‌ها امتحان شده‌اند، اگر هیچ گزینه درمانی خوب دیگری وجود نداشته باشد، و اگر سلول‌های سرطانی آزمایش شده و هر یک از موارد زیر را نشان داده باشند:
- سطح بالای ناپایداری ریزماهواره‌ها (MSI-H) یا نقص در ژن ترمیم عدم تطابق (dMMR)
- بار جهشی بالای تومور (TMB-H)، به این معنی که سلول‌ها جهش‌های ژنی زیادی دارند
- مقدار زیادی پروتئین PD-L1 روی سطح سلول‌های تومور (سلول‌های سرطانی PD-L1 مثبت هستند).
نیوولوماب (اپتیوو) PD-1 را هدف قرار می‌دهد و می‌تواند برای درمان سرطان‌های پیشرفته دهانه رحم، پس از آزمایش سایر درمان‌ها، در صورتی که سلول‌های تومور PD-L1 مثبت باشند، مورد استفاده قرار گیرد. این دارو به صورت تزریق داخل وریدی، معمولاً هر ۲ یا ۴ هفته یک بار، تجویز می‌شود.
سمپی‌لیماب (لیبتایو) نیز PD-1 را هدف قرار می‌دهد. این دارو می‌تواند به بیمارانی که سرطان دهانه رحم پیشرفته دارند و پس از درمان سیستمیک اولیه، بیماری‌شان عود کرده است، صرف نظر از وضعیت PD-L1 آنها، تجویز شود. این دارو به صورت تزریق داخل وریدی، معمولاً هر ۳ هفته یک بار، تجویز می‌شود.
عوارض جانبی احتمالی مهارکننده‌های نقاط بازرسی ایمنی
عوارض جانبی مهارکننده‌های PD-1 می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- احساس خستگی یا ضعف
- تب
- سرفه
- حالت تهوع
- خارش
- بثورات پوستی
- از دست دادن اشتها
- درد عضلانی یا مفصلی
- تنگی نفس
- یبوست یا اسهال
سایر عوارض جانبی جدی‌تر که کمتر رخ می‌دهند عبارت‌اند از:
واکنش‌های تزریق: برخی افراد ممکن است هنگام دریافت این دارو، واکنش تزریقی داشته باشند. این واکنش مانند یک واکنش آلرژیک است و می‌تواند شامل تب، لرز، برافروختگی صورت، بثورات پوستی، خارش پوست، احساس سرگیجه، خس‌خس سینه و مشکل در تنفس باشد. در صورت بروز هر یک از این علائم هنگام دریافت این دارو، مهم است که فوراً به پزشک یا پرستار خود اطلاع دهید.
واکنش‌های خودایمنی: این دارو با از بین بردن یکی از محافظ‌های سیستم ایمنی بدن عمل می‌کند. گاهی اوقات این امر باعث می‌شود سیستم ایمنی فرد به سایر قسمت‌های بدن خود حمله کند که می‌تواند مشکلات جدی یا حتی تهدیدکننده زندگی در ریه‌ها، روده‌ها، کبد، غدد تولیدکننده هورمون، کلیه‌ها، پوست یا سایر اندام‌ها ایجاد کند.
بسیار مهم است که هرگونه عارضه جانبی جدید را فوراً به تیم مراقبت‌های بهداشتی خود گزارش دهید. اگر دچار عارضه جانبی جدی شدید، ممکن است لازم باشد درمان به تأخیر بیفتد یا متوقف شود و ممکن است دوزهای بالایی از کورتیکواستروئیدها برای سرکوب سیستم ایمنی بدن به شما داده شود.
گیجی و هذیان
گیجی و هذیان بر نحوه تفکر و رفتار فرد تأثیر می‌گذارد. وقتی فردی گیج یا هذیانی است، نمی‌تواند به‌وضوح فکر کند و ممکن است مانند همیشه رفتار نکند. این مسئله اغلب از بین می‌رود، اما می‌تواند نشانه‌ای باشد که مشکل جدی وجود دارد. گیجی به این معناست که فرد نمی‌تواند به‌وضوح فکر کند. افرادی که گیج هستند ممکن است آهسته‌تر فکر کنند. آنها ممکن است در تمرکز و درک آنچه در اطرافشان می‌گذرد مشکل داشته باشند.
چگونه از فکرکردن به سیگار دست برداریم
ترک سیگار زمانی که احساس می‌کنید نمی‌توانید از سیگار کشیدن دست بردارید می‌تواند سخت باشد. سیگار کشیدن ممکن است یک سرگرمی لذت بخش به نظر برسد؛ زیرا شما آن را با راحتی، سرگرمی و همراهی مرتبط می‌دانید. درعین‌حال، ممکن است ترک سیگار را بااحساس درد، بدبختی و فداکاری مرتبط کنید. این احساسات متضاد در سطح ناخودآگاه، زیر سطح افکار شما تقویت می‌شوند.
بدون مصرف دخانیات بعد از ترک
ترک کردن ممکن است ناراحت‌کننده باشد. ترک نیکوتین دارای دو بخش فیزیکی و روانی است. علائم فیزیکی آزاردهنده هستند؛ اما تهدیدکننده زندگی نیستند. بااین‌حال، اگر آمادگی مقاومت در برابر آنها را ندارید، می‌توانند شما را وسوسه کنند که دوباره به سیگار کشیدن یا مصرف برگردید. جایگزینی نیکوتین و سایر داروها می‌توانند به کاهش بسیاری از این علائم کمک کنند. اکثر افرادی که از دخانیات استفاده می‌کنند متوجه می‌شوند که بخش ذهنی ترک سیگار چالش بزرگ‌تری است.