سرطان دهانه رحم: درمان دارویی هدفمند
زمان تقریبی مطالعه
۵ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
درمان دارویی هدفمند برای سرطان دهانه رحم
درمان دارویی هدفمند، استفاده از داروهایی است که پروتئین‌های موجود در سلول‌های سرطانی دهانه رحم را هدف قرار می‌دهند و به رشد، گسترش یا افزایش طول عمر آنها کمک می‌کنند. داروهای هدفمند برای از بین بردن سلول‌های سرطانی یا کاهش سرعت رشد آنها عمل می‌کنند. آنها عوارض جانبی متفاوتی نسبت به شیمی‌درمانی دارند و برخی از آنها به صورت قرص مصرف می‌شوند.
برخی از داروهای درمان هدفمند، به‌عنوان مثال، آنتی‌بادی‌های مونوکلونال، به بیش از یک روش برای کنترل سلول‌های سرطانی عمل می‌کنند و همچنین ممکن است به عنوان ایمونوتراپی در نظر گرفته شوند زیرا سیستم ایمنی را تقویت می‌کنند. انواع مختلفی از درمان دارویی هدفمند را می‌توان برای درمان سرطان دهانه رحم استفاده کرد.
ترکیبات آنتی‌بادی - دارو
آنتی‌بادی کونژوگه – دارو (ADC) یک آنتی‌بادی مونوکلونال متصل به داروی شیمی‌درمانی است. این آنتی‌بادی با اتصال به پروتئین هدف روی سلول‌های سرطانی، مانند یک سیگنال هدایت عمل می‌کند، به‌طوری‌که ماده شیمیایی می‌تواند مستقیماً به سلول سرطانی منتقل شده و باعث آسیب شود.
فم – تراستوزوماب دروکستکَن، تی – دی‌اکس‌دی (انهرتو)
این ADC آنتی‌بادی ضد HER2 را به داروی شیمی‌درمانی، دروکستکان، متصل می‌کند . T- DXd می‌تواند به تنهایی برای درمان سرطان دهانه رحم HER2 مثبت در مراحل پایانی که پس از اولین درمان سیستمیک عود کرده است، استفاده شود. این دارو معمولاً هر ۳ هفته یکبار به صورت وریدی (IV) تجویز می‌شود.
عوارض جانبی رایج عبارت‌اند از: کاهش تعداد گلبول‌های خون، حالت تهوع/استفراغ، اسهال، خستگی، ریزش مو، کاهش اشتها، کاهش سطح پتاسیم، تغییرات در آزمایش‌های عملکرد کبد و سرفه. یک عارضه جانبی کمتر شایع اما جدی، کاهش قدرت عضله قلب است، وضعیتی که به آن اختلال عملکرد بطن چپ می‌گویند.
تیسوتوماب ودوتین – تی‌اف‌تی‌وی (تیودک)
این ADC دارای یک آنتی‌بادی است که پروتئین فاکتور بافتی (TF) را روی سلول‌های سرطانی هدف قرار می‌دهد. این دارو، داروی شیمی‌درمانی، مونومتیل، را به همراه می‌آورد. آئوریستاتین E (MMAE)، مستقیماً به سلول سرطانی. تیسوتوماب ودوتین می‌تواند به تنهایی برای درمان سرطان دهانه رحم در مراحل پایانی که پس از شیمی‌درمانی اولیه عود کرده است، استفاده شود. این دارو معمولاً هر ۳ هفته یکبار به صورت وریدی (IV) تجویز می‌شود.
عوارض جانبی رایج می‌تواند شامل موارد زیر باشد: احساس خستگی، حالت تهوع، استفراغ، ریزش مو، خونریزی، اسهال، بثورات پوستی، آسیب عصبی (نوروپاتی محیطی)، عملکرد غیرطبیعی کلیه یا کاهش تعداد سلول‌های خون. عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی می‌توانند شامل تغییر یا از دست دادن بینایی باشند. بیماران باید در طول مصرف این دارو معاینات منظم چشم‌پزشکی داشته باشند و در صورت بروز هرگونه علائم چشمی، فوراً به تیم مراقبت‌های سلامتی خود اطلاع دهند.
مهارکننده‌های RET
در درصد کمی از سرطان‌های دهانه رحم، سلول‌های تومور دچار بازآرایی در ژن RET می‌شوند که باعث می‌شود شکل غیرطبیعی پروتئین RET را ایجاد کنند. این پروتئین غیرطبیعی به رشد سلول‌های تومور کمک می‌کند.
سلپرکاتینیب (Retevmo) یک مهارکننده RET است و می‌تواند برای درمان سرطان دهانه رحم پیشرفته با بازآرایی RET استفاده شود. این داروها کپسول‌هایی هستند که به صورت خوراکی، معمولاً دو بار در روز مصرف می‌شوند.
عوارض جانبی رایج می‌تواند شامل موارد زیر باشد: خشکی دهان، اسهال یا یبوست، فشار خون بالا، خستگی، تورم دست‌ها و/یا پاها، بثورات پوستی، درد عضلات و مفاصل، کاهش تعداد گلبول‌های خون یا تغییرات در سایر آزمایش‌های خون. عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی‌تر می‌توانند شامل آسیب کبدی، آسیب ریوی، واکنش‌های آلرژیک، تغییرات در ریتم قلب، خونریزی آسان و مشکلات مربوط به بهبود زخم باشند.
مهارکننده‌های NTRK
تعداد بسیار کمی از سرطان‌های دهانه رحم، تغییراتی در یکی از ژن‌های NTRK به نام فیوژن‌های ژن NTRK دارند. سلول‌هایی که این تغییرات ژنی را دارند، پروتئین‌های TRK غیرطبیعی می‌سازند که می‌تواند منجر به رشد غیرطبیعی سلول و سرطان شود. Larotrectinib (Vitrakyi) یا entrectinib (Rozlytrek) مهارکننده‌های NTRK هستند. مهارکننده‌های TRK پروتئین‌های ساخته شده توسط ژن‌های NTRK را هدف قرار داده و غیرفعال می‌کنند. این داروها به صورت قرص، یک یا دو بار در روز مصرف می‌شوند.
عوارض جانبی رایج می‌تواند شامل موارد زیر باشد: نتایج غیرطبیعی آزمایش کبد؛ کاهش گلبول‌های سفید و قرمز خون؛ درد عضلات و مفاصل؛ خستگی؛ اسهال یا یبوست؛ حالت تهوع و استفراغ؛ و درد معده. عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی‌تر می‌توانند شامل تغییرات ذهنی مانند گیجی، تغییر در خلق‌وخو و تغییر در خواب؛ آسیب کبدی؛ تغییر در ریتم و/یا عملکرد قلب؛ تغییرات بینایی؛ و آسیب به جنین باشند.
گیجی و هذیان
گیجی و هذیان بر نحوه تفکر و رفتار فرد تأثیر می‌گذارد. وقتی فردی گیج یا هذیانی است، نمی‌تواند به‌وضوح فکر کند و ممکن است مانند همیشه رفتار نکند. این مسئله اغلب از بین می‌رود، اما می‌تواند نشانه‌ای باشد که مشکل جدی وجود دارد. گیجی به این معناست که فرد نمی‌تواند به‌وضوح فکر کند. افرادی که گیج هستند ممکن است آهسته‌تر فکر کنند. آنها ممکن است در تمرکز و درک آنچه در اطرافشان می‌گذرد مشکل داشته باشند.
چگونه از فکرکردن به سیگار دست برداریم
ترک سیگار زمانی که احساس می‌کنید نمی‌توانید از سیگار کشیدن دست بردارید می‌تواند سخت باشد. سیگار کشیدن ممکن است یک سرگرمی لذت بخش به نظر برسد؛ زیرا شما آن را با راحتی، سرگرمی و همراهی مرتبط می‌دانید. درعین‌حال، ممکن است ترک سیگار را بااحساس درد، بدبختی و فداکاری مرتبط کنید. این احساسات متضاد در سطح ناخودآگاه، زیر سطح افکار شما تقویت می‌شوند.
بدون مصرف دخانیات بعد از ترک
ترک کردن ممکن است ناراحت‌کننده باشد. ترک نیکوتین دارای دو بخش فیزیکی و روانی است. علائم فیزیکی آزاردهنده هستند؛ اما تهدیدکننده زندگی نیستند. بااین‌حال، اگر آمادگی مقاومت در برابر آنها را ندارید، می‌توانند شما را وسوسه کنند که دوباره به سیگار کشیدن یا مصرف برگردید. جایگزینی نیکوتین و سایر داروها می‌توانند به کاهش بسیاری از این علائم کمک کنند. اکثر افرادی که از دخانیات استفاده می‌کنند متوجه می‌شوند که بخش ذهنی ترک سیگار چالش بزرگ‌تری است.