ایمونوتراپی برای سرطان آندومتر
زمان تقریبی مطالعه
۱ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
ایمونوتراپی برای سرطان آندومتر
ایمونوتراپی درمان با داروهایی است که به سیستم ایمنی بدن فرد کمک می‌کند تا سلول‌های سرطانی را بهتر تشخیص دهد و از بین ببرد.
مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی
بخش مهمی از سیستم ایمنی، توانایی آن در جلوگیری از حمله به سلول‌های طبیعی بدن است. برای انجام این کار، از پروتئین‌های «نقطه بازرسی» روی سلول‌های ایمنی استفاده می‌کند که مانند سوئیچ‌هایی عمل می‌کنند که برای شروع پاسخ ایمنی باید روشن (خاموش شوند). سلول‌های سرطانی گاهی اوقات از این نقاط بازرسی برای جلوگیری از حمله سیستم ایمنی استفاده می‌کنند.
داروهایی که این نقاط بازرسی را هدف قرار می‌دهند (به نام مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی) می‌توانند برای درمان برخی از سرطان‌های آندومتر استفاده شوند.
مهارکننده‌های PD-1
پمبرولیزوماب (کیترودا) و دوستارلیماب (جمپرلی) داروهایی هستند که PD-1، پروتئینی روی سلول‌های سیستم ایمنی به نام سلول‌های T را هدف قرار می‌دهند. PD-1 به طور معمول به جلوگیری از حمله سلول‌های T به سایر سلول‌های بدن (از جمله برخی از سلول‌های سرطانی) کمک می‌کند. این داروها با مسدود کردن PD-1، پاسخ ایمنی در برابر سلول‌های سرطانی را تقویت می‌کنند. این می‌تواند برخی از تومورها را کوچک کند یا رشد آنها را کند کند.
پمبرولیزوماب می‌تواند به‌تنهایی برای درمان سرطان‌های پیشرفته آندومتر استفاده شود، معمولاً پس از آزمایش سایر درمان‌ها، اگر جراحی یا پرتودرمانی گزینه‌های مناسبی نباشند، و اگر سلول‌های سرطانی دارای یکی از موارد زیر باشند:
- سطح بالایی از ناپایداری ریز ماهواره (MSI-H) یا نقص در ژن تعمیر عدم تطابق (dMMR)
- بار جهشی تومور بالا (TMB-H)، به این معنی که سلول‌ها دارای جهش‌های ژنی زیادی هستند
سلول‌های تومور را می‌توان برای این تغییرات آزمایش کرد.
پمبرولیزوماب همچنین می‌تواند همراه با داروی مورد نظر استفاده شود لنواتینیب (Lenvima) برای درمان سرطان‌های پیشرفته آندومتر که کمبود MMR (dMMR) یا MSI بالا (MSI-H) ندارند، معمولاً پس از حداقل یک درمان دارویی دیگر امتحان شده است.
این دارو به صورت انفوزیون داخل وریدی (IV) معمولاً هر ۳ یا ۶ هفته یکبار تجویز می‌شود.
Dostarlimab را می‌توان برای درمان سرطان پیشرفته یا عودکننده آندومتر استفاده کرد:
- همراه با شیمی‌درمانی به‌عنوان اولین درمان (و سپس به‌خودی‌خود)، اگر سلول‌های سرطانی نقصی در ژن ترمیم ناهماهنگی (dMMR) یا سطح بالایی از ناپایداری ریز ماهواره (MSI-H) داشته باشند.
- به‌خودی‌خود، پس از آزمایش شیمی‌درمانی (و اگر جراحی و پرتودرمانی گزینه‌های خوبی نباشند)، اگر سلول‌های سرطانی نقصی در ژن ترمیم ناهماهنگی (dMMR) داشته باشند.
سلول‌های تومور را می‌توان برای این تغییرات آزمایش کرد.
این دارو به صورت انفوزیون داخل وریدی (IV) معمولاً ابتدا هر ۳ هفته یکبار و سپس هر ۶ هفته یکبار تجویز می‌شود.
عوارض جانبی احتمالی
عوارض جانبی این داروها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- احساس خستگی یا ضعف
- تب
- سرفه
- حالت تهوع
- خارش
- بثورات پوستی
- از دست دادن اشتها
- درد عضلانی یا مفصلی
- تنگی نفس
- یبوست یا اسهال
سایر عوارض جانبی جدی‌تر کمتر رخ می‌دهد. این موارد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
واکنش‌های انفوزیون: برخی از افراد ممکن است در حین مصرف یکی از این داروها، واکنش انفوزیون داشته باشند. این مانند یک واکنش آلرژیک است و می‌تواند شامل تب، لرز، برافروختگی صورت، بثورات پوستی، خارش پوست، احساس سرگیجه، خس‌خس سینه و مشکل در تنفس باشد. مهم است که در صورت داشتن هر یک از این علائم در حین مصرف یکی از این داروها، فوراً به پزشک یا پرستار خود اطلاع دهید.
واکنش‌های خودایمنی: این داروها اساساً با حذف یکی از محافظ‌های سیستم ایمنی بدن عمل می‌کنند. گاهی اوقات این امر باعث می‌شود که سیستم ایمنی بدن به سایر قسمت‌های بدن حمله کند که می‌تواند باعث مشکلات جدی یا حتی تهدیدکننده زندگی در ریه‌ها، روده‌ها، کبد، غدد هورمون ساز، کلیه‌ها، پوست یا سایر اندام‌ها شود.
بسیار مهم است که هرگونه عوارض جانبی جدید را فوراً به تیم مراقبت‌های سلامتی خود گزارش دهید. اگر یک عارضه جانبی جدی دارید، ممکن است لازم باشد درمان قطع شود و ممکن است دوزهای بالایی از کورتیکواستروئیدها برای سرکوب سیستم ایمنی به شما داده شود.
گیجی و هذیان
گیجی و هذیان بر نحوه تفکر و رفتار فرد تأثیر می‌گذارد. وقتی فردی گیج یا هذیانی است، نمی‌تواند به‌وضوح فکر کند و ممکن است مانند همیشه رفتار نکند. این مسئله اغلب از بین می‌رود، اما می‌تواند نشانه‌ای باشد که مشکل جدی وجود دارد. گیجی به این معناست که فرد نمی‌تواند به‌وضوح فکر کند. افرادی که گیج هستند ممکن است آهسته‌تر فکر کنند. آنها ممکن است در تمرکز و درک آنچه در اطرافشان می‌گذرد مشکل داشته باشند.
چگونه از فکر کردن به سیگار دست برداریم
ترک سیگار زمانی که احساس می‌کنید نمی‌توانید از سیگار کشیدن دست بردارید می‌تواند سخت باشد. سیگار کشیدن ممکن است یک سرگرمی لذت بخش به نظر برسد؛ زیرا شما آن را با راحتی، سرگرمی و همراهی مرتبط می‌دانید. درعین‌حال، ممکن است ترک سیگار را بااحساس درد، بدبختی و فداکاری مرتبط کنید. این احساسات متضاد در سطح ناخودآگاه، زیر سطح افکار شما تقویت می‌شوند.
بدون مصرف دخانیات بعد از ترک
ترک کردن ممکن است ناراحت‌کننده باشد. ترک نیکوتین دارای دو بخش فیزیکی و روانی است. علائم فیزیکی آزاردهنده هستند؛ اما تهدیدکننده زندگی نیستند. بااین‌حال، اگر آمادگی مقاومت در برابر آنها را ندارید، می‌توانند شما را وسوسه کنند که دوباره به سیگار کشیدن یا مصرف برگردید. جایگزینی نیکوتین و سایر داروها می‌توانند به کاهش بسیاری از این علائم کمک کنند. اکثر افرادی که از دخانیات استفاده می‌کنند متوجه می‌شوند که بخش ذهنی ترک سیگار چالش بزرگ‌تری است.