ایمونوتراپی برای سرطان تخمدان
زمان تقریبی مطالعه
۳ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
ایمونوتراپی برای سرطان تخمدان
ایمونوتراپی استفاده از داروها برای تحریک سیستم امنی بدن فرد برای شناسایی و تخریب مؤثرتر سلول‌های سرطانی است.
مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی
بخش مهمی از سیستم ایمنی، توانایی آن در جلوگیری از حمله به سلول‌های طبیعی بدن است. برای انجام این کار، از «نقاط بازرسی» استفاده می‌کند – پروتئین‌هایی روی سلول‌های ایمنی که برای شروع پاسخ ایمنی باید روشن (خاموش( شوند. سلول‌های سرطانی گاهی اوقات از این نقاط بازرسی برای جلوگیری از حمله سیستم ایمنی استفاده می‌کنند. اما داروهایی که این نقاط بازرسی را هدف قرار می‌دهند می‌توانند برای درمان برخی از افراد مبتلا به سرطان تخمدان استفاده شوند.
- Pembrolizumab (Keytruda) PD-1 را هدف قرار می‌دهد، پروتئینی روی سلول‌های ایمنی خاص (به نام سلول‌های T) که به طور معمول به جلوگیری از حمله این سلول‌ها به سایر سلول‌های بدن کمک می‌کند. این داروها با مسدود کردن PD-1، پاسخ ایمنی در برابر سلول‌های سرطانی را تقویت می‌کنند. این می‌تواند برخی از تومورها را کوچک کند یا رشد آنها را کند کند.
پمبرولیزوماب را می‌تواند در افراد مبتلا به انواع خاصی از سرطان تخمدان پیشرفته که دارای سطوح بالای MSI یا تغییراتی در ژن‌های MMR هستند استفاده کرد که سرطان آنها پس از شیمی‌درمانی یا سایر درمان‌های دارویی شروع به رشد می‌کند.
این داروی ایمونوتراپی به صورت انفوزیون داخل وریدی (IV) هر ۳ هفته تجویز می‌شود.
عوارض جانبی احتمالی ایمونوتراپی
عوارض جانبی این داروها می‌توانند شامل خستگی، سرفه، حالت تهوع، خارش، بثورات پوستی، از دست دادن اشتها، یبوست، درد مفاصل و اسهال باشد.
سایر عوارض جانبی جدی‌تر کمتر رخ می‌دهد.
واکنش‌های انفوزیون: برخی از افراد ممکن است در حین مصرف این داروها واکنش انفوزیون داشته باشند. این مانند یک واکنش آلرژیک است و می‌تواند شامل تب، لرز، برافروختگی صورت، بثورات پوستی، خارش پوست، احساس سرگیجه، خس‌خس سینه و مشکل در تنفس باشد. مهم است که در صورت داشتن هر یک از این علائم در حین مصرف این داروها، فوراً به پزشک یا پرستار خود اطلاع دهید.
واکنش‌های خودایمنی: این داروها اساساً با حذف یکی از محافظ‌های سیستم ایمنی بدن عمل می‌کنند. گاهی اوقات سیستم ایمنی شروع به حمله به سایر قسمت‌های بدن می‌کند که می‌تواند باعث مشکلات جدی یا حتی تهدیدکننده زندگی در ریه‌ها، روده‌ها، کبد، غدد هورمون‌ساز، کلیه‌ها یا سایر اندام‌ها شود.
بسیار مهم است که هر گونه عوارض جانبی جدید را در اسرع وقت به تیم مراقبت های بهداشتی خود گزارش دهید. در صورت بروز عوارض جانبی جدی، ممکن است لازم باشد درمان متوقف شود و ممکن است دوزهای بالایی از کورتیکواستروئیدها برای سرکوب سیستم ایمنی خود دریافت کنید.
اطلاعات بیشتر در مورد ایمونوتراپی
برای اطلاعات بیشتر در مورد نحوه استفاده از داروهایی که روی سیستم ایمنی بدن برای درمان سرطان کار می‌کنند، به ایمونوتراپی سرطان مراجعه کنید.
برای آشنایی با برخی از عوارض جانبی ذکر شده در اینجا و نحوه مدیریت آنها، به مدیریت عوارض جانبی مرتبط با سرطان مراجعه کنید.
مدارا با ابهام
بسیاری از افراد مبتلا به سرطان، ممکن است در مورد آینده، احساس عدم اطمینان داشته باشند. پس از تشخیص سرطان، ممکن است احساس کنید که امنیت زندگی شما کمتر از گذشته است. هنگامی که چنین احساسی دارید، درخواست حمایت بسیار مهم است. بیماران تازه تشخیص‌داده‌شده و همچنین بهبودیافتگان نگرانی‌های مشترکی دارند. با تیم مراقبت‌های سلامتی خود در مورد منابع موجود حمایتی در این شرایط، صحبت کنید.
خودانگاره و سرطان
خودانگاره بدان معنا است که شما در مورد خود چگونه فکر می‌کنید یا خود را چگونه می‌بینید. تغییرات فیزیکی و عاطفی ناشی از سرطان، می‌تواند خودانگاره شما را، تغییر دهد. خودانگاره، ممکن است ارتباط نزدیکی با تصویر بدنی شما داشته باشد. این ارتباط بدین معناست که بدن خود را چگونه می‌بینید و نسبت به آن، چه احساسی دارید. برخی تغییرات در احساس شما نسبت به خودانگاره‌تان، ممکن است مثبت و برخی دیگر، ممکن است احساساتی منفی باشند.