نوتروپنی
زمان تقریبی مطالعه
۵ دقیقه
فهرست مطالب در این مقاله
نوتروپنی
نوتروپنی شرایطی است که در آن، سطح نوتروفیل پایین باشد. نوتروفیل‌ها نوعی گلبول سفید هستند و گلبول‌های سفید به بدن در مبارزه با عفونت کمک می‌کنند. نوتروفیل‌ها با ازبین‌بردن باکتری‌ها و قارچ‌های مضر (مخمر)، با عفونت مبارزه می‌کنند. نوتروفیل‌ها در مغز استخوان ساخته می‌شوند. مغز استخوان، بافت اسفنجی است که در استخوان‌های بزرگ‌تر مانند لگن، مهره‌ها و دنده‌ها یافت می‌شود.
نیمی از افراد مبتلا به سرطان که تحت شیمی‌درمانی قرار می‌گیرند، سطحی از نوتروپنی را تجربه می‌کنند. این یک عارضه جانبی شایع در افراد مبتلا به لوسمی است. افرادی که نوتروپنی دارند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت‌های جدی هستند. این میزان خطر، به این دلیل است که آنها نوتروفیل کافی برای مبارزه با ارگانیسم‌هایی که باعث عفونت می‌شوند را ندارند. افراد مبتلا به نوتروپنی شدید یا طولانی‌مدت، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت هستند.
علائم و نشانه‌های نوتروپنی
نوتروپنی ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکند. افراد معمولاً از طریق آزمایش خون یا زمانی که دچار عفونت می‌شوند، متوجه نوتروپنی می‌شوند. برخی از افراد در صورت ابتلا به نوتروپنی احساس خستگی بیشتری می‌کنند. پزشک، انجام منظم آزمایش‌های خون را برای بررسی نوتروپنی و سایر عوارض جانبی مرتبط با خون در شیمی‌درمانی، برنامه‌ریزی می‌کند.
برای افراد مبتلا به نوتروپنی، حتی یک عفونت جزئی می‌تواند به‌سرعت جدی شود. اگر هر یک از علائم عفونت ذکر شده در ادامه را دارید، فوراً با تیم مراقبت‌های سلامتی خود صحبت کنید:
- تب، که دمای ۱۰۰.۵ درجه فارنهایت (۳۸ درجه سانتی‌گراد) یا بالاتر بدن است
- لرز یا عرق‌کردن
- گلودرد، زخم در دهان یا دندان‌درد
- درد شکم
- درد در نزدیکی مقعد
- درد یا سوزش هنگام ادرارکردن، یا تکرر ادرار
- اسهال یا زخم در اطراف مقعد
- سرفه یا تنگی نفس
- هرگونه قرمزی، تورم یا درد (به‌ویژه در اطراف بریدگی، زخم یا کاتتر)
- ترشح یا خارش غیرمعمول واژن
علل نوتروپنی
چندین مورد مرتبط با سرطان و درمان آن می‌تواند باعث کاهش سطح نوتروفیل شود، از جمله:
- برخی از انواع شیمی‌درمانی
- سرطان‌هایی که مستقیماً بر مغز استخوان تأثیر می‌گذارند، مانند لوسمی، لنفوم و مولتیپل میلوما
- سرطانی که گسترش‌یافته است
- پرتودرمانی به چندین قسمت از بدن یا استخوان‌های لگن، پاها، قفسه سینه یا شکم
برخی از افراد مبتلا به سرطان بیشتر در معرض ابتلا به نوتروپنی هستند، از جمله:
- افرادی که ۷۰ سال یا بیشتر سن دارند
- افرادی که به دلایل دیگر، مانند داشتن HIV یا پیوند عضو، سیستم ایمنی ضعیفی دارند
شیمی‌درمانی و نوتروفیل‌ها
زمان کاهش سطح نوتروفیل براساس نوع یا دوز شیمی‌درمانی است.
- تعداد نوتروفیل‌ها معمولاً حدود یک هفته پس از شروع هر دور شیمی‌درمانی، شروع به کاهش می‌کند.
- سطح نوتروفیل حدود ۷ تا ۱۴ روز پس از درمان، به پایین‌ترین سطح می‌رسد. در این مرحله، شما به‌احتمال زیاد دچار عفونت می‌شوید.
- سپس تعداد نوتروفیل‌های شما دوباره شروع به افزایش می‌کند و به این دلیل است که مغز استخوان شما تولید طبیعی نوتروفیل‌ها را از سر می‌گیرد. اما ممکن است ۳ تا ۴ هفته طول بکشد تا دوباره به سطح طبیعی برسد.
- هنگامی که سطح نوتروفیل شما به حالت عادی بازگردد، برای دور بعدی شیمی‌درمانی آماده هستید.
مدیریت و درمان نوتروپنی
بخش مهمی از مراقبت از سرطان، تسکین عوارض جانبی درمان است که مراقبت تسکینی یا مراقبت حمایتی نامیده می‌شود. در مورد علائمی که دارید یا هر تغییری در علائم خود، با تیم مراقبت‌های سلامتی صحبت کنید.
در حین دریافت شیمی‌درمانی، گاهی اوقات سطح نوتروفیل شما در بازه‌ی زمانی مورد انتظار، به حالت عادی باز نمی‌گردد یا دچار نوتروپنی می‌شوید. در این مورد، پزشک ممکن است اقدامات احتیاطی خاصی را انجام دهد، از جمله:
- به تعویق‌انداختن دور بعدی درمان یا کاهش دوز شیمی‌درمانی.
- توصیه آنتی‌بیوتیک در دوره‌های طولانی‌مدت نوتروپنی برای جلوگیری از عفونت.
- اگر در معرض خطر ابتلا به نوتروپنی همراه با تب، به نام نوتروپنی تب‌دار هستید، پزشک ممکن است داروهایی به نام فاکتورهای رشد گلبول‌های سفید یا فاکتورهای محرک کلنی (CSFs) به شما بدهد. میزان خطر ابتلا، به تشخیص، سن، سایر شرایط سلامتی علاوه‌بر سرطان و رژیم شیمی‌درمانی بستگی دارد. اکثر رژیم‌های شیمی‌درمانی با خطر بالای ابتلا به نوتروپنی تب‌دار مرتبط نیستند. نمونه‌هایی از داروهای CSF شامل فیلگراستیم (چند نام تجاری)، سارگراموستیم (لئوکین) و پگفیلگراستیم (چند نام تجاری). این داروها به بدن کمک می‌کنند تا گلبول‌های سفید بیشتری برای مبارزه با عفونت بسازد و ممکن است باعث درد استخوان شوند. این درد ناشی از ساخت سلول‌های خونی بیشتر توسط مغز استخوان است. در مورد توصیه‌های انجمن سرطان آمریکا، برای فاکتورهای رشد گلبول‌های سفید بیشتر بخوانید.
اگر نوتروپنی دارید، بهداشت شخصی را رعایت کنید تا خطر عفونت را کاهش دهید. این مراقبت، شامل شستن مرتب دست‌ها و دوری از افرادی است که بیمار هستند.
چگونه از فکرکردن به سیگار دست برداریم
ترک سیگار زمانی که احساس می‌کنید نمی‌توانید از سیگار کشیدن دست بردارید می‌تواند سخت باشد. سیگار کشیدن ممکن است یک سرگرمی لذت بخش به نظر برسد؛ زیرا شما آن را با راحتی، سرگرمی و همراهی مرتبط می‌دانید. درعین‌حال، ممکن است ترک سیگار را بااحساس درد، بدبختی و فداکاری مرتبط کنید. این احساسات متضاد در سطح ناخودآگاه، زیر سطح افکار شما تقویت می‌شوند.
بدون مصرف دخانیات بعد از ترک
ترک کردن ممکن است ناراحت‌کننده باشد. ترک نیکوتین دارای دو بخش فیزیکی و روانی است. علائم فیزیکی آزاردهنده هستند؛ اما تهدیدکننده زندگی نیستند. بااین‌حال، اگر آمادگی مقاومت در برابر آنها را ندارید، می‌توانند شما را وسوسه کنند که دوباره به سیگار کشیدن یا مصرف برگردید. جایگزینی نیکوتین و سایر داروها می‌توانند به کاهش بسیاری از این علائم کمک کنند. اکثر افرادی که از دخانیات استفاده می‌کنند متوجه می‌شوند که بخش ذهنی ترک سیگار چالش بزرگ‌تری است.
تغییر طعم و بو
بسیاری از افراد مبتلا به سرطان در طول یا بعد از درمان دچار تغییراتی در طعم و بو می‌شوند. این تغییرات می‌تواند منجر به بیزاری از غذا شود. بیزاری از غذا، بیزاری شدید از برخی غذاهاست که باعث می‌شود از آنها اجتناب کنید. تغییرات طعم و بو می‌تواند خوردن را سخت‌تر کند و منجر به کاهش وزن بدون تلاش شود. نخوردن و نیاشامیدن کافی می‌تواند درمان و بهبودی بدن شما را از سرطان دشوارتر کند.